Huis, Tuin en Opbergschuur

Allereerst de allerbeste wensen voor 2014 XXX Wij zijn het rustig ingegaan: samen thuis, lekker eten, op tijd naar bed, even wakker worden van de knallen en even vuurwerk kijken en dan weer lekker op een oor. Vuurwerk is hier meestal niet met oud & nieuw omdat het of regent of nog te droog is en dus risico op branden. Dit jaar hebben wij net een paar dagen regen achter de rug en dus kon het wel. Mooi hoor. Wij wensen iedereen een goed jaar met innerlijke rust, verbinding en gezondheid toe. Kvraag mij altijd af of dit soort wensen een reflectie zijn van wat je zelf wilt. In dit geval klopt dat een beetje want dit gun ik iedereen en altijd natuurlijk. Wat wensen jullie, voor anderen en jezelf? Ik wens overvloed. Je zou denken dat ik daar geen gebrek aan heb met dit nieuwe huis, goede gezondheid en vooral een heerlijk kind in mijn leven. En dat is allemaal waar, kwil dat ook echt niet kwijt. Het is een eerste voor mij dat ik niet alleen maar tevreden en dankbaar ben voor wat ik heb, want dat ben ik zeer zeker, maar dat ik het ook wel fijn zou vinden als ik niet over elk dubbeltje hoef na te denken. Dat ik bijvoorbeeld 'gewoon' een keer per jaar met Joy naar een bijzondere plek op vakantie kan, zonder uit te gaan van verblijf in een backpackers, zoeken naar het goedkoopst mogelijke vervoer etc. Terwijl ik dit schrijf ben ik heel ambivalent want tjee, dat is dus eigenlijk luxe wensen vanuit mijn perspectief. En ik weet ook dat het voor vele de standaard is. De ongelijkheden in onze wereld, of noem ik het liever variatie, het blijft stof tot contemplatie. Enfin, voor ons wens ik dus overvloed... Op dit moment knalt het los in Nederland denk ik, terwijl ik twee uur geleden opgestaan ben, een uur langs het strand gelopen heb en net even ga zitten om wat foto's over te zetten voor dit bericht. Dus nu het stickje nog steeds werkt, dan toch even vlug een paar lang verzochte foto's van het huis en de tuin zoals het er nu uitziet. Terwijl ik door de foto's ga om er een paar te verkleinen voor het blog realiseer ik mij hoe ver wij gekomen zijn. Het is bijzonder om de foto's terug te zien van Joy met Pixie op een met plastic afgedekte betonnen vloer, het metalen frame, de dakdekker aan het werk, de met blauw plastic afgedekte muren, de ramen en deuren plaatsing, alle kabels door het huis etc. De bouwers aan het werk, Willem met schep in de 'rode mut', bergen van in totaal 4000kg rotsen die ik zelf eerst verplaatst en daarna ingelegd heb. Het was leuk. En nu is het een thuis.

Vakantie!

Jaja, daar zijn we alweer. Zolang het stickje ons nog in de ether houdt kunnen we jullie op de hoogte houden van ons wel en wee. Ik ben nu een week vrij van het werk en het is zalig. Kerst wilden we klein en simpel houden en werd onverwacht heel gezellig met een groepje Nederlanders. Trudy en Sjef met kinderen en Chris kwamen pannenkoekenontbijt eten. Dat waren pannenkoeken de luxe: veel vers fruit, kersen, aardbeien, mango, nectarines, met slagroom, zoetigheid, bacon, appel/rozijnen/kaneel, smullen! Daarna kwamen Wijn, Esmee en jongens nog voor de koffie met pavlova. Ik geloof dat we van 9-3 aan tafel hebben gezeten, het was echt gezellig. Het is zo heerlijk dat we in dit huis gemakkelijk een groepje mensen op visite kunnen hebben, dat kon in de unit echt niet. De dagen erna luieren we dat het een lieve lust is. Af en toe gaan we we er even uit: naar de film of op bezoek bij vrienden. Joy ligt dan meestal met de kinderen in het zwembad en ik kan bijkletsen met vriendinnen. Sinds een paar dagen genieten wij van de flanken van orkaan Christine. Het begon met hard waaien wat hier met al dat braakliggend terrein rondom betekent dat we naar een rode zandstorm kijken. Sinds eergisteren regent bijna non stop en blijft het zand liggen. De planten genieten natuurlijk, je ziet ze zowat groeien. Heb snel even dynamic liften rondom de meeste planten gestrooid, kan dat er lekker inregenen. Ik geloof dat we na 48 uur wel weer aan een beetje zon toe zijn maar dat zit er nog even niet in. Joy en ik vermaken ons uitstekend thuis. We lezen veel, spelen spelletjes en koken lekkere dingen. Sinds kort hebben we een broodbakmachine en dus vers brood, heerlijk. Joy gaat ook regelmatig met regenjas of plu even naar buiten. Ze neemt Pixie dan mee terwijl die helemaal niet van nat worden houdt. Sinds gistermiddag is ze echt niet meer naar buiten te krijgen. Zelfs als het even droog is en ik de deur openzet blijft ze binnen zitten en ik vraag mij zolangzamerhand af of ze niet heeeeel nodig moet plassen? Voor Joy is het hier nu even net als voor ons toen wij naar de Bijlmer verhuisden: omdat er zoveel braak ligt met bergen kan zij lekker spelen en haar fantasie de vrije loop laten. Verder gaat ze van speeltuin naar speeltuin want er zijn er zeven in onze nieuwe buurt. Sjef, Trudy, Sophie en Aletta verhuizen binnenkort naar Perth. Mijn manager is ook net vertrokken en Joy's beste vriendin Ruby is ook net terugverhuisd na jaren in Broome gewoond te hebben. Ieder jaar gaan we wel mensen weg maar voor ons is het dit jaar wel allemaal erg dichtbij. Het wordt stil. Broome staat bekend als 'transcient' wat betekent dat mensen komen en mensen gaan. Als je hier wat langer bent dan krijg je daar op een gegeven moment genoeg van en de meeste mensen worden dan selectiever met het aangaan van vriendschappen. Als je weet dat iemand hier voor 'the long haul' is dan ja, maar anders houden we vaak afstand. Dat Sjef en Trudy gaan werd dit jaar duidelijk maar zat niet in de planning daarvoor. Van Ruby wisten we dat het een kwestie van tijd was. Tja, loslaten, daar worden we zolangzamerhand experts in. En van andere vrienden die dichtbij zijn weten we ook dat zij volgend jaar wegverhuizen. Er blijft maar weinig vaste kern over. Hopelijk ontwikkelt Joy wat nieuwe langer durende vriendschappen op de school waar zij vanaf januari naar toe gaat. Wat het huis betreft zijn we dus nog steeds heel blij. Joy heeft een step gekregen voor kerst en kan een heel parcour rondsteppen. Het was voor mij geruststellend om te ervaren wat huis en tuin doen met straffe wind en veel regen. Alles zit nog op zijn plek en het water loopt weg waar het geen schade kan doen. En de vijver is bijna af :) Wekenlang heb ik gedraald en uiteindelijk ben ik toch begonnen met de rand te maken, een rand van rotsen. De 'overflow' had ik bijna goed en kon ik gemakkelijk aanpassen toen ik de vijver voor het eerst met water liet vollopen. Er zit al waterspinazie in (kangkung), waterkastanjes en Vietnamese mint. Ook hebben we behalve de guppies die wij jarenlang in een grote potvijver hadden gezelschap van een paar sluierstaart goudvissen gegeven. Een vriend die ook geholpen heeft met het bouwen van de schuur is bereid om mij het helpen met het bouwen van een brug (meer een vlonder) die eroverheen kan en waar ik aan de zijkanten bakken ga hangen met hydrocultuur. Dat wordt het aquaponics systeem: de groente en kruiden die in die bakken groeien krijgen continue water vanuit de vijver. Visafval voedt de planten, plantenafval voedt de vissen. Het enige element in dit systeem waar ik voor pas is het kweken van eetbare vissen omdat ik ze echt niet kan doodmaken en fileren. Siervisjes dus en vegetarisch eten uit onze tuin. De vijver maakt deel uit van de mandala gevormde groente tuin, je kunt als het goed is de bedden net zien op de laatste foto. Rondom de groente tuin staan er fruitbomen geplant die in de 'espalier' stijl gaan groeien (geen idee hoe je dat noemt in het Nederlands). Het is dus nog niet af maar het begint er allemaal wel heel erg op de lijken. En na het gedraal uit onzekerheid van mijn kunnen ben ik nu toch wel trots dat ik het voor elkaar heb met de vijver. Wordt vervolgd...

