Hallo,
Even voor het gemak, zodat ik niet iedereen hoef te mailen:
onze Skype naam is fae-joy
onze Voipbusternaam is Fae-Astrid
MSN email astridgerrits@hotmail.com
Met Voipbuster bel je na registratie van telefoon naar telefoon via een code die je voor je telefoonnummer naar keuze intoetst.
Selecteer een Skype adres - icoontje met het Skype logo - en niet het telefoontje, want dan betaal je dus.
MSN-en doen we ook, gezien de voorkeur van sommige vrienden: chatten en video calls.
Hopelijk tot gauw bels!
Veel liefs,
Astrid & Joy
Mango Heaven
Just peeled and sliced 60 mangoes, yes there are plenty here. Considering it is by far my favourite fruit you can imagine I indulge. I have dried three batches and frozen many tubs for future breakfast fruit or ice cream. Yum!
A few weeks ago we had strawberries for breakfast, even more affordable than in NL. And now it is peach, nectarine, plum and cherry season too (down South of course). Fruity days...
A few weeks ago we had strawberries for breakfast, even more affordable than in NL. And now it is peach, nectarine, plum and cherry season too (down South of course). Fruity days...
Carols by Candlelight on Cable Beach
Have to admit: I was impressed. What a night. Big stage in the amphitheater at Cable Beach. Half the people of Broome in a wonderful atmosphere. Singing carols during sunset and after. Kids running around and playing, dressed in rainbow coloured bracelets and with wands. A tipsy Santa who arrived in a brightly coloured blow up sleigh with reindeer, impressive! And good fun. And food for the soul. X-mas in the tropics... did not seize to amaze me.
Whishing you a Merry Everything and Happy Always!
Whishing you a Merry Everything and Happy Always!
Done with decision making
We are staying where we are; another 12 months this little house is our home. So we finally ordered broadband, got ourselves a book shelve and a bed frame. Beautiful timber furniture, good for this climate and to last a lifetime. The X-mas tree is all plastic and colourful. The garden preparing for a wild wet season. The past period I have given in to some feelings of exhaustion as I was so tired of all the decision making. The next few weeks I will treat myself to do gardening. We can grow whatever we like as long as it doesn't exceed 3 m in hight, and I can't measure so we will go for whatever we feel like ;)
Soon there will be photo's and if possible a little guided tour in video on the net. Here or elsewhere, whatever works.
Much love
Soon there will be photo's and if possible a little guided tour in video on the net. Here or elsewhere, whatever works.
Much love
Ieniemienie holiday
Ah, the bush. It was very lovely to spend time at Lombadina community, the bush feel is something special indeed. Joy has had a great time, playing with everybody who felt like being dressed up as a fairy, going out for a few hours with the rangers and visiting beautiful spots like a creek nearby and the hatchery (real Nemo's and turtles!). She has entertained all staff beautifying them with star, moon and sunny stickers and by writing her first words on the whiteboard in the middle of a meeting. Vis and Aap, she worked it out herself. As I had to work Tue-Thu I had less free time, but enjoyed the meetings and spending time with the remote staff.
Friday Joy and I left for Koolaman at Cape Leveque and stayed the night. The safari hut was nice and the beaches stunning. Unfortunately Hunters Creek is off limits these days, but we enjoyed ourselves nevertheless. On our way back home on Saturday we stopped over at Mudnunn to say hi to a friend of Prabs. Also we have visited Willie Creek. The pearl farm and show room were closed, but the creek is so beautiful and luring... till you notice the warning sign for salties and then you are happy not to swim. Joy had a play and I had a rest. When we arrived back in Broome we really felt like we have had a proper break. And we are already making plans for the future: we might head for Bali or elsewhere in Asia and meet up with some Dutch friends during our winter and your summer holidays. We'll see...
Friday Joy and I left for Koolaman at Cape Leveque and stayed the night. The safari hut was nice and the beaches stunning. Unfortunately Hunters Creek is off limits these days, but we enjoyed ourselves nevertheless. On our way back home on Saturday we stopped over at Mudnunn to say hi to a friend of Prabs. Also we have visited Willie Creek. The pearl farm and show room were closed, but the creek is so beautiful and luring... till you notice the warning sign for salties and then you are happy not to swim. Joy had a play and I had a rest. When we arrived back in Broome we really felt like we have had a proper break. And we are already making plans for the future: we might head for Bali or elsewhere in Asia and meet up with some Dutch friends during our winter and your summer holidays. We'll see...
Gone fishing
Next week we will be at a staff meeting. Joy can come as partners and children are welcome to enjoy this week with employees of our Land and Sea management unit. So we will travel up to Lombadina Monday next to spend the afternoon in a beautiful bay. The days after will be full of meetings, not exceeding office hours of course. As there are more kids (another 4 year old and two 10 year old girls) we probably take turns in attending and looking after kids. What a job, it is real suffering I can tell you that. Lunches and dinners are provided, accommodation as well. Friday morning kayaking as team building activity. And then we really need to relax and have a sunny leisurous holiday I reckon. So Joy and I will move up to Kooljaman (google if you can handle it) and stay in the Safari Hut for two nights. This is the place where the A4 photo's originate from; the ones many of you have seen for years in my appartment in Amsterdam.
