Een vrije dag uit het leven van

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen. We zijn een uur vooruit ivm zomertijd sinds het afgelopen weekend dus uitslapen gaat makkelijk. En we zijn vrij vandaag, want ik heb woensdag en donderdag een workshop van het werk. Meestal volg ik Joy op een dag als deze, kijk waar zij behoefte aan heeft en weef daar doorheen wat er soms ook gebeuren moet. Joy wilde spelen, spelen en spelen. Doktertje is favoriet tijdverdrijf en we lezen veel de laatste tijd. Het liefst doet ze alles samen en ik doe mee zolang ik zin heb. Als ik even pauze wil voor huishoudelijke taken of zelf lezen bv dan vermaakt Joy zich ook uitstekend. Favoriet is knippen, maakt niet uit wat. Gelukkig weet ze wel waar ze echt niet in moet knippen, en aan confetti geen gebrek in dit huishouden. We knutselen ook steeds meer tegenwoordig en voor collages in de planning komt haar knipzucht goed uit. We hebben al papier in alle soorten kleuren en dikten verzameld, nu gaan we op zoek naar stoffen. Binnenkort maar weer eens een tripje naar de tweedehandswinkel plannen. En alle dieren hebben meegedaan vandaag; we speelden van dierenwinkel tot dierenziekenhuis en Joy heeft ze uiteindelijk allemaal te slapen gelegd. Ondertussen hebben we wat ‘educatieve prietpraat’; welke dieren hebben allemaal hoeven? Welke kunnen zwemmen? Welke dieren zijn lastdieren en welke kun je makkelijk tam maken? Joy weet al veel en van vrijwel alle dieren zowel de Nederlandse als de Engelse naam.
Toen Joy verzadigd was van spelen togen we na een rustige lunch naar de bieb. Behalve boeken lezen ter plekken, kunnen we daar ook films lenen. Dat hebben we recent pas ontdekt en Joy is er errug blij mee. Happy Feet wilde ze inruilen voor Narnia, die helaas niet beschikbaar was. Maar dat is geen probleem, want Joy wil alle films wel zien. We hebben wat anders uitgekozen. Na het lezen puzzelen we meestal nog wat met grote houten vormenpuzzels. En zelf leen ik ook veel boeken op het moment, want ik verslind ze tegenwoordig. Vooral de boeken van Janet Evanovich zijn geweldig, vrouwen lees die boeken en lach – echt de moeite van een biebbezoek waard.
Na de bieb even naar de general store geweest, een winkel in het midden van Chinatown waar een notice board hangt met relatief veel woonruimte aanbod. Helaas vandaag voor ons niets interessants, het aanbod is vooral kamers. We moeten op zoek naar een ander huis, want over 2,5 week loopt dit huurcontract af en ik wil iets voor de langere termijn huren. Ik moet kiezen tussen goedkoop in een appartementje gaan zitten in een minder leuke buurt en geen geldzorgen hebben of een leuk huis met vrij hoge huur en dus ws periodieke geldzorgen. Lastig, want omgeving is belangrijk, zeker als je parttime werkt en aardig wat tijd met je kind thuis doorbrengt. Vrijdag as gaan we wat huizen bekijken.
Weer thuis heb ik vroeg gekookt en heeft Joy nog even gespeeld. Daarna zijn we naar Cable Beach gegaan om lekker lang te kunnen zwemmen en spelen en daar dan ons avondeten te eten. Op die manier hoef ik niet op de tijd te letten en is er minder verleiding om iets snels en makkelijks te koken, voor de zoveelste keer. Aangekomen op het strand zagen we Alison, mijn oudcollega van de kamelen. Haar hebben we lang niet gezien en gesproken dus we liepen naar de kamelen en haar toe om haar weer eens te begroeten. We zien haar vaker als wij naakt frolikend in de zee of op het strand zijn en dan houd ik het vanwege het publiek op de kamelenruggen op even zwaaien, terwijl Joy gillend het strand oversteekt en op haar af rent voor een knuffel. Een heel spektakel dat kan ik je wel vertellen en de toeristen vinden het een extra treat. Nu was er tijd voor een gesprekje en bood zij ons een gratis rit aan, de eerste rit was namelijk niet volgeboekt. Lucky Joy. Ik was al van plan om weer eens een tour bij haar te boeken nu het toeristenseizoen afloopt, dus ach waarom niet. Heerlijk hoor om weer eens dicht bij die dieren te zijn en om bij te kletsen met Alison. Joy is nu in de ‘waarom fase’ en dus heb ik zowat de hele rit van alles mogen vertellen over kamelen. En maar kraken die hersens, want op veel van haar vragen heb ik zo niet een pasklaar antwoord en als ik wel weet wat ze vraagt moet het natuurlijk ook nog even naar 4-jarig begrip vertaald worden. Na de rit hebben we lekker rustig zitten eten en daarna nog een half uur in zee gespeeld. Joy zag een oud vriendinnetje van de creche die al erg waterwijs is en dat geeft haar vertrouwen in zee. De laatste tijd durft ze steeds meer het water in en vind ze het overkomelijk als haar gezicht wat nat wordt. Jammer dat over een paar weken het jellyfish seizoen weer begint en we echt moeten gaan oppassen in het water, net nu zij er plezier in begint te krijgen om in zee te spelen.
Voor zonsondergang zijn we naar huis gegaan. Daar vond ik bij het uitpakken van onze strandtas een wandelende tak. Nog nooit gezien in het wild, ik wist eerlijk gezegd niet eens dat die hier leefden. Leuk hoor. Na samen dit bijzondere diertje te hebben bestudeerd en besloten dat we het vrij zouden laten en niet bewaren voor eigen plezier, heeft Joy gedoucht, tanden gepoetst en ging snel onder zeil. De laatste tijd slaapt ze wat onrustiger, droomt ze veel en zo stond ze net (terwijl ik dit schrijf) plotseling midden in het bed rechtop verdwaasd te zijn. Hoewel ze mij op die momenten aankijkt, is het duidelijk dat ze elders is. Gelukkig is er zelden paniek, dus ze slaapt alweer lekker verder.
Ik ga zo lekker lezen en heb wat kleine hh-taken alweer achter de rug. Even geen telefoon vanavond, omdat ik gisteren met drie mensen uit NL uitgebreid heb bijgepraat en dat is dan wel weer even genoeg. Gisteren ervoer ik wel de eerste echte ‘pull’; de wens om even in NL te zijn. Om een geliefde bij te staan. Tja.
Nu chirpen de krekels en klikken de gekko’s. De frangipani boom voor ruikt heerlijk. Het is aangenaam warm, bijna koel. Het leven in Broome...