What A Year

Eindelijk even internet thuis, met een mobiele broadband stick. We hebben 3gb voor 30 dagen, ach beter iets dan niets. Wat een jaar hebben we bijna achter de rug. We zijn toe aan rust. In januari naar Canberra, daarna de stroomversnelling rondom het huis. April en mei in Nederland en even naar Parijs. Na thuiskomst de komst van Pixie en onder het mes. Direct na herstel verhuizen naar ons nieuwe huis. Promotie, nog tijdelijk, tot supervisor NW Australië. Pfew. Inmiddels wonen we 2,5 maand in het nieuwe huis en het is echt thuis. Nederlanders die op visite komen wanen zich in Amsterdam maar dan met ruimte. Zit em toch in het ontwerp denk ik. De tuin wacht op meer regen en ondertussen dient zich voorzichtig nieuwe groei aan de meeste planten en jonge boompjes die er al in staan. De vijgenboom heeft acht vruchten! De enige grote klus is nog de vijver. Aanleggen van de basis en dan nog een aquaponics systeem ontwikkelen. Ik heb er al een paar weken pauze van genomen omdat ik niet heel vertrouwen heb in mijn kunnen in deze. En ach, we moeten ook nog wat te doen hebben tijdens de vijf weken vakantie die eraan komen. Met Joy gaat het heel goed. Ze heeft plezier gekregen in leren dankzij een goede juf. Drumt erop los en laat tijden lessen en thuis zien dat ze echt muziekaal gevoel heeft. De discipline volgt nog wel. Ze raakt langzaam intern gemotiveerd om haar brein voor wat meer te gebruiken dan gezellig zijn en wil een leerplan maken voor het komend jaar. Joy is stapelgek op Pixie en het is wederzijds. Ze heeft eindelijk haar iets grotere gezinnetje en zorgt goed voor haar pup. Drie Eindjaarsafsluitingen waren er dit jaar. Een mini circus show waarin Joy op stelten een rol had (die aan het onderbenen vastzitten, geen handvaten dus). Zij was zowel herbergier als schaap in een kerstopvoering. Helaas heb ik die gemist want ik was voor een dag en nacht in Perth vanwege werk. Vlieg je even zoals jullie een dagje naar Zwolle zouden rijden. En last but not least maakte zij in het muziekconcert deel uit van een sambaband, fantastisch. Ik zal eens kijken of ik foto's kan bietsen, zelf heb ik er geen. Kerst gaan we rustig en klein houden. Sinterklaas zijn we helaas vergeten maar de pepernoten bakken we nog wel een keer. We gaan in januari naar de 'Gold Coast': drie dagen lol in pretparken samen en dan naar de jaarlijkse AVP Gathering in het hinterland in een boeddhistisch centrum. AVP sponsort mij wederom. We vliegen via Perth en Sydney, geloof het of niet. Ipv 2000 km overdwars vliegen we er geloof ik 8000. Gelukkig vind Joy vliegen leuk. Films kijken, lezen, eten, samen zijn. Toch alles maar even in een blogpostje gestopt, niet verkeerd he. Men wordt heel efficiënt als internet plots niet meer dagelijks beschikbaar is. Er is natuurlijk veel gebeurd en vele momenten waren blog waardig. Als ik ze mij kan herinneren stuur ik ze door. Grappig was dat Joy een project over Sinterklaas op school heeft gedaan (wist ik niets van) waarin ze pepernoten beschrijft: zo groot als de palm van je hand. Kun je je voorstellen wat er gebeurd als haar Piet aan het strooien slaat? Ik mis menige stem uit Nederland. Zodra bellen weer kan horen jullie mij. Skypen kan nu dus wel hoewel kort dus wie even contact wil kan een dag en tijd afspreken via email. En we zijn nu ook op WhatsApp en Viber. Veel liefs en laat ajb weer eens wat van je horen... x

Peace One Day 2013

Hello friends, From 280 million people aware of Peaceday to 3 billion? That is what we strive for. Who will you make peace with? Is this years theme. Would you like to pay some attention to this in our community this week?? Join in one of the activities below and feel free to forward on... AVP Kimberley has prompted all librarians in town (public and school) to have a week of awareness raising for all students in the lead up to 21 September. This may extend into the Kimberley. SMC primary students will soon share their activity results on FB with us. We will be at the Courthouse Markets Saturday morning to further promote awareness of the day. Feel free to come along and join in. If you share your Peace pledge with us you will get a FREE Peace of Cake and photo opportunity. There is an interactive display on at the Public Library about Peace. From 10-1pm Vanda will have a Set for Peace on her radio show at Goolarri, make sure you tune in if you can. 99.7fm Justine from Zumba Broome will do a free One Day One Dance at Cable Beach sunset time, make sure you get there 4.30pm for a timely start of swinging to Peace. Anybody can sign up to participate in an AVP Community Basic workshop in October. If your friends are curious this is the time to enquire. Also we have just ran a successful Alternatives to Violence Project basic workshop in Nookanbah. This link leads you to a 3 minute video for promotion of POD in our communities. https://vimeo.com/73443375 No wonder AVP Kimberley is A FINALIST IN THE 2013 REGIONAL ACHIEVEMENT AND COMMUNITY AWARDS!!! We only heard today and are of course happy with this :) We hope to see you at one of these activities in the spirit of Peace and global cease fire. More information via our websites and the POD website. Please Like us on FB. Peaceful regards, Astrid www.avpinternational.org www.avpwa.org.au https://www.facebook.com/#!/pages/Alternatives-to-Violence-Project-Peaceful-Pathways-The-Kimberley/114704121958013 PS We zitten niet stil hier in Broome. De verhuizing komt nu heel dichtbij en zo ook een periode zonder telefoon en internet. Jullie horen weer van ons zodra dat kan. Liefs.

