Easter Sunday we landed in Perth and were welcomed by a dear friend Satrup. She took us to the house of Prabutha where we will stay and practically prepare for our lives here. It is great to land with beloveds and to receive all the help in arranging things. On top of it the women and Joy love each other too, so I can truly say: all is well.
Though shopping is far from my favorite past time, we have to do it a lot. Driving around to get a car seat, change the drivers license, get registered here and there; far from fun but with support from a dear friend bearable. Now it is a matter of keeping the head cool as we are at the point of buying a car that hopefully brings us to Broome safely and will last us some years for a fair price. Having faith...
Meanwhile it is so good to be in Australia, to hear the singing of birds of which I have missed the sound so deeply (magpie) only to be exchanged for the songs of the cicades at night. Bless bless Australia and its native animals, plants, flowers and more. It is so good being here and for once, after long long time whishes, to know that we can stay. And that my child can grow up here. I am deeply happy.
Till soon,
Fae
Aftellen
Nog acht dagen, time flies... Het is hectisch, het hele emigratiegebeuren.
De dozen met via zeepost te verzenden spullen zijn weg en dat geeft onverwacht een stuk rust. Ik heb meer verscheept dan voorgenomen, hopelijk goede beslissingen genomen en anders is het pech. Tuurlijk kun je vrijwel alles aanschaffen in Australie, maar niet vertrouwheid. Vooral voor Joy heb ik veel gepakt waarvan ik hoop dat het haar snel een 'thuis' gevoel geeft als we daar wonen. Onze geliefden kunnn niet mee in een koffer of doos. We laten al zoveel achter, dan maar wat euro's meer dan gepland besteden aan hetgeen we wel kunnen meenemen. Hoewel natuurlijk allemaal materieel. Op een doos na vol tastbare zaken die mij weer laten weten waar ik vandaan kom en hoe ik hier gekomen ben.
Het grote afscheid nemen is begonnen. De reacties 'ach, we zien elkaar zeker nog voor vertrek' nemen af. Het besef dat ik een paar voor mij belangrijke mensen ws niet meer zal zien omdat er gewoonweg te weinig tijd is voor een goede one-on-one. Tranen. Bekentenissen. Hardop zeggen tegen mensen dat je van ze houdt of ze lief hebt. Want waarom dit soort uitspraken altijd bewaren voor het laatste afscheid waar zij het misschien niet meer kunnen horen? Dat wordt steeds makkelijker en maakt duidelijk dat we (ik) te weinig uitdrukken wat er zo goed en mooi is aan contact en relaties. Waarom zeggen we dat niet vaker tegen elkaar? Hoe komt het dat liefdesbetuigingen aan waarde toenemen als er iets te gebeuren staat zoals een afscheid voor langere tijd? Voor mij wordt de liefde er niet meer of minder van; ik weet zeker dat het bij de mensen met wie het goed zit over jaren net zo goed voelt als morgen. Maar ja, dagelijkse beslommeringen delen bindt en dat zal afnemen mettertijd.
In Perth zullen bij een een dierbare vriendin landen die vooral die functie in mijn leven lijkt te hebben: being my shelter when I am in need for a place to be. Zoals een andere dierbare vriendin in Perth, Satrup, mij altijd de schellen van de ogen lijkt te halen. Een gesprek met haar bracht mij terug naar mijn geliefde Broome, waar zij mij tien jaar eerder in die plaats terugbracht naar mijzelf. In de armen van deze geweldige vrouwen zullen Joy en ik landen in Australie en met hun steun en liefde beginnen we ons grote avontuur. Ik reken me zeer rijk.
Na een periode van acclimatiseren trekken Joy en ik naar Broome, we gaan er lekker lang over doen. Langs de kust naar gorges, Monkey Mia om ons door dolfijnen te laten omringen in ondiep water, langs prachtige stranden. Ik verheug me erop. En niet alleen op deze trip maar vooral ook de eindbestemming: eindelijk naar Broome, to stay. Een lange diepgekoesterde wens gaat in vervulling. Wat is het leven mooi.
De dozen met via zeepost te verzenden spullen zijn weg en dat geeft onverwacht een stuk rust. Ik heb meer verscheept dan voorgenomen, hopelijk goede beslissingen genomen en anders is het pech. Tuurlijk kun je vrijwel alles aanschaffen in Australie, maar niet vertrouwheid. Vooral voor Joy heb ik veel gepakt waarvan ik hoop dat het haar snel een 'thuis' gevoel geeft als we daar wonen. Onze geliefden kunnn niet mee in een koffer of doos. We laten al zoveel achter, dan maar wat euro's meer dan gepland besteden aan hetgeen we wel kunnen meenemen. Hoewel natuurlijk allemaal materieel. Op een doos na vol tastbare zaken die mij weer laten weten waar ik vandaan kom en hoe ik hier gekomen ben.
Het grote afscheid nemen is begonnen. De reacties 'ach, we zien elkaar zeker nog voor vertrek' nemen af. Het besef dat ik een paar voor mij belangrijke mensen ws niet meer zal zien omdat er gewoonweg te weinig tijd is voor een goede one-on-one. Tranen. Bekentenissen. Hardop zeggen tegen mensen dat je van ze houdt of ze lief hebt. Want waarom dit soort uitspraken altijd bewaren voor het laatste afscheid waar zij het misschien niet meer kunnen horen? Dat wordt steeds makkelijker en maakt duidelijk dat we (ik) te weinig uitdrukken wat er zo goed en mooi is aan contact en relaties. Waarom zeggen we dat niet vaker tegen elkaar? Hoe komt het dat liefdesbetuigingen aan waarde toenemen als er iets te gebeuren staat zoals een afscheid voor langere tijd? Voor mij wordt de liefde er niet meer of minder van; ik weet zeker dat het bij de mensen met wie het goed zit over jaren net zo goed voelt als morgen. Maar ja, dagelijkse beslommeringen delen bindt en dat zal afnemen mettertijd.
In Perth zullen bij een een dierbare vriendin landen die vooral die functie in mijn leven lijkt te hebben: being my shelter when I am in need for a place to be. Zoals een andere dierbare vriendin in Perth, Satrup, mij altijd de schellen van de ogen lijkt te halen. Een gesprek met haar bracht mij terug naar mijn geliefde Broome, waar zij mij tien jaar eerder in die plaats terugbracht naar mijzelf. In de armen van deze geweldige vrouwen zullen Joy en ik landen in Australie en met hun steun en liefde beginnen we ons grote avontuur. Ik reken me zeer rijk.
Na een periode van acclimatiseren trekken Joy en ik naar Broome, we gaan er lekker lang over doen. Langs de kust naar gorges, Monkey Mia om ons door dolfijnen te laten omringen in ondiep water, langs prachtige stranden. Ik verheug me erop. En niet alleen op deze trip maar vooral ook de eindbestemming: eindelijk naar Broome, to stay. Een lange diepgekoesterde wens gaat in vervulling. Wat is het leven mooi.
Subscribe to:
Posts (Atom)
