Kerst in Broome (4)
We werden net verrast door een tropische kerstman. Niet een eigenlijk, wel drie! Ze dragen zonnebril, slippers en board shorts en zitten op een 4WD tow truck met gebronsde gespierde benen. Met gillende sirene rijden ze door de straten om kinderen een zakje snoep toe te gooien en Merry Christmas! te wensen. Joy was dit jaar voor het eerst op de juiste tijd en de juiste plaats en voor de goede orde meteen maar even twee keer achter elkaar. Een keer terwijl zij de vuilnis wegbracht en de volgende ronde terug thuis in de carport.
Volgens mij zijn we allemaal ernstig in de war. Sinterklaas, de kerstman, Jezus, de wintergod; alles wordt op een hoop gegooid en maar gevierd rond deze tijd. Er zijn wat overeenkomstigheden. De gevierden hebben allemaal een baard en er wordt gegeven dat het een lieve lust is. Waarschijnlijk is er ook nog wel ergens een link naar de snoepjesgooierij tijdens carnaval over om en nabij zes weken. Enfin, zolang er maar plezier en goede zin is, en de ervaring van een beetje generositeit kunnen we allemaal wel gebruiken. Een vooral: een paar vrije dagen. De meeste mensen hier krijgen van de baas de dagen tussen kerst en oud & nieuw cadeau, dus ik heb bijna 2,5 week vrij terwijl ik daar maar een dag voor hoef op te nemen. Ha :) Joy heeft 7,5 week grote school vakantie dus die klaagt ook niet.
Voor mij liggen er dit jaar wel zeven cadeaus onder de boom! Voor Joy natuurlijk nog veel meer. Pakjes uit Nederland, op school gemaakte pakjes, thuis gemaakte pakjes, foppakjes, pakjes van vrienden, van alles wat. Zelf hebben we voor select gezelschap stoffen kerstuiltjes gemaakt, allemaal net een beetje anders en heel schattig. Oh ja, en een (1) echte kerstkaart gestuurd, de rest heeft hopelijk onze digitale kaart ontvangen.
Ons boompje van $6.99 doet het nog heel goed en blijkt robuust. Het is al een keer omgevallen dit jaar en er is niets mis mee. Geloof het of niet maar het went. Een plastic boom opzetten terwijl het 35 graden is. Joy heeft de boom versierd dit jaar en hij is mooier dan ooit. Ze begrijpt nu het 'less is more' principe en heeft de lampjes en de slingers achterwege gelaten. Onder de boom heeft ze een collage van zelfgemaakte kerstversiering gehangen. Prachtig.
Hier vieren we Christmas Day met het uitpakken van cadeaus na het opstaan en een warme lunch. Ik weet niet of jullie je nog herinneren hoe het er op Mountain Valley station aan toe ging (1996)? Om 11 uur 's ochtends beginnen, veel eten, nog veel meer drinken, meer eten en nog veel meer drinken en dan rond 14 uur pogen cricket te spelen op een van de heetste dagen van het jaar. Dan besluiten een dutje te doen voor de volgende poging van cricket om de volgende ochtend met een kater wakker te worden. Hier is het niet veel anders. Minstens de helft van de Broomse populatie is weg. 4-6 weken op familiebezoek elders of reizen. De andere helft viert kerst met elkaar; a strays and waifs Christmas dinner heet het. Wij zijn uitgenodigd bij vrienden en voor oud & nieuw op Birdwood Downs.
Wij hebben een ander soort stray deze kerst. Een paar weken geleden dacht ik een 'mew-mew bird' te horen in de tuin. Dat zijn vogeltjes die klinken als een miauwende kitten. Deze was heeeel goed, maar goed ik tuin er altijd in met deze volgens dus wellicht was de mew maar gemiddeld. De volgende ochtend hoorde ik het weer. Deze is echt heel goed dacht ik weer, ik zou toch zweren dat deze vogel een vachtje en lange staart heeft. Toen ik op het punt stond om hoofdschuddend weer naar binnen te gaan zag ik twee grote groene ogen en twee grote oren uit mijn hangpotplant opstijgen. Het was een kitten. De avond ervoor had ik een lang gesprek gehad met Joy over huisdieren want zij wil zo graag. Ik heb diverse bezwaren. De belangrijkste is dat ik niet van dieren in gevangenschap houd (alles wat in een kooi moet dus of waar ledematen afgeknipt moeten worden om vluchten te voorkomen) en ten twee ben ik faliekant tegen katten in Australië. Bovendien zei ik aan het eind van een gesprek: een huisdier kies jij niet, die kiest jou. En de volgende dag was het mew-mew dag. Aha, zei Joy, je zei het zelf, we hebben nu dus een kat! Goddank werd er aan het eind van de dag op de deur geklopt; de buurvrouw die haar oppaskitten zocht. Lang verhaal nu iets korter: Venus is regelmatig bij ons op visite nu. Via de tuin of omdat Joy haar ophaalt om te spelen. En vanaf vandaag t/m 3 januari is zij bij ons omdat de oppasmoeder op vakantie gaat. De echte moeder blijkt niets meer van zich te laten horen. Ze gaat terug de 3e, waarnaar toe dat zoeken de (oppas)moeders maar uit. Ondertussen geniet Joy met volle teugen en voel ik me afwisselend streng, rechtvaardig, schuldig, grootmoedig en blij, blij dat Joy in ieder geval een heel goede kerst heeft. Met kat. Die wel uit de boom moet blijven vanaf nu.
