Nou nou nou, zo maak je nog eens wat mee. Mira en ik begaven ons zaterdagavond naar de Divers Tavern. Dit blijkt een hot spot voor mensen die uitgaan in Broome. En er is een buitentje met een bescheiden podium waar 'de show' om half negen zou beginnen. Na ruim een half uur wachten met nog een handjevol andere vrouwen waren er toen de lichten gedimd werden zo een 75 dames en twee man publiek. Voordat ik verder ga met dit verslagje moet ik echt zeggen dat ik mede dankzij velerlei advies via reacties op mijn eerste berichtje een redelijk open houding had. En nee, een paar borreltjes vooraf ging niet want ik reed en we moesten veilig terug naar huis na afloop. Enfin.
Het begon met vijf knappe welgebouwde mannen die een dansje deden ter introductie. De langste kon het armwerk niet echt goed uitvoeren in verband met de fans boven het podium, maar het zag er aardig uit. Vervolgens kwamen ze het publiek in. Of wij de mannen op de tafels wilden zien dansen? vroeg de MC. De meerderheid won dus sprongen ze op de tafels. Drie van de vijf kletterden er gelijk weer af want de plastic tafels in het Divers' buitentje waren niet gebouwd op volwassen mannen. Toegegeven: de man die voor ons neus door zwaartekracht werd getroffen gaf er nog een elegante draai aan en droop af na een extra pasje op de grond en een buiging. Terug op het podium werd een soort act uitgevoerd waar stoelen de 'props' waren. Alle stoelen hadden gekund, maar opnieuw moest plastic tuinameublement dienst doen en dat gaf toch een beetje een snackbargevoel. Evengoed lieten de mannen zich er zeker niet door uit het veld slaan en zij deden indrukwekkend professioneel hun showtjes. Een voor een lieten zij hun specialiteiten zien en elk van ze betrok dames uit het publiek in hun acts. Ik kon wel waarderen dat de opgedofte bloedmooie ongekozen twintigers het regelmatig moesten afleggen tegen een kleurrijk aanbod van echte vrouwen die zich de aandacht lieten welgevallen. Het werd wat ongemakkelijk als ze onze richting opkwamen voor wat 1:1 aandacht maar ik had als snel door dat als je dan net wat uit je handtas moet pakken die momenten snel voorbij gaan, want 'the show must go on' en er werd niet gedraald. Onsmakelijk werd het, vond ik - duidelijk de minderheid - toen de heren zich stuk voor stuk aanboden aan dames. Dan wel door op schoot te klimmen of zich pontificaal op de bar te leggen. Er moest aangeraakt worden want anders 'deed het publiek niet genoeg mee'. Ik schrok er nogal van bij hoeveel vrouwen het op de (blote) mannenbillen slaan favoriet was. En hoe geweldig ze het vonden om een vreemde man hier daar en overal vast te grijpen. En dat dat deel van de show is! Mira's gezichtsuitdrukking was onbetaalbaar gedurende de show, daar had ik graag een foto van genomen. Misschien had ik het met die paar borrels anders bezien, maar ik vond het treurig en sorry want het is vast saai om te lezen maar ik vond het dus ook redelijk onsmakelijk. Na ongeveer drie kwartier had ik het echt wel gezien en zat net met Mira te overleggen om te vertrekken toen de lange, het moet gezegd worden: zeer welgebouwde en atletische man, tijdens zijn showtje van de grond op de bar sprong en met zijn gezicht recht in een voluit draaiende fan terecht kwam. Zijn goede reflexen brachten hem binnen twee seconden back stage voor zorg en hechtingen maar voor ons wat het hiermee echt klaar, wij gingen naar huis. Terugkijkend was dit een beetje mijn gevoel over de show: het leek een beetje op een concert voor vier man publiek. Je kunt zien dat die mannen hard werken aan hun lijf, goed kunnen dansen en de show echt professioneel uitvoeren. Om zich dan met behulp van plastic tuinmeubelen over te geven aan 75 vrouwen en een onvergefelijke fan. Hotshot of Poor Sods?