This will be our first official little holiday ever. Doesn't really bring tears to the eyes does it, if you know that our lives are mainly fun and play. But to me it is a first step to relax more and even more so to allow myself/us to enjoy the good things in life without always considering budgets. We will let you know how we enjoyed and we will bring the camera so we can share the beauty a little bit.
We will be in touch, much love
This will be our first official little holiday ever. Doesn't really bring tears to the eyes does it, if you know that our lives are mainly fun and play. But to me it is a first step to relax more and even more so to allow myself/us to enjoy the good things in life without always considering budgets. We will let you know how we enjoyed and we will bring the camera so we can share the beauty a little bit.
We will be in touch, much love
Christmas in Broome: cyclone or sizzling heat
Ah, Christmas. THE thing to get into a spirit when you really wonder how to do it. Considering you spend your days in 36 degrees on average and laying on a beautiful tropical beach just about every other day. Never wearing more then two pieces of clothing, but usually down to one even if the aircon at work is at full blast. No Christmas trees anywhere near, except for the plastic variety packed in boxes, stacked in the supermarket. And snow not predicted by the merry wheather men for another century. Lack of family and friends does not help. So what to do. THE recipe, even in Holland when there is snow in the air, freezing cold winds, bare trees and plenty of X-mas spirit around you but not IN you, THE thing is music. So when Joy started dancing around singing 'Santa Claus is wearing his shorts, Santa Claus is wearing his shorts, to-ni-hight', we put on 'Knuffelkerst' volume 1 & 2 and it was done. We are ready for it. Let's have it. Let's rock. X-mas 2008, here we come!
No movement
Hello all,
No movement so far. We have been told we can stay here, and that would be wonderful. We haven't been informed on the new lease contract yet, so I keep looking just in case. At a lower pace though.
Meanwhile I have quit my job and now work as the units secretary, officially, hold on, Land and Sea Management Unit Project Administration Officer - ha, the easier the job the longer the title! It is good, comfortable and quite fun to play secretary again and luckily my efforts are very appreciated. Busy enough but way less to no stress. Perfect for now. By the looks of it this might be until March/April and then we will have to see if another position arises.
So although there are some insecurities I am pretty relaxed about it now and confident that it will all work out.
We'll keep you posted.
Cheers
No movement so far. We have been told we can stay here, and that would be wonderful. We haven't been informed on the new lease contract yet, so I keep looking just in case. At a lower pace though.
Meanwhile I have quit my job and now work as the units secretary, officially, hold on, Land and Sea Management Unit Project Administration Officer - ha, the easier the job the longer the title! It is good, comfortable and quite fun to play secretary again and luckily my efforts are very appreciated. Busy enough but way less to no stress. Perfect for now. By the looks of it this might be until March/April and then we will have to see if another position arises.
So although there are some insecurities I am pretty relaxed about it now and confident that it will all work out.
We'll keep you posted.
Cheers
Time out
De komende weken ben ik weer op huizenjacht. Ik merk nu al dat ik in 'safe mode' ga en minder op de buitenwereld gefocust ben. Het is vermoeiend: zoeken, afwegen, beslissingen nemen en dan verhuizen, schoonmaken, wennen aan een nieuwe plek. Als jullie de komende weken weinig of niets horen, dan weet je waar het aan ligt. XXX
Een vrije dag uit het leven van
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen. We zijn een uur vooruit ivm zomertijd sinds het afgelopen weekend dus uitslapen gaat makkelijk. En we zijn vrij vandaag, want ik heb woensdag en donderdag een workshop van het werk. Meestal volg ik Joy op een dag als deze, kijk waar zij behoefte aan heeft en weef daar doorheen wat er soms ook gebeuren moet. Joy wilde spelen, spelen en spelen. Doktertje is favoriet tijdverdrijf en we lezen veel de laatste tijd. Het liefst doet ze alles samen en ik doe mee zolang ik zin heb. Als ik even pauze wil voor huishoudelijke taken of zelf lezen bv dan vermaakt Joy zich ook uitstekend. Favoriet is knippen, maakt niet uit wat. Gelukkig weet ze wel waar ze echt niet in moet knippen, en aan confetti geen gebrek in dit huishouden. We knutselen ook steeds meer tegenwoordig en voor collages in de planning komt haar knipzucht goed uit. We hebben al papier in alle soorten kleuren en dikten verzameld, nu gaan we op zoek naar stoffen. Binnenkort maar weer eens een tripje naar de tweedehandswinkel plannen. En alle dieren hebben meegedaan vandaag; we speelden van dierenwinkel tot dierenziekenhuis en Joy heeft ze uiteindelijk allemaal te slapen gelegd. Ondertussen hebben we wat ‘educatieve prietpraat’; welke dieren hebben allemaal hoeven? Welke kunnen zwemmen? Welke dieren zijn lastdieren en welke kun je makkelijk tam maken? Joy weet al veel en van vrijwel alle dieren zowel de Nederlandse als de Engelse naam.
