Halloween? Dag!

Vorig jaar vierden wij voor het eerst Halloween. Ik nam aan dat het hier zo een beetje was wat St Maarten in Nederland is. Maar nee. Ik liep mee met een groepje kinderen en ondervond dat veel mensen geen idee hadden wat Halloween was en wat zij aanmoesten met die verklede kinderen. Sommige hadden wel een idee, maar geen snoep, dus gaven een bloem, geld of een excuus. Het groepje kinderen zorgden met hun gedrag bij mij voor plaatsvervangende schaamte, dus dit jaar besloot ik thuis te blijven met Joy. Zij was mooi verkleed en geschminkt als regen/ijs-elf en kon niet wachten tot zij snoep kon uitdelen. Omdat ons huis nogal een fikse voortuin en carport heeft, hadden wij lantaarns gemaakt van waxinelichtjes in papieren lunch zakken en een hele rij van weg naar voordeur neergezet.

Het eerste groepje was een flinke kluit jongens die niet verkleed waren en hondsbrutaal. Al 'trick or treat' schreeuwend renden zij de voortuin in. Joy helemaal enthousiast deed de voordeur open en hield de schaal vol snoep voor. Drie seconden later staarde ze verbouwereerd naar een bijna lege schaal. De tweede groep waren twee schuchtere jongetjes, ook niet verkleed, die 'hallo' zeiden en hun handen ophielden. De derde groep was de groep waar Joy vorig jaar mee 'gelopen' had. Leuk verkleed en een stuk beleefder dit jaar. Vervolgens kwamen er nog een paar superstoned half ontklede tienermeiden aan de deur en heb ik besloten er een aan te breien.
Inmiddels heb ik begrepen dat Halloween in Australië nog maar sinds heel kort zijn intrede heeft gedaan. Wat mij betreft doet het snel weer zijn uittrede. Wij gaan hier iig niet meer aan mee doen, wat een sof. Ik had liever mijn herinnering aan St Maarten in Holendrecht onbesmet gelaten en vind het jammer dat Joy het zich niet meer herinnert. Goede reden om een keer in november naar NL te komen. Wij gaan gewoon de feestdagen af: deze keer Koninginnedag, dan een keer Kerst, en een keer St Maarten...

Chicken or egg?

Joy zat weer eens te dralen met avondeten. Dat kan echt makkelijk een uur duren. Ze eet haar bord leeg, allemaal gezond eten, maar soms... is het gewoon lang wachten.
Soms ga ik na een tijdje van tafel en een geliefde breker van de regel 'aan tafel blijven totdat je klaar bent' is: mag ik een knuffel? Dan eet ik verder. Mijn antwoord is meestal: je krijgt een knuffel zodra je je eten op hebt, omdat het meestal niet werkt zoals Joy beloofd. Lastig zo een situatie en ik vertelde Joy over het vraagstuk van het kip of het ei.
Joy dacht er even over na. Het ei was eerst. Maar wie heeft dan het ei gelegd? De kip. En waar komt die kip vandaan? Uit het ei. Enzovoort. Plotseling heeft ze het: De Aboriginal kip was er het eerst! Ik moest zo lachen dat ik de vraag uit welk ei die kip dan kwam maar achterwege heb gelaten.
En we weten in elk geval dat Joy niets is wijsgemaakt over wie de eerste bewoners waren. Voor degenen die het niet weten: Australische kinderen hier hebben tot voor kort niets geleerd over de werkelijke historie van het land, mn wat betreft de Aboriginals en genocide.