Mee met de tijd

Nooit gedacht dat ik mijzelf als ouderwets of conservatief zou zien maar het is een feit: ik loop achter. En met mij Joy. Nu Joy in het 'gifted and talented' programma zit mag zij af en toe haar iPad mee naar school nemen. Ouders stelden vragen over hoe dat gebruik gemonitord werd. Ik bleef stil. Joy heeft geen iPad en ik ook niet. Toch maar eens tijdens de koffie met twee dames mijn voelhoorns uitsteken over de voor- en nadelen van een iPad. Daar werd wat medisch onderzoek bij gehaald dat iets vertelde over hoe hersens evolueren met het gebruik van digitale technologie. Het werd een interessant gesprek, dat later nog eens met anderen is voortgezet, en uiteindelijk geloof ik dat het voor Joy toch wel goed is als zij liever nu dan later ingewijd kan worden in hoe technologie werkt tegenwoordig. Zelf heb ik bijblijven een beetje opgegeven toen de smart phones kwamen. Inmiddels heb ik er wel een maar gebruik die minimaal. Ik zie een 82-jarige met iPad en iPhone rondlopen en haar leven leiden. Dan moet ik toch nog wel een beetje een inhaalslag kunnen maken hoop ik, voordat ik het echt niet meer volg. Dus tegen alle geschreeuw van de zuinige Nederlandse en milieu bewuste genen in heb ik een mini iPad aangeschaft terwijl Joy's mini laptop nog 'leeft'. Die nu zeer waarschijnlijk gaat verstoffen en absoluut waardeloos is. Dan komt nu de volgende stap: hoe gaan wij dit managen? Hier komt mijn vraag naar jullie, wat doen jullie en hoe? We hebben al afspraken over maximaal gebruik voor plezier (spelletjes, youtube etc) en die afgesproken tijd kan zij verliezen of uitbreiden afhankelijk van gedrag en bijdragen in het huishouden. Wat mij betreft mag zij de iPad net als de computer gewoon gebruiken om iets op te zoeken etc. Maar wat komt erop? Zijn er bijvoorbeeld apps die Joy's Nederlands taalgebruik kunnen ondersteunen? We doen te weinig aan haar Nederlands: we spreken het nog maar lezen doet ze nauwelijks nog en schrijven al helemaal niet. Ik merk het aan hoeveel moeilijker het voor haar wordt om dingen aan mij uit te leggen. Dus ben ik opnieuw voornemens om het jeugdjournaal weer eens aan te zetten maar vergeet dat gemakkelijk. En we gaan weer dictee doen en samen lezen. Maar apps? Wat voor apps/spelletjes zijn okee, zonder geweld, super materialistisch of seksistisch gedoe? Als spelletjes ook educatief zijn en wat hersengym teweegbrengen graag natuurlijk maar dat hoeft niet altijd. Zijn er die jullie kunnen aanraden? Graag jullie reacties, ik zit op jullie advies en suggesties te wachten. Bedankt alvast! Liefs, Astrid

Vakantie

Het was leuk om wat reacties te krijgen op onze laatste email en om over het wel en wee van vrienden en familieleden te lezen. Wij hebben toch ook weer veel kerstkaarten gekregen, een familiefoto en zelfs cadeautjes voor onder de boom, waarvoor nogmaals dank. Hoewel deze arriveerden toen de boom al weer goed en wel weken in de kast stond, we genieten er toch van :) Joy en ik zijn zes weken vrij, van midden december tot eind januari. Tussen kerst en oud & nieuw zijn we naar Melbourne vertrokken. Wederom werd ik gesponsord om de jaarlijkse Alternatives to Violence Project (AVP) training conferentie bij te wonen. Melbourne stond al jaren op Joy's reis verlanglijstje dus allebei blij. Na een nachtvlucht naar Melbourne, dan hebben we het over een 4-uur durende nacht ivm het tijdsverschil, kwamen wij 's ochtends vroeg aan bij onze accommodatie. We hebben een paar uur geslapen en gingen daarna op pad. We hebben bijna vrijwel alles in de vakantie gelopen op een paar korte tram trips na. Melbourne voelt vriendelijk, veilig en is heel multicultureel. Voor een stad (en jullie weten nu wel dat ik meer van het land ben) kon ik het aardig velen. Joy vond de architectuur en tuinen mooi, het doet Europees aan en de afwisseling van de tropen is altijd even leuk. De dierentuin was op loopafstand en de meeste indrukwekkende die ik ooit gezien heb. Diverse dieren hebben echt de ruimte en de leefruimtes zijn heel gevarieerd beplant en ingericht; veel te beklimmen bv. Voederen gebeurd ook in een zo stimulerend mogelijke manier dus eten wordt verstopt en moeilijk bereikbaar gemaakt zodat de dieren er een beetje hun best voor moeten doen. Adembenemend was het aanschouwen van een moeder en baby olifant die samen in bad waren. Ik denk dat we wel 20 minuten gehypnotiseerd waren van hun spel en liefde, het was echt heel bijzonder om live te zien. We stonden er maar een paar meter vandaan en met gevuld hart hebben we de rest van de dierentuin ontdekt.

De volgende dag hebben we geschaatst. Joy voor het eerst en ik kan mij echt niet herinneren wanneer ik voor het laatst op ijs gestaan heb maar denk vroege tienertijd. Joy hield zich de hele tijd stevig vast aan rail of mama maar gaf niet op en genoot van haar rondjes. Joy heeft er ook in een grote bal rondgedold. We zijn later in de week weer terug geweest en hebben weer uren geschaatst. Ontmoetten daar vriendelijke 12-jarige Axel die op vakantie was uit Hilversum en niet van het ijs af te krijgen was. Zijn heel geduldige vader zat halve dagen aan de kant.

Omdat we geen keuken tot onze beschikking hadden moesten we wel iedere dag uit eten en dat was geen straf natuurlijk. We hebben gedurende deze twee weken heel lekker gegeten bij de diverse restaurants dat Melbourne rijk is en vooral ook eten wat in Broome niet zo gemakkelijk te krijgen is. Natuurlijk hebben we ook weer het locale Hare Krishna restaurant gevonden; er is er een in iedere grote stad en deze was bijzonder mooi en vredig. Heerlijk vegetarisch Indiaas gegeten weer.

Op nieuwjaarsdag hebben we in de National Victorian Gallery een interactieve display Romance was born for kids bezocht, alles over mode en ontwerpen. We hebben een rondje in de spiegelcarrousel gezeten, gepicknickt in de botanische tuin en Joy is nog alleen naar de Jean Paul Gaultier exhibitie geweest. Toen was het tijd voor zes dagen conferentie met ochtend, middag en avondprogram en Joy kon met de Quaker kinderen in het kindervakantie programma meedoen. Zij heeft het erg naar haar zin gehad, is even helemaal 'into' piano spelen en heeft een penvriendin. Ik ben ook weer geïnspireerd teruggekeerd van het samenzijn met en leren van andere trainers. Vreemde ervaringen in Melbourne waren er ook. Eerst ontdekte Joy dat de knoppen van de stoplichten pulseren en nog sneller als je mag oversteken. Dat voelde voor haar als een hartslag en prompt kleefde ze aan elke paal waar we even moesten wachten. Beetje begrijpelijke ervaring maar toch ook een ietwat bizar. En toen een vrouw achter het raam van een cafe met wat ik herkende als een opiumpijp. Even slikken, zelfs voor een Amsterdamse. Na een kort onderzoek en interview van een paar Libanezen begrepen wij dat de 'Magic Shisha' gevuld kan worden met gearomatiseerde tabak. Er kan ook wat anders in maar dat wordt niet geadverteerd. Een uitnodiging om het te proberen heb ik maar afgeslagen. In het universiteitsgebouw waarin wij niet verbleven hebben wij een douchecabine voor slangenmensen gezien. 1/3 m2 om je uit en aan te kleden binnen de cabine en dan moet je de binnendeur naar de douche naar buiten toe (!) openmaken om nat te worden. Heel creatief bouwen noemen we dat maar ws nog creatiever douchen door degene die daar iedere dag hun bad in mogen hebben zonder dat hun kleren nat worden of zijzelf droog blijven. Het weer was ondertussen op zijn Melbourne's vier seizoenen in een dag, dus op onze lange loopdagen hadden we altijd een rugzak met warme kleren en regenjas mee. Na de conferentie hebben we nog een paar dagen de tourist uitgehangen en hebben we oa een van de grootste Imax theaters bezocht, the State Library en hebben we arepa's gegeten (nostalgie voor mij).