Toen Joy verzadigd was van spelen togen we na een rustige lunch naar de bieb. Behalve boeken lezen ter plekken, kunnen we daar ook films lenen. Dat hebben we recent pas ontdekt en Joy is er errug blij mee. Happy Feet wilde ze inruilen voor Narnia, die helaas niet beschikbaar was. Maar dat is geen probleem, want Joy wil alle films wel zien. We hebben wat anders uitgekozen. Na het lezen puzzelen we meestal nog wat met grote houten vormenpuzzels. En zelf leen ik ook veel boeken op het moment, want ik verslind ze tegenwoordig. Vooral de boeken van Janet Evanovich zijn geweldig, vrouwen lees die boeken en lach – echt de moeite van een biebbezoek waard.
Na de bieb even naar de general store geweest, een winkel in het midden van Chinatown waar een notice board hangt met relatief veel woonruimte aanbod. Helaas vandaag voor ons niets interessants, het aanbod is vooral kamers. We moeten op zoek naar een ander huis, want over 2,5 week loopt dit huurcontract af en ik wil iets voor de langere termijn huren. Ik moet kiezen tussen goedkoop in een appartementje gaan zitten in een minder leuke buurt en geen geldzorgen hebben of een leuk huis met vrij hoge huur en dus ws periodieke geldzorgen. Lastig, want omgeving is belangrijk, zeker als je parttime werkt en aardig wat tijd met je kind thuis doorbrengt. Vrijdag as gaan we wat huizen bekijken.
Weer thuis heb ik vroeg gekookt en heeft Joy nog even gespeeld. Daarna zijn we naar Cable Beach gegaan om lekker lang te kunnen zwemmen en spelen en daar dan ons avondeten te eten. Op die manier hoef ik niet op de tijd te letten en is er minder verleiding om iets snels en makkelijks te koken, voor de zoveelste keer. Aangekomen op het strand zagen we Alison, mijn oudcollega van de kamelen. Haar hebben we lang niet gezien en gesproken dus we liepen naar de kamelen en haar toe om haar weer eens te begroeten. We zien haar vaker als wij naakt frolikend in de zee of op het strand zijn en dan houd ik het vanwege het publiek op de kamelenruggen op even zwaaien, terwijl Joy gillend het strand oversteekt en op haar af rent voor een knuffel. Een heel spektakel dat kan ik je wel vertellen en de toeristen vinden het een extra treat. Nu was er tijd voor een gesprekje en bood zij ons een gratis rit aan, de eerste rit was namelijk niet volgeboekt. Lucky Joy. Ik was al van plan om weer eens een tour bij haar te boeken nu het toeristenseizoen afloopt, dus ach waarom niet. Heerlijk hoor om weer eens dicht bij die dieren te zijn en om bij te kletsen met Alison. Joy is nu in de ‘waarom fase’ en dus heb ik zowat de hele rit van alles mogen vertellen over kamelen. En maar kraken die hersens, want op veel van haar vragen heb ik zo niet een pasklaar antwoord en als ik wel weet wat ze vraagt moet het natuurlijk ook nog even naar 4-jarig begrip vertaald worden. Na de rit hebben we lekker rustig zitten eten en daarna nog een half uur in zee gespeeld. Joy zag een oud vriendinnetje van de creche die al erg waterwijs is en dat geeft haar vertrouwen in zee. De laatste tijd durft ze steeds meer het water in en vind ze het overkomelijk als haar gezicht wat nat wordt. Jammer dat over een paar weken het jellyfish seizoen weer begint en we echt moeten gaan oppassen in het water, net nu zij er plezier in begint te krijgen om in zee te spelen.
Voor zonsondergang zijn we naar huis gegaan. Daar vond ik bij het uitpakken van onze strandtas een wandelende tak. Nog nooit gezien in het wild, ik wist eerlijk gezegd niet eens dat die hier leefden. Leuk hoor. Na samen dit bijzondere diertje te hebben bestudeerd en besloten dat we het vrij zouden laten en niet bewaren voor eigen plezier, heeft Joy gedoucht, tanden gepoetst en ging snel onder zeil. De laatste tijd slaapt ze wat onrustiger, droomt ze veel en zo stond ze net (terwijl ik dit schrijf) plotseling midden in het bed rechtop verdwaasd te zijn. Hoewel ze mij op die momenten aankijkt, is het duidelijk dat ze elders is. Gelukkig is er zelden paniek, dus ze slaapt alweer lekker verder.
Ik ga zo lekker lezen en heb wat kleine hh-taken alweer achter de rug. Even geen telefoon vanavond, omdat ik gisteren met drie mensen uit NL uitgebreid heb bijgepraat en dat is dan wel weer even genoeg. Gisteren ervoer ik wel de eerste echte ‘pull’; de wens om even in NL te zijn. Om een geliefde bij te staan. Tja.
