Taal, Tale, Talen, Ver talen

Het wordt steeds leuker. Vrijwel alle nieuwe woorden in Joy's vocabulaire gaan er tweetalig in. Ze pakt zowel Australische als Nederlandse boeken om samen te lezen of alleen. Ze bekijkt films afwisselend, maar bij voorkeur in het Nederlands. En heeft tijdens alleen spelen (rollenspel tijdens poppenpicknicks met name) een voorkeur voor het Engels. Hoewel sommige mensen zeggen een accent op te pikken, hoor ik haar feilloos Aussie spreken en ABN. En dat ABN verrast me zo, omdat ik toch een (zei het misschien licht) Amsterdams accent heb. Mogelijk door het voorlezen, waar ik wel op mijn uitspraak let, komt mijn Nederlands er beter uit dan voorheen.
Maar soms doen we toch heel gekke dingen met taal. Naast de zinsopbouw, die anders is in Engels en Nederlands, moeten vooral vervoegingen soms lijden onder ons tweetalig bestaan. En dankzij het lezen van een grappig boekje over hoe buitenlanders Nederlands zien (A Xenophobe's Guide to the Dutch) wordt ik mij bewuster van elementen van taal die geen aandacht krijgen. Vooral beleefdheidsvormen in het Nederlands zijn moeilijk te vertalen naar het Engels en dreigen dus aan Joy's opvoeding voorbij te gaan. Maar gelukkig hebben we Jip & Janneke, die het wat ouderwetser Nederlands vocabulaire in dit huishouden nog enigszins op peil houden. Haha, weer water. In eerdergenoemd boek(je) werd uitgelicht hoe waterpeilgericht Nederlanders in hun taal zijn. Let er maar eens op.
Los van taal ben ik toch ook wel erg Nederlands. Wat ik als karaktertrekken van mijzelf zag, is door het lezen van dit boekje in een ander daglicht komen te staan.
En een beetje trots ben ik me nu bewust van Nederlanders' veeltaligheid. Vrij uniek, iig ten opzichte van Engelsen. En zo kan ik Joy soms iets beter uitleggen wat cultuurverschillen blijken te zijn, waarom doen wij dingen zo en zij zo? Uiteindelijk maken we ons beiden eigen, met soms eigenaardige voorkeuren. Lekker, al die kleur en variatie.
Joy nieste eerder mijn boodschappenlijstje nat. Dat was geen snot maar geniestheid.
En als ik haar nu bewust poepie of scheetje noem, ligt zij helemaal in een deuk.
Alles, toetjes incluis, is op het moment disgusting! gewoon omdat het zo lekker klinkt.