Lente, zomer, herfst of winter

Ons seizoen verandert van vochtig en heel warm naar aangenaam warm, een stuk droger en 's ochtends koel. De 'dry season' heeft haar intrede gedaan. Omdat we zes of twee seizoenen hebben, afhankelijk van je cultuur hier en alles andersom is ten opzichte van Nederland ben ik eeuwig de draad kwijt. Ik weet: het is lekker! Zalige bries, warm genoeg voor blote voeten, niet zweten, nog steeds dezelfde kleren aan - geen gedoe met mode en seizoengarderobes en thuis lekker alles open. School is in februari weer begonnen en zo ook werk. Beter nog: we hebben net alweer de eerste korte schoolvakantie van het jaar achter de rug. In de buurt werd een graffiti workshop georganiseerd voor kinderen en Joy vond het geweldig. Behalve haar eigen kunstwerk voor thuis mocht ze met een groepje wat pilaren in het jeugdpark beschilderen. Ze heeft er de krant mee gehaald (zie facebook). In de eerste week was het water koel en helder en zijn de kwallen verdwenen dus op naar het strand en lekker zwemmen. Dagelijks genoten, totdat Joy haar arm brak. Met gips mag je niet nat worden. Joy verloor haar evenwicht in de speeltuin en in haar reflex met haar arm tegen een metaal verbindingstuk geknald. Gelukkig was het geen gecompliceerde of bloederige breuk en we hebben inmiddels van alles geleerd over jonge botten, breuken en herstel. En weer wat nieuwe en oude bekende doktors ontmoet. Joy vond het allemaal reuze interessant en de doktoren vinden haar wel een gezellige patiënte geloof ik.

Joy is thuis en op school verbazend zelfstandig en doet bijna alles gewoon zelf met haar gipspootje, behalve haren wassen en veteren. Geen gezeur, fijn hoor. Alleen even een paar weken niet drummen of naar het circus. De laatste week van de vakantie zijn we toch op ponykamp geweest want dat wilde Joy toch niet missen. Hoewel een arts haar groen licht had gegeven om te rijden heeft ze daar niet voor gekozen maar verder wel met alle activiteiten, verzorgen etc meegedaan. Ik hielp en dus mochten we voor niets aanwezig zijn op Birdwood Downs en genieten van de omgeving het het hele gebeuren met de kinderen. Behalve de zorg voor de paarden en het rijden was er 's avonds theater en enge verhalen vertellen. En natuurlijk slapen in een slaapzaal met alle pret van dien.

Thuis groeit en bloeit er van alles. Sommige bananenbomen zijn al 3-4 meter hoog, dat wordt oogsten binnen een paar maanden denk ik. We hebben zeven watermeloenen gehad en de plant bloeit alweer dus die laat ik er nog even in. Op verschillende plekken in de tuin ontspruiten er nu zaadjes in toiletrolletjes, die kunnen mooi de tuin in zodra ik de grond in orde heb. Daar moet nog wat aan gebeuren maar komt tijd komt raad en dan kan ik ook meer zaaien, nl alles wat direct in de grond moet. De afgelopen week ben ik eindelijk weer fit geworden dankzij twee grote vrachtwagenladingen compost die met kruiwagen en deels in mand gedragen de vele 100m2 tuin in moest. 's Ochtends en namiddag 1,5 uur scheppen. Nu zijn alle planten en bomen blij en beter bestand tegen de droge warme winden die gaan komen. In de tuin zien we steeds meer leven. Spinnen, hagedissen, een jonge varaan, kikkers, vogels, twee muisjes waarvan eentje met nat pak onder in de gieter, ah gut, die wilde Joy natuurlijk als huisdier houden. De ander reeg ik bijna op het spit met de hooivork maar ontkwam toch nog, gelukkig. Met de hoeveelheid kikkers die ik tegenkom kan het haast niet anders dan dat er ook minstens ergens een slang zit. De libellen hebben hun tijd gehad en op een plantje in de vijver vonden we drie generaties rupsen met een soort doorn op de staart/rug. Een 2cm lang, de andere 5cm en een dikkerd van wel 10cm lang. Geen waterspinazie meer over dus. De foto's zijn alweer zes weken oud, het is allemaal al weer flink gegroeid sindsdien.

We hebben nieuwe buren die tot mijn schik om de rekening van de schutting kwamen vragen. Hier moet ieder de helft betalen maar pas als je er woont. De eerste die bewoont of de schutting neerzet bepaald wat het wordt en mag gaan kosten. Ik had de rekening klaarliggen maar vond het toch wel heel aardig dat ze daarom kwamen vragen en ik er niet mee hoefde aan te kloppen: 'Welkom, leuk dat jullie er nu zijn, hier is de rekening, even betalen graag.' Dit werkt leuker. Het lijken vriendelijke mensen. Ze weten van Joy's drummen en maken zich er niet druk om. Op het werk gaat alles goed. Ben nu officieel supervisor en het lijkt erop dat de paar collega's die in de weerstand zaten zich er nu bij hebben neergelegd. De sfeer is er daarmee echt wel weer beter op. Komende week ga ik een collega face-to-face begeleiden in Kununurra. Even voor twee dagen 1500 km vliegen. Joy blijft bij een goede vriendin. Die komt op een leeftijd waar ze dit soort momenten welkom heet; een goede aanleiding voor een logeerpartij en avontuur. In juni moet ik ook weer een trip naar Perth voor een vergadering. Dan vind ik het wel weer even welletjes. In onze nieuwe wijk komen steeds meer mensen wonen. Wij bemoeien ons een beetje met het organiseren van activiteiten waarvoor wat geld is om buurtvriendelijkheid te bevorderen. Joy heeft een boekclub opgericht. Iedere zondagmiddag in het park voor de deur kan iedereen boeken ruilen, weggeven, lezen, voorlezen, uitlenen of lenen. Alleen voor het lenen hebben we wat strookjes gemaakt en verder is er geen gedoe. We hebben het net geadverteerd, ik ben benieuwd of er veel kinderen met aanhang zullen reageren. Mensen die erover horen zijn heel enthousiast, zowel kinderen als ouders. Ik probeer nog wat extra vroege vogels fitness lessen te regelen want die hebben we de afgelopen weken genoten en dat was fijn. 6 uur in het park bootcamp, boksen, body balance en circuit training. En oh ja, we proberen ook wat vrijwilligers te vinden voor 'crafternoons', mozaiken, insecthotels maken enz. Lekker bezig dus. Mijn familie heeft een samenkomst begin juli en nu voelen we wel even de drang om naar Nederland te komen, maar ja, het zit er even niet in. Wij groeten jullie weer eens digitaal en zullen ook weer wat vaker bellen. We horen natuurlijk weer graag wat jullie bezighoudt... Liefs

Zes jaar

Zes jaar geleden vertrokken wij naar Australië. Wat is de tijd gevlogen. Ieder jaar proberen Joy en ik onze emigratie te vieren door iets te doen dat we nooit eerder gedaan hebben. Het wordt steeds moeilijker; het is in alle opzichten laag seizoen en er is gewoon niet zo heel veel te doen. Iets bedenken wat nieuw en avontuurlijk is en dat we allebei willen ondernemen, lastig. Dus vanaf nu doen we het anders. We vieren onze emigratie wel op de dag. En iets avontuurlijks doen we jaarlijks. Vanavond zijn we uit eten geweest. Joy zag er weer prachtig uit.

