Nou. Jee. Tja. God. Wat nu?
Wij hebben net The Age of Stupid gekeken. Het speelt in 2055. Er wordt in teruggekeken op 2008 en wat we (niet) doen met al onze kennis over Climate Change. (Noemen we dat in NL nog steeds het broeikaseffect?)
Toch weer schrikbarende nieuwe feiten geleerd. En het meest prangende feit is dat minder dan 1% van de wetenschappers Climate Change nog in twijfel trekt terwijl 60% van de bevolking dat nog steeds doet. De hamvraag van de film was dan ook: 'Waarom doen we wat we doen, uiteindelijk massaal zelfmoord plegen, terwijl we zoveel kennis hebben? Zijn we wellicht dit leven niet waard?'. We zullen de eerste soort zijn die zichzelf uitroeit.
Ja, daar wordt je niet vrolijk van he, dat soort boodschappen. En dat is precies waarom 2112, Capitalism, A Love Story en An Inconvenient Truth tot nu toe ongezien op mijn harde schijf staan.
Maar ja, die struisvogelpolitiek staat me ook niet aan. Dus wat doe je dan?
Onze lokale milieubeweging, Environs Kimberley, zet zich hard in voor alles wat leeft en heeft ons na het vertonen van de film gevraagd om goede voornemens op te schrijven. En als ik ze een beetje ken, gaat alles gewoon op de website.
Goed zo. Stok achter de deur, altijd handig.
Onze bijdragen: (Astrid) vaker fietsen; minder de auto, het badwater weer naar de planten (doen we tegenwoordig niet meer, waarom niet?!), minder vliegen (ja, deze trip naar NL gaat er een van weinigen worden, ik ga leren zeilen en de volgende keer komen we tijdens onze wereld-rond-reis vanzelf weer even bij jullie terecht, als NL dan natuurlijk niet uitgepolderd is tegen die tijd) en opnieuw goed bezien hoe we leven en minderen waar we kunnen, Verder kom ik niet. Teleurstellend, zou de een zeggen. Ach maak je niet druk, de ander. Een vriendin zegt 'Bwwwwaaaa!' en leeft toch maar gewoon verder (wel bewust).
(Joy) liefde, hartjes, kusjes, Joy Joy Joy en de zon.
Zo met ons samen blijven wij dus lekker hier, waar je de zon altijd kunt zien, en fietsen we de rest van ons leven liefdevol en zoenen uitdelend over het strand. En als de bloemen het goed doen met al het badwater geven we tzt nog een bloemetje weg ook. Totdat dat strand onder water loopt natuurlijk, maar dan gaan we gewoon verder op een waterfiets.
Het lukt al he, met die Positivity Quest...
skip to main |
skip to sidebar
In the nineties Astrid fell in love with Australia. It took her ten years to acquire a visa. In 2008 she and Joy traveled from The Netherlands to the other side of the world to start a life there. Here we can share our life's experiences and stay in touch.
2 comments:
klikken op reacties en dan schrijven in Leave your comments, de rest laat zich zien
Hee Astrid, hier is al meer dan twee maanden vorst en sneeuw, niks bedoeld tegen die klimaatwetenschappers, maar het zijn wel van die momenten dat de twijfel toeslaat.
Ik probeer morgen toch maar even op de fiets richting IJsselmeer te gaan door de kou, want alles is bevroren, en daar moet ik toch eigenlijk wel foto's van hebben. Ik was wel eerder langs de Amstel gefietst, die ook aardig dicht was, maar ik had geen toestel bij me. Toen ik twee dagen later weer terug ging, was het ijs helaas weer weg. Voor niks bevroren tenen gehad. Maar toch, nu schijnt het IJsselmeer toch weer bevroren te zijn, dus ik houd vol. En ik moet toch een beetje in beweging komen, want na twee maanden overwinteren zak je toch een beetje in.
Ik hoop heel erg dat het nu goed gaat met reageren hier. Eerst moest ik me aanmelden, maar dat lukte gewoon niet, maar nu gaat het anoniem? Dan m'n naam maar even niet vergeten, je nicht Els. Kusjes vanuit Nova Zembla. :-)
Post a Comment