Wij dansen de samba

Begin november zijn wij met de Wasamba Broome Carnival Drummers naar Fremantle (Perth) geweest voor een weekend. Wij namen deel aan de Fremantle Festival parade met de 'moeder' groep Wasamba Freo. Het was feest! Niet alleen vanwege het drummen met zo een grote groep, dat was echt fantastisch, maar ook omdat we in een paar dagen aardig wat mensen hebben gezien die voor ons belangrijk zijn en dat was fijn. Joy's beste vriendinnetje van de St Mary's lagere school, waar zij tot groep 4 op gezeten heeft, verbleef toevallig in dezelfde accommodatie ivm een schoolreisje. De meiden hebben dus lekker een paar uur kunnen spelen en dat heeft ze beiden goed gedaan. Joy en Ruby corresponderen alleen want bellen, mailen en skypen werkt niet voor Ruby. Wij kregen bezoek van Prabutha, een vriendin van mij en het was fijn om een paar uur met haar onder een boom te zitten met een kopje thee. Trudy, Sjef, Sophie en Aletta zijn met ons uit eten geweest en kwamen naar de parade. Het is altijd heel gezellig met deze familie: voor de volwassenen om lekker bij te kletsen en Joy en Aletta hebben altijd uren giechelplezier.

Joy had een heel nieuw kostuum voor deze optredens met een fantastische hoofdtooi. De achterkant zijn pauwenveren, daar hebben we helaas geen foto van. Het was een geleende creatie die al oud was en dus kwetsbaar. Tijdens de parade droeg ze daarom een simpeler hoofdtooi. We hebben wat foto's op Facebook gedeeld en een video. Los van alle sociale contacten hebben wij workshops bijgewoond over bewegen, jongleren met de drumstokken en face painting en namen deel aan een foto shoot, hebben nu op maat gemaakte oordopjes (voor mij een dag te laat, piiieeeeep) en natuurlijk hebben wij geoefend met 60 drummers. We hebben twee keer opgetreden in een brouwerij annex restaurant Little Creatures en in de parade. Het was een bombastisch weekend en ik kon woensdag geloof ik weer goed horen.

Na thuiskomst en een week normaal school en werk, dat was lang geleden!, moest Joy een test doen om te kijken of zij toegelaten werd voor the Big History Project. Scholen hier zijn wat anders opgezet. In de afgelopen twee jaar, de laatste van de lagere school, zat Joy met een kleine groep kinderen van diverse lagere scholen in een PEAC groep. Dat is leeraanbod voor wat zij hier 'gifted and talented' kinderen noemen. Joy heeft altijd het meeste plezier tijdens PEAC lessen: de juf is fantastisch, de gesprekken filosofisch en het leeraanbod heel verrijkend. Kinderen mogen per periode een onderwerp kiezen, Joy heeft dit jaar bijvoorbeeld les gehad in architectuur, sierraden ontwerp, crime scene investigation en nu wiskunde en Mr Escher. Omdat de middelbare school vroeger groep 8-12 was en tegenwoordig met groep 7 begint, heeft onze middelbare school nog geen aanbod voor de slimmere kinderen in groep 7. Zij hebben het programma BHP dat Bill Gates met Prof Christian ontwikkeld heeft voor groep 9/10 kinderen in de VS aangepast voor dit cohort. Maar daar kom je alleen in na het doen van een test. Joy heeft eergisteren gehoord dat zij toegelaten is en is heel blij. Het hele programma wordt online aangeboden, iedereen kan het doen, maar in de klas vinden er dus rijke gesprekken plaats en worden er projecten en opstellen verwacht van de studenten. De inhoud van de Big History Project is een combinatie van evolutietheorie, geschiedenis, wetenschap en meer en het programma aanbod culmineert in een Japanese Learning Experience in september volgend jaar. Naar Japan dus. 10 dagen. 25 kinderen. 4 docenten. Voor de kleine prijs van $4700. Dat is even slikken. Natuurlijk fantastisch leuk en als we de verhalen van docenten en studenten mogen geloven een eenmalige kans op een heel bijzondere ervaring, maar duur. Joy heeft zich voorgenomen om 10% van de kosten zelf te gaan dragen en dus verdienen met klusjes doen. Zij maakt nu een brochure voor vrienden en kennissen waarin zij aanbiedt het volgende te doen voor een vergoeding die zij mogen bepalen: hond uitlaten, op babies/peuters/kleuters passen zodat mama's een paar uur de handen vrij hebben, koken op verzoek, kinderen leren koken, auto's wassen, verjaardagsuitnodigingen ontwerpen (handvaardig of digitaal), foto's maken op feestjes bv, niet gedragen kleren op eBay verkopen (eerste opdracht al binnen), oppassen op huisdieren als mensen op vakantie zijn etc. Mogelijk komen er nog andere ideeën, deel ze als je iets te binnen schiet, zolang ik maar kan begeleiden zodat ik weet wat zij doet en waar, Joy is tenslotte pas 12. Ik ga ook op zoek naar werk dat ik van huis uit extra kan doen om wat bij te verdienen. Plus natuurlijk nog stringenter budgetteren, een oudere nieuwe auto overwegen etc. En voorlopig dus helaas geen bezoek aan Nederland. Dat vindt Joy minder leuk maar zij begrijpt gelukkig ook dat je geld ten eerste moet verdienen en maar een keer kunt uitgeven. En ook dat is leerzaam als het plotseling toch echt je persoonlijke wensen en kunnen beïnvloedt.