Het eten was lekker en het gesprek goed. Het is toch bijzonder om terug te blikken op de keuze die ik voor ons gemaakt heb jaren geleden en wat voor impact die keuze op ons leven heeft. Joy weet dat ik hier gelukkiger ben dan in Nederland en begrijpt goed waarom. Zelf voelt ze dat zij overal gelukkig zou kunnen zijn, ook in Nederland. En in Nederland is er toch familie. Wij zijn echter ook een familie met elkaar en op een dag zal die familie hopelijk uitbreiden door Joy. En Joy heeft daar best wel ideeën over. Voor mij is het leven iedere dag bijzonder. We zijn er, we hebben het goed, Joy is en blijft prachtig en ik verwonder me zo vaak over dit wezen. Zo blij dat haar ziel mij gekozen heeft om haar jeugd mee door te brengen in dit bestaan. Gisteren zong zij in het koor op school, het was Harmony Day. De blijdschap die van haar afstraalt als ze zingt, ik liep er vol van. Behalve dat zij op haar nieuwe school in het koor zit probeert zij in de schoolband te komen. Sinds vorig jaar laten ze wel eens een vijfde groepers toe, Joy zit in de vierde. Maar ze is vastbesloten en vraagt haar drumleraar om haar sneller van alles te leren. De juf overweegt inmiddels om haar halverwege het jaar toe te laten. Joy is blij. Zelfs als dat niet lukt is deze motivatie een enorme stimulans om te oefenen en ze is goed. Op school gaat het immer goed en Joy geniet thuis van de ruimte die we hebben. Met de ruimte komt er veel meer bezoek en dat is natuurlijk gezellig. En Pixie maakt het helemaal af voor haar; die twee zijn zo gek met elkaar. Met mij gaat het ook goed. Dan nu toch officieel supervisor op het werk. Leuk en even lastig omdat collega's allerlei ideeën hebben over macht. Hopelijk stappen ze daar gauw overheen en kunnen we gewoon lekker met elkaar in gesprek. Thuis ben ik het binnen zijn een beetje zat. Het is maart en heet. Hoewel de thermometer al wekenlang 36 graden zegt voelt het als midden veertig. Dus ik kan in de tuin maar weinig doen en ik mis het. Enfin, deze week zaadjes zaaien in wc-rolletjes met aarde en dan hopelijk kan ik begin mei met de serieuze groentetuin beginnen. Op dit moment is het chaos: de bedden zijn overgroeit met zoete aardappel and watermeloen. We hebben onze eerste van de week geoogst, heerlijk! De aardappels heb ik nog niet gevonden maar eerlijk is eerlijk ik heb al een paar weken niet gezocht. Er zijn er vast heel veel want de hele tuin is groen. Ook oogsten we een paar keer per week kouseband. Zeven planten geven al wekenlang bonen en het gaat maar door. We genieten. We hebben ook al wat hibiscus bloemen en de meeste bananenbomen zijn mij in lengte al voorbij. We hebben geloof ik wel vijf verschillende soorten in groepjes van twee door de hele tuin.

Gek dat ik na maanden niet schrijven zo weinig te vertellen heb want er gebeurd natuurlijk genoeg... Ah de Stimpson python in/onder de glazen schuifdeur, de welkome entree van wat mannelijke vrienden, het recente overlijden van een belangrijke Aboriginal law man (gisteren begraven), mijn recente verslaving aan In Treatment met Gabriel Byrne terwijl ik zo weinig tv kijk normaliter, sport na bijna een jaar en nu dus weer aan de pilates en voorbereiden voor joggen, AVP gaat als een speer en toch heb ik al weer nieuwe ideeën over hoe we meer mensen sneller aan de peaceful conflict resolution kunnen krijgen, Joy die toch een voorkeur voor Engels begint te ontwikkelen in haar woordkeuze (ha!)- schrijf haar alsjeblieft en vraag haar terug te schrijven! -, Joy en Marlise die gisteravond tijdens een logeerpartij besloten een middernachtsfeest te houden en prompt de watermeloen midden in de huiskamer laten vallen... er is zoveel triviaals te delen. Wij horen graag jullie grote en kleine ervaringen van het leven, het is uit Nederland ook wel stil geweest. Voor nu liefs.

Huis, Tuin en Opbergschuur

Allereerst de allerbeste wensen voor 2014 XXX Wij zijn het rustig ingegaan: samen thuis, lekker eten, op tijd naar bed, even wakker worden van de knallen en even vuurwerk kijken en dan weer lekker op een oor. Vuurwerk is hier meestal niet met oud & nieuw omdat het of regent of nog te droog is en dus risico op branden. Dit jaar hebben wij net een paar dagen regen achter de rug en dus kon het wel. Mooi hoor. Wij wensen iedereen een goed jaar met innerlijke rust, verbinding en gezondheid toe. Kvraag mij altijd af of dit soort wensen een reflectie zijn van wat je zelf wilt. In dit geval klopt dat een beetje want dit gun ik iedereen en altijd natuurlijk. Wat wensen jullie, voor anderen en jezelf? Ik wens overvloed. Je zou denken dat ik daar geen gebrek aan heb met dit nieuwe huis, goede gezondheid en vooral een heerlijk kind in mijn leven. En dat is allemaal waar, kwil dat ook echt niet kwijt. Het is een eerste voor mij dat ik niet alleen maar tevreden en dankbaar ben voor wat ik heb, want dat ben ik zeer zeker, maar dat ik het ook wel fijn zou vinden als ik niet over elk dubbeltje hoef na te denken. Dat ik bijvoorbeeld 'gewoon' een keer per jaar met Joy naar een bijzondere plek op vakantie kan, zonder uit te gaan van verblijf in een backpackers, zoeken naar het goedkoopst mogelijke vervoer etc. Terwijl ik dit schrijf ben ik heel ambivalent want tjee, dat is dus eigenlijk luxe wensen vanuit mijn perspectief. En ik weet ook dat het voor vele de standaard is. De ongelijkheden in onze wereld, of noem ik het liever variatie, het blijft stof tot contemplatie. Enfin, voor ons wens ik dus overvloed... Op dit moment knalt het los in Nederland denk ik, terwijl ik twee uur geleden opgestaan ben, een uur langs het strand gelopen heb en net even ga zitten om wat foto's over te zetten voor dit bericht. Dus nu het stickje nog steeds werkt, dan toch even vlug een paar lang verzochte foto's van het huis en de tuin zoals het er nu uitziet. Terwijl ik door de foto's ga om er een paar te verkleinen voor het blog realiseer ik mij hoe ver wij gekomen zijn. Het is bijzonder om de foto's terug te zien van Joy met Pixie op een met plastic afgedekte betonnen vloer, het metalen frame, de dakdekker aan het werk, de met blauw plastic afgedekte muren, de ramen en deuren plaatsing, alle kabels door het huis etc. De bouwers aan het werk, Willem met schep in de 'rode mut', bergen van in totaal 4000kg rotsen die ik zelf eerst verplaatst en daarna ingelegd heb. Het was leuk. En nu is het een thuis.