Inmiddels zijn we weer thuis en druk in de weer om onze nieuwe gezinsleden nog comfortabeler te maken. Ja ja, we hebben twee kippen. Zij heten Einstein en Dumbledore. Beiden zijn tam, al helemaal aan ons gewend en hebben het goed in de tuin. Ze kwamen uit een ren die zij met zeven moesten delen dus met zijn tweeën op zo'n 25m2 is feest. Wij krijgen iedere dag twee verse eitjes. Joy doet erg mee met de verzorging en komt nu dus onwillekeurig ook meer in de groentetuin als zij sprinkhanen vangt voor de kippen. Dat is goed voor de spinazie oa en nu kan ik haar makkelijker overhalen eens wat te oogsten etc. Van vrienden hebben we waterlelies gekregen, prachtig bloeiend in de avond, nacht en vroege ochtend. Heb ons op een vijgenboompje en granaatappelboompje getrakteerd. Komende dagen een goed plekje voor zoeken. De tuin krijgt steeds meer vorm en ga ik de komende week ook ietwat omgooien, mn de bananenplanten en die nieuwkomers een plekje geven. Moet voor de vijg een soort put graven dus dat wordt nog leuk, ik wat op wat regen om het iets gemakkelijker te maken.

Vandaag hebben we ijsthee van citroengras en munt uit de tuin gemaakt, met Jarrah honing, erg lekker. Astrid

Drummer Girl en andere talenten

Spannende tijden hier want Joy treedt zondag voor het eerst op in een band. Ze spelen Zombie van The Cranberries. Vier gitaristen, electrische gitaarbegeleiding van de gitaarleraar, en Joy. Vandaag was ik bij de tweede en laatste rehearsal en ik heb hun spelen opgenomen. Ze zijn goed! Joy is er redelijk blase onder; ze snapt het, doet het, vindt het leuk en maakt er verder geen punt van. Mama natuurlijk wel. Ik ben hartstikke trots terwijl ik cool ondersteunend lijk van buiten. Ik hou van drum dus dat zij er volop in zit zit mij niet dwars. Door extra aandacht voor de blokfluit tijdens muzieklessen vindt ze dat zelfs leuk en creëert haar eigen deuntjes. Joy is op dreef. Vandaag heeft Joy gehoord dat ze volgend jaar in de schoolband mag. En ze blijft in het koor, zingen vindt ze namelijk ook heel leuk. Volgend jaar wordt nog druk voor Joy want ze is ook geaccepteerd voor Japanse les. Twee keer per week het hele jaar door. De afgelopen weken heeft ze wat wiskundebijles gehad omdat er op school echt te weinig gebeurde op haar niveau en dat is volgend jaar ook opgelost omdat ze gaan 'streamen'; 5e en 6e klassers worden in subgroepjes op hun eigen niveau lesgegeven. Dit gebeurt met taal ook al. En dan is er nog het 'gifted & talented program'. Hoewel Joy niet de WA State score haalde voor haar test (overigens geen enkel kind in Broome dit jaar) zit ze wel in de top dus mag zij meedoen. Dit betekent dat zij met een groepje kinderen op projectbasis extra gestimuleerd gaat worden in 'out of the box' denken, problemen oplossen en extra stof aangeboden krijgen wb geschiedenis, scheikunde, wiskunde en taalgebruik. Ik ben heel benieuwd of ze dit allemaal leuk gaat vinden, blijvend, of dat het misschien toch een beetje veel is. Ze heeft zich jarenlang een beetje verveeld en is uiteindelijk gaan lezen op school. Zodra ze klaar is met een taak duikt ze in een boek. Ze leest stapels, de bieb kan er nog steeds niet over uit. En die weten niet dat ze ook nog bij de schoolbieb binnenloopt en Nederlandse boeken heeft. Tlijkt misschien een beetje een opschepsessie (niet zo bedoeld) maar eerlijk gezegd was het voor mij hoog tijd dat Joy wat meer mogelijkheden kreeg zonder dat ik haar van de ene naar de andere naschoolse activiteit hoef te sleuren, wat ik mij niet eens kan veroorloven. Dus ik ben vooral opgelucht en blij. Eerst gaan we echter van een lange vakantie genieten: we zijn allebei zes weken vrij van midden december to begin februari :) Ik heb nog steeds geen idee wat we gaan doen en staan nog voor alles open. Heel misschien krijgen we bezoek uit NL, dat zou heel leuk zijn. Zo niet, dan gaan we ws zelf wel even weg. We zien wel. Met mij gaat het goed. Hersteld van de ene operatie hoewel een ander opnieuw moet, met behulp van een plastisch chirurg in Perth. Ze moeten wat wegsnijden op mijn neusbrug en het kan zijn dat er dan een huidflapje op moet. Ik hoor dat ze dat normaliter van de bil halen. Ik heb een beter idee. Ik heb een flapje over van mijn ooglid, ook huid van het gezicht, dat mag er wel op. Kunnen ze het flapje van mijn andere oog er gratis bijhebben. Mijn tweede argument is dat ik een zittend beroep heb en ze dus van mijn billen moeten afblijven. Ben benieuwd of ik het voor elkaar krijg, een beetje flexible chirurg, flesje wijn... wie weet? Op het werk is het vreselijk druk. Zo vlak voor de kerst willen veel ouders toch wel even afspraken maken met behulp van. Tegen sommige cliënten moeten we zeggen dat ze in februari in de agenda kunnen. Hoge druk dus maar het werk zelf blijft leuk en wordt eigenlijk steeds leuker. Ik zie meer kinderen als deel van de mediation en dat verdiept de sessies enorm; groter effect en resultaat dus goed gevoel. Mijn nieuwe manager noem ik inmiddels Ms Killjoy en die zit er nog steeds. Jammer maar helaas. Dat is het lastige als je echt goede managers hebt gehad ik je loopbaan; een slechte is dan niet te verteren. Ik word op de proef gesteld maar redt het nog; het team is inmiddels helemaal om en erg blij met onze vooruitgang, cliënten tevreden, dat moet maar voldoen dan. Verder heb ik toestemming voor een parttime eigen praktijk. Ik mag bijna niets doen want alles wat ik zou aanbieden wat ik in mijn vaste baan doe wordt als concurrentie gezien. Onzin natuurlijk want in mijn vaste baan bieden we gratis service voor iedereen. Mensen gaan mij echt niet betalen als ze liever naar de KFRC komen. Enfin, ik heb drie vrijdagen per maand voor wat extra's en ik zal volgend jaar eens kijken hoe dat gaat. Een avontuurtje voor mij. Het huis is nog steeds heerlijk en we eten nu dagelijks bananen uit de tuin. Groente zijn bijna allemaal het seizoen voorbij behalve de sopropro, antroewa, ceylon spinazie en oker. Ik heb net nieuwe kousenband geplant en er gaan ook nieuwe watermeloenplantjes in komende week. Het wachten is op passievruchten; die bloeit nog maar niet. Kan zijn omdat de plant nog jong is of te gelukkig is heb ik gehoord. Ondertussen krijgen we links en rechts mangos en smullen we erop los. Ik heb niet zo veel gedaan in de tuin de laatste weken maar dat komt wel weer, gelukkig groeien alle planten en bomen gestaag door zonder dat ik liedjes voor ze zing. En oh ja, we staan in een sustainable garden magazine. Moet het nog eens scannen dan kan ik het artikel bijvoegen. Na een lang, plezant droogseizoen en een heel graduele aanloop naar de 'wet' is het nu full on 'build up': sinds twee weken is de luchtvochtigheid van zo een 50% naar rond de 75% en de gevoelstemperatuur gaat daarmee meteen omhoog. De bijna standaard midden dertig temperatuur voelt dan als ver in de veertig. Nog even en dan krijgen we regen en koelt het regelmatig af. Tussentijd onweert het dat het een lieve lust is en hebben we prachtige spektakels in de lucht. We horen graag weer eens wat er in den Nederlanden gebeurd en zien uit naar jullie berichtjes. Veel liefs.

