Back on Track

Zucht, wat een verademing, terug naar werken met mensen. Dit weekend heb ik een workshop bijgewoond in Sandplay Therapy. Het was geweldig; weer met mensen bezig zijn, met well being, adem en collectieve energie.
Het instituut dat de training organiseerde heeft een bijzondere filosofie die overeenkomt met die van Gestalt therapy en Steiner's werk. Het was allemaal dus erg herkenbaar en echt een soort thuiskomen.
Het werken met zand en symbolen gaat diep en is indrukwekkend. Waarschijnlijk ga ik in Circle Community House deze therapievorm aanbieden aan kinderen, later mogelijk ook adolescenten en volwassenen. Momenteel probeer ik een collectie symbolen bij elkaar te sprokkelen, die bestaat uit miniaturen van sprookjes, religieuze and culturele figuren; mensen in allerlei (sociale) situaties en beroepen, wilde, tamme en mythische dieren, minerale items zoals stenen, kristallen, schelpen, kralen, veren, spiegels; zon, sterren, maan; bruggen, hekken, torens, tempels, kastelen, huizen; feeën, eenhoorns, bloemen, sieraden, meubeltjes, allerhande vervoersmiddelen, sleutels, sloten, kistjes enz enz enz. Het is nu nog maar weinig maar het is erg leuk om de collectie te zien groeien. Uiteindelijk moet er een collectie ontstaan die kinderen alle gelegenheid biedt om diverse situaties uit te beelden.
Zoals gezegd is het echt een verademing om terug te zijn bij werken met mensen. Het heeft even geduurd en ik heb mijzelf vaak afgevraagd of ik ooit zou terugkeren naar mijn beroep van oorsprong. Vorig jaar raakte mijn interesse weer gewekt door het Alternative to Violence project en nu ben ik overduidelijk op zoek naar meer. Het grote verschil is dat er met sandplay therapy geen sprake is van enige vorm van controle zoals bij de reclassering of in een residentiële setting. Het is tijd voor ZIJN, en als therapeut ben je eigenlijk vooral aanwezig in acceptatie. Het werk doet zichzelf.
Sinds ik deze mogelijkheid om dit aan te bieden overwoog, gingen zoals altijd als iets goed is, diverse deuren open en kwam precies het juiste op mijn pad. Mijn idee dat ik in maart deze workshop zou doen en tot die tijd rustig ernaar toe zou werken, ging op de schop toen ik maandag hoorde dat ik dit weekend al terecht kon. Het moet blijkbaar zo zijn. En ik ben blij, het leven lacht me toe, de zon straalt net even mooier dan anders en dat is weer zo een teken dat ik op het juiste pad ben.
Ik vind het erg interessant en jullie gaan er zeker meer over horen...