A Dream Job
Wat heb ik een geluk gehad. Ik was al blij met mijn nieuwe baan en het wordt iedere dag beter. Mocht ik 24 uur werken terwijl ze een fulltimer zochten. Krijg ik een post graduate opleiding aangeboden terwijl ik al de wens had weer te studeren. Mag ik Alternative to Violence Project (AVP) activiteiten in werktijd uitvoeren, want mijn manager steunt het belang van onze groep. Kan ik nu ook nog 1-2-3 Magic Parenting courses aanbieden eens per kwartaal. En ik mag Sandplay Therapy gebruiken als deel van mijn aanbod. Dan hebben we nu net ook nog eens vrije teugel gehad om met kinderen te kunnen werken (van gescheiden ouders, in conflict situaties), ik welke modaliteit wij maar geschikt achten. En AVP workshops mogen we nu ook nog in scholen aanbieden, als een weektraining (middelbare school) of naschoolse activiteit (lagere school). Een feest van een positie dus, want ik vind alles superleuk. En ik heb nog steeds veel ruimte om vooral moeder te zijn. Enige wat nu nog op het wensenlijstje van ons team staat, is nagaan of we ook Family Group Conferences willen faciliteren.
Een paar maanden geleden hadden we strategische planning en gaven teamleden weer wat hun doelen waren voor dit jaar. Ik had eigenlijk alleen het goed in de vingers krijgen van Family Dispute Resolution (mediation) gezegd maar werd gevraagd nog een ding te noemen. Okee dan, ik vond dat er te weinig aanbod is voor kinderen, individueel of groepen. Daar wilde ik in de toekomst wel wat mee. Die toekomst was dus niet zo ver weg. Ik ben er allemaal heel erg blij mee want geloof dat alles wat we doen zijn plek heeft in onze doelgroep die heel breed is: families in conflict, scheidende ouders, maar ook het welzijn van de bredere gemeenschap. Het is wel veel. Dus goed plannen en op die grenzen blijven passen en dan is het vooral alleen maar leuk en heel gevarieerd.
Daarnaast deden zich de eerste groeipijnen voor in ons team, in een organisatie die verder dus geen territorium dynamiek, politiek of hiërarchie kent en vooral heel respectvol en steunend is. En ook dit hebben we gelukkig heel goed kunnen opvangen: een reeks kleine incidenten die raakten aan generaties van trauma na kolonisatie leidden tot kwetsuren. We hebben er 2,5 uur met elkaar over gepraat en ook ik heb een aantal pijnlijke ontdekkingen gedaan over mijn eigen communicatie. Dankzij de bereidheid van allen om te delen, om te groeien en samen verder te willen met datgene waar we voor werken was de uitkomst buitengewoon goed. Top.
Een paar maanden geleden hadden we strategische planning en gaven teamleden weer wat hun doelen waren voor dit jaar. Ik had eigenlijk alleen het goed in de vingers krijgen van Family Dispute Resolution (mediation) gezegd maar werd gevraagd nog een ding te noemen. Okee dan, ik vond dat er te weinig aanbod is voor kinderen, individueel of groepen. Daar wilde ik in de toekomst wel wat mee. Die toekomst was dus niet zo ver weg. Ik ben er allemaal heel erg blij mee want geloof dat alles wat we doen zijn plek heeft in onze doelgroep die heel breed is: families in conflict, scheidende ouders, maar ook het welzijn van de bredere gemeenschap. Het is wel veel. Dus goed plannen en op die grenzen blijven passen en dan is het vooral alleen maar leuk en heel gevarieerd.