The Handy Woman Fairy Has Emerged

in mijzelf. Tja, als die handy man fairy maar niet de weg naar Broome North vindt wat dan? Pop was hier alweer een jaar geleden en inmiddels stapelden de wensen/klussen zich op. Had een paar maanden geleden een boormachine gekocht als motivatie en na maandenlang uitstel, luiheid en andersoortige afleiding had ik mij voorgenomen deze schoolvakantie tenminste twee projecten af te maken in de tuin. En het is gelukt. Het eerste 'wicking bed' is een feit. Omdat de aanschaf van alle benodigde materialen in de vele honderden liep en de zes tuinbedden al klaar voor het zaaien en planten waren, had ik besloten om eerst een bed om te gooien en liefst van gerecycled materiaal. De afgelopen maanden heb ik restjes rivierstenen, grof gravel en rotsen bij elkaar gesprokkeld en vijverdoek aangeschaft. Vlak voor de vakantie had ik het bed al uitgegraven en nu dus het doek erin, rotsen voor de onderste laag, schaduwdoek erop en de aarde terug erop. Het bed moet waterpas zijn, gemeten heb ik het niet maar het ziet er goed uit. Alle rotsen verslepen was een goede work out en nu moet het zich maar bewijzen. Tijdens het uitgraven vertilde ik mijn doos met zaailingen en die zijn allemaal in de aarde in dit bed beland dus ik kijk nu wat voor verrassingen opkomen voordat ik iets anders plant.

Inmiddels bloeit de vijfde bananenboom. Onafhankelijk van de grootte van de boom lijkt het erop dat ze precies 9 maanden na het planten gaan bloeien. Omdat ik met tussenpozen van weken verschillende stekjes gekregen had, zit er dus steeds een paar weken tussen de ene tros en de andere. De eerste lijken nu langzaam geel te worden, die zijn ws binnen een paar weken rijp. Dan hebben we als alles goed gaat maandenlang eigen bananen voor ontbijt, yes!

De bomen worden wel zwaar van de vruchten en ik heb ze ws iets te vaak water gegeven wat betekent dat ze oppervlakkige wortels hebben. De plank houdt nu de boom rechtop en een waterdieet geeft ze hopelijk nog voordat het hard gaat waaien wat sterkere en diepere wortels. Een andere klus is ons douchescherm buiten. Hoewel alles heel snel groeit heb ik nog geen privacy voor de douche buiten. De buren kijken van hun voortuin zo in de douche. De jasmijn die er al groeide kan nu lekker klimmen en hopelijk hebben we voldoende groen tegen de tijd dat deze constructie het opgeeft. De grote douchekop ligt te ontkalken, die gaat er zo weer op.

De brug over de vijver is de volgende klus. Dan verder met de ruimte voor de kippen. Wat bananenbomen verplanten in die richting en nog wat andere fruitbomen als ik die in mijn vingers kan krijgen. Oh ja, en dan nog een hoogslaper bouwen voor Joy. Genoeg te doen.

We zijn ook weer naar Birdwood Downs geweest voor een ponykamp. Zes meiden van rond de tien, het was heel gezellig. Alle meiden konden al rijden dus ze hebben nu wat meer gevorderde dingen geleerd en vier keer gereden, altijd alleen in de ochtend en namiddag vanwege de warmte. Dinsdag was Derby de heetste plek in Australië met 44 graden C dus we smolten zowat weg. Hebben wat creatieve dingen gedaan maar belanden uiteindelijk in ondergoed onder de fans, totdat een andere moeder met grote auto arriveerden en we de hele groep naar het zwembad hebben gereden. Heerlijk om even af te koelen, dit gaan we vaker doen tijdens de kampen. Zelf mag ik altijd even rijden als de kinderen zijn opgehaald en dat is altijd echt een traktatie; lekker gegaloppeerd in een schaduwrijk stuk van het gebied. Op de foto een bezwete slaap gedepriveerde Astrid na het dragen van een helm, hopelijk niet representatief haha. Voor nu ben ik Joy's verjaardagsfeestje aan het voorbereiden. Het wordt voor het eerst in Australië weer een speurtocht. Ik haal straks een ijstaart op en zet dan de speurtocht uit voor de namiddag. Hopelijk maak ik genoeg foto's en wat filmpjes om via dropbox te kunnen delen, laat het even weten als je dat wilt ontvangen. Veel liefs voor nu

Pharrell Williams - Happy Broome

De tijd vliegt

Sinds mei niet geschreven, wat gaat de tijd snel. Wat te melden? Het is nog steeds heerlijk koel, dwz rond de 15 graden 's nachts en rond de 30 graden overdag. We zijn veel buiten en aan het bureau kruipen om wat op te schrijven heeft geen prioriteit. We hebben net weer een schoolvakantie achter de rug. Zijn twee keer op ponykamp geweest op Birdwood Downs. Dit keer kon Joy rijden en ze heeft genoten. Twee totaal verschillende groepen kinderen om bezig te houden als de paarden mogen rusten maar alles ging relaxed en goed. Zelf geniet ik vooral van het rond de paarden zijn. Een beetje terug in de tijd want vroeger hing ik tijdens vakanties ook vaak op de manege of ponyclub rond. Pixie was ook helemaal in haar element: de hele dag rondrennen met de andere honden, botten opgraven en weer ergens anders verstoppen, mee met de paardenritten. Na een paar dagen hier slaapt Pixie 24 uur als we weer thuis zijn, moe en tevree. En dat geldt voor ons alledrie: we genieten van tijd op Birdwood Downs. Verder is er niet zoveel bijzonders te melden, hoewel wij genieten van het leven van alledag. Joy drumt nog steeds en heeft hernieuwde interesse omdat ze misschien toch al in de schoolband mag en dat wil ze heel graag. Circus begint zich weer voor te bereiden op een show, iets met de ruimte dit jaar geloof ik. Joy had een fantastisch rapport van school, daar mag ze trots op zijn. Haar kamer hangt nu vol met paardenposters, die heeft ze nog uit Nederland meegenomen dus ze is in haar nopjes dat ze nu eindelijk hangen. Joy groeit snel op, ze vindt zelf dat ze al zo goed als tien jaar is. Meestal is zij makkelijk in de omgang en stukken zelfstandiger, soms vind ik haar makkelijk afgeleid en wat aan de negatieve kant. Ik heb de indruk dat haar houding meedeint met boekkarakters (vaak een paar jaar op haar vooruit) maar ben niet bereid om zes boeken per week met haar mee te lezen om te zien of die theorie klopt. Ik kan af en toe zelf iets gaan doen en Joy geeft er vaak de voorkeur aan even alleen thuis te blijven; kan ze lekker spelen zonder een mama die zeurt over tussendoor opruimen. En natuurlijk wordt er dan van alles gesmikkeld en op tv bekeken stiekem. Joy kookt ook graag en heeft net allemaal gezonde recepten ontdekt en een menu gepland. Aan haar Nederlands hebben we bijna niets meer gedaan. Dat zij het vorig jaar in NL zo goed deed met de CITO toets heeft mij laks gemaakt. Heb net weer wat dicteelijsten gedownload en toch maar weer aan de slag. Het zou jammer zijn als haar NL allengs minder sterk wordt omdat ik het niet bijhoud met haar. Joy en Pixie lijken soms wel zusjes; veel samen spelen en soms vechten. En allebei groen van jalousie als er eentje bij mij zit. Joy laat haar nog steeds trouw uit, zonder zeuren. Op de foto: Joy en Pancho spelen oma en opa en met beste vriendinnetje Chloe had ze een tut momentje. Zelf ben ik veel in de tuin bezig. Heb net een introductiecursus permaculture bijgewoond en ben geïnspireerd. Ik kan nog veel meer eetbaars laten groeien en ook in de 'wet season' dan ik dacht. Grappig genoeg vooral in het gedeelte waar ik dacht dat het alleen maar bloemen en groen zou worden lijkt het daar beschermd genoeg voor sommige planten om het juist in de heel warme tijd toch vol te houden. Ik zaai dus van alles en we eten nu al dagelijks uit de tuin. Net weer een grote watermeloen geoogst en we kunnen iedere dag sla, diverse Aziatische bladgroente en kousenband plukken. Over een paar maanden komen als het goed is de bananen en passievruchten. Papaya's groeien langzaam tot nu toe maar komen wel. Verder groeit er van alles en bid ik dat we dat nog kunnen oogsten voordat het te warm wordt. En van de 'native' voortuin heb ik vanochtend een eerste klein wit zoet besje geproefd (Guwal, of sneewbal), mijn favoriet en er staan drie struiken dus dat beloofd wat. Het huis is nog steeds heerlijk, we koken en bakken wat meer omdat we het wat rustiger hebben. Ik bouw langzaam mijn fitness weer wat op. Op het werk was het even wat minder leuk en heb ik geloof ik een weg gevonden om mijn balans weer goed te bewaren dus ik ga weer met plezier. Ben voor het werk een paar keer weg geweest naar Kununurra en Perth, nog twee trips in augustus en dan is dat weer even klaar. Joy vindt het fantastisch om dan te gaan logeren. Ik kan er inmiddels wel van genieten maar vind het toch eng en raar om 2500km van haar weg te zijn voor een dag of twee. Omdat ik heb gemerkt dat het klusjesman-engeltje niet bestaat of zich hier in ieder geval niet aanmeld, heb ik pas een goede boor gekocht met het voornemen mijn bruggetje en kippenhok zelf te gaan bouwen. Ben nog moed aan het verzamelen maar het voornemen is er. Dus, fijne vrienden, leuk werk en veel vrije tijd, huis, tuin en opbergschuur en vooral een heerlijke dochter; wat wil een mens nog meer? Het leven blijft mooi. Hoor graag ook weer eens van jullie... liefs