Voor jullie ook allemaal een goede kerst en een leuke jaarwisseling, vanaf onze impro-slee, hoho!
Updeetje
Genieten. Heerlijk. De zwoele, aangenaam warme avonden tijdens de overgang van 'dry' naar 'wet' seizoen. Krekels, de geur van mangos (in de droger nu), frangipani bloemen, wolken! De eerste onweersbuien hebben zich al laten zien, prachtige bliksem boven de zee.
Tussentijds, wat aardser.
Joy op school erkend voor haar creativiteit in kunst en muziek, en daar blij mee. Buiten school net gestart met drumlessen en, bias of niet, volgens mij heeft zij talent. De muzikaliteit van haar vader geërfd. Ze geniet er in ieder geval heel erg van en tot nu toe gaat het goed. Joy gaat nog steeds met plezier naar de schaakclub en speelt nu soms tijdens de lunch een partijtje met een vriendinnetje. Samen gaan we sinds kort wekelijks na school naar een naaiclubje (ouderwets of leuk? allebei) wat we heel leuk vinden. Dit weekend hadden we stofjes tekort en Joy stelde voor onze kleding eens onder de loep te nemen. En haar verkleedkist. Geoogst werden aardig wat stofjes waar mee gewerkt kan worden. Joy heeft een bakje met haar naaiwerk, wat knoopjes en stof, dat ze mee naar school neemt en waar ze soms alleen of in gezelschap wat mee doet. Thuis draagt zij meer bij. Ze heeft plezier ontdekt in koken en vooral nu wij zelf een klein kruidentuintje hebben, helpt zij met maaltijdbereiding, creatiever en vaker en eet ze nog gezonder. Ze maakt de lekkerste combinaties. Ooit een salade met watermeloen, rode ui, selderie, pijnboompitjes en munt gegeten? Heerlijk. Pannenkoeken maken kan zij ook bijna zelf, alleen het fornuis is nog wat hoog en de pan toch echt heet als er omgedraaid moet worden (de pan is te zwaar om te tillen). Dit weekend scoorden wij een fantastisch leren hobbelpaard. $15 en natuurlijk is Joy er veeeel te oud voor. Maar het paard was 'funky' en Joy zag er potentieel in. Thuis gekomen heeft ze 'Ginger' eerst goed ingereden. Getest op rondhobbelen, tv kijken, lezen en gesprekken. Goedgekeurd. Toen tijd voor de make over. Ginger heeft nu een prachtige blonde vlecht voor manen, met frangipani bloem erin. Lange zwarte wimpers. Een roze mond die een beetje open kan en dan zie je haar tanden. Goed voor het voeren van wortels. En last but not least: onder de leren franje staart zit er nu een poepgat. En de drollen kun je naar beneden zien vallen. Als ze het doet doet ze het goed; het is een echt paard en als het wortels eet moet het ook poepen. Doel was mij onder de tafel te krijgen met deze actie en daarin was zij geslaagd. Tussen het spelen door heb ik momenteel weer inspiratie voor Nederlandse les dankzij wat geleend materiaal. Lezen gaat haar zo goed af, schrijven wordt moeilijker maar daar hebben we nu een oplossing voor; we gaan dagelijks dictee doen. Rekenen is lastiger, we zullen zoeken totdat we een manier hebben om haar aan de gang te krijgen. Het niveau op de school is abominabel en Joy verveelt zich vaak in de klas. Thuis gelukkig niet :) Nog vier weken en dan is het weer grote schoolvakantie. 8.5 week heeft Joy, mama helaas niet dit jaar ivm onze vakantie naar Nederland. We vinden er wel wat op.
