Pasen, wereldfeest

De 'Easter Bunny' in het winkelcentrum was een beetje een anticlimax. Groot wit konijn met neerhangende oren die met een mand met chocolade-eitjes rondloopt. Niks an. Toen er een podium werd opgebouwd hoopte ik nog op de Easter rap of minstens op een Bunny hop, maar nee, het was voor een gewone band.
Dan thuis. Na het vinden van het eerste eitje, bij toeval, kondigt Joy met een toeter aan (die in de hele buurt te horen was denk ik): The Easter Bunny was here!!! De Paashaas is geweest!!! Vervolgens is ze een half uur zoet met eitjes zoeken en gilt het iedere keer uit als ze er weer een gevonden heeft. De gil is zoveel harder als de chocolade paashaas groter is, die scoort ze in haar Barbie keukenkastje. Geweldig, wat een plezier kan een kind toch hebben.
En minstens zo heerlijk, die vier vrije dagen. We hebben veel gespeeld en geluierd, en de laatste dag samen het huis, de tuin en de auto weer wat op orde gebracht. Afsluiting was het samen kijken naar Night at the Museum, wat voer voor heel veel vragen en uitleg was. Dan realiseer ik me weer even goed wat zij allemaal nog gaat leren in het leven. Hoewel ik steeds denk dat deze jaren zo belangrijk zijn want in die eerste jaren leren ze zoveel, er komt nog zooooveel meer. Zij is klaar voor het avontuur en ik mag toekijken en soms een beetje begeleiden. Mooi hoor, mama zijn. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, of chocola, maar daar kan die Paashaas toch echt niet aan toppen.