Lente, zomer, herfst of winter

Ons seizoen verandert van vochtig en heel warm naar aangenaam warm, een stuk droger en 's ochtends koel. De 'dry season' heeft haar intrede gedaan. Omdat we zes of twee seizoenen hebben, afhankelijk van je cultuur hier en alles andersom is ten opzichte van Nederland ben ik eeuwig de draad kwijt. Ik weet: het is lekker! Zalige bries, warm genoeg voor blote voeten, niet zweten, nog steeds dezelfde kleren aan - geen gedoe met mode en seizoengarderobes en thuis lekker alles open. School is in februari weer begonnen en zo ook werk. Beter nog: we hebben net alweer de eerste korte schoolvakantie van het jaar achter de rug. In de buurt werd een graffiti workshop georganiseerd voor kinderen en Joy vond het geweldig. Behalve haar eigen kunstwerk voor thuis mocht ze met een groepje wat pilaren in het jeugdpark beschilderen. Ze heeft er de krant mee gehaald (zie facebook). In de eerste week was het water koel en helder en zijn de kwallen verdwenen dus op naar het strand en lekker zwemmen. Dagelijks genoten, totdat Joy haar arm brak. Met gips mag je niet nat worden. Joy verloor haar evenwicht in de speeltuin en in haar reflex met haar arm tegen een metaal verbindingstuk geknald. Gelukkig was het geen gecompliceerde of bloederige breuk en we hebben inmiddels van alles geleerd over jonge botten, breuken en herstel. En weer wat nieuwe en oude bekende doktors ontmoet. Joy vond het allemaal reuze interessant en de doktoren vinden haar wel een gezellige patiënte geloof ik.

Joy is thuis en op school verbazend zelfstandig en doet bijna alles gewoon zelf met haar gipspootje, behalve haren wassen en veteren. Geen gezeur, fijn hoor. Alleen even een paar weken niet drummen of naar het circus. De laatste week van de vakantie zijn we toch op ponykamp geweest want dat wilde Joy toch niet missen. Hoewel een arts haar groen licht had gegeven om te rijden heeft ze daar niet voor gekozen maar verder wel met alle activiteiten, verzorgen etc meegedaan. Ik hielp en dus mochten we voor niets aanwezig zijn op Birdwood Downs en genieten van de omgeving het het hele gebeuren met de kinderen. Behalve de zorg voor de paarden en het rijden was er 's avonds theater en enge verhalen vertellen. En natuurlijk slapen in een slaapzaal met alle pret van dien.

Thuis groeit en bloeit er van alles. Sommige bananenbomen zijn al 3-4 meter hoog, dat wordt oogsten binnen een paar maanden denk ik. We hebben zeven watermeloenen gehad en de plant bloeit alweer dus die laat ik er nog even in. Op verschillende plekken in de tuin ontspruiten er nu zaadjes in toiletrolletjes, die kunnen mooi de tuin in zodra ik de grond in orde heb. Daar moet nog wat aan gebeuren maar komt tijd komt raad en dan kan ik ook meer zaaien, nl alles wat direct in de grond moet. De afgelopen week ben ik eindelijk weer fit geworden dankzij twee grote vrachtwagenladingen compost die met kruiwagen en deels in mand gedragen de vele 100m2 tuin in moest. 's Ochtends en namiddag 1,5 uur scheppen. Nu zijn alle planten en bomen blij en beter bestand tegen de droge warme winden die gaan komen. In de tuin zien we steeds meer leven. Spinnen, hagedissen, een jonge varaan, kikkers, vogels, twee muisjes waarvan eentje met nat pak onder in de gieter, ah gut, die wilde Joy natuurlijk als huisdier houden. De ander reeg ik bijna op het spit met de hooivork maar ontkwam toch nog, gelukkig. Met de hoeveelheid kikkers die ik tegenkom kan het haast niet anders dan dat er ook minstens ergens een slang zit. De libellen hebben hun tijd gehad en op een plantje in de vijver vonden we drie generaties rupsen met een soort doorn op de staart/rug. Een 2cm lang, de andere 5cm en een dikkerd van wel 10cm lang. Geen waterspinazie meer over dus. De foto's zijn alweer zes weken oud, het is allemaal al weer flink gegroeid sindsdien.

We hebben nieuwe buren die tot mijn schik om de rekening van de schutting kwamen vragen. Hier moet ieder de helft betalen maar pas als je er woont. De eerste die bewoont of de schutting neerzet bepaald wat het wordt en mag gaan kosten. Ik had de rekening klaarliggen maar vond het toch wel heel aardig dat ze daarom kwamen vragen en ik er niet mee hoefde aan te kloppen: 'Welkom, leuk dat jullie er nu zijn, hier is de rekening, even betalen graag.' Dit werkt leuker. Het lijken vriendelijke mensen. Ze weten van Joy's drummen en maken zich er niet druk om. Op het werk gaat alles goed. Ben nu officieel supervisor en het lijkt erop dat de paar collega's die in de weerstand zaten zich er nu bij hebben neergelegd. De sfeer is er daarmee echt wel weer beter op. Komende week ga ik een collega face-to-face begeleiden in Kununurra. Even voor twee dagen 1500 km vliegen. Joy blijft bij een goede vriendin. Die komt op een leeftijd waar ze dit soort momenten welkom heet; een goede aanleiding voor een logeerpartij en avontuur. In juni moet ik ook weer een trip naar Perth voor een vergadering. Dan vind ik het wel weer even welletjes. In onze nieuwe wijk komen steeds meer mensen wonen. Wij bemoeien ons een beetje met het organiseren van activiteiten waarvoor wat geld is om buurtvriendelijkheid te bevorderen. Joy heeft een boekclub opgericht. Iedere zondagmiddag in het park voor de deur kan iedereen boeken ruilen, weggeven, lezen, voorlezen, uitlenen of lenen. Alleen voor het lenen hebben we wat strookjes gemaakt en verder is er geen gedoe. We hebben het net geadverteerd, ik ben benieuwd of er veel kinderen met aanhang zullen reageren. Mensen die erover horen zijn heel enthousiast, zowel kinderen als ouders. Ik probeer nog wat extra vroege vogels fitness lessen te regelen want die hebben we de afgelopen weken genoten en dat was fijn. 6 uur in het park bootcamp, boksen, body balance en circuit training. En oh ja, we proberen ook wat vrijwilligers te vinden voor 'crafternoons', mozaiken, insecthotels maken enz. Lekker bezig dus. Mijn familie heeft een samenkomst begin juli en nu voelen we wel even de drang om naar Nederland te komen, maar ja, het zit er even niet in. Wij groeten jullie weer eens digitaal en zullen ook weer wat vaker bellen. We horen natuurlijk weer graag wat jullie bezighoudt... Liefs