Nu chirpen de krekels en klikken de gekko’s. De frangipani boom voor ruikt heerlijk. Het is aangenaam warm, bijna koel. Het leven in Broome...
Toen Joy verzadigd was van spelen togen we na een rustige lunch naar de bieb. Behalve boeken lezen ter plekken, kunnen we daar ook films lenen. Dat hebben we recent pas ontdekt en Joy is er errug blij mee. Happy Feet wilde ze inruilen voor Narnia, die helaas niet beschikbaar was. Maar dat is geen probleem, want Joy wil alle films wel zien. We hebben wat anders uitgekozen. Na het lezen puzzelen we meestal nog wat met grote houten vormenpuzzels. En zelf leen ik ook veel boeken op het moment, want ik verslind ze tegenwoordig. Vooral de boeken van Janet Evanovich zijn geweldig, vrouwen lees die boeken en lach – echt de moeite van een biebbezoek waard.
Na de bieb even naar de general store geweest, een winkel in het midden van Chinatown waar een notice board hangt met relatief veel woonruimte aanbod. Helaas vandaag voor ons niets interessants, het aanbod is vooral kamers. We moeten op zoek naar een ander huis, want over 2,5 week loopt dit huurcontract af en ik wil iets voor de langere termijn huren. Ik moet kiezen tussen goedkoop in een appartementje gaan zitten in een minder leuke buurt en geen geldzorgen hebben of een leuk huis met vrij hoge huur en dus ws periodieke geldzorgen. Lastig, want omgeving is belangrijk, zeker als je parttime werkt en aardig wat tijd met je kind thuis doorbrengt. Vrijdag as gaan we wat huizen bekijken.
Weer thuis heb ik vroeg gekookt en heeft Joy nog even gespeeld. Daarna zijn we naar Cable Beach gegaan om lekker lang te kunnen zwemmen en spelen en daar dan ons avondeten te eten. Op die manier hoef ik niet op de tijd te letten en is er minder verleiding om iets snels en makkelijks te koken, voor de zoveelste keer. Aangekomen op het strand zagen we Alison, mijn oudcollega van de kamelen. Haar hebben we lang niet gezien en gesproken dus we liepen naar de kamelen en haar toe om haar weer eens te begroeten. We zien haar vaker als wij naakt frolikend in de zee of op het strand zijn en dan houd ik het vanwege het publiek op de kamelenruggen op even zwaaien, terwijl Joy gillend het strand oversteekt en op haar af rent voor een knuffel. Een heel spektakel dat kan ik je wel vertellen en de toeristen vinden het een extra treat. Nu was er tijd voor een gesprekje en bood zij ons een gratis rit aan, de eerste rit was namelijk niet volgeboekt. Lucky Joy. Ik was al van plan om weer eens een tour bij haar te boeken nu het toeristenseizoen afloopt, dus ach waarom niet. Heerlijk hoor om weer eens dicht bij die dieren te zijn en om bij te kletsen met Alison. Joy is nu in de ‘waarom fase’ en dus heb ik zowat de hele rit van alles mogen vertellen over kamelen. En maar kraken die hersens, want op veel van haar vragen heb ik zo niet een pasklaar antwoord en als ik wel weet wat ze vraagt moet het natuurlijk ook nog even naar 4-jarig begrip vertaald worden. Na de rit hebben we lekker rustig zitten eten en daarna nog een half uur in zee gespeeld. Joy zag een oud vriendinnetje van de creche die al erg waterwijs is en dat geeft haar vertrouwen in zee. De laatste tijd durft ze steeds meer het water in en vind ze het overkomelijk als haar gezicht wat nat wordt. Jammer dat over een paar weken het jellyfish seizoen weer begint en we echt moeten gaan oppassen in het water, net nu zij er plezier in begint te krijgen om in zee te spelen.
Voor zonsondergang zijn we naar huis gegaan. Daar vond ik bij het uitpakken van onze strandtas een wandelende tak. Nog nooit gezien in het wild, ik wist eerlijk gezegd niet eens dat die hier leefden. Leuk hoor. Na samen dit bijzondere diertje te hebben bestudeerd en besloten dat we het vrij zouden laten en niet bewaren voor eigen plezier, heeft Joy gedoucht, tanden gepoetst en ging snel onder zeil. De laatste tijd slaapt ze wat onrustiger, droomt ze veel en zo stond ze net (terwijl ik dit schrijf) plotseling midden in het bed rechtop verdwaasd te zijn. Hoewel ze mij op die momenten aankijkt, is het duidelijk dat ze elders is. Gelukkig is er zelden paniek, dus ze slaapt alweer lekker verder.
Ik ga zo lekker lezen en heb wat kleine hh-taken alweer achter de rug. Even geen telefoon vanavond, omdat ik gisteren met drie mensen uit NL uitgebreid heb bijgepraat en dat is dan wel weer even genoeg. Gisteren ervoer ik wel de eerste echte ‘pull’; de wens om even in NL te zijn. Om een geliefde bij te staan. Tja.
