Lente, zomer, herfst of winter

Ons seizoen verandert van vochtig en heel warm naar aangenaam warm, een stuk droger en 's ochtends koel. De 'dry season' heeft haar intrede gedaan. Omdat we zes of twee seizoenen hebben, afhankelijk van je cultuur hier en alles andersom is ten opzichte van Nederland ben ik eeuwig de draad kwijt. Ik weet: het is lekker! Zalige bries, warm genoeg voor blote voeten, niet zweten, nog steeds dezelfde kleren aan - geen gedoe met mode en seizoengarderobes en thuis lekker alles open. School is in februari weer begonnen en zo ook werk. Beter nog: we hebben net alweer de eerste korte schoolvakantie van het jaar achter de rug. In de buurt werd een graffiti workshop georganiseerd voor kinderen en Joy vond het geweldig. Behalve haar eigen kunstwerk voor thuis mocht ze met een groepje wat pilaren in het jeugdpark beschilderen. Ze heeft er de krant mee gehaald (zie facebook). In de eerste week was het water koel en helder en zijn de kwallen verdwenen dus op naar het strand en lekker zwemmen. Dagelijks genoten, totdat Joy haar arm brak. Met gips mag je niet nat worden. Joy verloor haar evenwicht in de speeltuin en in haar reflex met haar arm tegen een metaal verbindingstuk geknald. Gelukkig was het geen gecompliceerde of bloederige breuk en we hebben inmiddels van alles geleerd over jonge botten, breuken en herstel. En weer wat nieuwe en oude bekende doktors ontmoet. Joy vond het allemaal reuze interessant en de doktoren vinden haar wel een gezellige patiënte geloof ik.

Joy is thuis en op school verbazend zelfstandig en doet bijna alles gewoon zelf met haar gipspootje, behalve haren wassen en veteren. Geen gezeur, fijn hoor. Alleen even een paar weken niet drummen of naar het circus. De laatste week van de vakantie zijn we toch op ponykamp geweest want dat wilde Joy toch niet missen. Hoewel een arts haar groen licht had gegeven om te rijden heeft ze daar niet voor gekozen maar verder wel met alle activiteiten, verzorgen etc meegedaan. Ik hielp en dus mochten we voor niets aanwezig zijn op Birdwood Downs en genieten van de omgeving het het hele gebeuren met de kinderen. Behalve de zorg voor de paarden en het rijden was er 's avonds theater en enge verhalen vertellen. En natuurlijk slapen in een slaapzaal met alle pret van dien.

Thuis groeit en bloeit er van alles. Sommige bananenbomen zijn al 3-4 meter hoog, dat wordt oogsten binnen een paar maanden denk ik. We hebben zeven watermeloenen gehad en de plant bloeit alweer dus die laat ik er nog even in. Op verschillende plekken in de tuin ontspruiten er nu zaadjes in toiletrolletjes, die kunnen mooi de tuin in zodra ik de grond in orde heb. Daar moet nog wat aan gebeuren maar komt tijd komt raad en dan kan ik ook meer zaaien, nl alles wat direct in de grond moet. De afgelopen week ben ik eindelijk weer fit geworden dankzij twee grote vrachtwagenladingen compost die met kruiwagen en deels in mand gedragen de vele 100m2 tuin in moest. 's Ochtends en namiddag 1,5 uur scheppen. Nu zijn alle planten en bomen blij en beter bestand tegen de droge warme winden die gaan komen. In de tuin zien we steeds meer leven. Spinnen, hagedissen, een jonge varaan, kikkers, vogels, twee muisjes waarvan eentje met nat pak onder in de gieter, ah gut, die wilde Joy natuurlijk als huisdier houden. De ander reeg ik bijna op het spit met de hooivork maar ontkwam toch nog, gelukkig. Met de hoeveelheid kikkers die ik tegenkom kan het haast niet anders dan dat er ook minstens ergens een slang zit. De libellen hebben hun tijd gehad en op een plantje in de vijver vonden we drie generaties rupsen met een soort doorn op de staart/rug. Een 2cm lang, de andere 5cm en een dikkerd van wel 10cm lang. Geen waterspinazie meer over dus. De foto's zijn alweer zes weken oud, het is allemaal al weer flink gegroeid sindsdien.

We hebben nieuwe buren die tot mijn schik om de rekening van de schutting kwamen vragen. Hier moet ieder de helft betalen maar pas als je er woont. De eerste die bewoont of de schutting neerzet bepaald wat het wordt en mag gaan kosten. Ik had de rekening klaarliggen maar vond het toch wel heel aardig dat ze daarom kwamen vragen en ik er niet mee hoefde aan te kloppen: 'Welkom, leuk dat jullie er nu zijn, hier is de rekening, even betalen graag.' Dit werkt leuker. Het lijken vriendelijke mensen. Ze weten van Joy's drummen en maken zich er niet druk om. Op het werk gaat alles goed. Ben nu officieel supervisor en het lijkt erop dat de paar collega's die in de weerstand zaten zich er nu bij hebben neergelegd. De sfeer is er daarmee echt wel weer beter op. Komende week ga ik een collega face-to-face begeleiden in Kununurra. Even voor twee dagen 1500 km vliegen. Joy blijft bij een goede vriendin. Die komt op een leeftijd waar ze dit soort momenten welkom heet; een goede aanleiding voor een logeerpartij en avontuur. In juni moet ik ook weer een trip naar Perth voor een vergadering. Dan vind ik het wel weer even welletjes. In onze nieuwe wijk komen steeds meer mensen wonen. Wij bemoeien ons een beetje met het organiseren van activiteiten waarvoor wat geld is om buurtvriendelijkheid te bevorderen. Joy heeft een boekclub opgericht. Iedere zondagmiddag in het park voor de deur kan iedereen boeken ruilen, weggeven, lezen, voorlezen, uitlenen of lenen. Alleen voor het lenen hebben we wat strookjes gemaakt en verder is er geen gedoe. We hebben het net geadverteerd, ik ben benieuwd of er veel kinderen met aanhang zullen reageren. Mensen die erover horen zijn heel enthousiast, zowel kinderen als ouders. Ik probeer nog wat extra vroege vogels fitness lessen te regelen want die hebben we de afgelopen weken genoten en dat was fijn. 6 uur in het park bootcamp, boksen, body balance en circuit training. En oh ja, we proberen ook wat vrijwilligers te vinden voor 'crafternoons', mozaiken, insecthotels maken enz. Lekker bezig dus. Mijn familie heeft een samenkomst begin juli en nu voelen we wel even de drang om naar Nederland te komen, maar ja, het zit er even niet in. Wij groeten jullie weer eens digitaal en zullen ook weer wat vaker bellen. We horen natuurlijk weer graag wat jullie bezighoudt... Liefs