We zijn weer terug van weggeweest. We hebben zowaar het eerste stuk van de vermaarde Gibb River Road bereisd en hebben een midweek op Mount Hart doorgebracht. Dit is een 'wildernis kamp' ongeveer 550 km van Broome. Het is echt behoorlijk 'in the middle of nowhere' maar een ontzettend mooi gebied. De rit ernaartoe, hoewel lang en in twee delen afgelegd, was op zich al de moeite waard. Het landschap veranderd zo vaak en er is zoveel moois te zien... na diverse stops op de heenweg voor een foto van dit en een foto van dat, ben ik toch maar doorgereden - het werd erg laat.
De 'homestead' van Mt Hart is rond de Barker River aangelegd en dat levert oa een fantastische tuin op met daarin een heel scala aan vogels.
We hebben twee dagen gewandeld en geklommen, in diverse 'gorges' (ravijnen?) in het nabije gebied waarin water overvloedig vloeit en waardoor er veel flora en fauna is. Op de homestead hangen hangmatten, er staan hier en daar schommelstoelen en er is een kano voor een lui ontdekkingstochtje in de kreek. Alle maaltijden waren geregeld en onze meeneemlunch bleek een thermorugzak vol met lekkers, warme en koude drankjes en een supergezonde lunch. Het was echt pittoresk, en we hebben veel foto's en wat filmpjes gemaakt. Ik heb nog steeds niet het licht gezien wat betreft een plek op het internet waarop ik die kwijt kan, dus ik blijf ook deze serie schuldig... sorry :(
Joy verheugde zich vooral op de semi tamme dingo's die op Mt Hart wonen en werd na 48 uur anticipatie nogal verrast door de wilde speeltechnieken van twee dingo's. Die zijn vrij regelmatig rond de homestead te vinden maar zijn soms ook dagenlang op pad. Die dagen troffen wij, maar gelukkig heeft Joy ze voor vertrek toch nog gezien, geaaid en van dichterbij gezien dan verwacht. Een van de dingo's besprong mensen, en ook Joy, van achteren om te spelen klaarblijkelijk. Hoewel Joy daar mentaal wel op voorbereid was, want gewaarschuwd, vond ze het toch echt niet fijn. Dikke tranen dus en daarna toch aanmerkelijk minder enthousiasme.
Op de terugweg hebben wij overnacht op Birdwood Downs. Een cattle station, school of horsemenship en nog meer moois. We verbleven in een schattig klein huisje en konden ongelimiteerd bij de paarden/ponies, wat Joy fantastisch vond. Ik heb genoten van de groentetuin, kwekerij, alle vogels, de fantastische tuinen en de paarden. Zaterdagochtend hebben we een rit van een uur gemaakt, Joy op eigen pony (toeval? een schimmel met stippen en Joy had twee vlechtjes in, helemaal Pipi dus :)). Zij werd geleid door de paardenman en ik zat op een ander paard. Joy was ontspannen en vond het heerlijk, ze vroeg zich wel af waarom ze het paard niet zelf mocht leiden...
Zaterdagmiddag waren we weer thuis en dan blijkt toch: Oost West Thuis Best. Joy heeft wel genoten van de vakantie maar had tijd nodig om te wennen. Tegen de tijd dat ze echt ontspannen kon vertrokken we weer. Eenmaal thuis heeft ze de rest van het weekend gezongen en geneuried terwijl ze speelt en knutselt dat het een lieve lust is. Zelf ben ik ook blij in Broome terug te zijn, vandaag lekker gezwommen bij hoog tij. Toch merk ik dat ik meer en meer naar 'country' verlang en hoop dat wij in de toekomst meer tijd in de bush kunnen doorbrengen. Joy zei ook regelmatig onderweg: 'Mam, kunnen we hier wonen?' De rust, de puurheid, het is zalig. In Broome hebben we een levensstijl die moeilijk te evenaren is, helaas wordt het wel steeds drukker en Broome gaat nog verder groeien de komende jaren, en fors ook. Een balans vinden/bewaren zal een uitdaging blijven denk ik, zowel voor Broome als voor mij persoonlijk.
Na thuiskomst ging het feest nog even door, omdat een vriend van vroeger deze week Broome verlaat - zijn restaurant verkocht heeft en nu overdraagt. Hij had ons een maaltijd beloofd bij thuiskomst en heeft ons zoveel meegegeven dat ik het hele weekend niet hoefde te koken. En nog hemels eten ook, zalige pasta en pizza, een superlekkere salade die zelfs Joy gegeten heeft, een Grolsch pilsje voor mij (haha) en lemon tart met room. En die toet was echt extase, of zoals je hier zegt 'to die for'. Plotseling heb ik een veel beter begrip van romans waarin eten en liefde/lust samengaan.
Wat vakantie vieren betreft heb ik ook weer wat geleerd. Joy heeft behoefte aan routine en aan mensen, net als thuis. Dus de komende vakanties naar een (1) plek en liefst waar kinderen zijn of een vriendje/vriendinnetje meenemen. En voor mij was het echt zalig om mij niet te hoeven bekommeren om het eten, dus als ik kans zie om dat weer eens zo te doen dan ga ik er voor. De hele Gibb River bereizen zal dus nog even moeten wachten...
Tot slot iets heel anders, een filmtip: ik heb me echt bescheurd om Death at a Funeral. Als je die uit de videotheek kan halen, doe het. Huilen van het lachen gegarandeerd :)