Zes jaar

Zes jaar geleden vertrokken wij naar Australië. Wat is de tijd gevlogen. Ieder jaar proberen Joy en ik onze emigratie te vieren door iets te doen dat we nooit eerder gedaan hebben. Het wordt steeds moeilijker; het is in alle opzichten laag seizoen en er is gewoon niet zo heel veel te doen. Iets bedenken wat nieuw en avontuurlijk is en dat we allebei willen ondernemen, lastig. Dus vanaf nu doen we het anders. We vieren onze emigratie wel op de dag. En iets avontuurlijks doen we jaarlijks. Vanavond zijn we uit eten geweest. Joy zag er weer prachtig uit.

Het eten was lekker en het gesprek goed. Het is toch bijzonder om terug te blikken op de keuze die ik voor ons gemaakt heb jaren geleden en wat voor impact die keuze op ons leven heeft. Joy weet dat ik hier gelukkiger ben dan in Nederland en begrijpt goed waarom. Zelf voelt ze dat zij overal gelukkig zou kunnen zijn, ook in Nederland. En in Nederland is er toch familie. Wij zijn echter ook een familie met elkaar en op een dag zal die familie hopelijk uitbreiden door Joy. En Joy heeft daar best wel ideeën over. Voor mij is het leven iedere dag bijzonder. We zijn er, we hebben het goed, Joy is en blijft prachtig en ik verwonder me zo vaak over dit wezen. Zo blij dat haar ziel mij gekozen heeft om haar jeugd mee door te brengen in dit bestaan. Gisteren zong zij in het koor op school, het was Harmony Day. De blijdschap die van haar afstraalt als ze zingt, ik liep er vol van. Behalve dat zij op haar nieuwe school in het koor zit probeert zij in de schoolband te komen. Sinds vorig jaar laten ze wel eens een vijfde groepers toe, Joy zit in de vierde. Maar ze is vastbesloten en vraagt haar drumleraar om haar sneller van alles te leren. De juf overweegt inmiddels om haar halverwege het jaar toe te laten. Joy is blij. Zelfs als dat niet lukt is deze motivatie een enorme stimulans om te oefenen en ze is goed. Op school gaat het immer goed en Joy geniet thuis van de ruimte die we hebben. Met de ruimte komt er veel meer bezoek en dat is natuurlijk gezellig. En Pixie maakt het helemaal af voor haar; die twee zijn zo gek met elkaar. Met mij gaat het ook goed. Dan nu toch officieel supervisor op het werk. Leuk en even lastig omdat collega's allerlei ideeën hebben over macht. Hopelijk stappen ze daar gauw overheen en kunnen we gewoon lekker met elkaar in gesprek. Thuis ben ik het binnen zijn een beetje zat. Het is maart en heet. Hoewel de thermometer al wekenlang 36 graden zegt voelt het als midden veertig. Dus ik kan in de tuin maar weinig doen en ik mis het. Enfin, deze week zaadjes zaaien in wc-rolletjes met aarde en dan hopelijk kan ik begin mei met de serieuze groentetuin beginnen. Op dit moment is het chaos: de bedden zijn overgroeit met zoete aardappel and watermeloen. We hebben onze eerste van de week geoogst, heerlijk! De aardappels heb ik nog niet gevonden maar eerlijk is eerlijk ik heb al een paar weken niet gezocht. Er zijn er vast heel veel want de hele tuin is groen. Ook oogsten we een paar keer per week kouseband. Zeven planten geven al wekenlang bonen en het gaat maar door. We genieten. We hebben ook al wat hibiscus bloemen en de meeste bananenbomen zijn mij in lengte al voorbij. We hebben geloof ik wel vijf verschillende soorten in groepjes van twee door de hele tuin.

Gek dat ik na maanden niet schrijven zo weinig te vertellen heb want er gebeurd natuurlijk genoeg... Ah de Stimpson python in/onder de glazen schuifdeur, de welkome entree van wat mannelijke vrienden, het recente overlijden van een belangrijke Aboriginal law man (gisteren begraven), mijn recente verslaving aan In Treatment met Gabriel Byrne terwijl ik zo weinig tv kijk normaliter, sport na bijna een jaar en nu dus weer aan de pilates en voorbereiden voor joggen, AVP gaat als een speer en toch heb ik al weer nieuwe ideeën over hoe we meer mensen sneller aan de peaceful conflict resolution kunnen krijgen, Joy die toch een voorkeur voor Engels begint te ontwikkelen in haar woordkeuze (ha!)- schrijf haar alsjeblieft en vraag haar terug te schrijven! -, Joy en Marlise die gisteravond tijdens een logeerpartij besloten een middernachtsfeest te houden en prompt de watermeloen midden in de huiskamer laten vallen... er is zoveel triviaals te delen. Wij horen graag jullie grote en kleine ervaringen van het leven, het is uit Nederland ook wel stil geweest. Voor nu liefs.

Huis, Tuin en Opbergschuur

Allereerst de allerbeste wensen voor 2014 XXX Wij zijn het rustig ingegaan: samen thuis, lekker eten, op tijd naar bed, even wakker worden van de knallen en even vuurwerk kijken en dan weer lekker op een oor. Vuurwerk is hier meestal niet met oud & nieuw omdat het of regent of nog te droog is en dus risico op branden. Dit jaar hebben wij net een paar dagen regen achter de rug en dus kon het wel. Mooi hoor. Wij wensen iedereen een goed jaar met innerlijke rust, verbinding en gezondheid toe. Kvraag mij altijd af of dit soort wensen een reflectie zijn van wat je zelf wilt. In dit geval klopt dat een beetje want dit gun ik iedereen en altijd natuurlijk. Wat wensen jullie, voor anderen en jezelf? Ik wens overvloed. Je zou denken dat ik daar geen gebrek aan heb met dit nieuwe huis, goede gezondheid en vooral een heerlijk kind in mijn leven. En dat is allemaal waar, kwil dat ook echt niet kwijt. Het is een eerste voor mij dat ik niet alleen maar tevreden en dankbaar ben voor wat ik heb, want dat ben ik zeer zeker, maar dat ik het ook wel fijn zou vinden als ik niet over elk dubbeltje hoef na te denken. Dat ik bijvoorbeeld 'gewoon' een keer per jaar met Joy naar een bijzondere plek op vakantie kan, zonder uit te gaan van verblijf in een backpackers, zoeken naar het goedkoopst mogelijke vervoer etc. Terwijl ik dit schrijf ben ik heel ambivalent want tjee, dat is dus eigenlijk luxe wensen vanuit mijn perspectief. En ik weet ook dat het voor vele de standaard is. De ongelijkheden in onze wereld, of noem ik het liever variatie, het blijft stof tot contemplatie. Enfin, voor ons wens ik dus overvloed... Op dit moment knalt het los in Nederland denk ik, terwijl ik twee uur geleden opgestaan ben, een uur langs het strand gelopen heb en net even ga zitten om wat foto's over te zetten voor dit bericht. Dus nu het stickje nog steeds werkt, dan toch even vlug een paar lang verzochte foto's van het huis en de tuin zoals het er nu uitziet. Terwijl ik door de foto's ga om er een paar te verkleinen voor het blog realiseer ik mij hoe ver wij gekomen zijn. Het is bijzonder om de foto's terug te zien van Joy met Pixie op een met plastic afgedekte betonnen vloer, het metalen frame, de dakdekker aan het werk, de met blauw plastic afgedekte muren, de ramen en deuren plaatsing, alle kabels door het huis etc. De bouwers aan het werk, Willem met schep in de 'rode mut', bergen van in totaal 4000kg rotsen die ik zelf eerst verplaatst en daarna ingelegd heb. Het was leuk. En nu is het een thuis.