Lot 612 - no 6 Stroomversnelling

Even vlug een berichtje tussendoor. Wij zitten in een stroomversnelling. Joy's jaarlijkse circusvoorstelling is dit weekend en dat betekent vele extra klassen, allerlei verschillende repetities en daarnaast heel weinig ruimte en tijd voor andere dingen. Joy spendeert sinds zondag 3-5 uur per dag in eventruimte. Vrijdagavond ga ik kijken met een vriendin, zaterdag helpen. Over een poosje zal ik een gescand artikel uit de krant meesturen mogelijk met foto van de voorstelling. De show heet dit jaar Chinatown Big Top: A Day in the Hyland Family Circus, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal van een circus familie die buitengewoon goed waren en waarvan de meeste familieleden blind waren. De Midgies hebben dit jaar maar een kleine rol maar de pret is er niet minder om. Het decor ziet er al fantastisch uit, ze bouwen een circus tent na uit 1905 en gebruiken deels originele onderdelen. Heel bijzonder. Later meer. Het huis vordert nu heel snel. De foto's hier zijn al oud nieuws maar geven toch een indruk. In de keuken wordt apparatuur geïnstalleerd.

De badkamer is inmiddels betegeld.

En de kurkenvloer ligt. Niet zomaar een 'floating floor' volgens de bouwer maar een bewegende vloer. De vloer lijkt zijn plek te zoeken en vindt die hopelijk voordat de plinten erop gaan ;)

Inmiddels is de vloer afgeplakt om deze te beschermen.

Had ik al geschreven dat de kleuren allemaal heel anders uitgevallen zijn dan gedacht? Dat deed wel even een appel op mijn aanpassingsvermogen maar we gaan er gewoon voor en zien wel hoe het uitpakt. Al met al blijft het een simpel, klein en basaal huis dat met een zeer beperkt budget gebouwd wordt en al met al wordt het mooi vind ik. Soms is het lastig om dat voor ogen te houden als de buren je uitnodigen voor een 'sticky beak' en je rondleiden in massale kasten met de mooiste materialen gebouwd. Klein is fijn, het wordt ons nestje. Over twee weken is het klaar. Zodra de stroom is aangesloten kunnen we erin. Omdat we niet precies weten wanneer die week dat gaat lukken komen de verhuizers op vrijdag voor alle meubels en dozen die ik zelf in de dagen ervoor niet heb overgebracht. Wel fijn dat we een paar dagen hebben om alle losse en kwetsbare dingen over te brengen en zover mogelijk al op hun plek te zetten. Scheelt toch op de dag van overgaan hoop ik. Het klinkt allemaal wel beter gepland dan het is. Ik kan toch nog niet veel en ben heel snel moe. Ben sinds drie weken vijf dagen aan het werk om vrij te kunnen nemen rond de verhuizing en in de komende school vakantie. Dus het lijstje van 'things to do' blijft even lang en de datum komt steeds dichterbij... enfin het zal wel loslopen. De vakantie valt net na de verhuizing dus dat is wel fijn. En dan de tuin. Een deel van de voortuin wordt met een 'landscaper' gedaan maar verder mag ik het zelf oplossen. Ik weet wel ongeveer wat ik wil en vooral veel eetbaars in de tuin (permaculture), maar... hoe dat er ook nog mooi uit te laten zien, daar heb ik tot nu toe geen inspiratie voor gevonden. Het zou toch wel fijn zijn om in ieder geval het basale ontwerp goed te krijgen in de eerste fase. Het is hier nu eenmaal heel andere koek dan in Europa of het zuiden van Australia: heel ander klimaat en vegetatie. Een uitdaging, meestal leuk en soms zorgwekkend. Ik ben blij dat Willem komt, die heeft er zeker kijk op en ik zie uit naar zijn visie en hulp. Of dacht je dat je alleen vakantie kwam houden Pop? Haha, nee hoor, naast het rondkijken, luieren en ontspannen hoop ik echt op je hulp. Oh ja, dan mag Joy ook nog optreden op het Jongerenfestival volgend weekend. Ik heb maar een vaag idee van wat ze daar doet, op school is er iets in de drama club bedacht. Dat wordt een verrassingsuitje voor mij.

Lot 612 - no 5 Fifty Shades of White

Het heeft even geduurd maar ondanks vakantie van de bouwer en mijn herstel gaat alles gewoon door in en rondom het huis, hoewel in iets rustiger tempo. De vloer is gearriveerd. Een veel naturel kleuriger vloer dan ik dacht gekocht te hebben, de foto waar ik de vloer van gekocht heb laat een veel wittere kurk vloer zien. Alla, we zullen eraan wennen en in de loop van de tijd zal de vloer ook nog lichter worden. Nu is het dus tijd om definitieve keuzes te maken over verf en tegels. De keuken is inmiddels semi geïnstalleerd. De bamboe top wordt geolied en niet gelakt. De keukenkastjes en -laden zijn gloss white. Geen bovenkasten. Er komen wat floating shelves, ook white gloss. De muren zitten in de grondverf. Omdat de vloer minder wit is dan gehoopt twijfelde ik even over de rode tegel maar ga er toch voor. Een beetje kleur. De tegel op de foto wordt de back splash: een rand en niet hoger. Ivm het weglaten van bovenkasten is dat mooier. Wat nog een vraagteken is is wat er boven het fornuis moet komen. Ideeën welkom mits ze betaalbaar zijn. En zal ik wel of niet een korte muur oranje laten schilderen? Gekleurd glass of acryl is heel mooi als back splash maar ws te duur helaas. De witte tegel naast de rode wordt de tegel voor de badkamer. Mat wit.

Dan de badkamer. De bouwer adviseert sterk om de vloertegel zoveel mogelijk bij de kurkenvloer te laten passen. Hij koos een wat saaie grijze bijna effen tegel waar ik heel verdrietig van werd. Gelukkig heeft vriendin Trudy mij weer bijgestaan, zij heeft hoog esthetisch gevoel en ik laag kunnen we veilig stellen. We kwamen uit op de Marmi Noci. Veel warmer en ook mooi op zichzelf en past toch bij het kurk. De mozaïek zal een beetje verwerkt worden in de badkamer, ik hou het graag simpel.

En dan moet er verf gekozen worden. Dan blijkt toch dat wit niet altijd wit is. Sjonge wat een hoeveelheid wit is er beschikbaar. Het was heel goed om door het huis te lopen en het wit te vergelijken in verhouding tot de keukenkasten, het aanrechtblad, de keuken tegel en vooral de vloer. En dat maakte soms echt verschil: het licht in volle zon, schaduw of indirect licht. Ik leer van alles gedurende deze fase dat kan ik je wel vertellen. Sommige wit heeft echt vrij veel groen, geel of roze, allemaal niet mijn ding. Uiteindelijk gaan we voor Designer White. Rustig, mooi en past overal bij.