Vakantie!

Jaja, daar zijn we alweer. Zolang het stickje ons nog in de ether houdt kunnen we jullie op de hoogte houden van ons wel en wee. Ik ben nu een week vrij van het werk en het is zalig. Kerst wilden we klein en simpel houden en werd onverwacht heel gezellig met een groepje Nederlanders. Trudy en Sjef met kinderen en Chris kwamen pannenkoekenontbijt eten. Dat waren pannenkoeken de luxe: veel vers fruit, kersen, aardbeien, mango, nectarines, met slagroom, zoetigheid, bacon, appel/rozijnen/kaneel, smullen! Daarna kwamen Wijn, Esmee en jongens nog voor de koffie met pavlova. Ik geloof dat we van 9-3 aan tafel hebben gezeten, het was echt gezellig. Het is zo heerlijk dat we in dit huis gemakkelijk een groepje mensen op visite kunnen hebben, dat kon in de unit echt niet. De dagen erna luieren we dat het een lieve lust is. Af en toe gaan we we er even uit: naar de film of op bezoek bij vrienden. Joy ligt dan meestal met de kinderen in het zwembad en ik kan bijkletsen met vriendinnen. Sinds een paar dagen genieten wij van de flanken van orkaan Christine. Het begon met hard waaien wat hier met al dat braakliggend terrein rondom betekent dat we naar een rode zandstorm kijken. Sinds eergisteren regent bijna non stop en blijft het zand liggen. De planten genieten natuurlijk, je ziet ze zowat groeien. Heb snel even dynamic liften rondom de meeste planten gestrooid, kan dat er lekker inregenen. Ik geloof dat we na 48 uur wel weer aan een beetje zon toe zijn maar dat zit er nog even niet in. Joy en ik vermaken ons uitstekend thuis. We lezen veel, spelen spelletjes en koken lekkere dingen. Sinds kort hebben we een broodbakmachine en dus vers brood, heerlijk. Joy gaat ook regelmatig met regenjas of plu even naar buiten. Ze neemt Pixie dan mee terwijl die helemaal niet van nat worden houdt. Sinds gistermiddag is ze echt niet meer naar buiten te krijgen. Zelfs als het even droog is en ik de deur openzet blijft ze binnen zitten en ik vraag mij zolangzamerhand af of ze niet heeeeel nodig moet plassen? Voor Joy is het hier nu even net als voor ons toen wij naar de Bijlmer verhuisden: omdat er zoveel braak ligt met bergen kan zij lekker spelen en haar fantasie de vrije loop laten. Verder gaat ze van speeltuin naar speeltuin want er zijn er zeven in onze nieuwe buurt. Sjef, Trudy, Sophie en Aletta verhuizen binnenkort naar Perth. Mijn manager is ook net vertrokken en Joy's beste vriendin Ruby is ook net terugverhuisd na jaren in Broome gewoond te hebben. Ieder jaar gaan we wel mensen weg maar voor ons is het dit jaar wel allemaal erg dichtbij. Het wordt stil. Broome staat bekend als 'transcient' wat betekent dat mensen komen en mensen gaan. Als je hier wat langer bent dan krijg je daar op een gegeven moment genoeg van en de meeste mensen worden dan selectiever met het aangaan van vriendschappen. Als je weet dat iemand hier voor 'the long haul' is dan ja, maar anders houden we vaak afstand. Dat Sjef en Trudy gaan werd dit jaar duidelijk maar zat niet in de planning daarvoor. Van Ruby wisten we dat het een kwestie van tijd was. Tja, loslaten, daar worden we zolangzamerhand experts in. En van andere vrienden die dichtbij zijn weten we ook dat zij volgend jaar wegverhuizen. Er blijft maar weinig vaste kern over. Hopelijk ontwikkelt Joy wat nieuwe langer durende vriendschappen op de school waar zij vanaf januari naar toe gaat. Wat het huis betreft zijn we dus nog steeds heel blij. Joy heeft een step gekregen voor kerst en kan een heel parcour rondsteppen. Het was voor mij geruststellend om te ervaren wat huis en tuin doen met straffe wind en veel regen. Alles zit nog op zijn plek en het water loopt weg waar het geen schade kan doen. En de vijver is bijna af :) Wekenlang heb ik gedraald en uiteindelijk ben ik toch begonnen met de rand te maken, een rand van rotsen. De 'overflow' had ik bijna goed en kon ik gemakkelijk aanpassen toen ik de vijver voor het eerst met water liet vollopen. Er zit al waterspinazie in (kangkung), waterkastanjes en Vietnamese mint. Ook hebben we behalve de guppies die wij jarenlang in een grote potvijver hadden gezelschap van een paar sluierstaart goudvissen gegeven. Een vriend die ook geholpen heeft met het bouwen van de schuur is bereid om mij het helpen met het bouwen van een brug (meer een vlonder) die eroverheen kan en waar ik aan de zijkanten bakken ga hangen met hydrocultuur. Dat wordt het aquaponics systeem: de groente en kruiden die in die bakken groeien krijgen continue water vanuit de vijver. Visafval voedt de planten, plantenafval voedt de vissen. Het enige element in dit systeem waar ik voor pas is het kweken van eetbare vissen omdat ik ze echt niet kan doodmaken en fileren. Siervisjes dus en vegetarisch eten uit onze tuin. De vijver maakt deel uit van de mandala gevormde groente tuin, je kunt als het goed is de bedden net zien op de laatste foto. Rondom de groente tuin staan er fruitbomen geplant die in de 'espalier' stijl gaan groeien (geen idee hoe je dat noemt in het Nederlands). Het is dus nog niet af maar het begint er allemaal wel heel erg op de lijken. En na het gedraal uit onzekerheid van mijn kunnen ben ik nu toch wel trots dat ik het voor elkaar heb met de vijver. Wordt vervolgd...

