Papa op bezoek

Een dag na de circusvoorstelling kwam Rick aan voor een bijna vierweeks bezoek. Gelukkig voor Joy ging het aftellen vrij snel en voor haar is het erg de moeite waard geweest. Rick bleef bij ons en heeft menige ochtend op school doorgebracht met Joy in haar klas. De eerste en laatste week van zijn verblijf waren schoolweken, daartussenin hadden we twee weken vakantie. We hebben Rick aardig wat plaatsen laten zien die wij de moeite waard vinden. Op de foto staan Rick en Joy op het strand bij Roebuck Bay na een bezoek aan de Broome Bird Observatory. Daar hadden we gewandeld en vogelaar gespeeld.
In deze periode heeft Joy helaas haar klasgenootje Eli verloren aan een auto-ongeluk, een vriendje dat zij al kende sinds onze aankomst in Broome. We zijn naar zijn dienst geweest en ik geloof dat Joy het allemaal wel 'een goed plekje' heeft gegeven.
We hebben een minivakantie in The Kimberley gevierd. We zijn via Tunnel Creek naar Windjana Gorge gereden, hebben daar overnacht en verbleven daarna nog twee nachten bij Bell Gorge. 1100 km hebben we gereden in die paar dagen, waarvan het gros op onverharde weg. Voor mij was het superfijn dat Rick van autorijden houdt want ik had zelf niet die hele afstand willen afleggen. Tunnel Creek was bijzonder: een lange tunnel, grotendeels met water gevuld. Donker dus en dan met zaklamp op het hoofd door knie- of middeldiep water waden, wetende dat er zoetwaterkrokodillen leven. Joy heeft bijna vier weken op Rick zijn schouders gezeten, ik heb mij even zorgen gemaakt over atrofie van haar benen; zij liep gewoon niet meer zelf!, en dat vervoer kwam in Tunnel Creek wel heel goed uit. Aan het uiteinde van de tunnel hebben we nog wat eeuwenoude rotsschilderingen gezien van Wandjana's; afbeeldingen van de Aboriginal spirit world. Windjana gorge was redelijk droog, niet onverwacht aan het einde van het droogseizoen. De gorge is vrij lang, ik geloof dat wij er een kilometer of 3-4 ingelopen zijn. Gelukkig aardig begroeid langs de oevers voor de broodnodige schaduw en we hebben een paar krokodillen gezien. Van alle gorges wordt er in deze afgeraden te zwemmen omdat er zoveel zijn, dan kan het toch risicovol zijn voor mensen. Over het algemeen maken wij ons hier vooral zorgen over zoutwaterkrokodillen. Rick wilde niet echt iets organiseren voor het slapen tijdens het kamperen en ondanks dat ik wat spullen geleend had van een vriendin eindige hij op een dun dekentje in een superklein tentje voor de nacht. Hij had ook een redelijk comfortabele stretcher kunnen gebruiken maar die paste niet in de tent. Hij is toch wel een bikkel hoor; ik heb er geen klacht over gehoord en hij moet slapen op de harde grond 's ochtends toch gevoeld hebben. Wel een bikkel met volgens mij stiekem aardig wat vrees voor kruipend wild; van mieren, spinnen en mogelijk slangen moet Rick echt niets hebben, vandaar zijn keuze.
Bell gorge was heel mooi. De weg van de kampeerplek naar de gorge zelf was vrij slecht (rotsig en ruw) en dan moest er nog een goede 20 minuten gelopen worden, lees geklommen en geklauterd over rotsen, langs een pittoresk riviertje. De gorge zelf had een vijflaagse waterval en stond vol; we hebben er anderhalve dag doorgebracht. Zwemmen, badderen, zonnen en schuilen voor de zon met de waterval als achtergrond geluid, heerlijk. Zelf vraag ik me tijdens de continu zorgen over de banden en de auto altijd af of die stress nou de moeite waard is, en pas achteraf thuis kan ik altijd zeggen: ja! Wat zitten mensen soms toch raar in elkaar hè.
Rick en Joy wilden vooral graag veel tv en films kijken. Die hadden op een gegeven moment door dat dat ook via de computer kan, en op die manier vermeden zij mijn weerstand tegen de televisie. Samen naar McDonalds was ook een favoriete bezigheid. Eenmaal hebben we eindelijk gepicknickt op een plekje waar Joy al lang haar oog op had; dan is Mac toch een stuk makkelijker dan een picknickmandje en nog mierenvrij ook (zelfs de dieren lustten er geen brood van denk ik dan). Rick en Joy zijn nog een dagje naar het Wildlife Park geweest met Jose en Pancho; ze hebben daar geloof ik veel plezier gehad en deze keer mochten de kinderen heel wat dieren aanraken: een dingo werd geaaid, baby krokodillen vast gehouden en Joy is door een aantal slangen omhelst. Persoonlijk krijg ik kippenvel als ik de foto's zie maar Joy vindt het leuk en daar gaat het om.
Vieren weken gingen snel voorbij. Rick's verblijf hier is goed voor Joy geweest. Ze heeft natuurlijk genoten van het samenzijn. Ondanks dat wij geen gezin meer zijn, was er toch een gevoel van compleet zijn; in mijn ogen omdat er voor Joy iemand anders was om zich toe te wenden, volwassen conversatie in het huis, man- en vrouw energie. Voor Joy lag het wellicht meer in het allebei haar ouders om zich heen hebben. Interessant om te beseffen dat die compleetheid dus niet perse van een partnerrelatie afhankelijk is. Ik heb ook gezien dat Joy's identiteit, door haar vader te kunnen delen met mensen die belangrijk voor haar zijn, en vooral haar klasgenootjes, een 'boost' gehad lijkt te hebben. En ze heeft Rick natuurlijk een stuk beter leren kennen en met andere ogen bezien dan toen ze driejarig grut was. Ze stelt nu een heel ander soort vragen over het hoe en waarom van alles rondom Rick dan vroeger, want... ze is tijdens zijn verblijf ook zeven jaar geworden. We hebben haar verjaardag in een nabij gelegen park gevierd met voor het eerst in Australië een speurtocht. Zeker niet zo uitgebreid als die wij in Nederland hielden, maar de kinderen genoten ervan en praatten er nog over op school. Al met al was het een geslaagde maand en hebben we nu nauwelijks tijd om ons voor te bereiden op Sinterklaas, kerst en een grote vakantieperiode.