Daarnaast deden zich de eerste groeipijnen voor in ons team, in een organisatie die verder dus geen territorium dynamiek, politiek of hiërarchie kent en vooral heel respectvol en steunend is. En ook dit hebben we gelukkig heel goed kunnen opvangen: een reeks kleine incidenten die raakten aan generaties van trauma na kolonisatie leidden tot kwetsuren. We hebben er 2,5 uur met elkaar over gepraat en ook ik heb een aantal pijnlijke ontdekkingen gedaan over mijn eigen communicatie. Dankzij de bereidheid van allen om te delen, om te groeien en samen verder te willen met datgene waar we voor werken was de uitkomst buitengewoon goed. Top.
Sydney Hotshots
Je krijgt wat je vraagt in het leven. Er was een prijsvraag uitgeroepen door de krant: geef in 50 woorden weer waarom jij gratis kaartjes verdiend voor een avond Sydney Hotshots. De naam zegt het al, ze komen uit Sydney en ze zijn hot, een keer raden... Ik was in een melige bui en dacht dat ik het wel met minder dan 50 woorden af kon. 11 om precies te zijn. En stuurde voor de grap weken geleden mijn antwoord in. Krijg ik tot mijn stomme verbazing vandaag een telefoontje dat ik de kaartjes gewonnen heb omdat de hele redactie in een deuk lag om mijn reactie. Ik ben met een zak over mijn hoofd het krantenkantoor ingelopen om de kaartjes in ontvangst te nemen. En heb ze sindsdien geprobeerd weg te geven aan vrouwen die er blij mee konden zijn. Dat zijn er niet zoveel als ik ze mag geloven. De meeste vrouwen hebben ze al een keer gezien! Natuurlijk niet omdat ze daar moeite voor zouden doen, nee-ee, maar omdat ze ervoor uitgenodigd waren. Ja, ja. En ze vonden er allemaal niets aan. Ja, ja. De vreselijke vrouwen die allemaal dronken naar de mannen graaiden, daar hadden ze echt helemaal niets mee. Ja, ja. Als er geen jaloerse echtgenoot als extern geweten meesprak dan het volgende. In een kleine plaats als Broome kun je maar beter niet gezien worden bij zo een evenement als je enige reputatie hebt. Aha!
Enfin, vervolgens sprak ik een vriendin die stevig in de put zat. En toen zij het verhaal hoorde was ze helemaal opgeklaard. En zij wil heel graag! Maar heeft niemand om mee te gaan. Dus nu moet ik wel. Als zijnde gedwongen steun voor een vriendin. Vreselijk. De moraal. Ik heb er nog wel moeite mee dus moet er toch nog even een nachtje over slapen. Misschien laat ik nog weten wat het geworden is, als ik durf.
En nee, ik ga niet delen wat mijn antwoord was, want ook ik moet aan mijn reputatie denken ;)
Talking About The Weather
Het weer is toch een van de dingen die vrijwel altijd besproken wordt in contact, of het nou in een gesprek van een paar minuten is of van een goed uur. Om de een of andere reden is het kennen van de weersomstandigheden bepalend in het kunnen scheppen van een beeld van de ander, aan de andere kant van de wereld.
Op zijn kop en andersom voor het zuiden van Australië, dat behappen we nog wel: het is er winter als het zomer is in Nederland enzovoorts. Wat lastig wordt het als je refereert naar weer in een ander klimaat. In de tropen geeft het droge of regenseizoen toch niet voldoende informatie. Bovendien wordt het een beetje saai in een gesprek: 'het regent en het is beklemmend vochtig' een paar maanden per jaar of 'ja het is lekker zonnig en warm' het overgrote deel van het jaar. Dit wordt vooral beperkend voor de bewoner van dat gebied die toch echt over ander weer praat, al is het nog steeds nat, of vaker, nog steeds droog. En natuurlijk altijd warm.
Dus, deze keer, een stukje educatie over onze locale kalender:
The Six Seasons of Yawuru
The traditional owners of our land identify 6 seasons around the Broome region these consist of:
Mankala - December to March is the wet season. During the rainy season you will experience magnificent sunsets and amazing lightening displays as the rain replenishes the land.