Joy heeft nog steeds gemiddeld tweewekelijks een skype les met 4e-jaars PABO student Bart. Joy en Bart vinden het heel leuk, die lessen. Bart stuurt Joy een tekst op met wat opdrachten en de tekst analyseren en bespreken zij dan. Hij geeft leuk les en het lijkt een goede manier om Joy's Nederlandse taalvaardigheid op peil te brengen en te houden.

Verder doet Joy niet zo heel veel meer aan naschoolse activiteiten. Zij is met circus gestopt en sport weinig. Nadat Joy 8 keer haar knie uit de kom heeft gehad in het afgelopen jaar moet zij over een paar weken naar Perth voor een MRI. De orthopedisch chirurg gaat dan kijken wat de schade is en een plan maken om dat te herstellen. Hij heeft al drie verschillende operaties geopperd maar wij wachten de uitslag maar even af en kijken naar alternatief beleid. Tussentijds zou Joy fysiotherapie oefeningen moeten doen en dat blijkt nog een hele uitdaging. Plus zij is geadviseerd veel te lopen en fietsen (het is nu heel warm buiten) en zwemmen (het openbare zwembad is dicht vanwege renovaties), hmm. Laten we het er maar op houden dat we doen wat wij kunnen. Tips om van nature niet fysiek actieve tieners in beweging te krijgen zijn welkom natuurlijk. Thuis gaat verder alles zijn gangetje. Ik ben de tuin al bijna twee maanden niet echt in geweest voor onderhoud, maar oogst papaya's en bananen momenteel. De mango's zijn ook in seizoen en af en toe krijgen we er een paar of tikken we er een paar op de kop. Ik heb nog niet gezaaid of geplant voor dit seizoen en ben daar maar een maand of drie te laat mee. Enfin. De kuikens groeien op, het lijkt erop dat drie van de vier haantjes zijn. Die geven we weg als we zeker weten dat het geen kippen zijn en over hun toekomst denken we liever niet teveel na. Inmiddels hebben wij geleerd dat zelf kippen houden net zo min milieuvriendelijk is als vlees eten dus we spelen met de gedachte om behalve vlees en zuivel eten ook de kippen op te geven. Omdat de kippen toch echt ook onze huisdieren zijn is dat nog niet besloten. Ik ben de afgelopen tijd stukje bij beetje aan het opruimen en uitruimen en voel me nu veel rustiger thuis: geen signalen meer om mij heen die zeggen: 'dat moet ook nog gebeuren'. Heerlijk.

Vanavond treden we weer op, deze keer in onze buurt waar jaarlijks een buurtfeest wordt gehouden. Waranyjarri goes Troppo. Going troppo is een veel gebruikte term voor mensen die het lastig vinden als de temperatuur van een gelijkmatige 33 graden (onder of rond de 20 's nachts) met relatief lage luchtvochtigheid, stijgt naar 37-38 graden met >60% luchtvochtigheid (boven de 26 's nachts). Het is warm, heet, ongemakkelijk, plakkerig en het is aangetoond dat mensen vaker vechten, moe zijn, rare dingen doen etc rond deze tijd: de 'build up' naar de regentijd die iets verkoeling moet brengen. Dit jaar wellicht iets meer dan verkoeling want er wordt een orkaan verwacht. Ieder jaar komen er voldoende voorbij die dan voor ons een paar dagen flinke regen brengen maar deze keer denken de weervoorspellers dat er een aan land gaat komen. Hopelijk niet te dichtbij, maar we gaan het zien. Wij zijn thuis deze grote vakantie en gaan genieten van de vrije tijd en hopelijk dus voldoende regen.

We horen nog maar weinig uit Nederland, er zijn nog een handjevol mensen die wel eens bellen of terug schrijven, hoewel we natuurlijk graag contact houden en op de hoogte blijven van jullie wel en wee. Is er iets dat wij anders kunnen doen? We gebruiken Facebook iets meer en pikken daar ook wat op over wel en wee maar eerlijk gezegd houd ik fb tijd graag tot een minimum. Hoe gaat het met jou/jullie? Veel liefs van down under