Joy is zich, net als ieder ander kind neem ik aan, bewust van familiebanden. Wat zij heeft, dat weet zij en dat is heel duidelijk deel van haar systeem/zelfbeeld. Opa Willem en oma Trees, die zijn in Nederland. Oma Margot en opa Henk, die zijn overleden, maar daar vraagt ze wel naar. Hoewel zij altijd blij en trots familieleden beschrijft aan anderen, is er wel degelijk bewustzijn van ruimte - een gat? - dat niet wordt opgevuld door de mensen uit Nederland. Krieshen, grote broer, die is altijd in haar hart, net als papa. En natuurlijk Miles & Monique en Sander, Dominique & Erik. Haar nichtjes kent zij nog, maar die begint ze toch echt wel door elkaar te halen, zo ook omes en tantes. Niet genoeg herinneringen of relatie nu om onderscheid te maken denk ik. Maar ja, klas- en crechegenootjes en vriendjes en vriendinnetjes die hebben toch regelmatig contact met opa's en oma's en neven en nichten.
Tja, wat doe je dan als ouder, een surrogaat-familie kun je niet even van het schap halen. En natuurlijk hoop ik dat onze banden met de mensen in Nederland behouden blijven, maar ook dat onze vriendenkring uiteindelijk deze rollen deels zal invullen. Dat kost echter tijd, veel tijd en dat kun je niet forceren. Mensen dienen zich aan voor plekken in je hart en in je leven, wanneer het zo moet zijn (he Klier?) en dan is het helemaal goed.
Gisteren kwam Sharon voor de tweede keer oppassen, omdat ik een lange en late vergadering voor de housing group had. Sharons partner Paul kwam deze keer ook mee. een poosje op haar honden en huis gepast, zo leerden we haar kennen) en gewoon een heerlijk mens. Bijna zestig denk ik, en oma van kleinkinderen die in Queensland wonen. We zien hen vrij regelmatig, waren ook door hen uitgenodigd voor een fijn en uitgebreid moederdagontbijt. Daar werden plots ontmoetingen geregeld met de kleinkinderen als ze op vakantie komen en vergelijkingen gemaakt. Gisteravond vroeg Joy tijdens het eten of zij net alsof mocht doen dat Sharon en Paul haar oma en opa zijn. Iedereen vond dat natuurlijk prima. Ik hoorde bij thuiskomst dat Joy de hele avond het 'spel' volgehouden heeft en uiteindelijk heeft zij die plek gewoon ingenomen. Sharon en Paul waren vol van een avond samen met Joy en merkten op dat zij graag de rol van oma en opa op zich nemen. We kennen Sharon al een jaar en plotseling ontstaat er zoiets, bijzonder hoor. Het raakt me erg dat Joy zulke fantastische lieve goede en leuke mensen heeft uitgekozen zijnde haar familie en dat zij Joy op een zelfde wijze omarmen. Wat een gift van het leven.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Lief he! Fijn als Joy haar eigen familie op deze wijze creƫert.
Sander heeft zo al verschillende zusters gehad. Nu vindt hij het eigenlijk wel fijn om geen oudere zussen of broers te hebben!
Leuk om elke keer weer nieuwe stukjes van en over jullie leven te lezen!Dikke zoen
Wil ook graag oom zijn. Vind Joy erg lief en had uiteraard ook graag net als tante dominique graag een dochter gehad. Daarnaast denk ik veel aan Joy en jou en hoop dan dat het goed met jullie gaat.
Heel veel liefs van de soms wat afwezige maar wel altijd aan jullie denkende oom.
groetjes Erik
Post a Comment