Marul - During April the rain begins to deplete and the weather is still humid and hot. Big tides and abundant water in the area encourage rapid growth in the natural landscape
Wirralbu - At the start of May the cooler winds begin to come off the desert (Easterlies) and dew forms at night, marking the beginning of the winter.
Barrgana - In June and August the beginning of the dry season is discernible with a drop in temperature, starry nights and blue sky’s.
Wirlburu - The day’s start to warm up in September and the nights are still cool. A mist begins to form over the ocean and the area becomes dry and thirsty.
Larja - The build up of the wet begins in October in anticipation of the rain. The humidity begins to build and the days heat up.
Dit is de toeristenvertaling voor een mooie kalender die in locale taal en vorm vooral gebaseerd is op welke dieren of vruchten er op dat moment in overvloed zijn. De foto geeft je een aardige indruk van hoe er hier naar het weer gerefereerd wordt. Als de zalm vet is glimmen de ogen van de collega die je vertelt ‘hoe laat het is’ volgens de natuur. Die gaat dus vissen dat weekend want vele Aboriginals leven toch nog grotendeels van ‘bush tucker’. Wij zijn vorige week in Marul beland en genieten dus van koele wind en drogere lucht. De lucht is zwanger van de libellen (dragonflies); kleine fluweel rode, groen-gele en grotere turquoise-blauwe. Je waant je in een elfenbos als je rond zonsondergang buiten loopt.
Dus voor nu: de groeten uit een Broome in Marul tijd.
Op zijn kop en andersom voor het zuiden van Australië, dat behappen we nog wel: het is er winter als het zomer is in Nederland enzovoorts. Wat lastig wordt het als je refereert naar weer in een ander klimaat. In de tropen geeft het droge of regenseizoen toch niet voldoende informatie. Bovendien wordt het een beetje saai in een gesprek: 'het regent en het is beklemmend vochtig' een paar maanden per jaar of 'ja het is lekker zonnig en warm' het overgrote deel van het jaar. Dit wordt vooral beperkend voor de bewoner van dat gebied die toch echt over ander weer praat, al is het nog steeds nat, of vaker, nog steeds droog. En natuurlijk altijd warm.
Dus, deze keer, een stukje educatie over onze locale kalender:
The Six Seasons of Yawuru
The traditional owners of our land identify 6 seasons around the Broome region these consist of:
Mankala - December to March is the wet season. During the rainy season you will experience magnificent sunsets and amazing lightening displays as the rain replenishes the land.
Marul - During April the rain begins to deplete and the weather is still humid and hot. Big tides and abundant water in the area encourage rapid growth in the natural landscape
Wirralbu - At the start of May the cooler winds begin to come off the desert (Easterlies) and dew forms at night, marking the beginning of the winter.
Barrgana - In June and August the beginning of the dry season is discernible with a drop in temperature, starry nights and blue sky’s.
Wirlburu - The day’s start to warm up in September and the nights are still cool. A mist begins to form over the ocean and the area becomes dry and thirsty.
Larja - The build up of the wet begins in October in anticipation of the rain. The humidity begins to build and the days heat up.
Dit is de toeristenvertaling voor een mooie kalender die in locale taal en vorm vooral gebaseerd is op welke dieren of vruchten er op dat moment in overvloed zijn. De foto geeft je een aardige indruk van hoe er hier naar het weer gerefereerd wordt. Als de zalm vet is glimmen de ogen van de collega die je vertelt ‘hoe laat het is’ volgens de natuur. Die gaat dus vissen dat weekend want vele Aboriginals leven toch nog grotendeels van ‘bush tucker’. Wij zijn vorige week in Marul beland en genieten dus van koele wind en drogere lucht. De lucht is zwanger van de libellen (dragonflies); kleine fluweel rode, groen-gele en grotere turquoise-blauwe. Je waant je in een elfenbos als je rond zonsondergang buiten loopt.
Dus voor nu: de groeten uit een Broome in Marul tijd.
Subscribe to:
Posts (Atom)