What A Year

Eindelijk even internet thuis, met een mobiele broadband stick. We hebben 3gb voor 30 dagen, ach beter iets dan niets. Wat een jaar hebben we bijna achter de rug. We zijn toe aan rust. In januari naar Canberra, daarna de stroomversnelling rondom het huis. April en mei in Nederland en even naar Parijs. Na thuiskomst de komst van Pixie en onder het mes. Direct na herstel verhuizen naar ons nieuwe huis. Promotie, nog tijdelijk, tot supervisor NW Australië. Pfew. Inmiddels wonen we 2,5 maand in het nieuwe huis en het is echt thuis. Nederlanders die op visite komen wanen zich in Amsterdam maar dan met ruimte. Zit em toch in het ontwerp denk ik. De tuin wacht op meer regen en ondertussen dient zich voorzichtig nieuwe groei aan de meeste planten en jonge boompjes die er al in staan. De vijgenboom heeft acht vruchten! De enige grote klus is nog de vijver. Aanleggen van de basis en dan nog een aquaponics systeem ontwikkelen. Ik heb er al een paar weken pauze van genomen omdat ik niet heel vertrouwen heb in mijn kunnen in deze. En ach, we moeten ook nog wat te doen hebben tijdens de vijf weken vakantie die eraan komen. Met Joy gaat het heel goed. Ze heeft plezier gekregen in leren dankzij een goede juf. Drumt erop los en laat tijden lessen en thuis zien dat ze echt muziekaal gevoel heeft. De discipline volgt nog wel. Ze raakt langzaam intern gemotiveerd om haar brein voor wat meer te gebruiken dan gezellig zijn en wil een leerplan maken voor het komend jaar. Joy is stapelgek op Pixie en het is wederzijds. Ze heeft eindelijk haar iets grotere gezinnetje en zorgt goed voor haar pup. Drie Eindjaarsafsluitingen waren er dit jaar. Een mini circus show waarin Joy op stelten een rol had (die aan het onderbenen vastzitten, geen handvaten dus). Zij was zowel herbergier als schaap in een kerstopvoering. Helaas heb ik die gemist want ik was voor een dag en nacht in Perth vanwege werk. Vlieg je even zoals jullie een dagje naar Zwolle zouden rijden. En last but not least maakte zij in het muziekconcert deel uit van een sambaband, fantastisch. Ik zal eens kijken of ik foto's kan bietsen, zelf heb ik er geen. Kerst gaan we rustig en klein houden. Sinterklaas zijn we helaas vergeten maar de pepernoten bakken we nog wel een keer. We gaan in januari naar de 'Gold Coast': drie dagen lol in pretparken samen en dan naar de jaarlijkse AVP Gathering in het hinterland in een boeddhistisch centrum. AVP sponsort mij wederom. We vliegen via Perth en Sydney, geloof het of niet. Ipv 2000 km overdwars vliegen we er geloof ik 8000. Gelukkig vind Joy vliegen leuk. Films kijken, lezen, eten, samen zijn. Toch alles maar even in een blogpostje gestopt, niet verkeerd he. Men wordt heel efficiënt als internet plots niet meer dagelijks beschikbaar is. Er is natuurlijk veel gebeurd en vele momenten waren blog waardig. Als ik ze mij kan herinneren stuur ik ze door. Grappig was dat Joy een project over Sinterklaas op school heeft gedaan (wist ik niets van) waarin ze pepernoten beschrijft: zo groot als de palm van je hand. Kun je je voorstellen wat er gebeurd als haar Piet aan het strooien slaat? Ik mis menige stem uit Nederland. Zodra bellen weer kan horen jullie mij. Skypen kan nu dus wel hoewel kort dus wie even contact wil kan een dag en tijd afspreken via email. En we zijn nu ook op WhatsApp en Viber. Veel liefs en laat ajb weer eens wat van je horen... x

Peace One Day 2013

Hello friends, From 280 million people aware of Peaceday to 3 billion? That is what we strive for. Who will you make peace with? Is this years theme. Would you like to pay some attention to this in our community this week?? Join in one of the activities below and feel free to forward on... AVP Kimberley has prompted all librarians in town (public and school) to have a week of awareness raising for all students in the lead up to 21 September. This may extend into the Kimberley. SMC primary students will soon share their activity results on FB with us. We will be at the Courthouse Markets Saturday morning to further promote awareness of the day. Feel free to come along and join in. If you share your Peace pledge with us you will get a FREE Peace of Cake and photo opportunity. There is an interactive display on at the Public Library about Peace. From 10-1pm Vanda will have a Set for Peace on her radio show at Goolarri, make sure you tune in if you can. 99.7fm Justine from Zumba Broome will do a free One Day One Dance at Cable Beach sunset time, make sure you get there 4.30pm for a timely start of swinging to Peace. Anybody can sign up to participate in an AVP Community Basic workshop in October. If your friends are curious this is the time to enquire. Also we have just ran a successful Alternatives to Violence Project basic workshop in Nookanbah. This link leads you to a 3 minute video for promotion of POD in our communities. https://vimeo.com/73443375 No wonder AVP Kimberley is A FINALIST IN THE 2013 REGIONAL ACHIEVEMENT AND COMMUNITY AWARDS!!! We only heard today and are of course happy with this :) We hope to see you at one of these activities in the spirit of Peace and global cease fire. More information via our websites and the POD website. Please Like us on FB. Peaceful regards, Astrid www.avpinternational.org www.avpwa.org.au https://www.facebook.com/#!/pages/Alternatives-to-Violence-Project-Peaceful-Pathways-The-Kimberley/114704121958013 PS We zitten niet stil hier in Broome. De verhuizing komt nu heel dichtbij en zo ook een periode zonder telefoon en internet. Jullie horen weer van ons zodra dat kan. Liefs.

Lot 612 - no 6 Stroomversnelling

Even vlug een berichtje tussendoor. Wij zitten in een stroomversnelling. Joy's jaarlijkse circusvoorstelling is dit weekend en dat betekent vele extra klassen, allerlei verschillende repetities en daarnaast heel weinig ruimte en tijd voor andere dingen. Joy spendeert sinds zondag 3-5 uur per dag in eventruimte. Vrijdagavond ga ik kijken met een vriendin, zaterdag helpen. Over een poosje zal ik een gescand artikel uit de krant meesturen mogelijk met foto van de voorstelling. De show heet dit jaar Chinatown Big Top: A Day in the Hyland Family Circus, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal van een circus familie die buitengewoon goed waren en waarvan de meeste familieleden blind waren. De Midgies hebben dit jaar maar een kleine rol maar de pret is er niet minder om. Het decor ziet er al fantastisch uit, ze bouwen een circus tent na uit 1905 en gebruiken deels originele onderdelen. Heel bijzonder. Later meer. Het huis vordert nu heel snel. De foto's hier zijn al oud nieuws maar geven toch een indruk. In de keuken wordt apparatuur geïnstalleerd.

De badkamer is inmiddels betegeld.

En de kurkenvloer ligt. Niet zomaar een 'floating floor' volgens de bouwer maar een bewegende vloer. De vloer lijkt zijn plek te zoeken en vindt die hopelijk voordat de plinten erop gaan ;)

Inmiddels is de vloer afgeplakt om deze te beschermen.