Nu chirpen de krekels en klikken de gekko’s. De frangipani boom voor ruikt heerlijk. Het is aangenaam warm, bijna koel. Het leven in Broome...
Verveling bestaat niet
Met ons gaat het goed. We staan wel weer aan de vooravond van grote veranderingen. De lease van ons huis loopt af en de eigenaar wil maar voor 3 maanden verlengen. We gaan dus verhuizen. Ik ga de komende weken hard op zoek naar een plek waar we 12 maanden kunnen blijven, of langer, en hopelijk voor minder geld.
Verder heb ik ontslag genomen en ga ik de secretaresse vervangen tot zij terugkomt van ziekteverlof. Dat zal ws nog een paar maanden duren. En hopelijk komt er in die tijd een leuke baan voorbij. De Minyirr Park Project Coordinator baan leek zo fantastisch maar bleek stressvol, heel politiek en aangetast door decennia interne problemen die nooit zijn aangepakt. Na wekenlang heel erg op en neer gestuiterd te hebben emotioneel, en dat in mijzelf te zoeken natuurlijk (de emigratie, de tropen, de maan (grote getijdewisselingen hier), leven met zee rondom etc etc) blijkt het toch gewoon de dynamic in de baan te zijn. De vorige coordinator voelt zich nu gelukkiger en rustiger dan de afgelopen jaren in haar nieuwe baan en die daarvoor is burnout geraakt. Blij dat ik weg ben dus al komt daar wat onzekerheid voor de nabije toekomst voor terug.
Nieuw voor mij is het voorbereiden op het cycloonseizoen. Dat is helemaal langs mij heengegaan 12 jaar geleden en nu leer ik wat ik allemaal in huis moet hebben, wanneer we moeten evacueren enz. Wat ik zeg, vervelen bestaat niet.
Hoewel allemaal best ook eng heb ik overwegend vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. We vinden wel weer een fijne plek en dat werk komt ook wel. En jullie? Laten jullie weer eens wat van je horen? Behalve vallende blaadjes gebeurd er vast ook wat in de Lage Landen... wij horen het graag. X
Verder heb ik ontslag genomen en ga ik de secretaresse vervangen tot zij terugkomt van ziekteverlof. Dat zal ws nog een paar maanden duren. En hopelijk komt er in die tijd een leuke baan voorbij. De Minyirr Park Project Coordinator baan leek zo fantastisch maar bleek stressvol, heel politiek en aangetast door decennia interne problemen die nooit zijn aangepakt. Na wekenlang heel erg op en neer gestuiterd te hebben emotioneel, en dat in mijzelf te zoeken natuurlijk (de emigratie, de tropen, de maan (grote getijdewisselingen hier), leven met zee rondom etc etc) blijkt het toch gewoon de dynamic in de baan te zijn. De vorige coordinator voelt zich nu gelukkiger en rustiger dan de afgelopen jaren in haar nieuwe baan en die daarvoor is burnout geraakt. Blij dat ik weg ben dus al komt daar wat onzekerheid voor de nabije toekomst voor terug.
Nieuw voor mij is het voorbereiden op het cycloonseizoen. Dat is helemaal langs mij heengegaan 12 jaar geleden en nu leer ik wat ik allemaal in huis moet hebben, wanneer we moeten evacueren enz. Wat ik zeg, vervelen bestaat niet.
Hoewel allemaal best ook eng heb ik overwegend vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. We vinden wel weer een fijne plek en dat werk komt ook wel. En jullie? Laten jullie weer eens wat van je horen? Behalve vallende blaadjes gebeurd er vast ook wat in de Lage Landen... wij horen het graag. X
Supermodel
I was not able to resist an offer for a 5 dollar photo made by a professional photographer. Joy was into it. Frizzy hear and all, as we just came back from the beach. She happily played supermodel for ten minutes. Like she had never done anything else in her life. Different postures, angles, changes of hats, no matter to Joy; she smiled and was her pretty and amiable self.
Today we could come and collect the photo. Of course we could purchase more than the one or all of them. At the price of 525 dollars. I knew, as I had read the small print after the photo shoot so prepared Joy that we would be looking at very nice photos of her and then leave. And some were absolutely stunning. Maybe it is good that we do not live in a big city where she could be headhunted for kids model. But boy is the world missing out
(If I come across a proper scanner I will upload the black&white photo that we could afford.)
Today we could come and collect the photo. Of course we could purchase more than the one or all of them. At the price of 525 dollars. I knew, as I had read the small print after the photo shoot so prepared Joy that we would be looking at very nice photos of her and then leave. And some were absolutely stunning. Maybe it is good that we do not live in a big city where she could be headhunted for kids model. But boy is the world missing out
(If I come across a proper scanner I will upload the black&white photo that we could afford.)
Joy bijna jarig!
