Bummer en andere taligheden

Joy is deze week naar preprimary, ook wel bekend als 'prep-school'. Ja, we zijn wat later hier in Oz, maar dat weerhoudt Joy er niet van zich te ontwikkelen.

Veruit favoriet de laatste dagen is 'bummer!'. Leg maar es uit dat je dat soms wel kunt zeggen, maar toch niet aan de lopende band...
Wat er niet uit de krijgen is dat Joy het heeft over 'de andere dag'. The other day wordt hier gebruikt als aanduiding van gisteren of soms een paar dagen geleden. Joy gebruikt het als morgen. Tijdsbegrip gaat langzamer dan taalontwikkeling bij Joy.
Vandaag vertelt zij mij over haar dag op school en ik vraag naar een meisje wat wij vaag kennen en dat nu in haar klas zit. 'Ja, zegt ze, Ada is heel contraftic'. 'Wat is dat?, vraag ik. 'Dat is dat ze heel druk bezig is en dat zij naughty is; zij heeft de juf geslagen'. Dat kind moet lef hebben, want Joy's nieuwe juf is een tank. Op het briefje waarop ik haar citeer schrijft zij net haar eerste eigen zin:
My best friend is Sara and that's me Joy (ik zal het briefje scannen volgende week, zo grappig), en ze gaat nog even door op de achterkant: Bibi and Joy and Sara.

Helaas is Joy's nieuwe juf ook een tank in haar benadering naar kinderen. En helaas heeft haar school dit jaar een nieuwe weg ingeslagen. Er is een 'zwarte' klas met kinderen met kleur en/of gedragsproblemen (waar Joy in geplaatst is omdat een moeder van de andere groep haar dochter (een vriendinnetje!) liever zonder Joy in de klas had notabene) en een 'witte' klas, totaal upper class. [Even voor de goede orde: de school heeft dit natuurlijk niet openlijk gedaan, het verhaal gaat dat beide klassen zeer goed verdeeld zijn, in alle opzichten zoals j/m, achtergrond, leerniveau.] De reputatie van de juf is dat zij met haar ruwe benadering heel goed is in moeilijke kinderen in het gareel krijgen. Daarom, en om de samenstelling van de klas heb ik deze week een heftige beslissing genomen: Joy gaat naar een andere school. Ze kon naar de andere kleuterklas maar hoewel die juf mij wel aanstaat, vind ik de nieuwe koers aanstootgevend. Voor mij hoeft Joy niet in een witte klas. Bovendien was er vorig jaar al sprake van dat Joy haar groep vooruit is maar dat dit jaar vooral in het teken van sociaal-emotionele ontwikkeling zal staan. In een klas met probleemkinderen of in die met alle favorietjes? Laat maar, het voelt niet goed. Heb er een poos goed over nagedacht, over ervaringen van andere ouders gelezen en op basis daarvan, en vooral op die van mijn gevoel, besloten dat dit voor Joy wat mij betreft niet de beste omgeving is.
Nu gaat zij dus naar een katholieke 'private' school. Gemengde klassen op alle vlakken. Nog dichterbij huis (ipv 10 nu 3 minuten lopen). Ik heb eerder gedacht aan deze school omdat de sfeer er erg goed is, groot gemeenschapsgevoel - bijna Steiner-achtig -, hoog creatief gehalte en de kinderen er altijd supergelukkig uitzien. Er zijn nog wat 'perks' maar ik was tot op heden was ik wat bang voor het zwaaiende vingertje, hel en verdoemenis en de paplepel met eenzijdig geloof. Inmiddels weet ik van de vele vrienden die hun kinderen naar deze school laten gaan, dat dat allemaal erg meevalt. Christelijke waarden worden vooral geuit in respect, luisteren met het hart, meditatie en een altaartje in klassen waar kinderen alles waar zij waarde aan hechten mogen plaatsen. Dat staat dus vol met autootjes, spinnen en Barbies :) Als de rest van Joy's omgeving deze ene religie in perspectief zet tegen anderen en zij de ruimte voelt om te geloven wat haar aanspreekt, komt het vast helemaal goed. Ik ben iig voor het eerst deze week blij dat Joy naar school gaat. Want de lol was er wel even af.
Bovendien wordt er veel waarde gehecht aan voorkomen: haren netjes, altijd een uniform, geen tierelantijnen. Dat zal ons wellicht stimuleren om er niet altijd als beach bums bij te lopen, niet perse verkeerd ;) En dat pure vind ik heel prettig, omdat kinderen er tegenwoordig al jong vaak als tieners uitzien, maar hier dus niet. Hier zijn kinderen gewoon kind. Heerlijk. Voor we het weten zegt Joy 'hail Mary's' en komt er een vocabulaire bij waar ik geen kaas van gegeten heb. Here, zege, deze spijzen, amen. En dan in het Engels. Oh my. To be continued no doubt.