Had ik al geschreven dat de kleuren allemaal heel anders uitgevallen zijn dan gedacht? Dat deed wel even een appel op mijn aanpassingsvermogen maar we gaan er gewoon voor en zien wel hoe het uitpakt. Al met al blijft het een simpel, klein en basaal huis dat met een zeer beperkt budget gebouwd wordt en al met al wordt het mooi vind ik. Soms is het lastig om dat voor ogen te houden als de buren je uitnodigen voor een 'sticky beak' en je rondleiden in massale kasten met de mooiste materialen gebouwd. Klein is fijn, het wordt ons nestje. Over twee weken is het klaar. Zodra de stroom is aangesloten kunnen we erin. Omdat we niet precies weten wanneer die week dat gaat lukken komen de verhuizers op vrijdag voor alle meubels en dozen die ik zelf in de dagen ervoor niet heb overgebracht. Wel fijn dat we een paar dagen hebben om alle losse en kwetsbare dingen over te brengen en zover mogelijk al op hun plek te zetten. Scheelt toch op de dag van overgaan hoop ik. Het klinkt allemaal wel beter gepland dan het is. Ik kan toch nog niet veel en ben heel snel moe. Ben sinds drie weken vijf dagen aan het werk om vrij te kunnen nemen rond de verhuizing en in de komende school vakantie. Dus het lijstje van 'things to do' blijft even lang en de datum komt steeds dichterbij... enfin het zal wel loslopen. De vakantie valt net na de verhuizing dus dat is wel fijn. En dan de tuin. Een deel van de voortuin wordt met een 'landscaper' gedaan maar verder mag ik het zelf oplossen. Ik weet wel ongeveer wat ik wil en vooral veel eetbaars in de tuin (permaculture), maar... hoe dat er ook nog mooi uit te laten zien, daar heb ik tot nu toe geen inspiratie voor gevonden. Het zou toch wel fijn zijn om in ieder geval het basale ontwerp goed te krijgen in de eerste fase. Het is hier nu eenmaal heel andere koek dan in Europa of het zuiden van Australia: heel ander klimaat en vegetatie. Een uitdaging, meestal leuk en soms zorgwekkend. Ik ben blij dat Willem komt, die heeft er zeker kijk op en ik zie uit naar zijn visie en hulp. Of dacht je dat je alleen vakantie kwam houden Pop? Haha, nee hoor, naast het rondkijken, luieren en ontspannen hoop ik echt op je hulp. Oh ja, dan mag Joy ook nog optreden op het Jongerenfestival volgend weekend. Ik heb maar een vaag idee van wat ze daar doet, op school is er iets in de drama club bedacht. Dat wordt een verrassingsuitje voor mij.

Lot 612 - no 5 Fifty Shades of White

Het heeft even geduurd maar ondanks vakantie van de bouwer en mijn herstel gaat alles gewoon door in en rondom het huis, hoewel in iets rustiger tempo. De vloer is gearriveerd. Een veel naturel kleuriger vloer dan ik dacht gekocht te hebben, de foto waar ik de vloer van gekocht heb laat een veel wittere kurk vloer zien. Alla, we zullen eraan wennen en in de loop van de tijd zal de vloer ook nog lichter worden. Nu is het dus tijd om definitieve keuzes te maken over verf en tegels. De keuken is inmiddels semi geïnstalleerd. De bamboe top wordt geolied en niet gelakt. De keukenkastjes en -laden zijn gloss white. Geen bovenkasten. Er komen wat floating shelves, ook white gloss. De muren zitten in de grondverf. Omdat de vloer minder wit is dan gehoopt twijfelde ik even over de rode tegel maar ga er toch voor. Een beetje kleur. De tegel op de foto wordt de back splash: een rand en niet hoger. Ivm het weglaten van bovenkasten is dat mooier. Wat nog een vraagteken is is wat er boven het fornuis moet komen. Ideeën welkom mits ze betaalbaar zijn. En zal ik wel of niet een korte muur oranje laten schilderen? Gekleurd glass of acryl is heel mooi als back splash maar ws te duur helaas. De witte tegel naast de rode wordt de tegel voor de badkamer. Mat wit.

Dan de badkamer. De bouwer adviseert sterk om de vloertegel zoveel mogelijk bij de kurkenvloer te laten passen. Hij koos een wat saaie grijze bijna effen tegel waar ik heel verdrietig van werd. Gelukkig heeft vriendin Trudy mij weer bijgestaan, zij heeft hoog esthetisch gevoel en ik laag kunnen we veilig stellen. We kwamen uit op de Marmi Noci. Veel warmer en ook mooi op zichzelf en past toch bij het kurk. De mozaïek zal een beetje verwerkt worden in de badkamer, ik hou het graag simpel.

En dan moet er verf gekozen worden. Dan blijkt toch dat wit niet altijd wit is. Sjonge wat een hoeveelheid wit is er beschikbaar. Het was heel goed om door het huis te lopen en het wit te vergelijken in verhouding tot de keukenkasten, het aanrechtblad, de keuken tegel en vooral de vloer. En dat maakte soms echt verschil: het licht in volle zon, schaduw of indirect licht. Ik leer van alles gedurende deze fase dat kan ik je wel vertellen. Sommige wit heeft echt vrij veel groen, geel of roze, allemaal niet mijn ding. Uiteindelijk gaan we voor Designer White. Rustig, mooi en past overal bij.

Met tientallen jaren van dankbaarheid op voorschot: dank je Trudy voor je hulp! En voor het mij heen en weer rijden want zelf rijden mag ik nog niet. Brengt me op de periode thuis. Mijn herstel van de operatie gaat enerzijds heel goed en is anderzijds een uitdaging. De buik voelt okee, een verkoudheid die ik cadeau kreeg drie dagen post-op was niet zo fijn. Niezen en hoesten terwijl alles loshangt van binnen, nee, niet aan te raden. Enfin, dag 10 na aanvang en het wordt echt wel minder, nog wat hoesten en we weten dat dat weken kan duren voordat dat overwaait. Wat ik lastig vind is het inschatten van mijn kunnen of niet kunnen. Lekker gaan lopen en mij goed voelen en dan ineens voelen dat het genoeg is. Maar dan moet ik dus nog terug. Zo heb ik menig ochtend teveel gedaan om 's middags in bed urenlang te crashen. Alle dingen die ik van plan was te doen, gebeuren natuurlijk niet. Ik lees wel en een puzzelboekje dat ik voor vertrek uit NL gehad had ben ik door. Nog bedankt aan degene die mij dat toen gegeven heeft, ik weet niet meer wie het was maar het boekje was heel welkom. Kan na een boekje doorgewerkt hebben weer redelijk 3 sterren kruiswoordpuzzels oplossen. Treurig hè dat niveau, daaraan merk ik dus wel dat ik niet meer in Nederland leef en anders met mijn taal omga. Recent kreeg ik van een Nederlandse vriend een paar boeken te leen, aardig wat van Johan Cruijff. Weet nou niet of dat mijn taalkunde daarvan zal verbeteren maarreh: je moet schieten anders kan je niet scoren hè ;) We zijn ontzettend geholpen door iedereen de afgelopen periode, dat is hartverwarmend en heel fijn. Heb twee weken na thuiskomst pas voor het eerst zelf hoeven koken, heerlijk de pauze daarvan. Boodschappen worden opgehaald en hier afgeleverd en als we een lift nodig hebben krijgen we die. Ha en gisteren deed ik iets heel doms. Dacht 'ik ga een videotje kijken van de ingreep, moet toch wel een beetje weten wat er nou eigenlijk gebeurd is'. Ik hield het met veel pijn en moeite een halve minuut vol en kon toen echt niet verder. Dan maar leven in onwetendheid hoor. Niet nu gaan kijken hoor uit nieuwsgierigheid, bespaar jezelf de aanblik. Joy fietst inmiddels zelf van huis naar school en terug. Die vindt het fantastisch. Ik laat de school wel even bellen wanneer ze vertrekt zodat ik een idee heb wanneer ze thuiskomt. Dat hoeft ws binnenkort ook niet meer. Grote meid. Voor een herstellende moeder heeft ze weinig begrip. Ws normaal voor een bijna negen jarige. Doet wel wat extra's maar kan zelf echt niet bedenken wat handig zou zijn. Het zal wel vreselijk saai voor haar zijn dat ze mij eigenlijk alleen nog maar thuis ziet. Gelukkig wordt ik soms wel door vrienden opgehaald voor een frisse neus elders, vaak is dat echter als Joy op school zit. Ze is overigens wel heel blij want als verrassing heeft Rick haar NL-se opoefietsje op gestuurd. Die heeft een vriend in elkaar gezet en daar rijdt ze supertrots op rond. KitchKitchen fietstasje en vrienden achterop, dat kan hier nl nooit op de zwakke bagagedragers. We zijn toch wel echte Amsterdammers in hart en nieren en dit is daar voor ons een beetje een uiting van. Verder lijkt het erop dat Willem in oktober op bezoek komt en dat vind ik heel gezellig. Hij wil ook graag helpen zegt ie. Hij arriveert twee weken na de verhuizing dus het kan zijn dat het meeste al gedaan is, maar zijn hoveniers kwaliteiten komen zeker van pas lijkt me. En als er weinig te doen is kunnen we leuke dingen doen :) Nou, zo kan ie wel weer voor vandaag. Tot schrijfs. Hoor natuurlijk graag weer eens hoe het met jullie gaat. Liefs

