Hitting Town

Een van de dingen op de agenda tijdens Rick's verblijf hier was een avondje uit voor mij. Ik ben nog steeds terughoudend met het gebruiken van een oppas (lees: ik doe het niet, hoewel heel soms wel uitwisselingen met vriendinnen plaatsvinden) en wilde dus graag van deze gelegenheid gebruik maken. Een avondje uit eten met daarna een concert van Tijuana Kartel viel in het water door omstandigheden dus het werd een gewone zaterdagavond uit in Broome. Onder geleide van vriendin Kiren toog ik naar The Oasis; een pub zoals ze hier vrij standaard zijn. Er was een dj, er waren pooltafels en veel mensen, zonder uitzondering natuurlijk stevig onder invloed van het een en ander. Het poolen was leuk, dat heb ik jarenlang niet gedaan. Socialiseren was te doen maar niet echt enerverend, de muziek echt goed en het dansen was heerlijk. Kiren hield wel van een beetje aandacht dus die werd door menigeen opgewreven, er werd aardig met wimpers gewapperd en telefoonnummers uitgewisseld. Voor mij hoefde dat allemaal niet maar het het een kon naast het ander bestaan dus het was okee. Toch was ik om een uur of een wel uitgekeken en gedanst en togen we richting huis. Rick paste ondertussen niet alleen op Joy maar ook op Kiren's drie kinderen. Onderweg naar huis deelden wij een taxi met een paar vriendelijke heren. Zij zijn Maori's en werken in de mijnen in de Pilbara (600 km ten westen van Broome). Of wij het erg vonden als we met de taxi even via MacDonalds reden? Nee hoor, prima. Er werden 10 fish filet burgers besteld, 10 quarterpounders, heel veel friet enzovoort. Ik zat met mijn oren te klapperen. Het bleek voor een paar collega's te zijn die met hen in een van de duurste resorts hier verbleven. Dat werk in de mijnen betaald goed blijkbaar. Enfin, Kiren weer in actie en die haalt er een uitnodiging voor de volgende dag uit om met deze groep mannen de dag op een jacht door te brengen. De volgende ochtend vroeg zij mij ook mee, nou leuk, ik breng graag een dagje op het water door dus wilde wel mee. Rick heeft die middag weer opgepast en wij togen naar de haven. Daar bleek het jacht de catamaran Karma IV te zijn, die als slogan draagt: 'if the music is too loud, you are too old'. Een 18+ evenement. Daar kon ik nog wel mee leven, de muziek was niet te hard. Dat het een 25- evenement was werd niet van tevoren aangekondigd dus ik kan wel zeggen dat ik me eenmaal aan boord een beetje misplaatst voelde. Gelukkig was Niko 40 jaar dus helemaal alleen was ik niet. Uiteindelijk heb ik een topdag gehad. Achter de catamaran hingen een paar 'floaties' en netten waarin je kunt zitten in het water. De eerste keer dat Kiren en ik ons op de floaties waagden werden we er op ons buik op getrokken, errug flateus maar niet heus. Een volgende poging had een een goede tactiek gevonden en kon ik zo van de ene floaty naar de andere overstappen, dat voelde een stuk beter. De collega's/Maori's die meekwamen waren al net zo vriendelijk, Niko en Aaron ook nog eens bijzonder mooi, het weer natuurlijk heerlijk en de muziek goed (jammer dat een foto van ons samen voor mij erg onvoordelig uitpakte, wellicht omdat ie van 10 cm afstand is genomen? niet geplaatst dus). De hoeveelheid wodka-passievrucht die erdoor heenging die dag, de slogan en de 16-jarigen dansend in bikini's maakten mij verder niets uit, Kiren had er helaas wel last van. Een voor mij bijzonder onverwacht leuke dag werd afgesloten in warme omhelzingen van de mooie Maori mannen, een hoogtepunt van het jaar!