Met tientallen jaren van dankbaarheid op voorschot: dank je Trudy voor je hulp! En voor het mij heen en weer rijden want zelf rijden mag ik nog niet. Brengt me op de periode thuis. Mijn herstel van de operatie gaat enerzijds heel goed en is anderzijds een uitdaging. De buik voelt okee, een verkoudheid die ik cadeau kreeg drie dagen post-op was niet zo fijn. Niezen en hoesten terwijl alles loshangt van binnen, nee, niet aan te raden. Enfin, dag 10 na aanvang en het wordt echt wel minder, nog wat hoesten en we weten dat dat weken kan duren voordat dat overwaait. Wat ik lastig vind is het inschatten van mijn kunnen of niet kunnen. Lekker gaan lopen en mij goed voelen en dan ineens voelen dat het genoeg is. Maar dan moet ik dus nog terug. Zo heb ik menig ochtend teveel gedaan om 's middags in bed urenlang te crashen. Alle dingen die ik van plan was te doen, gebeuren natuurlijk niet. Ik lees wel en een puzzelboekje dat ik voor vertrek uit NL gehad had ben ik door. Nog bedankt aan degene die mij dat toen gegeven heeft, ik weet niet meer wie het was maar het boekje was heel welkom. Kan na een boekje doorgewerkt hebben weer redelijk 3 sterren kruiswoordpuzzels oplossen. Treurig hè dat niveau, daaraan merk ik dus wel dat ik niet meer in Nederland leef en anders met mijn taal omga. Recent kreeg ik van een Nederlandse vriend een paar boeken te leen, aardig wat van Johan Cruijff. Weet nou niet of dat mijn taalkunde daarvan zal verbeteren maarreh: je moet schieten anders kan je niet scoren hè ;) We zijn ontzettend geholpen door iedereen de afgelopen periode, dat is hartverwarmend en heel fijn. Heb twee weken na thuiskomst pas voor het eerst zelf hoeven koken, heerlijk de pauze daarvan. Boodschappen worden opgehaald en hier afgeleverd en als we een lift nodig hebben krijgen we die. Ha en gisteren deed ik iets heel doms. Dacht 'ik ga een videotje kijken van de ingreep, moet toch wel een beetje weten wat er nou eigenlijk gebeurd is'. Ik hield het met veel pijn en moeite een halve minuut vol en kon toen echt niet verder. Dan maar leven in onwetendheid hoor. Niet nu gaan kijken hoor uit nieuwsgierigheid, bespaar jezelf de aanblik. Joy fietst inmiddels zelf van huis naar school en terug. Die vindt het fantastisch. Ik laat de school wel even bellen wanneer ze vertrekt zodat ik een idee heb wanneer ze thuiskomt. Dat hoeft ws binnenkort ook niet meer. Grote meid. Voor een herstellende moeder heeft ze weinig begrip. Ws normaal voor een bijna negen jarige. Doet wel wat extra's maar kan zelf echt niet bedenken wat handig zou zijn. Het zal wel vreselijk saai voor haar zijn dat ze mij eigenlijk alleen nog maar thuis ziet. Gelukkig wordt ik soms wel door vrienden opgehaald voor een frisse neus elders, vaak is dat echter als Joy op school zit. Ze is overigens wel heel blij want als verrassing heeft Rick haar NL-se opoefietsje op gestuurd. Die heeft een vriend in elkaar gezet en daar rijdt ze supertrots op rond. KitchKitchen fietstasje en vrienden achterop, dat kan hier nl nooit op de zwakke bagagedragers. We zijn toch wel echte Amsterdammers in hart en nieren en dit is daar voor ons een beetje een uiting van. Verder lijkt het erop dat Willem in oktober op bezoek komt en dat vind ik heel gezellig. Hij wil ook graag helpen zegt ie. Hij arriveert twee weken na de verhuizing dus het kan zijn dat het meeste al gedaan is, maar zijn hoveniers kwaliteiten komen zeker van pas lijkt me. En als er weinig te doen is kunnen we leuke dingen doen :) Nou, zo kan ie wel weer voor vandaag. Tot schrijfs. Hoor natuurlijk graag weer eens hoe het met jullie gaat. Liefs

Lot 612 - no 4

Het gaat allemaal heel rap! Onze 'kleine huisje op de prairie' vordert. We zijn een week niet gaan kijken en wat een verrassing toen we vandaag langs gingen. De deuren en ramen zitten er bijna allemaal in. Het inbraak bestendige horrengaas nog niet dus het gaat er nog wat anders uitzien.

Nieuw zijn de buitenmuren, de binnenmuren en het plafond. Bovendien zit het bad er ook al in, wat een zitbad is vanwege de beperkte ruimte. Klein maar fijn is het motto en wij zijn blij.

Deze week tijdens de ochtendwandeling met Pixie genoot ik van de ondergang van de maan op hetzelfde moment dat de zon opkwam. Natuurlijk had ik het fototoestel toen niet mee. Maar goed, de volgende dag nog mooie plaatjes geschoten.

Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Uitslapen, lang wandelen, Joy skypen met Rick, even naar de markt, lunchen, krantje lezen, muziek luisteren, heerlijk. En dus even bij het huis kijken. Ons buitentje nu hebben we geprobeerd te vangen. Door de zonlicht reflectie lijkt het minder groen dan het is, want we hebben een dicht bladerdek. Dit kleine tuintje is de inspiratie geweest om een flinke strook tuin aan de zijde van het huis te willen die grenst aan de buren om die ruimte goed te kunnen benutten. Dat zal straks de schaduwrijke zijde van het huis zijn in de middag en vooravond.

En, lang niet gehoord, Joy begint moeilijke woorden te gebruiken. Toen ik een paar heel leuke foto's van haar met haar nichtjes in Nederland had uitgeprint vroeg zij of ik die alsjeblieft kon 'laminoteren'. Ik zal mijn best doen.

Lot 612 - no 3

Ha daar zijn we weer. Plotseling valt er regelmatig te posten dankzij de snelle vorderingen van het huis. Hier zie je de binnenkant van het huis op zondag 14 juli en een paar dagen later zwermt het huis met 'tradies'. Bouwer Mark rechts op de foto.

Deze week gaan de buitenmuren er in en het voorwerk daarvoor kun je goed zien. De vorm wordt duidelijk zo en Joy wordt steeds enthousiaster. Terwijl ik binnen rondloop, alleen of met kijkers, speelt Joy al in de speeltuin voor de deur. Die wordt over een paar weken opgeleverd. Ze kan mij zonder hard schreeuwen laten weten wat ze doet als ik in de keuken sta, dat hebben we al getest. Volgens mij wordt het voor haar echt fantastisch, wie heeft er nou een nieuwe speel-avontuur-tuin als voortuin?

Inmiddels zijn we serieus aan het kijken naar tegels voor keuken en badkamer. We houden het simpel maar wel warm. De bouwer blijkt ook op dat detailniveau fantastisch. Hij begrijpt in welke richting ik denk en weet dat goed te vertalen naar een mooie uitvoering. Bij voorbeeld: omdat het huis overwegend wit zal zijn, idem de keuken, wilde ik graag kleurige keukentegels, in ieder geval iets warms. Tegenwoordig is het tegelaanbod vrij saai vind ik en het dateert ook snel lijkt mij, dus ik koos voor Italiaanse mozaïek tegels in overwegend oranje met rood en geel. Trudy, een Nederlandse vriendin, was met mij op pad om feedback te geven en had ook heel goede ideeën. Mark ziet het grotere geheel inclusief het risico van het vloeken van sommige kleuren met het bamboe aanrechtblad en suggereerde een heel mooie rode tegel die ik niet eens gezien had. Zo ook met de badkamer: van een simpele tegel wordt het nu een heel stijlvolle. En dan blijken er ongeveer 20 verschillende soorten witte verf te zijn voor de muren, waar Mark en Trudy goed konden uitleggen dat het vanwege de kleur van de tegels en vloer een wit met oker moet worden. Heb ik dus echt geen idee van. Enfin, het resultaat gaan jullie allemaal nog zien.

