Hormones rule

Tenminste, een paar dagen per maand. Ik ben altijd weer verbaasd over de invloed van hormonen. Wildvreemden die ik normaal gesproken waarschijnlijk niet eens zou waarnemen, kunnen een exquise mooie mond hebben, of precies de goede schouders, erg mooie handen en vingers of gewoon onverklaarbaar mannelijk en aantrekkelijk zijn. Van die pure Aussie blokes waar ik normaliter naar kan kijken maar in een wijde boog omheen beweeg, die plotseling toch echt wel wat hebben. Heel wat. Prettige collega's of vrienden kunnen soms van gewoon aardig en okee veranderen in supermannen, hottest man of the year en ik vermoed ineens dat zij bijverdienen als gigolo. Ik zit hen dan te observeren en vraag me af wanneer en waardoor ze zo veranderd zijn, ten goede, ten jummy. Plotseling heb ik alle begrip voor vrije sex (binnen of buiten relaties) en zie ik het hele nut van relaties en monogamie niet in. En dan observeer ik mijzelf, en vooral mijn waarnemingsvermogen toen en nu, en na een poosje, Goddank!, volgt er een aha-erlebnis. Ovulatie. No matter dat ik absoluut niet geïnteresseerd ben in een relatie en er zeker geen kinderen bij wil hebben. Vertel dat maar eens aan mijn lijf. Mijn brein lijkt gekaapt. Wat te doen tegen deze tijdelijke overname? Erom lachen. De kalender een beetje in de gaten houden zodat het me niet overvalt en ik heel domme dingen ga doen waar ik later zonder meer errug veel spijt van zou krijgen. En zeker geen grapjes of opmerkingen maken richting de heren in kwestie. Wegwezen, uit hun buurt, stilte betrachten en geduld hebben. Wachten op de overgang. Of misschien ooit toch nog eens een relatie. Want volgens mij had ik hier geen last van met een man in mijn buurt. Of is mijn geheugen selectief? Waarschijnlijk. Eigenlijk moet ik rond deze tijd van de maand gewoon helemaal niets zeggen of doen. Zeker niet berichtjes zoals deze schrijven, anders breng ik toch nog mensen op verkeerde ideeën. En ik ben het niet, ik heb het niet gedacht en zeker niet hardop gezegd! Het zijn die hormonen, they rule.