Joy wordt al 4 jaar, nog 3 nachtjes slapen! Ze heeft er zin in; Joy vraagt al bijna een jaar om een fiets met trappers dus die staat in de schuur verstopt op haar te wachten. Rose natuurlijk. En ze wil een feest. Dat wordt voor het eerst geen speurtocht, helaas, volgend jaar misschien. En of alle lieve mensen uit Nederland niet even met het vliegtuig willen komen? Beetje lastig heb ik uitgelegd. Nu komen er 4 kiddo's op visite voor ieder jaar een. En daarna grote mensen vrienden en vriendinnen. En ijstaarten met kleurtjes en in leuke vormen. Veel ballonnen als het aan Joy ligt. Woensdag gaan we samen ergens taart eten en kan ze leren fietsen. Donderdag viert ze het op de creche en zaterdag (Krieshens verjaardag :)) vieren we het hier thuis. As we speak danst Joy, spiernaakt en zichzelf rose geschminkt met stift, tralalaaend door het huis op Doe Maar. We blijven wel Nederlands natuurlijk. En doen de komende weken even of we feestbeesten zijn.
Beat it
Working in Australia can confront you with things you might not have ever known before. For some people it is common to take things on that you are not responsible for. And because you are a woman, or white or otherwise not recognised as a worhty person, you just have to take the blame. There are some philosophical ways in interpreting this kind of behaviour or treatment, maybe even enlightend ones. But I can’t and won't do it. Having always had sensitivity to hierarchy I have decided to draw the line. I respect and expect to be respected. That’s it. Wonder how that is going down. Might be job hunting soon...
(I have resigned from my current position Oct 16)
(I have resigned from my current position Oct 16)
Heavenly heaven
Following up on very good advice of a dear friend, today I went to a spa for some relaxation and nurturing of the body. Bali Hai welcomed me with a cool glass of water, a wet cloth to fresh up and fresh flowers. I had booked for a full body massage and facial. The latter turning out just being more massage but now in and around the face with lots of nice smelling creams. But only after an hour of sheer splendid spoiling by soft and very skilled hands. I did not want it to end or to die on the spot. Omigod, it was sheer bliss. Add to this experience a very aesthetic environment and you understand why I was in paradise in paradise. Everything was perfect, gentle, pure and beautiful. This must be heaven and I intent to visit more often.
Calling Ralph with the big white telephone
The thing with living in the tropics is that it is sometimes hard to figure out what is going on with you. If you get a hot flash is can be fever, menopause, more welcome hormones, heat or a less easily discovered source such as the result of an unnoticed bite by one of the million poisonous creatures living in Australia or love at first sight. Suppose depending on the instigator of the hot flash you learn sooner or later what it is. After less than half an hour of hot flashes I had to go call Ralph with the big white telephone and I got engaged in a very long conversation. I couldn’t get enough of him and kept calling him all evening and all night long. I couldn’t stand up straight, walk or create motion in any other way without him. I can tell you this: this is not a nice kind of dependency. It creates moments of delusion; you suddenly think this would be easier when you live in the country where you were born. There it would be different. BS of course, because nowhere do you call anybody for help. And here it literally knocks on your door. Mind you, being a virtual stranger to your neighbour who shows concern anyhow, not even minding your engagement with Ralph – not a very popular guy with anybody. But it happens. And then you find out you have friends. And people that you trust your child with, very rare, also in the country where you were born. And those lovely people take darling Joy for little outings, just enough to entertain and not too much to worry her. And enough for me to get rid of Ralph and to be able to live a temporarily horizontal life. And darling Joy is only good, she listens and helps and is patient and understanding. God I am a lucky woman. And already over Ralph.
PS Calling Ralph is Ozzie 'slang' for vomiting, info supplied because of general confusion :)
PS Calling Ralph is Ozzie 'slang' for vomiting, info supplied because of general confusion :)
Pirate Captain Creekbed
In Australia we do school holiday entertainment. This is a worthy investment, especially for commercial thinking shopping centres. A bit like celebrating Valentine’s Day; who knows what that is about expect for that you know you have to spend lots of money on unnecessary items. We went and had a look at Pirate Captain Creekbed. This pirate must have just woken up in Australia about ten seconds before the start of the show. I suspect him from falling asleep with a barrel of rum the night before in Ireland. He seemed not to know what was coming or where he had to go. What to do with those kids looking up at him expectantly? Maybe throw some golden coins at them, or tell them to chase the Treasure chest. Hold on, don’t forget to put that somewhere in sight and then tell them where to look for it too. Patch a black eye on them to make it a bit harder. Or maybe it is best to have them cheering each other whilst one kid walks around blindfolded. At this stage I suspect the kids found the barrel of rum, because they were dead quiet, stunned. They now had turns to throw balls in a basket. But the balls were thrown anywhere but in the basket. And the kids next to the baskets just put them all in when they flew by in bad aim. They seemed in La-la-land instead of on big ship sailing the ocean. The pirate did all the cheering. He wandered about, waving arms and nodding his Captains head, meanwhile uttering Irish encouragements or desperations. He made up for it in the end. The pirate got all the kids a balloon, sword or doggy. They all stood in line for that and smiled happily when going home.