Vakantie!

Jaja, daar zijn we alweer. Zolang het stickje ons nog in de ether houdt kunnen we jullie op de hoogte houden van ons wel en wee. Ik ben nu een week vrij van het werk en het is zalig. Kerst wilden we klein en simpel houden en werd onverwacht heel gezellig met een groepje Nederlanders. Trudy en Sjef met kinderen en Chris kwamen pannenkoekenontbijt eten. Dat waren pannenkoeken de luxe: veel vers fruit, kersen, aardbeien, mango, nectarines, met slagroom, zoetigheid, bacon, appel/rozijnen/kaneel, smullen! Daarna kwamen Wijn, Esmee en jongens nog voor de koffie met pavlova. Ik geloof dat we van 9-3 aan tafel hebben gezeten, het was echt gezellig. Het is zo heerlijk dat we in dit huis gemakkelijk een groepje mensen op visite kunnen hebben, dat kon in de unit echt niet. De dagen erna luieren we dat het een lieve lust is. Af en toe gaan we we er even uit: naar de film of op bezoek bij vrienden. Joy ligt dan meestal met de kinderen in het zwembad en ik kan bijkletsen met vriendinnen. Sinds een paar dagen genieten wij van de flanken van orkaan Christine. Het begon met hard waaien wat hier met al dat braakliggend terrein rondom betekent dat we naar een rode zandstorm kijken. Sinds eergisteren regent bijna non stop en blijft het zand liggen. De planten genieten natuurlijk, je ziet ze zowat groeien. Heb snel even dynamic liften rondom de meeste planten gestrooid, kan dat er lekker inregenen. Ik geloof dat we na 48 uur wel weer aan een beetje zon toe zijn maar dat zit er nog even niet in. Joy en ik vermaken ons uitstekend thuis. We lezen veel, spelen spelletjes en koken lekkere dingen. Sinds kort hebben we een broodbakmachine en dus vers brood, heerlijk. Joy gaat ook regelmatig met regenjas of plu even naar buiten. Ze neemt Pixie dan mee terwijl die helemaal niet van nat worden houdt. Sinds gistermiddag is ze echt niet meer naar buiten te krijgen. Zelfs als het even droog is en ik de deur openzet blijft ze binnen zitten en ik vraag mij zolangzamerhand af of ze niet heeeeel nodig moet plassen? Voor Joy is het hier nu even net als voor ons toen wij naar de Bijlmer verhuisden: omdat er zoveel braak ligt met bergen kan zij lekker spelen en haar fantasie de vrije loop laten. Verder gaat ze van speeltuin naar speeltuin want er zijn er zeven in onze nieuwe buurt. Sjef, Trudy, Sophie en Aletta verhuizen binnenkort naar Perth. Mijn manager is ook net vertrokken en Joy's beste vriendin Ruby is ook net terugverhuisd na jaren in Broome gewoond te hebben. Ieder jaar gaan we wel mensen weg maar voor ons is het dit jaar wel allemaal erg dichtbij. Het wordt stil. Broome staat bekend als 'transcient' wat betekent dat mensen komen en mensen gaan. Als je hier wat langer bent dan krijg je daar op een gegeven moment genoeg van en de meeste mensen worden dan selectiever met het aangaan van vriendschappen. Als je weet dat iemand hier voor 'the long haul' is dan ja, maar anders houden we vaak afstand. Dat Sjef en Trudy gaan werd dit jaar duidelijk maar zat niet in de planning daarvoor. Van Ruby wisten we dat het een kwestie van tijd was. Tja, loslaten, daar worden we zolangzamerhand experts in. En van andere vrienden die dichtbij zijn weten we ook dat zij volgend jaar wegverhuizen. Er blijft maar weinig vaste kern over. Hopelijk ontwikkelt Joy wat nieuwe langer durende vriendschappen op de school waar zij vanaf januari naar toe gaat. Wat het huis betreft zijn we dus nog steeds heel blij. Joy heeft een step gekregen voor kerst en kan een heel parcour rondsteppen. Het was voor mij geruststellend om te ervaren wat huis en tuin doen met straffe wind en veel regen. Alles zit nog op zijn plek en het water loopt weg waar het geen schade kan doen. En de vijver is bijna af :) Wekenlang heb ik gedraald en uiteindelijk ben ik toch begonnen met de rand te maken, een rand van rotsen. De 'overflow' had ik bijna goed en kon ik gemakkelijk aanpassen toen ik de vijver voor het eerst met water liet vollopen. Er zit al waterspinazie in (kangkung), waterkastanjes en Vietnamese mint. Ook hebben we behalve de guppies die wij jarenlang in een grote potvijver hadden gezelschap van een paar sluierstaart goudvissen gegeven. Een vriend die ook geholpen heeft met het bouwen van de schuur is bereid om mij het helpen met het bouwen van een brug (meer een vlonder) die eroverheen kan en waar ik aan de zijkanten bakken ga hangen met hydrocultuur. Dat wordt het aquaponics systeem: de groente en kruiden die in die bakken groeien krijgen continue water vanuit de vijver. Visafval voedt de planten, plantenafval voedt de vissen. Het enige element in dit systeem waar ik voor pas is het kweken van eetbare vissen omdat ik ze echt niet kan doodmaken en fileren. Siervisjes dus en vegetarisch eten uit onze tuin. De vijver maakt deel uit van de mandala gevormde groente tuin, je kunt als het goed is de bedden net zien op de laatste foto. Rondom de groente tuin staan er fruitbomen geplant die in de 'espalier' stijl gaan groeien (geen idee hoe je dat noemt in het Nederlands). Het is dus nog niet af maar het begint er allemaal wel heel erg op de lijken. En na het gedraal uit onzekerheid van mijn kunnen ben ik nu toch wel trots dat ik het voor elkaar heb met de vijver. Wordt vervolgd...

What A Year

Eindelijk even internet thuis, met een mobiele broadband stick. We hebben 3gb voor 30 dagen, ach beter iets dan niets. Wat een jaar hebben we bijna achter de rug. We zijn toe aan rust. In januari naar Canberra, daarna de stroomversnelling rondom het huis. April en mei in Nederland en even naar Parijs. Na thuiskomst de komst van Pixie en onder het mes. Direct na herstel verhuizen naar ons nieuwe huis. Promotie, nog tijdelijk, tot supervisor NW Australië. Pfew. Inmiddels wonen we 2,5 maand in het nieuwe huis en het is echt thuis. Nederlanders die op visite komen wanen zich in Amsterdam maar dan met ruimte. Zit em toch in het ontwerp denk ik. De tuin wacht op meer regen en ondertussen dient zich voorzichtig nieuwe groei aan de meeste planten en jonge boompjes die er al in staan. De vijgenboom heeft acht vruchten! De enige grote klus is nog de vijver. Aanleggen van de basis en dan nog een aquaponics systeem ontwikkelen. Ik heb er al een paar weken pauze van genomen omdat ik niet heel vertrouwen heb in mijn kunnen in deze. En ach, we moeten ook nog wat te doen hebben tijdens de vijf weken vakantie die eraan komen. Met Joy gaat het heel goed. Ze heeft plezier gekregen in leren dankzij een goede juf. Drumt erop los en laat tijden lessen en thuis zien dat ze echt muziekaal gevoel heeft. De discipline volgt nog wel. Ze raakt langzaam intern gemotiveerd om haar brein voor wat meer te gebruiken dan gezellig zijn en wil een leerplan maken voor het komend jaar. Joy is stapelgek op Pixie en het is wederzijds. Ze heeft eindelijk haar iets grotere gezinnetje en zorgt goed voor haar pup. Drie Eindjaarsafsluitingen waren er dit jaar. Een mini circus show waarin Joy op stelten een rol had (die aan het onderbenen vastzitten, geen handvaten dus). Zij was zowel herbergier als schaap in een kerstopvoering. Helaas heb ik die gemist want ik was voor een dag en nacht in Perth vanwege werk. Vlieg je even zoals jullie een dagje naar Zwolle zouden rijden. En last but not least maakte zij in het muziekconcert deel uit van een sambaband, fantastisch. Ik zal eens kijken of ik foto's kan bietsen, zelf heb ik er geen. Kerst gaan we rustig en klein houden. Sinterklaas zijn we helaas vergeten maar de pepernoten bakken we nog wel een keer. We gaan in januari naar de 'Gold Coast': drie dagen lol in pretparken samen en dan naar de jaarlijkse AVP Gathering in het hinterland in een boeddhistisch centrum. AVP sponsort mij wederom. We vliegen via Perth en Sydney, geloof het of niet. Ipv 2000 km overdwars vliegen we er geloof ik 8000. Gelukkig vind Joy vliegen leuk. Films kijken, lezen, eten, samen zijn. Toch alles maar even in een blogpostje gestopt, niet verkeerd he. Men wordt heel efficiënt als internet plots niet meer dagelijks beschikbaar is. Er is natuurlijk veel gebeurd en vele momenten waren blog waardig. Als ik ze mij kan herinneren stuur ik ze door. Grappig was dat Joy een project over Sinterklaas op school heeft gedaan (wist ik niets van) waarin ze pepernoten beschrijft: zo groot als de palm van je hand. Kun je je voorstellen wat er gebeurd als haar Piet aan het strooien slaat? Ik mis menige stem uit Nederland. Zodra bellen weer kan horen jullie mij. Skypen kan nu dus wel hoewel kort dus wie even contact wil kan een dag en tijd afspreken via email. En we zijn nu ook op WhatsApp en Viber. Veel liefs en laat ajb weer eens wat van je horen... x