Lot 612 - no 4

Het gaat allemaal heel rap! Onze 'kleine huisje op de prairie' vordert. We zijn een week niet gaan kijken en wat een verrassing toen we vandaag langs gingen. De deuren en ramen zitten er bijna allemaal in. Het inbraak bestendige horrengaas nog niet dus het gaat er nog wat anders uitzien.

Nieuw zijn de buitenmuren, de binnenmuren en het plafond. Bovendien zit het bad er ook al in, wat een zitbad is vanwege de beperkte ruimte. Klein maar fijn is het motto en wij zijn blij.

Deze week tijdens de ochtendwandeling met Pixie genoot ik van de ondergang van de maan op hetzelfde moment dat de zon opkwam. Natuurlijk had ik het fototoestel toen niet mee. Maar goed, de volgende dag nog mooie plaatjes geschoten.

Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Uitslapen, lang wandelen, Joy skypen met Rick, even naar de markt, lunchen, krantje lezen, muziek luisteren, heerlijk. En dus even bij het huis kijken. Ons buitentje nu hebben we geprobeerd te vangen. Door de zonlicht reflectie lijkt het minder groen dan het is, want we hebben een dicht bladerdek. Dit kleine tuintje is de inspiratie geweest om een flinke strook tuin aan de zijde van het huis te willen die grenst aan de buren om die ruimte goed te kunnen benutten. Dat zal straks de schaduwrijke zijde van het huis zijn in de middag en vooravond.

En, lang niet gehoord, Joy begint moeilijke woorden te gebruiken. Toen ik een paar heel leuke foto's van haar met haar nichtjes in Nederland had uitgeprint vroeg zij of ik die alsjeblieft kon 'laminoteren'. Ik zal mijn best doen.

Lot 612 - no 3

Ha daar zijn we weer. Plotseling valt er regelmatig te posten dankzij de snelle vorderingen van het huis. Hier zie je de binnenkant van het huis op zondag 14 juli en een paar dagen later zwermt het huis met 'tradies'. Bouwer Mark rechts op de foto.

Deze week gaan de buitenmuren er in en het voorwerk daarvoor kun je goed zien. De vorm wordt duidelijk zo en Joy wordt steeds enthousiaster. Terwijl ik binnen rondloop, alleen of met kijkers, speelt Joy al in de speeltuin voor de deur. Die wordt over een paar weken opgeleverd. Ze kan mij zonder hard schreeuwen laten weten wat ze doet als ik in de keuken sta, dat hebben we al getest. Volgens mij wordt het voor haar echt fantastisch, wie heeft er nou een nieuwe speel-avontuur-tuin als voortuin?

Inmiddels zijn we serieus aan het kijken naar tegels voor keuken en badkamer. We houden het simpel maar wel warm. De bouwer blijkt ook op dat detailniveau fantastisch. Hij begrijpt in welke richting ik denk en weet dat goed te vertalen naar een mooie uitvoering. Bij voorbeeld: omdat het huis overwegend wit zal zijn, idem de keuken, wilde ik graag kleurige keukentegels, in ieder geval iets warms. Tegenwoordig is het tegelaanbod vrij saai vind ik en het dateert ook snel lijkt mij, dus ik koos voor Italiaanse mozaïek tegels in overwegend oranje met rood en geel. Trudy, een Nederlandse vriendin, was met mij op pad om feedback te geven en had ook heel goede ideeën. Mark ziet het grotere geheel inclusief het risico van het vloeken van sommige kleuren met het bamboe aanrechtblad en suggereerde een heel mooie rode tegel die ik niet eens gezien had. Zo ook met de badkamer: van een simpele tegel wordt het nu een heel stijlvolle. En dan blijken er ongeveer 20 verschillende soorten witte verf te zijn voor de muren, waar Mark en Trudy goed konden uitleggen dat het vanwege de kleur van de tegels en vloer een wit met oker moet worden. Heb ik dus echt geen idee van. Enfin, het resultaat gaan jullie allemaal nog zien.

Er is gevraagd naar foto's van mijn zonsopgangwandelingen. Helaas zijn de meeste foto's niet gelukt: als het te donker is flitst de camera en zonder zijn de foto's veel donkerder dan de werkelijkheid. Ik was op de dag dat ik eindelijk aan de camera dacht ook wel erg vroeg en het was nog donker. Echt vangen hoe de late nacht nog over zee hangt terwijl de zon over de duinen piept is mij niet gelukt. Met een panorama foto verschieten de lagen in kleuren. Enfin, deze geven een beeld van het strand. Ik probeer het uitzicht vanaf de duinen weer als ik er ben als het iets lichter is. Tussentijds geniet ik van uur in de ochtend dat ik door Minyirr Park loop en langs de zee weer terug naar huis. Laat het even weten als je deze posts teveel vindt, dan kan ik je van de lijst afhalen. Of je kunt de emails gewoon niet lezen natuurlijk.

Lot 612 no 2 enz

Het huis vordert gestaag. Niet zo zichtbaar als je het frame al gezien hebt (jullie niet) maar van dichtbij zie je kabels, buizen en schilderwerk enzovoort. Dit weekend gaan we weer kijken en we zijn benieuwd... Op de foto's hier zie je het huis vanaf de weg, de binnenkant vanuit het eetgedeelte gezien met de speeltuin ten westen over de lengte van het stuk land en het huis vanaf de achtertuin to be. Met deze foto's heb je een aardige indruk van de ruimte rondom het huis wat uiteindelijk allemaal aangeplant wordt. Aan de wegkant komt er geen hek en met behulp van een subsidie voor tuinarchitectuur wordt er gedeeltelijk voor ons wat aangelegd, in overleg. Naast het huis en erachter komt een 1.80m hoog hek en is de ruimte gesloten tuin. Een 18 meter lange iets minder dan 4 meter brede strook aan de oost kant van het huis (de weg ligt noord, de speeltuin west) en de achtertuin wordt geloof ik ongeveer 13x14 meter. De eerste keer dat wij rondliepen terwijl het frame erin zat leek het allemaal toch wel heel klein, inmiddels voelt het goed. Komende weken gaat het dak erop en de muren erin. Natuurlijk volgen er dan weer foto's.