Pondering politics in pristine paradise
Every now and again, maybe twice a year ;) I have a day off work whilst Joy is in day care. Today was such a day. I took my chance and had a lovely time on Cable Beach. Being there provides food for the soul, the heart, the eyes, the skin and more. Pure bliss, like old times. This is the ultimate experience that I have longed for for over ten years, while I was living in Amsterdam and chasing a visa. And now it is here, very near, every day. I am at home and I am a very lucky girl.
Somehow spending time on this bit of earth makes me entirely happy. And being happy enables me to closely look at the world around me and how I deal with it. I found myself a job which turns out to be very political. And I arrived in an important time regarding Broome’s, actually the Kimberleys, future. There is the conflict of interest between the different Indigenous tribes about their land and heritage; they affect Minyirr Park and Broome. There are conflicts between the Traditional owners and residents and amongst residents all together concerning the environment and leisure (f.e. vehicles on or off Cable Beach). There are major conflicts between and amongst Traditional owners, residents, the State and government and some major global organisations. They concern global issues. A major gas source is found in this area and gas is running out in the world. Many parties with an economic interest are after a gas hub on the Dampier peninsula. Other locals and environmentally conscious parties don’t want it as it will destroy this beautiful land. But apparently the economic advantage weighs heavily. So as an employee and as a resident I am surrounded by conflicts and politics. I deal with all parties and it is so easy to feel thorn, fearful or simply disgusted. I am used to have my opinion ready; I can be pretty judgemental you know. And in the midst of these issues, that affect me heavily personally, I suddenly find a way out of it. Besides of being aware of all the emotions, opinions and interests of the people involved there is nothing I can do. I hear, see and understand that all these people are strongly driven by what they believe is right. There are many realities. I do have the impression that personal interest is what drives every human being. Although many arguments are used and therewith many ‘covers’ are in play; if someone wants to achieve a higher life standard, that is what he/she will strive for believing that they act on behalf of the interest of their community. If someone prefers a simple and basic life in a healthy environment, that is what they will strive for on behalf of others. I am aware of all these issues and more. And although I have a personal opinion on the above I found myself free of trying to persuade others of it. Knowing that nobody can convince me either of a different view point, as that will clash with my inner being. So, at the late age of 38 I realise there is no point in judging other peoples opinion or behaviour. Judging cost energy and leads to negativity. It does not resolve a thing. This will all resolve itself, one way or the other. I make sure that I live what suits me and be happy. And trust that this world will remain right, one way or the other. Gosh, what an enlightened feeling. What a great relieve to feel in the heart what I have always known in the brain. Thank you Minyirr (the Indigenous name for this area, including Cable Beach, is birth place), for again cradling my personal growth.
Somehow spending time on this bit of earth makes me entirely happy. And being happy enables me to closely look at the world around me and how I deal with it. I found myself a job which turns out to be very political. And I arrived in an important time regarding Broome’s, actually the Kimberleys, future. There is the conflict of interest between the different Indigenous tribes about their land and heritage; they affect Minyirr Park and Broome. There are conflicts between the Traditional owners and residents and amongst residents all together concerning the environment and leisure (f.e. vehicles on or off Cable Beach). There are major conflicts between and amongst Traditional owners, residents, the State and government and some major global organisations. They concern global issues. A major gas source is found in this area and gas is running out in the world. Many parties with an economic interest are after a gas hub on the Dampier peninsula. Other locals and environmentally conscious parties don’t want it as it will destroy this beautiful land. But apparently the economic advantage weighs heavily. So as an employee and as a resident I am surrounded by conflicts and politics. I deal with all parties and it is so easy to feel thorn, fearful or simply disgusted. I am used to have my opinion ready; I can be pretty judgemental you know. And in the midst of these issues, that affect me heavily personally, I suddenly find a way out of it. Besides of being aware of all the emotions, opinions and interests of the people involved there is nothing I can do. I hear, see and understand that all these people are strongly driven by what they believe is right. There are many realities. I do have the impression that personal interest is what drives every human being. Although many arguments are used and therewith many ‘covers’ are in play; if someone wants to achieve a higher life standard, that is what he/she will strive for believing that they act on behalf of the interest of their community. If someone prefers a simple and basic life in a healthy environment, that is what they will strive for on behalf of others. I am aware of all these issues and more. And although I have a personal opinion on the above I found myself free of trying to persuade others of it. Knowing that nobody can convince me either of a different view point, as that will clash with my inner being. So, at the late age of 38 I realise there is no point in judging other peoples opinion or behaviour. Judging cost energy and leads to negativity. It does not resolve a thing. This will all resolve itself, one way or the other. I make sure that I live what suits me and be happy. And trust that this world will remain right, one way or the other. Gosh, what an enlightened feeling. What a great relieve to feel in the heart what I have always known in the brain. Thank you Minyirr (the Indigenous name for this area, including Cable Beach, is birth place), for again cradling my personal growth.
In my backyard
We have had a big shock. Two colleagues out of my team were involved in a serious incident, having all of us in major distress for days about the survival of the girl. She made it, which is a huge relief. Now she needs to recover. And he has a long way to go before he can pick up the pieces of his life. Both their lives will never be the same again. The turns life can take can be shattering, shocking. And you like to think that it does not happen in your backyard, but sometimes it does. Remains to count your blessings with pain in your heart and soul for the ones involved directly.