Peace One Day 2013

Hello friends, From 280 million people aware of Peaceday to 3 billion? That is what we strive for. Who will you make peace with? Is this years theme. Would you like to pay some attention to this in our community this week?? Join in one of the activities below and feel free to forward on... AVP Kimberley has prompted all librarians in town (public and school) to have a week of awareness raising for all students in the lead up to 21 September. This may extend into the Kimberley. SMC primary students will soon share their activity results on FB with us. We will be at the Courthouse Markets Saturday morning to further promote awareness of the day. Feel free to come along and join in. If you share your Peace pledge with us you will get a FREE Peace of Cake and photo opportunity. There is an interactive display on at the Public Library about Peace. From 10-1pm Vanda will have a Set for Peace on her radio show at Goolarri, make sure you tune in if you can. 99.7fm Justine from Zumba Broome will do a free One Day One Dance at Cable Beach sunset time, make sure you get there 4.30pm for a timely start of swinging to Peace. Anybody can sign up to participate in an AVP Community Basic workshop in October. If your friends are curious this is the time to enquire. Also we have just ran a successful Alternatives to Violence Project basic workshop in Nookanbah. This link leads you to a 3 minute video for promotion of POD in our communities. https://vimeo.com/73443375 No wonder AVP Kimberley is A FINALIST IN THE 2013 REGIONAL ACHIEVEMENT AND COMMUNITY AWARDS!!! We only heard today and are of course happy with this :) We hope to see you at one of these activities in the spirit of Peace and global cease fire. More information via our websites and the POD website. Please Like us on FB. Peaceful regards, Astrid www.avpinternational.org www.avpwa.org.au https://www.facebook.com/#!/pages/Alternatives-to-Violence-Project-Peaceful-Pathways-The-Kimberley/114704121958013 PS We zitten niet stil hier in Broome. De verhuizing komt nu heel dichtbij en zo ook een periode zonder telefoon en internet. Jullie horen weer van ons zodra dat kan. Liefs.

Lot 612 - no 6 Stroomversnelling

Even vlug een berichtje tussendoor. Wij zitten in een stroomversnelling. Joy's jaarlijkse circusvoorstelling is dit weekend en dat betekent vele extra klassen, allerlei verschillende repetities en daarnaast heel weinig ruimte en tijd voor andere dingen. Joy spendeert sinds zondag 3-5 uur per dag in eventruimte. Vrijdagavond ga ik kijken met een vriendin, zaterdag helpen. Over een poosje zal ik een gescand artikel uit de krant meesturen mogelijk met foto van de voorstelling. De show heet dit jaar Chinatown Big Top: A Day in the Hyland Family Circus, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal van een circus familie die buitengewoon goed waren en waarvan de meeste familieleden blind waren. De Midgies hebben dit jaar maar een kleine rol maar de pret is er niet minder om. Het decor ziet er al fantastisch uit, ze bouwen een circus tent na uit 1905 en gebruiken deels originele onderdelen. Heel bijzonder. Later meer. Het huis vordert nu heel snel. De foto's hier zijn al oud nieuws maar geven toch een indruk. In de keuken wordt apparatuur geïnstalleerd.

De badkamer is inmiddels betegeld.

En de kurkenvloer ligt. Niet zomaar een 'floating floor' volgens de bouwer maar een bewegende vloer. De vloer lijkt zijn plek te zoeken en vindt die hopelijk voordat de plinten erop gaan ;)

Inmiddels is de vloer afgeplakt om deze te beschermen.

Had ik al geschreven dat de kleuren allemaal heel anders uitgevallen zijn dan gedacht? Dat deed wel even een appel op mijn aanpassingsvermogen maar we gaan er gewoon voor en zien wel hoe het uitpakt. Al met al blijft het een simpel, klein en basaal huis dat met een zeer beperkt budget gebouwd wordt en al met al wordt het mooi vind ik. Soms is het lastig om dat voor ogen te houden als de buren je uitnodigen voor een 'sticky beak' en je rondleiden in massale kasten met de mooiste materialen gebouwd. Klein is fijn, het wordt ons nestje. Over twee weken is het klaar. Zodra de stroom is aangesloten kunnen we erin. Omdat we niet precies weten wanneer die week dat gaat lukken komen de verhuizers op vrijdag voor alle meubels en dozen die ik zelf in de dagen ervoor niet heb overgebracht. Wel fijn dat we een paar dagen hebben om alle losse en kwetsbare dingen over te brengen en zover mogelijk al op hun plek te zetten. Scheelt toch op de dag van overgaan hoop ik. Het klinkt allemaal wel beter gepland dan het is. Ik kan toch nog niet veel en ben heel snel moe. Ben sinds drie weken vijf dagen aan het werk om vrij te kunnen nemen rond de verhuizing en in de komende school vakantie. Dus het lijstje van 'things to do' blijft even lang en de datum komt steeds dichterbij... enfin het zal wel loslopen. De vakantie valt net na de verhuizing dus dat is wel fijn. En dan de tuin. Een deel van de voortuin wordt met een 'landscaper' gedaan maar verder mag ik het zelf oplossen. Ik weet wel ongeveer wat ik wil en vooral veel eetbaars in de tuin (permaculture), maar... hoe dat er ook nog mooi uit te laten zien, daar heb ik tot nu toe geen inspiratie voor gevonden. Het zou toch wel fijn zijn om in ieder geval het basale ontwerp goed te krijgen in de eerste fase. Het is hier nu eenmaal heel andere koek dan in Europa of het zuiden van Australia: heel ander klimaat en vegetatie. Een uitdaging, meestal leuk en soms zorgwekkend. Ik ben blij dat Willem komt, die heeft er zeker kijk op en ik zie uit naar zijn visie en hulp. Of dacht je dat je alleen vakantie kwam houden Pop? Haha, nee hoor, naast het rondkijken, luieren en ontspannen hoop ik echt op je hulp. Oh ja, dan mag Joy ook nog optreden op het Jongerenfestival volgend weekend. Ik heb maar een vaag idee van wat ze daar doet, op school is er iets in de drama club bedacht. Dat wordt een verrassingsuitje voor mij.