Ondertussen hebben wij schoolvakantie, ja ik weet het, schandalig want we zijn net terug na zeven weken feest. Joy is twee weken vrij en ik werk maar een paar dagen; ik heb nog uren dus waarom niet. Binnenkort moet ik onder het mes en daarna kan ik blijkbaar even niet zoveel. Dus ik ga nu al door het huis voor grote schoonmaak en het uitsorteren van spullen die we niet gaan meeverhuizen. Hebben we dat maar gehad. Natuurlijk hebben we ook lol. We gaan lekker vaak naar het strand. Deze tijd van het jaar zijn er geen gevaarlijke kwallen en het water is koel en kristalhelder. Heel mooi en fijn. In de vakanties kook en bak ik ook meer en gisteren zijn ‘gezonde’ brownies buitengewoon hemels uitgepakt; brokken cacao met kokos(olie) en een toffee-achtige chocolade laag er bovenop. Geen suiker, wel een natuurlijke zoetstof. Ondanks onze sterkte boter en suiker voorkeur vinden we deze erg lekker. Sommige vriendjes en vriendinnetjes van Joy zijn hier als ouders werken en er wordt continue gespeeld. Iedereen blij.

Met Pixie gaat het heel goed. De eerste weken werd het duidelijk dat zij niet graag alleen achterbleef in het platje achter. Hoewel het grootste gedeelte van ons 4x10 m achtertuintje geplaveid is, is er ook behoorlijk wat groen met interessante plekjes voor een hond. Maar ja, zonder ons vond ze er niets aan en had zij duidelijk last van stress en dus ontsnapte ze en zat ik steeds bezorgd op mijn werk. Inmiddels hebben wij ontdekt dat ze het binnen wel haalbaar vindt om alleen te blijven. Ook hebben wij op hondentraining geleerd hoe met haar om te gaan bij vertrek en thuiskomst zodat haar plek voor haar duidelijker is en zij geen stress meer ervaart. Hoewel zij wel af en toe een pet, trui of speelgoed van Joy om zich heen verzameld als wij weg zijn, bijt ze het tot nu toe niet stuk. Ze heeft ook aardig wat speelgoed en dingen om op te kauwen want dat doet ze erg graag. Ik had nooit gedacht ooit naar zulks een training te gaan maar we leren er veel (er is zoveel meer bekend over hondenpsychologie dan vroeger) en voor de band tussen Joy en Pixie is het ook goed. Een hond opvoeden waarvan je niet weet wat er in het eerste half jaar van haar leven is gebeurd, is toch echt andere koek dan vanaf pup. En Pixie heeft zeker wekenlang gezworven; ze zat onder de wonden en teken toen zij gevonden werd en dat was een week voordat wij uit NL terugkwamen. Naast de training lees ik ook veel, doe eigenlijk een spoedcursus honden opvoeden. Diegenen die Niki gekend hebben vragen zich waarschijnlijk af waarom dat nodig is, maar ja, ik vraag mij nu af hoe zij zo goed uitgepakt is. Omdat het nu allemaal goed gaat met Pixie en ze echt ontzettend lief is, zijn we erover uit dat zij kan blijven. Joy is natuurlijk heel erg blij en ik vind het ook gezellig. Zelf geniet ik vooral van onze ochtendwandelingen op het strand. Terwijl Joy nog slaapt loop ik rond zonsopgang door de duinen en over het strand, oog- en zielstrelend. Iedere dag is het licht weer anders, de zee blijft onnoemlijk mooi en Pixie speelt met andere honden en jaagt op de ‘ghost crabs’ die zich dachten veilig ingegraven te hebben. Joy loopt vaak 's middags met haar en traint dan met haar. Zij geniet hiervan en ik vind het fijn dat zij de verantwoordelijkheid neemt. Ze neemt de mobiel mee en belt even als ze iets wil overleggen. Ook een 'nooit gedacht' voor mij want ik ben niet zo een gadget freak maar in deze is het wel heel handig te weten dat wij elkaar kunnen bereiken als het nodig is. Pixie heeft een aantal trekjes die mij erg aan Niki doen denken en waarvan ik nog steeds niet weet of het gewoon honden eigen is of raseigen. Enfin, ze is lief, aanhankelijk, slim en af en toe eigenwijs. Ook goed.

Wij hopen dat jullie een mooie zomer hebben en horen graag weer eens hoe het met jullie gaat. Liefs.

Lot 612 no 1 en de introductie van... Pixie

Hallo allemaal :) We hebben beloofd af en toe wat over de voortgang van het bouwen van ons huis te laten horen dus hier komt ie. Toen wij naar Nederland vertrokken was 'the lot' nog leeg; grassprietje hier, steentje daar, aarde aarde aarde... rode aarde dan he, want dat hebben wij hier. Het heet 'pindan'. Bij terugkomst echter zag het er iets anders uit: De bouwer Mark vertelde ons dat hij nog wachtte op gemeente toestemming om te bouwen, dat zou niet te lang meer moeten duren. Bovendien hadden we onverwacht een week regen waardoor het beton nog niet gestort kon worden. Hij was er klaar voor, had het frame al op maat etc. Maar... en dag nadat de regen ophield was de basis gelegd:

En inmiddels is het bouwen alweer verder gevorderd. Hoewel ik wist dat donderdag het beton erin zou gaan zijn we net pas gaan kijken. Joy met een emmertje in de auto want zij is ziek. Nu begint het erop te lijken! De spotter ziet op de foto een deel van Pixie. Pixie is een hondje dat wij via SAFE (Safe Animals From Euthanasia) op proef hebben. Zij was Audrina gedoopt maar dat vonden wij niets dus wij zijn eigenwijs geweest en hebben haar Pixie genoemd. Joy en ik wilde weten of haar wens om een hond realistisch was: past het wel in ons leven? Hebben we tijd en zin om de hond uit te laten, er mee te spelen, kan ik het mij veroorloven (eigenlijk niet)? Binnen 24 uur waren wij overstag maar de proefperiode loopt door. Pixie blijkt namelijk een mix te zijn tussen voornamelijk kelpie en mogelijk blue heeler en staffie. Dat betekent dat zij slim is en erg veel beweging nodig heeft. Veel van haar gedrag is precies dat van Niki en voor mij is dat prettig want Niki was natuurlijk een superhond, liever en beter komen ze niet. Maar Pixie lijkt nog meer op een echt werkhond; ze rent snel en veel en legt bv onze spullen op het strand netjes op een hoop als ik een tshirt en camera dichter bij de waterlijn leg ipv boven op het strand bij de duinen.

Thuis is zij superaanhankelijk en op een leuke manier speels. Pixie is ongeveer een half jaar oud en heeft dus echt nog wel pup gedrag en energie. Om haar bezig te houden moeten wij haar gaan trainen, iets wat ik nooit heb geambieerd in een hond. We gaan vanaf dinsdag een paar klassen met haar 'doen' (Joy dan, want naar mij luistert ze redelijk goed) en eens kijken of wij een goede balans kunnen vinden. Alleen thuis blijven vindt Pixie nl moeilijk. Dus als zij niet went aan het gebruiken van haar energie tijdens de ochtendwandeling op het strand, rusten als wij weg zijn en opnieuw lopen en spelen na thuiskomst uit werk en school, dan gaat het helaas niet lukken. Een alternatief zou zijn er een tweede hond bij te nemen en ook dat vind ik geen optie (geldkwestie met name). Joy is intens gelukkig dat zij eindelijk een huisdier heeft, ook al is het nog besloten of Pixie kan blijven. De foto spreekt voor zich... Ook over Pixie houden wij jullie op de hoogte.