Er is gevraagd naar foto's van mijn zonsopgangwandelingen. Helaas zijn de meeste foto's niet gelukt: als het te donker is flitst de camera en zonder zijn de foto's veel donkerder dan de werkelijkheid. Ik was op de dag dat ik eindelijk aan de camera dacht ook wel erg vroeg en het was nog donker. Echt vangen hoe de late nacht nog over zee hangt terwijl de zon over de duinen piept is mij niet gelukt. Met een panorama foto verschieten de lagen in kleuren. Enfin, deze geven een beeld van het strand. Ik probeer het uitzicht vanaf de duinen weer als ik er ben als het iets lichter is. Tussentijds geniet ik van uur in de ochtend dat ik door Minyirr Park loop en langs de zee weer terug naar huis. Laat het even weten als je deze posts teveel vindt, dan kan ik je van de lijst afhalen. Of je kunt de emails gewoon niet lezen natuurlijk.

Lot 612 no 2 enz

Het huis vordert gestaag. Niet zo zichtbaar als je het frame al gezien hebt (jullie niet) maar van dichtbij zie je kabels, buizen en schilderwerk enzovoort. Dit weekend gaan we weer kijken en we zijn benieuwd... Op de foto's hier zie je het huis vanaf de weg, de binnenkant vanuit het eetgedeelte gezien met de speeltuin ten westen over de lengte van het stuk land en het huis vanaf de achtertuin to be. Met deze foto's heb je een aardige indruk van de ruimte rondom het huis wat uiteindelijk allemaal aangeplant wordt. Aan de wegkant komt er geen hek en met behulp van een subsidie voor tuinarchitectuur wordt er gedeeltelijk voor ons wat aangelegd, in overleg. Naast het huis en erachter komt een 1.80m hoog hek en is de ruimte gesloten tuin. Een 18 meter lange iets minder dan 4 meter brede strook aan de oost kant van het huis (de weg ligt noord, de speeltuin west) en de achtertuin wordt geloof ik ongeveer 13x14 meter. De eerste keer dat wij rondliepen terwijl het frame erin zat leek het allemaal toch wel heel klein, inmiddels voelt het goed. Komende weken gaat het dak erop en de muren erin. Natuurlijk volgen er dan weer foto's.

Ondertussen hebben wij schoolvakantie, ja ik weet het, schandalig want we zijn net terug na zeven weken feest. Joy is twee weken vrij en ik werk maar een paar dagen; ik heb nog uren dus waarom niet. Binnenkort moet ik onder het mes en daarna kan ik blijkbaar even niet zoveel. Dus ik ga nu al door het huis voor grote schoonmaak en het uitsorteren van spullen die we niet gaan meeverhuizen. Hebben we dat maar gehad. Natuurlijk hebben we ook lol. We gaan lekker vaak naar het strand. Deze tijd van het jaar zijn er geen gevaarlijke kwallen en het water is koel en kristalhelder. Heel mooi en fijn. In de vakanties kook en bak ik ook meer en gisteren zijn ‘gezonde’ brownies buitengewoon hemels uitgepakt; brokken cacao met kokos(olie) en een toffee-achtige chocolade laag er bovenop. Geen suiker, wel een natuurlijke zoetstof. Ondanks onze sterkte boter en suiker voorkeur vinden we deze erg lekker. Sommige vriendjes en vriendinnetjes van Joy zijn hier als ouders werken en er wordt continue gespeeld. Iedereen blij.

Met Pixie gaat het heel goed. De eerste weken werd het duidelijk dat zij niet graag alleen achterbleef in het platje achter. Hoewel het grootste gedeelte van ons 4x10 m achtertuintje geplaveid is, is er ook behoorlijk wat groen met interessante plekjes voor een hond. Maar ja, zonder ons vond ze er niets aan en had zij duidelijk last van stress en dus ontsnapte ze en zat ik steeds bezorgd op mijn werk. Inmiddels hebben wij ontdekt dat ze het binnen wel haalbaar vindt om alleen te blijven. Ook hebben wij op hondentraining geleerd hoe met haar om te gaan bij vertrek en thuiskomst zodat haar plek voor haar duidelijker is en zij geen stress meer ervaart. Hoewel zij wel af en toe een pet, trui of speelgoed van Joy om zich heen verzameld als wij weg zijn, bijt ze het tot nu toe niet stuk. Ze heeft ook aardig wat speelgoed en dingen om op te kauwen want dat doet ze erg graag. Ik had nooit gedacht ooit naar zulks een training te gaan maar we leren er veel (er is zoveel meer bekend over hondenpsychologie dan vroeger) en voor de band tussen Joy en Pixie is het ook goed. Een hond opvoeden waarvan je niet weet wat er in het eerste half jaar van haar leven is gebeurd, is toch echt andere koek dan vanaf pup. En Pixie heeft zeker wekenlang gezworven; ze zat onder de wonden en teken toen zij gevonden werd en dat was een week voordat wij uit NL terugkwamen. Naast de training lees ik ook veel, doe eigenlijk een spoedcursus honden opvoeden. Diegenen die Niki gekend hebben vragen zich waarschijnlijk af waarom dat nodig is, maar ja, ik vraag mij nu af hoe zij zo goed uitgepakt is. Omdat het nu allemaal goed gaat met Pixie en ze echt ontzettend lief is, zijn we erover uit dat zij kan blijven. Joy is natuurlijk heel erg blij en ik vind het ook gezellig. Zelf geniet ik vooral van onze ochtendwandelingen op het strand. Terwijl Joy nog slaapt loop ik rond zonsopgang door de duinen en over het strand, oog- en zielstrelend. Iedere dag is het licht weer anders, de zee blijft onnoemlijk mooi en Pixie speelt met andere honden en jaagt op de ‘ghost crabs’ die zich dachten veilig ingegraven te hebben. Joy loopt vaak 's middags met haar en traint dan met haar. Zij geniet hiervan en ik vind het fijn dat zij de verantwoordelijkheid neemt. Ze neemt de mobiel mee en belt even als ze iets wil overleggen. Ook een 'nooit gedacht' voor mij want ik ben niet zo een gadget freak maar in deze is het wel heel handig te weten dat wij elkaar kunnen bereiken als het nodig is. Pixie heeft een aantal trekjes die mij erg aan Niki doen denken en waarvan ik nog steeds niet weet of het gewoon honden eigen is of raseigen. Enfin, ze is lief, aanhankelijk, slim en af en toe eigenwijs. Ook goed.

Wij hopen dat jullie een mooie zomer hebben en horen graag weer eens hoe het met jullie gaat. Liefs.

