Emigratie-mania

De afgelopen maanden stond onze verjaarskalender vol met verjaardagen. Vooral in NL. En omdat wij toch best wel eens een pakje ontvangen, en dat erg waarderen en ervan genieten, doen wij mee. Bijna wekelijks gingen Joy en ik op stap om op cadeautjesjacht te gaan, met natuurlijk steevast erachteraan het bezoek aan het postkantoor. Cadeautjes moeten lichtgewicht zijn, want de verzendkosten zijn inmiddels een kostenpost hoger dan mijn telefoon-, electriciteit- en waterrekeningen bij elkaar. Nadat Joy en ik een paar keer grommend en brommend thuiskwamen na de zoveelste 'pressy hunt' heb ik besloten: we gaan het niet meer zo doen.
Het is echt ondoenlijk om een familie- en vriendenkring in NL en een vriendenkring hier op deze wijze te onderhouden. Cadeautjes raken steeds verder van de persoon af, omdat een goed boek nou eenmaal te zwaar is om op te sturen. En ondanks mijn kalender zijn we toch vaak te laat. Joy vindt het maken en opsturen van tekeningen niet meer leuk maar een taak. En dan nog het hele circus hier, want ook hier zijn vriend(innet)jes jarig. Bovendien voel ik me soms tov het milieu een halve gek: al die vliegtuigen met pakjes heen en weer met dingen die lief en leuk zijn maar...

Dus mijn allerliefste familieleden, vrienden en vriendinnen, ik ga weer terug naar hoe ik het ooit in NL al deed. Ik geef soms spontaan eens een cadeautje, of stuur een kaartje, als ik iets zie dat echt naar jou toe moet. Maar verwacht alsjeblieft geen tijdige verjaarspost of jaarlijkse pakketjes. Het lukt me gewoon niet meer, het is teveel. Het spijt me. Want ik mis wel degelijk het met liefde uitzoeken van een passend cadeautje, het zelf schrijven van een kaartje en het plakken van de postzegel - met airmail. Als het soms is. Hopelijk komt dat gevoel weer terug, maar voor nu heb ik zelfs de hele kerstgekte besloten te negeren. We 'doen' geen kaartjes, ws zelfs niet digitaal. En ook geen cadeautjes, niet hier of elders. Uitzondering zijn wat kleine presentjes die ik in de loop van het jaar voor Joy heb opgespaard. Want al die keren dat wij voor anderen winkelen komt ze toch wel heel veel tegen wat ze zelluf ook errug leuk vind, en heeft laten gaan. Met een paar van die dingetjes kan ik haar nu verrassen en dat wordt mijn kerstcadeautje. Mooi zo.