Lot 612 - no 5 Fifty Shades of White

Het heeft even geduurd maar ondanks vakantie van de bouwer en mijn herstel gaat alles gewoon door in en rondom het huis, hoewel in iets rustiger tempo. De vloer is gearriveerd. Een veel naturel kleuriger vloer dan ik dacht gekocht te hebben, de foto waar ik de vloer van gekocht heb laat een veel wittere kurk vloer zien. Alla, we zullen eraan wennen en in de loop van de tijd zal de vloer ook nog lichter worden. Nu is het dus tijd om definitieve keuzes te maken over verf en tegels. De keuken is inmiddels semi geïnstalleerd. De bamboe top wordt geolied en niet gelakt. De keukenkastjes en -laden zijn gloss white. Geen bovenkasten. Er komen wat floating shelves, ook white gloss. De muren zitten in de grondverf. Omdat de vloer minder wit is dan gehoopt twijfelde ik even over de rode tegel maar ga er toch voor. Een beetje kleur. De tegel op de foto wordt de back splash: een rand en niet hoger. Ivm het weglaten van bovenkasten is dat mooier. Wat nog een vraagteken is is wat er boven het fornuis moet komen. Ideeën welkom mits ze betaalbaar zijn. En zal ik wel of niet een korte muur oranje laten schilderen? Gekleurd glass of acryl is heel mooi als back splash maar ws te duur helaas. De witte tegel naast de rode wordt de tegel voor de badkamer. Mat wit.

Dan de badkamer. De bouwer adviseert sterk om de vloertegel zoveel mogelijk bij de kurkenvloer te laten passen. Hij koos een wat saaie grijze bijna effen tegel waar ik heel verdrietig van werd. Gelukkig heeft vriendin Trudy mij weer bijgestaan, zij heeft hoog esthetisch gevoel en ik laag kunnen we veilig stellen. We kwamen uit op de Marmi Noci. Veel warmer en ook mooi op zichzelf en past toch bij het kurk. De mozaïek zal een beetje verwerkt worden in de badkamer, ik hou het graag simpel.

En dan moet er verf gekozen worden. Dan blijkt toch dat wit niet altijd wit is. Sjonge wat een hoeveelheid wit is er beschikbaar. Het was heel goed om door het huis te lopen en het wit te vergelijken in verhouding tot de keukenkasten, het aanrechtblad, de keuken tegel en vooral de vloer. En dat maakte soms echt verschil: het licht in volle zon, schaduw of indirect licht. Ik leer van alles gedurende deze fase dat kan ik je wel vertellen. Sommige wit heeft echt vrij veel groen, geel of roze, allemaal niet mijn ding. Uiteindelijk gaan we voor Designer White. Rustig, mooi en past overal bij.

Met tientallen jaren van dankbaarheid op voorschot: dank je Trudy voor je hulp! En voor het mij heen en weer rijden want zelf rijden mag ik nog niet. Brengt me op de periode thuis. Mijn herstel van de operatie gaat enerzijds heel goed en is anderzijds een uitdaging. De buik voelt okee, een verkoudheid die ik cadeau kreeg drie dagen post-op was niet zo fijn. Niezen en hoesten terwijl alles loshangt van binnen, nee, niet aan te raden. Enfin, dag 10 na aanvang en het wordt echt wel minder, nog wat hoesten en we weten dat dat weken kan duren voordat dat overwaait. Wat ik lastig vind is het inschatten van mijn kunnen of niet kunnen. Lekker gaan lopen en mij goed voelen en dan ineens voelen dat het genoeg is. Maar dan moet ik dus nog terug. Zo heb ik menig ochtend teveel gedaan om 's middags in bed urenlang te crashen. Alle dingen die ik van plan was te doen, gebeuren natuurlijk niet. Ik lees wel en een puzzelboekje dat ik voor vertrek uit NL gehad had ben ik door. Nog bedankt aan degene die mij dat toen gegeven heeft, ik weet niet meer wie het was maar het boekje was heel welkom. Kan na een boekje doorgewerkt hebben weer redelijk 3 sterren kruiswoordpuzzels oplossen. Treurig hè dat niveau, daaraan merk ik dus wel dat ik niet meer in Nederland leef en anders met mijn taal omga. Recent kreeg ik van een Nederlandse vriend een paar boeken te leen, aardig wat van Johan Cruijff. Weet nou niet of dat mijn taalkunde daarvan zal verbeteren maarreh: je moet schieten anders kan je niet scoren hè ;) We zijn ontzettend geholpen door iedereen de afgelopen periode, dat is hartverwarmend en heel fijn. Heb twee weken na thuiskomst pas voor het eerst zelf hoeven koken, heerlijk de pauze daarvan. Boodschappen worden opgehaald en hier afgeleverd en als we een lift nodig hebben krijgen we die. Ha en gisteren deed ik iets heel doms. Dacht 'ik ga een videotje kijken van de ingreep, moet toch wel een beetje weten wat er nou eigenlijk gebeurd is'. Ik hield het met veel pijn en moeite een halve minuut vol en kon toen echt niet verder. Dan maar leven in onwetendheid hoor. Niet nu gaan kijken hoor uit nieuwsgierigheid, bespaar jezelf de aanblik. Joy fietst inmiddels zelf van huis naar school en terug. Die vindt het fantastisch. Ik laat de school wel even bellen wanneer ze vertrekt zodat ik een idee heb wanneer ze thuiskomt. Dat hoeft ws binnenkort ook niet meer. Grote meid. Voor een herstellende moeder heeft ze weinig begrip. Ws normaal voor een bijna negen jarige. Doet wel wat extra's maar kan zelf echt niet bedenken wat handig zou zijn. Het zal wel vreselijk saai voor haar zijn dat ze mij eigenlijk alleen nog maar thuis ziet. Gelukkig wordt ik soms wel door vrienden opgehaald voor een frisse neus elders, vaak is dat echter als Joy op school zit. Ze is overigens wel heel blij want als verrassing heeft Rick haar NL-se opoefietsje op gestuurd. Die heeft een vriend in elkaar gezet en daar rijdt ze supertrots op rond. KitchKitchen fietstasje en vrienden achterop, dat kan hier nl nooit op de zwakke bagagedragers. We zijn toch wel echte Amsterdammers in hart en nieren en dit is daar voor ons een beetje een uiting van. Verder lijkt het erop dat Willem in oktober op bezoek komt en dat vind ik heel gezellig. Hij wil ook graag helpen zegt ie. Hij arriveert twee weken na de verhuizing dus het kan zijn dat het meeste al gedaan is, maar zijn hoveniers kwaliteiten komen zeker van pas lijkt me. En als er weinig te doen is kunnen we leuke dingen doen :) Nou, zo kan ie wel weer voor vandaag. Tot schrijfs. Hoor natuurlijk graag weer eens hoe het met jullie gaat. Liefs

Lot 612 - no 4

Het gaat allemaal heel rap! Onze 'kleine huisje op de prairie' vordert. We zijn een week niet gaan kijken en wat een verrassing toen we vandaag langs gingen. De deuren en ramen zitten er bijna allemaal in. Het inbraak bestendige horrengaas nog niet dus het gaat er nog wat anders uitzien.

Nieuw zijn de buitenmuren, de binnenmuren en het plafond. Bovendien zit het bad er ook al in, wat een zitbad is vanwege de beperkte ruimte. Klein maar fijn is het motto en wij zijn blij.

Deze week tijdens de ochtendwandeling met Pixie genoot ik van de ondergang van de maan op hetzelfde moment dat de zon opkwam. Natuurlijk had ik het fototoestel toen niet mee. Maar goed, de volgende dag nog mooie plaatjes geschoten.

Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Uitslapen, lang wandelen, Joy skypen met Rick, even naar de markt, lunchen, krantje lezen, muziek luisteren, heerlijk. En dus even bij het huis kijken. Ons buitentje nu hebben we geprobeerd te vangen. Door de zonlicht reflectie lijkt het minder groen dan het is, want we hebben een dicht bladerdek. Dit kleine tuintje is de inspiratie geweest om een flinke strook tuin aan de zijde van het huis te willen die grenst aan de buren om die ruimte goed te kunnen benutten. Dat zal straks de schaduwrijke zijde van het huis zijn in de middag en vooravond.

En, lang niet gehoord, Joy begint moeilijke woorden te gebruiken. Toen ik een paar heel leuke foto's van haar met haar nichtjes in Nederland had uitgeprint vroeg zij of ik die alsjeblieft kon 'laminoteren'. Ik zal mijn best doen.