Lot 612 no 1 en de introductie van... Pixie

Hallo allemaal :) We hebben beloofd af en toe wat over de voortgang van het bouwen van ons huis te laten horen dus hier komt ie. Toen wij naar Nederland vertrokken was 'the lot' nog leeg; grassprietje hier, steentje daar, aarde aarde aarde... rode aarde dan he, want dat hebben wij hier. Het heet 'pindan'. Bij terugkomst echter zag het er iets anders uit: De bouwer Mark vertelde ons dat hij nog wachtte op gemeente toestemming om te bouwen, dat zou niet te lang meer moeten duren. Bovendien hadden we onverwacht een week regen waardoor het beton nog niet gestort kon worden. Hij was er klaar voor, had het frame al op maat etc. Maar... en dag nadat de regen ophield was de basis gelegd:

En inmiddels is het bouwen alweer verder gevorderd. Hoewel ik wist dat donderdag het beton erin zou gaan zijn we net pas gaan kijken. Joy met een emmertje in de auto want zij is ziek. Nu begint het erop te lijken! De spotter ziet op de foto een deel van Pixie. Pixie is een hondje dat wij via SAFE (Safe Animals From Euthanasia) op proef hebben. Zij was Audrina gedoopt maar dat vonden wij niets dus wij zijn eigenwijs geweest en hebben haar Pixie genoemd. Joy en ik wilde weten of haar wens om een hond realistisch was: past het wel in ons leven? Hebben we tijd en zin om de hond uit te laten, er mee te spelen, kan ik het mij veroorloven (eigenlijk niet)? Binnen 24 uur waren wij overstag maar de proefperiode loopt door. Pixie blijkt namelijk een mix te zijn tussen voornamelijk kelpie en mogelijk blue heeler en staffie. Dat betekent dat zij slim is en erg veel beweging nodig heeft. Veel van haar gedrag is precies dat van Niki en voor mij is dat prettig want Niki was natuurlijk een superhond, liever en beter komen ze niet. Maar Pixie lijkt nog meer op een echt werkhond; ze rent snel en veel en legt bv onze spullen op het strand netjes op een hoop als ik een tshirt en camera dichter bij de waterlijn leg ipv boven op het strand bij de duinen.

Thuis is zij superaanhankelijk en op een leuke manier speels. Pixie is ongeveer een half jaar oud en heeft dus echt nog wel pup gedrag en energie. Om haar bezig te houden moeten wij haar gaan trainen, iets wat ik nooit heb geambieerd in een hond. We gaan vanaf dinsdag een paar klassen met haar 'doen' (Joy dan, want naar mij luistert ze redelijk goed) en eens kijken of wij een goede balans kunnen vinden. Alleen thuis blijven vindt Pixie nl moeilijk. Dus als zij niet went aan het gebruiken van haar energie tijdens de ochtendwandeling op het strand, rusten als wij weg zijn en opnieuw lopen en spelen na thuiskomst uit werk en school, dan gaat het helaas niet lukken. Een alternatief zou zijn er een tweede hond bij te nemen en ook dat vind ik geen optie (geldkwestie met name). Joy is intens gelukkig dat zij eindelijk een huisdier heeft, ook al is het nog besloten of Pixie kan blijven. De foto spreekt voor zich... Ook over Pixie houden wij jullie op de hoogte.

Home sweet home

Hallo allemaal, Het was weer een lange reis met onderweg anderhalve nacht in Perth, museumbezoek en zombiewandelingen door het stadscentrum op vrijdag en dan vanochtend het laatste loodje. We zijn vanmiddag veilig thuis aangekomen in een licht bewolkt, aangenaam koel (26 graden) Broome. Als vanouds was de accu van mijn auto leeg en moest ik het wachtwoord voor het internet achterhalen bij thuiskomst, daar maken we inmiddels een gewoonte van en het is dus volledig ok. De koelkast is weer gevuld, de koffers uitgepakt en we hebben een rondje mooie stranden gereden (voor de accu) en genoten van de pracht om ons heen. Het is heerlijk om thuis te zijn en ik verheug mij op het in mijn eigen bed slapen! We hebben bewogen weken gehad in Nederland. Het feest begon met vele uitjes naar o.a. de Keukenhof, kanoën in de Biesbosch, Slot Loevestein, Artis, het Rijksmuseum, het Vondelpark, de Efteling, Kroningsdag, Bos het Loo, het Belevenisbos (aanrader!), Aquamundo, fietsen langs het Gein en natuurlijk de paar dagen Parijs. Daarnaast hebben we vooral veel mensen gezien, zowel familieleden als vrienden, vast gehouden, geknuffeld, mee gegeten, gelachen en een traantje weggepinkt. Helaas hebben we niet iedereen gezien die we graag wilden ontmoeten omdat het gewoonweg de hectisch werd en er niet genoeg uren in een etmaal leken te zitten. Wij zijn een gezin waarin de liefde toch ook door de maag gaat en dus bedanken wij nog een keer hartelijk een ieder die voor ons heeft gekookt, lekkers heeft bereid, getrakteerd of simpelweg eten met ons gedeeld heeft, yam yam wat was het allemaal lekker en onze trommelbuikjes getuigen nog van het genieten. De lente was absoluut fantastisch: die eerste twee weken na aankomst leek het wel lente in fast-forward! Van bomen lichtjes in de knop bij aankomst tot volle bloei en bloesem en de bloemen... oogstrelend. We hebben meestal genoten van het frisse groen (tenzij het weer te lang nat en koud werd), en we waren heel blij met de tuin, het huis waar wij mochten verblijven en vooral de buren ;) Joy vond het naar school gaan een verrijkende ervaring met geruststellende resultaten van de cito-toetsen wb haar taalvaardigheid, zicht op de Bijlmerse school cultuur en met nog een klas met vrienden en vriendinnetjes in haar achterzak. Hopelijk houden we wat contact tussen deze klas en haar klas hier in Broome. Het wekelijks paardrijden vond ze ook heel leuk en de kou kon zij velen. Het was feest en fijn. We verheugen ons op meer in de toekomst. Voor nu is het goed geweest, genoeg. Verzadigd en vol liefde zijn we weer thuis en kijken terug op een fijne tijd. Hartelijk dank iedereen, voor het delen, het op bezoek komen of ons ontvangen, de liefde... tot ziens, bels of mails. En de uitnodiging staat natuurlijk nog steeds open: jullie zijn hier ook welkom. Liefs, Astrid & Joy

