Lot 612 no 2 enz

Het huis vordert gestaag. Niet zo zichtbaar als je het frame al gezien hebt (jullie niet) maar van dichtbij zie je kabels, buizen en schilderwerk enzovoort. Dit weekend gaan we weer kijken en we zijn benieuwd... Op de foto's hier zie je het huis vanaf de weg, de binnenkant vanuit het eetgedeelte gezien met de speeltuin ten westen over de lengte van het stuk land en het huis vanaf de achtertuin to be. Met deze foto's heb je een aardige indruk van de ruimte rondom het huis wat uiteindelijk allemaal aangeplant wordt. Aan de wegkant komt er geen hek en met behulp van een subsidie voor tuinarchitectuur wordt er gedeeltelijk voor ons wat aangelegd, in overleg. Naast het huis en erachter komt een 1.80m hoog hek en is de ruimte gesloten tuin. Een 18 meter lange iets minder dan 4 meter brede strook aan de oost kant van het huis (de weg ligt noord, de speeltuin west) en de achtertuin wordt geloof ik ongeveer 13x14 meter. De eerste keer dat wij rondliepen terwijl het frame erin zat leek het allemaal toch wel heel klein, inmiddels voelt het goed. Komende weken gaat het dak erop en de muren erin. Natuurlijk volgen er dan weer foto's.

Ondertussen hebben wij schoolvakantie, ja ik weet het, schandalig want we zijn net terug na zeven weken feest. Joy is twee weken vrij en ik werk maar een paar dagen; ik heb nog uren dus waarom niet. Binnenkort moet ik onder het mes en daarna kan ik blijkbaar even niet zoveel. Dus ik ga nu al door het huis voor grote schoonmaak en het uitsorteren van spullen die we niet gaan meeverhuizen. Hebben we dat maar gehad. Natuurlijk hebben we ook lol. We gaan lekker vaak naar het strand. Deze tijd van het jaar zijn er geen gevaarlijke kwallen en het water is koel en kristalhelder. Heel mooi en fijn. In de vakanties kook en bak ik ook meer en gisteren zijn ‘gezonde’ brownies buitengewoon hemels uitgepakt; brokken cacao met kokos(olie) en een toffee-achtige chocolade laag er bovenop. Geen suiker, wel een natuurlijke zoetstof. Ondanks onze sterkte boter en suiker voorkeur vinden we deze erg lekker. Sommige vriendjes en vriendinnetjes van Joy zijn hier als ouders werken en er wordt continue gespeeld. Iedereen blij.

Met Pixie gaat het heel goed. De eerste weken werd het duidelijk dat zij niet graag alleen achterbleef in het platje achter. Hoewel het grootste gedeelte van ons 4x10 m achtertuintje geplaveid is, is er ook behoorlijk wat groen met interessante plekjes voor een hond. Maar ja, zonder ons vond ze er niets aan en had zij duidelijk last van stress en dus ontsnapte ze en zat ik steeds bezorgd op mijn werk. Inmiddels hebben wij ontdekt dat ze het binnen wel haalbaar vindt om alleen te blijven. Ook hebben wij op hondentraining geleerd hoe met haar om te gaan bij vertrek en thuiskomst zodat haar plek voor haar duidelijker is en zij geen stress meer ervaart. Hoewel zij wel af en toe een pet, trui of speelgoed van Joy om zich heen verzameld als wij weg zijn, bijt ze het tot nu toe niet stuk. Ze heeft ook aardig wat speelgoed en dingen om op te kauwen want dat doet ze erg graag. Ik had nooit gedacht ooit naar zulks een training te gaan maar we leren er veel (er is zoveel meer bekend over hondenpsychologie dan vroeger) en voor de band tussen Joy en Pixie is het ook goed. Een hond opvoeden waarvan je niet weet wat er in het eerste half jaar van haar leven is gebeurd, is toch echt andere koek dan vanaf pup. En Pixie heeft zeker wekenlang gezworven; ze zat onder de wonden en teken toen zij gevonden werd en dat was een week voordat wij uit NL terugkwamen. Naast de training lees ik ook veel, doe eigenlijk een spoedcursus honden opvoeden. Diegenen die Niki gekend hebben vragen zich waarschijnlijk af waarom dat nodig is, maar ja, ik vraag mij nu af hoe zij zo goed uitgepakt is. Omdat het nu allemaal goed gaat met Pixie en ze echt ontzettend lief is, zijn we erover uit dat zij kan blijven. Joy is natuurlijk heel erg blij en ik vind het ook gezellig. Zelf geniet ik vooral van onze ochtendwandelingen op het strand. Terwijl Joy nog slaapt loop ik rond zonsopgang door de duinen en over het strand, oog- en zielstrelend. Iedere dag is het licht weer anders, de zee blijft onnoemlijk mooi en Pixie speelt met andere honden en jaagt op de ‘ghost crabs’ die zich dachten veilig ingegraven te hebben. Joy loopt vaak 's middags met haar en traint dan met haar. Zij geniet hiervan en ik vind het fijn dat zij de verantwoordelijkheid neemt. Ze neemt de mobiel mee en belt even als ze iets wil overleggen. Ook een 'nooit gedacht' voor mij want ik ben niet zo een gadget freak maar in deze is het wel heel handig te weten dat wij elkaar kunnen bereiken als het nodig is. Pixie heeft een aantal trekjes die mij erg aan Niki doen denken en waarvan ik nog steeds niet weet of het gewoon honden eigen is of raseigen. Enfin, ze is lief, aanhankelijk, slim en af en toe eigenwijs. Ook goed.

Wij hopen dat jullie een mooie zomer hebben en horen graag weer eens hoe het met jullie gaat. Liefs.