A Dream Job

Wat heb ik een geluk gehad. Ik was al blij met mijn nieuwe baan en het wordt iedere dag beter. Mocht ik 24 uur werken terwijl ze een fulltimer zochten. Krijg ik een post graduate opleiding aangeboden terwijl ik al de wens had weer te studeren. Mag ik Alternative to Violence Project (AVP) activiteiten in werktijd uitvoeren, want mijn manager steunt het belang van onze groep. Kan ik nu ook nog 1-2-3 Magic Parenting courses aanbieden eens per kwartaal. En ik mag Sandplay Therapy gebruiken als deel van mijn aanbod. Dan hebben we nu net ook nog eens vrije teugel gehad om met kinderen te kunnen werken (van gescheiden ouders, in conflict situaties), ik welke modaliteit wij maar geschikt achten. En AVP workshops mogen we nu ook nog in scholen aanbieden, als een weektraining (middelbare school) of naschoolse activiteit (lagere school). Een feest van een positie dus, want ik vind alles superleuk. En ik heb nog steeds veel ruimte om vooral moeder te zijn. Enige wat nu nog op het wensenlijstje van ons team staat, is nagaan of we ook Family Group Conferences willen faciliteren.
Een paar maanden geleden hadden we strategische planning en gaven teamleden weer wat hun doelen waren voor dit jaar. Ik had eigenlijk alleen het goed in de vingers krijgen van Family Dispute Resolution (mediation) gezegd maar werd gevraagd nog een ding te noemen. Okee dan, ik vond dat er te weinig aanbod is voor kinderen, individueel of groepen. Daar wilde ik in de toekomst wel wat mee. Die toekomst was dus niet zo ver weg. Ik ben er allemaal heel erg blij mee want geloof dat alles wat we doen zijn plek heeft in onze doelgroep die heel breed is: families in conflict, scheidende ouders, maar ook het welzijn van de bredere gemeenschap. Het is wel veel. Dus goed plannen en op die grenzen blijven passen en dan is het vooral alleen maar leuk en heel gevarieerd.
Daarnaast deden zich de eerste groeipijnen voor in ons team, in een organisatie die verder dus geen territorium dynamiek, politiek of hiërarchie kent en vooral heel respectvol en steunend is. En ook dit hebben we gelukkig heel goed kunnen opvangen: een reeks kleine incidenten die raakten aan generaties van trauma na kolonisatie leidden tot kwetsuren. We hebben er 2,5 uur met elkaar over gepraat en ook ik heb een aantal pijnlijke ontdekkingen gedaan over mijn eigen communicatie. Dankzij de bereidheid van allen om te delen, om te groeien en samen verder te willen met datgene waar we voor werken was de uitkomst buitengewoon goed. Top.