In Paris

We zijn net terug van een paar fantastische dagen in Parijs. Op de valreep konden wij na maanden het plannen uit te stellen toch nog kaartjes op de HSL boeken en vonden wij een aardig appartementje van 28m2 in het 18e Arrondissement Les Halles. De gang naar ons verblijf was een leuke inluiding: met het goede metrostelsel naar een oud gebouw waarvan de bedrading uit de mooi bewerkte muren en plafond hing en ons uiteindelijk in een lift van 0.2m2 naar zes hoog bracht vanuit een schattig binnenplaatsje met bomen en planten. Joy heeft al maanden een 'kids guide to Paris' en gaf ons richting in wat zij wilde zien. We hebben in vier dagen het Pompidou gezien (inclusief een tentoonstelling van gek/genie Mike Kelley) en de Sacre Coeur. We zijn in Montmartre door tekenaars vastgelegd, bezochten de Arc de Triomphe, de Eifel toren (en begrijpen nu waarom de Fransen het spel Patience hebben ontdekt), Notre Dame en de Catacomben. Verrast het jullie dat er waar we ook waren iets anders het meeste aandacht kreeg? Eten en spelen. Welk winkeltje we ook instapten om waren te bewonderen moest er echt iets gekocht worden want ze had zo een honger! Ook na een ontbijt van drie croissants, waarvan een met chocola. Dat de acht klokken van de Notre Dame om 12am luidden was voor Joy slechts aanleiding om aan de kondigen dat het dus weer tijd was om te eten: crepes met Nutella nu alstublieft. Ik geloof dat er slechts een moment was waarop haar de eetlust toch wat vergaan was, namelijk toen we net uit de Catacomben kwamen. Kijken naar 5-6 miljoen skeletten is ook wel indrukwekkend. We realiseerden ons wel dat het er enorm veel waren maar ik zocht net op het internet pas het aantal op. Ongelofelijk dat er al zoveel mensen leefden twee eeuwen geleden. Voor mij is dat toch wel altijd de grootste confrontatie van verblijven in grote steden: het besef dat we met zo enorm veel mensen op deze planeet leven en hoe nietig we zijn, hoe tijdelijk en toch wel onbetekend op grote schaal. Dit raakt mij wellicht mede omdat ik niets geef om roem en ruchtbaarheid: Napoleon, Monsieur Eifel, voor mij toch echt gewoon mensen die er ook niet meer zijn. Het zou hun ego krenken dat ik geen extra aanzien heb voor hun bestaan dan voor dat van die miljoenen mensen die van het graf gelicht zijn en in de tunnels van Parijs ter lering en vermaak zijn geeindigd en wiens skelet af en toe door een eigenwijze toerist geaaid wordt. Ik kan de kunst en pracht van grootse gebouwen wel waarderen maar nooit zonder mijzelf af te vragen of degenen die daar jaren of levenslang aan gewerkt hebben er zelf ook plezier aan hebben beleefd. Enfin, de croissantjes waren lekker en de pracht van de botanische tuin, parken, een groentestal en menig pittoresk bloemenwinkeltje en het plezier dat Joy en Rick duidelijk hadden hebben mij ook blij gemaakt, ik houd toch echt van de simpele dingen in het bestaan. We hebben echt een heel leuke tijd gehad in Parijs, zijn visueel gestreeld, vonden ons appartementje gezellig, het eten lekker en het in de rij staan voor bezienswaardigheden (record 90 minuten) toch draaglijk genoeg om het vol te houden. Joy heeft vooral plezier beleefd aan het eten en de continue wedstrijdjes met Rick wie het eerst de metro vele trappen op of af was. Ik win! Liefs, Astrid

Countdown

Joy begon weken geleden al en ik doe nu mee: aftellen. Nog twee weken en dan vliegen we. Wij verheugen ons er erg op iedereen te zien, Hollandse luchten, lentebloemen, Koninginnedag, Parijs met Rick en en en... Voordat het zover is hebben we nog wel wat dingen voor te bereiden. Joy en ik hebben zo goed als geen winterkleren en ik hoorde dat het dit weekend nog sneeuwde en vroor, dus alsjeblieft gooi die winterkleren die jij niet meer wilt niet weg: wij lenen ze graag. Het is onze volle intentie om de zon mee te brengen maar weten ook nog dat april doet wat zij wil. Wij zijn ook op zoek naar leenfietsen. En ik naar een tijdelijke baan. Ik gooi het maar in de groep, je weet maar nooit. En wie wil wat mee vanaf deze kant van de aardbol? Laat het weten en ik zal mijn best doen. Liefs, Astrid

5 jaar

Vandaag is het vijf jaar geleden dat Joy en ik in Australië arriveerden. Gisteren was het vijf jaar geleden dat wij uit Nederland vertrokken. Dat zo een stap en alles wat dat inhield in een zin van elf woorden past... Ieder jaar rond deze tijd doen Joy en ik iets 'nieuws', dat is ons ritueel. Een paar weken geleden realiseerde ik mij dat het weer bijna zover was en vergat het vervolgens en had dus niets georganiseerd. Gisteren had ik een afspraak met onze bouwer om het bouwcontract te tekenen. Pas terwijl ik de 38 bladzijden van het contract ondertekende, met datum, viel het kwartje. 22 maart! Dus, iets nieuws dit jaar is wel gelukt. Nooit eerder ben ik een bouwcontract aangegaan om een huis te bouwen, en nog een dat ik zelf ontworpen heb. Joy vond ook dat dit bijzonder was en voldeed. Vandaag zijn we om het te vieren ergens een lekker stuk taart gaan eten. Niet nieuw maar wel heel lekker. Natuurlijk is deze tijd er een van reflectie. Weer een keer heel bewust stil staan bij mijn keuze en de gevolgen daarvan. Deze ronde met verheugen want ieder en alles dat wij hebben achtergelaten en missen gaan wij heel gauw even zien en meemaken. Toch is er vooral diepe tevredenheid. In alle 1825 dagen ben ik dankbaar geweest; voor het hier wonen, voor onze gezondheid en voorspoed, voor het leven dat zo goed voor ons is. We hebben geluk, wij zijn gelukkig. En jullie maken nog steeds deel uit van de geluk, op afstand en toch heel dichtbij. Liefs.

Groot nieuws

We gaan een huis bouwen! Wie had dat gedacht: na emigratie, alleenstaande moeder, parttime baan en toch gaat het lukken. De huren stijgen hier enorm snel en na enig onderzoek blijkt dat ik voor weinig meer een hypotheek kan afsluiten. Het stuk land wat ik nu gekocht hebt, ja het gaat heel snel, is het kleinste tot nu toe vrijgegeven in een nieuwe wijk ten noorden van Broome. Het is 486m2. Daar moet ook een huis op komen natuurlijk en omdat er hier nog niet onder 120m2 gebouwd of ontworpen is (veel voorkomend zijn huizen tussen de 150-450m2) mag ik het zelf ontwerpen. En veel geld heb ik niet dus de architecten trekken hun haren uit om iets te bouwen binnen mijn budget. Een aantal bouwers hebben een voorstel gedaan dat in de buurt komt maar niet aan mijn wensen voldoet. Ik ben dus zelf druk aan het tekenen met goddank heel veel advies en input van mensen om ons heen. En een ieder draagt weer iets anders bij dat het plan steeds weer ten goede komt. Vandaag hoorde ik ook dat ik het land voor iets minder dan de koopprijs mag hebben omdat het op een hoek ligt en bouwbeperkingen het duurder maken om het groen te bouwen. Van die korting kan ik heet water op zonne-energie laten installeren en een 'grey water' systeem (douche-, bad- en wasmachine water gaan dan de tuin in). Over die korting mag ik in Broome niets zeggen omdat ze geen precedent willen scheppen, maar met jullie kan ik het wel delen ;) Het wordt een klein groen huisje, rond de 85m2 maar en daarbij komen dan nog een verandah en alfresco, ofwel buitenplekken onder het dak. En dan blijft er nog zat m2 voor de tuin over. Mijn wens is zoveel mogelijk eetbaars te planten, permaculture en aquaponics toe te passen. Wij verheugen ons erg op onze eigen plek, spiksplinternieuw en gezellig en met een bad en studeerkamer annex logeerkamer. Voor ons is het ruim voldoende en met logees zal het nog steeds comfortabel zijn, dus boek maar vast ;) Het slechte nieuws. Ik ben vijf dagen gaan werken, nog wel schooltijden, om het allemaal te kunnen bolwerken. Ook even wennen, geen vrijdag vrijedag meer. Potverdorie. Ander goed nieuws. Onze reis naar Nederland komt heel snel dichtbij. Ik ruik al volkoren meergranen brood en kwijl bij de gedachte aan een broodje oude kaas met boter en thuisgebakken appeltaart. Oh, een een broodje bakkeljauw met kouseband. En drop. En ik verheug mij op lentebloemen. Merelgezang. De plas. Jullie. We hebben via een vriendin een huis gevonden om te verblijven in onze oude wijk Maldenhof. Lekker dicht bij de Gaasperplas en bij Rick, wel zo gemakkelijk natuurlijk. Ik ben met de school waar haar nichtjes op zitten in gesprek via de mail om te kijken of Joy daar voor een periode welkom is. Rick, Joy en ik gaan voor een paar dagen naar Parijs. En ik wil graag een beetje uitzendwerk doen (hoe en wat, geen idee nog, suggesties welkom) om wat geld te verdienen, want voor onze reis moet ik door het uitbreiden van mijn uren nu deels onbetaald verlof nemen. Goed dat de reis al geboekt was want anders had het nog wel jaren kunnen duren voordat ik dit zou plannen. Klein nieuws over de invloed van de katholieke school op Joy: ze is van plan in de vastentijd geen suiker te gaan eten. 40 dagen! Ik probeer dat al een tijdje en vind het een hele uitdaging. Ben heel benieuwd of ze er minder zoet van wordt. Niet dat ik zuur ben maar zeker minder zoet. Vooral nu ik vanwege een heel beperkt budget geen chocola meer koop en eet. En iets anders: op een paar leuke berichten van vriendinnen na hoor ik heel weinig van jullie. Laat eens wat van je horen! Of moet ik wachten tot april/mei om uit te vinden hoe het met jullie gaat?!