Home sweet home

Hallo allemaal, Het was weer een lange reis met onderweg anderhalve nacht in Perth, museumbezoek en zombiewandelingen door het stadscentrum op vrijdag en dan vanochtend het laatste loodje. We zijn vanmiddag veilig thuis aangekomen in een licht bewolkt, aangenaam koel (26 graden) Broome. Als vanouds was de accu van mijn auto leeg en moest ik het wachtwoord voor het internet achterhalen bij thuiskomst, daar maken we inmiddels een gewoonte van en het is dus volledig ok. De koelkast is weer gevuld, de koffers uitgepakt en we hebben een rondje mooie stranden gereden (voor de accu) en genoten van de pracht om ons heen. Het is heerlijk om thuis te zijn en ik verheug mij op het in mijn eigen bed slapen! We hebben bewogen weken gehad in Nederland. Het feest begon met vele uitjes naar o.a. de Keukenhof, kanoën in de Biesbosch, Slot Loevestein, Artis, het Rijksmuseum, het Vondelpark, de Efteling, Kroningsdag, Bos het Loo, het Belevenisbos (aanrader!), Aquamundo, fietsen langs het Gein en natuurlijk de paar dagen Parijs. Daarnaast hebben we vooral veel mensen gezien, zowel familieleden als vrienden, vast gehouden, geknuffeld, mee gegeten, gelachen en een traantje weggepinkt. Helaas hebben we niet iedereen gezien die we graag wilden ontmoeten omdat het gewoonweg de hectisch werd en er niet genoeg uren in een etmaal leken te zitten. Wij zijn een gezin waarin de liefde toch ook door de maag gaat en dus bedanken wij nog een keer hartelijk een ieder die voor ons heeft gekookt, lekkers heeft bereid, getrakteerd of simpelweg eten met ons gedeeld heeft, yam yam wat was het allemaal lekker en onze trommelbuikjes getuigen nog van het genieten. De lente was absoluut fantastisch: die eerste twee weken na aankomst leek het wel lente in fast-forward! Van bomen lichtjes in de knop bij aankomst tot volle bloei en bloesem en de bloemen... oogstrelend. We hebben meestal genoten van het frisse groen (tenzij het weer te lang nat en koud werd), en we waren heel blij met de tuin, het huis waar wij mochten verblijven en vooral de buren ;) Joy vond het naar school gaan een verrijkende ervaring met geruststellende resultaten van de cito-toetsen wb haar taalvaardigheid, zicht op de Bijlmerse school cultuur en met nog een klas met vrienden en vriendinnetjes in haar achterzak. Hopelijk houden we wat contact tussen deze klas en haar klas hier in Broome. Het wekelijks paardrijden vond ze ook heel leuk en de kou kon zij velen. Het was feest en fijn. We verheugen ons op meer in de toekomst. Voor nu is het goed geweest, genoeg. Verzadigd en vol liefde zijn we weer thuis en kijken terug op een fijne tijd. Hartelijk dank iedereen, voor het delen, het op bezoek komen of ons ontvangen, de liefde... tot ziens, bels of mails. En de uitnodiging staat natuurlijk nog steeds open: jullie zijn hier ook welkom. Liefs, Astrid & Joy

In Paris

We zijn net terug van een paar fantastische dagen in Parijs. Op de valreep konden wij na maanden het plannen uit te stellen toch nog kaartjes op de HSL boeken en vonden wij een aardig appartementje van 28m2 in het 18e Arrondissement Les Halles. De gang naar ons verblijf was een leuke inluiding: met het goede metrostelsel naar een oud gebouw waarvan de bedrading uit de mooi bewerkte muren en plafond hing en ons uiteindelijk in een lift van 0.2m2 naar zes hoog bracht vanuit een schattig binnenplaatsje met bomen en planten. Joy heeft al maanden een 'kids guide to Paris' en gaf ons richting in wat zij wilde zien. We hebben in vier dagen het Pompidou gezien (inclusief een tentoonstelling van gek/genie Mike Kelley) en de Sacre Coeur. We zijn in Montmartre door tekenaars vastgelegd, bezochten de Arc de Triomphe, de Eifel toren (en begrijpen nu waarom de Fransen het spel Patience hebben ontdekt), Notre Dame en de Catacomben. Verrast het jullie dat er waar we ook waren iets anders het meeste aandacht kreeg? Eten en spelen. Welk winkeltje we ook instapten om waren te bewonderen moest er echt iets gekocht worden want ze had zo een honger! Ook na een ontbijt van drie croissants, waarvan een met chocola. Dat de acht klokken van de Notre Dame om 12am luidden was voor Joy slechts aanleiding om aan de kondigen dat het dus weer tijd was om te eten: crepes met Nutella nu alstublieft. Ik geloof dat er slechts een moment was waarop haar de eetlust toch wat vergaan was, namelijk toen we net uit de Catacomben kwamen. Kijken naar 5-6 miljoen skeletten is ook wel indrukwekkend. We realiseerden ons wel dat het er enorm veel waren maar ik zocht net op het internet pas het aantal op. Ongelofelijk dat er al zoveel mensen leefden twee eeuwen geleden. Voor mij is dat toch wel altijd de grootste confrontatie van verblijven in grote steden: het besef dat we met zo enorm veel mensen op deze planeet leven en hoe nietig we zijn, hoe tijdelijk en toch wel onbetekend op grote schaal. Dit raakt mij wellicht mede omdat ik niets geef om roem en ruchtbaarheid: Napoleon, Monsieur Eifel, voor mij toch echt gewoon mensen die er ook niet meer zijn. Het zou hun ego krenken dat ik geen extra aanzien heb voor hun bestaan dan voor dat van die miljoenen mensen die van het graf gelicht zijn en in de tunnels van Parijs ter lering en vermaak zijn geeindigd en wiens skelet af en toe door een eigenwijze toerist geaaid wordt. Ik kan de kunst en pracht van grootse gebouwen wel waarderen maar nooit zonder mijzelf af te vragen of degenen die daar jaren of levenslang aan gewerkt hebben er zelf ook plezier aan hebben beleefd. Enfin, de croissantjes waren lekker en de pracht van de botanische tuin, parken, een groentestal en menig pittoresk bloemenwinkeltje en het plezier dat Joy en Rick duidelijk hadden hebben mij ook blij gemaakt, ik houd toch echt van de simpele dingen in het bestaan. We hebben echt een heel leuke tijd gehad in Parijs, zijn visueel gestreeld, vonden ons appartementje gezellig, het eten lekker en het in de rij staan voor bezienswaardigheden (record 90 minuten) toch draaglijk genoeg om het vol te houden. Joy heeft vooral plezier beleefd aan het eten en de continue wedstrijdjes met Rick wie het eerst de metro vele trappen op of af was. Ik win! Liefs, Astrid