Bericht van Joy
Hallo,
Ik wil jullie vertellen wat ik allemaal op de crèche doe. Ik heb geverfd en met dinosaurussen en bomen gespeeld (geen echte!) en ik heb gespeeld met dieren, met planten en ik heb gespeeld met poppen. Ik speel graag met huisjes. We dansen vaak, dat vind ik heel leuk. Soms gebruiken we daarbij doekjes die zwieren dan mooi in de lucht. Ik leer ook dingen zoals letters. Er zijn boeken, heel veel boeken. Robin vindt het leuk om ‘poo poo, bum bum and wee wee’ te zeggen. Ik kan al goed Engels praten, dat is ‘poep poep, billen billen, plas plas’. Grappig he? Ik kan ook liedjes zingen. Als mama weet hoe het moet, nemen we die op en sturen dat naar jullie op.
De liedjes gaan zo:
There was a bee-ee-ee
Sat on the wall-ee-all-ee-all
He gave a buzzy-wuzzy-wuzz
And that was all-ee-all-ee-all
Row row row your boat
Gently down the stream
If you see a crocodile
Don’t forget to scream – whaaaa!
Row row row your boat
Gently down the stream
Merrily merrily merrily
Life is but a dream
Three little monkeys jumping on the bed
One fell off and bumped his head
Mum called the doctor and the doctor said
No more monkeys jumping on the bed
Two little monkeys...
En ik mis je zo graag papa, ik ga wel aan Sander vragen om jou aan mij op te sturen.
Mijn vrienden op de crèche zijn Robin en Ella en Sheena en Mia. De juffen heten Nat, Alieka vind ik superlief en daar hou ik heel veel van maar die is weggegaan, Tiff en Veronique.
Ik heb heeeeeel graag vrije dagen omdat ik dat leuk vind. Het is mijn eerste vraag als ik wakker wordt: ‘Mammie, is het een vrije dag?’ Dan ik spelen, in mijn pyjama als het koud is.
Soms gaan we naar de markt, daar halen we wel eens ijsjes in bekertjes en in koekjes die je kan eten.
Ik vertel niets over Dena nu, maar hij is wel mijn liefste vriendje in Broome. Op een andere dag stuur ik weer een brief met daarin alles wat ik leuk vind. Nu weet ik niet meer zo goed wat ik heb gedaan iedere dag. En dat is alles!
Kusjes en knuffels en liefs van Joy xo
Ik wil jullie vertellen wat ik allemaal op de crèche doe. Ik heb geverfd en met dinosaurussen en bomen gespeeld (geen echte!) en ik heb gespeeld met dieren, met planten en ik heb gespeeld met poppen. Ik speel graag met huisjes. We dansen vaak, dat vind ik heel leuk. Soms gebruiken we daarbij doekjes die zwieren dan mooi in de lucht. Ik leer ook dingen zoals letters. Er zijn boeken, heel veel boeken. Robin vindt het leuk om ‘poo poo, bum bum and wee wee’ te zeggen. Ik kan al goed Engels praten, dat is ‘poep poep, billen billen, plas plas’. Grappig he? Ik kan ook liedjes zingen. Als mama weet hoe het moet, nemen we die op en sturen dat naar jullie op.
De liedjes gaan zo:
There was a bee-ee-ee
Sat on the wall-ee-all-ee-all
He gave a buzzy-wuzzy-wuzz
And that was all-ee-all-ee-all
Row row row your boat
Gently down the stream
If you see a crocodile
Don’t forget to scream – whaaaa!
Row row row your boat
Gently down the stream
Merrily merrily merrily
Life is but a dream
Three little monkeys jumping on the bed
One fell off and bumped his head
Mum called the doctor and the doctor said
No more monkeys jumping on the bed
Two little monkeys...
En ik mis je zo graag papa, ik ga wel aan Sander vragen om jou aan mij op te sturen.
Mijn vrienden op de crèche zijn Robin en Ella en Sheena en Mia. De juffen heten Nat, Alieka vind ik superlief en daar hou ik heel veel van maar die is weggegaan, Tiff en Veronique.
Ik heb heeeeeel graag vrije dagen omdat ik dat leuk vind. Het is mijn eerste vraag als ik wakker wordt: ‘Mammie, is het een vrije dag?’ Dan ik spelen, in mijn pyjama als het koud is.
Soms gaan we naar de markt, daar halen we wel eens ijsjes in bekertjes en in koekjes die je kan eten.
Ik vertel niets over Dena nu, maar hij is wel mijn liefste vriendje in Broome. Op een andere dag stuur ik weer een brief met daarin alles wat ik leuk vind. Nu weet ik niet meer zo goed wat ik heb gedaan iedere dag. En dat is alles!
Kusjes en knuffels en liefs van Joy xo
Subscribe to:
Posts (Atom)