Een nieuw jaar

Wat een rustige start van een rustig jaar leek staat nu op zijn kop. Momenteel onderzoek ik de mogelijkheden om een eigen huis te bouwen en dat is een heel avontuur. Inmiddels is helder dat ik het alleen niet kan; grond en huis zijn hier gewoon te duur en ook als ik fulltime zou werken lukt het net niet. Met een mede-eigenaar kan het wel, dus nu afwachten of de officiële macht bereid is een 'shared equity' contract (70-30%) met mij hier in Broome aan te gaan. Dat zou ideaal zijn, maar helaas ziet het er niet zo gunstig uit op dit moment omdat ze pas besloten hebben deze contracten in Broome niet aan te gaan. Vreemde beslissing. Ik wacht nog op een telefoontje van de manager, en wie weet of er een wonder gaat geschieden. Ondertussen heb ik vandaag wel een optie op een stuk land genomen. 498m2, het kleinste stuk tot nu toe vrijgesteld en erg populair. Ik heb twee weken de tijd om het contract te tekenen. Het land ligt op een hoek met uitzicht op een groen tussengebied en speelterrein. Aan de overkant komt een lagere school, gelukkig de achterzijde; alle verkeer zal aan de voorzijde plaatsvinden. Verder komt er alleen bestemmingsverkeer voorbij voor het straatje ernaast. Het lijkt een heel gunstige plek en voor ons is het groot genoeg. Deze week ga ik de diverse bouwmaatschappijen langs om te zien of zij bereid zijn om voor een laag budget een klein huis te bouwen. Hier zijn ontwerpen met 2 slaapkamers en 2 badkamers uitzondering maar mogelijk; het begint meestal met een 3x2. Ik zou blij zijn met een 2x1 met een studieruimte/logeerplek voor die familie en vrienden die vast een keer gaan komen ;) Hoewel het dus heel onzeker is of dit gaat lukken ben ik stiekem toch heel enthousiast; het idee van een eigen plek, een zekere plek, met een flinke tuin... Enfin, jullie horen nog wel wat het wordt. Oud & Nieuw hebben wij op Birdwood Downs gevierd. Dat was bijzonder fijn en leuk en we hebben een tijdcapsule achtergelaten. Alle tien aanwezigen hebben een boodschap geschreven die over tien jaar gelezen gaat worden door degenen die de capsule dan openmaken. Als het lukt gaan wij erbij zijn. In plaats van paardrijden hebben we paardenvanger van Hamelen gespeeld. De beloofde rit viel in het water omdat de paarden zich niet lieten vangen werd er gedacht. Ze hadden niet gerekend op het effect van de 5kg wortels die wij hadden meegenomen. Voordat we het wisten werden Joy en ik midden in het weiland door een fikse groep paarden omsingeld die elkaar duidelijk lieten weten wie het eerst of als enige alle wortels mocht. Als de happende monden, stampende hoeven en zwiepende staarten niet een beetje eng waren geweest was het grappig geweest, nu was het een hele truc om heelhuids dat weiland uit te komen. Hoewel we dus wel twee paarden hadden kunnen vangen voor een late ochtendrit merkten we ook dat de paarden nat waren van het zweet want het was heeeel warm. De rit houden we tegoed voor een moment dat het voor paard en rijden fijn is om actief te zijn. Verder zijn we net terug van een week nabij Canberra. De jaarlijkse Alternatives to Violence Project bijeenkomst werd gehouden op een Quaker retreat aan Lake George. Er zijn enorm veel bosbranden geweest in dat gebied, gelukkig regende het de dag van onze aankomst en hebben wij dus geen brand gezien. Het meer is bijzonder want het kan de ene dag water bevatten en de volgende dag leeg zijn. Er is geen peil op te trekken (letterlijk dus); het meer heeft een eigen wil. Er gaat gerucht dat als Lake George vol is er een meer in China leegstaat en andersom. Ik kon het niet controleren helaas, China was net even te ver lopen. Toen wij er waren was er water maar ver van ons verblijf weg. Terwijl ik in training of bijeenkomst was heeft Joy zich kostelijk vermaakt. Geen idee waarmee; alles wat wij hadden meegenomen voor haar heeft zij niet aangeraakt. We hebben lekker gewandeld aan het eind van de dag en genoten van de 35+ ontzettend aardige en leuke mensen. En ik van het niet hoeven koken! Vetgemest zijn we. Zaterdag hadden we een korte dag in Canberra zelf die we besteed hebben aan het nationale museum. Verder zijn we in een bus gestapt die ons langs een paar leuke attracties heeft gereden; de dierentuin, botanische tuin, Mount Black, Aboriginal museum. 'Been there, but haven't done that' in Canberra. Wij waren moe dus het was voor ons genoeg om er voorbij te rijden. Joy vond het vooral leuk om een keer in een 'echt' hotel te slapen en gelukkig kon ik haar uit de minibar houden. Het was een leuke trip. Ik ben geïnspireerd teruggekomen en Joy is blij want die houdt gewoon van reizen. Zij bereidt zich nu al voor op ons weekendje Parijs in april. Ik ben nog een week vrij en Joy gaat over twee weken weer naar school. Tot die tijd zijn we ontzettend lui en genieten van een heel rustig tempo, veel lezen, simpele uitstapjes en vriendenbezoek. We horen graag wat jullie allemaal uitspoken en wat jullie bezig houdt...