Met mij gaat het heel goed. Inspiratie gevonden op het werk. Ipv lange termijn studieplannen besloten mij het komend jaar op een thema te richten en daar zoveel mogelijk in bij te scholen. Thema is kinderen. Vanaf vorige week doe ik als deel van het family dispute resolution (mediation) proces bij ouders nu ook child inclusive practice; het horen van de ervaringen van scheiding en post separatie afspraken tussen ouders in het kind en deze feedback aan de ouders presenteren. Interessante training over trauma, invloed op de hersenen en families steunen in beter communicatie zit er aan te komen. Heel misschien krijg ik het voor elkaar om de Nederlandse post graduate video interactie begeleiding opleiding naar Australië te halen, duimen. De gesprekken lopen. Thuis blij, natuurlijk. De stap om naar Broome, Australië, te verhuizen heeft nog steeds geen twijfels opgeleverd en gaat dat ws ook nooit doen. Sociaal een steeds leukere kring, zelf wordt ik beter in keuzes maken wat dat betreft. Joy krijgt steeds meer invloed op alles wat wij ondernemen en tot nu toe bevalt dat ons allebei goed. Wel lekker om niet steeds alleen de beslissingen te hoeven nemen ;) Ben zelf steeds meer in 'raw food' geïnteresseerd en probeer altijd ons dieet te verbeteren. Koemelk is er bijna helemaal uit; ik maak nu zelf amandelmelk. Lekker! Heerlijke taarten ook, wordt 'vegan cheesecake' genoemd maar vind ik zelf gewoon tart. Gebaseerd op noten. Mjam. En suikerloos. Nog regelmatig sporten; zumba, pilates, aquarobics, waar ik wanneer maar zin in heb. Doet me goed. Al met al: het leven is goed aan deze zijde van de aardkloot. Ik hoor graag weer eens van jullie hoe het daarboven is. Liefs.
Peace One Day
Zoals sommigen van jullie wellicht weten ben ik actief in het Alternatives to Violence Project. Omdat we niet genoeg te doen hadden, uhum, besloten we dit jaar Peace One Day te vieren en onder de aandacht te brengen in Broome. Dat is goed gelukt! Er stond een mooi artikel in de lokale krant, helaas kan ik geen pdf's uploaden hier, maar ook op onze Facebook site staat een stukje:
Peace One Day in Broome 21/22 September 2012
What a difference a day makes... We have just celebrated Peace and brought awareness to international Peace Day at the Courthouse Markets in Broome. 8-1pm people enjoyed Tai Chi sessions, lots of FREE HUGS, treats made by Raw Love Van's Mandy and energy balls made by the women in our regional prison. Many have posed in our Peace Photo Booth - photo's soon to follow, as well as enjoyed peace songs performed by Susie Quicke during her live session at the Courthouse. Also Joy and her band of friends handed out heaps of flyers about our activities and raised $51.95 along the way as extracurricular spontaneous activity! Thank you all for your contributions to AVP Kimberley so we could have many people aware of Global Peace Day: Broome Courthouse Markets, Raw Love Van, the women in BRP, Red Dot + Red Cross shop for props, Yuen Wings for mats, Goolarri media for running peace films and Vanda for playing lots of peace songs. ABC for hearing us out and broadcasting far and wide re our activities. Justine De Bruyn for running a great free Zumba class on Cable Beach which was very well received and enjoyed. Nothing possible without the time and energy of the AVP Kimberley volunteers. THANKS ALL, PEACE!
Voor diegenen die ons willen steunen, 'like' alsjeblieft onze Facebook pagina
http://www.facebook.com/pages/Alternatives-to-Violence-Project-Peaceful-Pathways-The-Kimberley/114704121958013?fref=ts
Sandfly Circus: Bored Games
8
8 jaar geleden kwam Joy op de wereld en dat hebben we natuurlijk gevierd. Ieder jaar lijkt voor Joy's verjaardag een dag niet genoeg; het feest begon al op zaterdag toen Joy een nieuwe fiets kreeg. Ze kan er nog steeds niet over uit hoe hard ze kan op deze fiets: 'mam, ik moest de fiets tegenhouden zo hard ging die', na haar eerste rit helemaal alleen naar het zwembad (300m van ons huis;)). 
De rest van de zaterdag hebben we besteed aan de voorbereidingen voor het feestje zondagochtend bij het zwembad. Maar liefst 20 kinderen waren er uitgenodigd dit jaar. 
Joy is ontzettend verwend met veel aandacht en cadeautjes en genoot erg van haar partij. Het leukste vond ze de spelletjes en daarin was zij niet alleen. Het feest begon met brandweerteam, daarna slangen happen en in het water is Hungry Whale en Ship to Shore gespeeld.
Joy was blij met mijn voornemen om aan de huidige verjaardagscultuur van teveel ongezonde snacks en het uitdelen van voortdurende prijzen en afscheidstasjes voorbij te gaan. Geïnspireerd door vrienden hielden we het simpel en natuurlijk, wat betreft eten maar ook wat betreft de spelletjes en afscheidspresentje: geen wedstrijden en aan het eind van het feestje kon iedereen grabbelen en kreeg een edelsteentje en een handgemaakt lokaal zeepje. Gelukkig vonden alle kinderen dat prachtig en was dus iedereen blij.
We zijn nog uren met een handje vol vrienden bij het zwembad gebleven om daarna thuis in te storten, moe maar voldaan. Daar werd ik wel even geconfronteerd met mijn abominabele cadeau want: 'Mam, eigenlijk is de fiets geen goed cadeau. Ik ben er wel heel blij mee maar een fiets is een noodzakelijk iets en geen cadeau. Een beetje teleurgesteld ben ik wel'. Slik. Brutaal als de neten maar ze heeft ook gelijk. Dat ik er met haar 2e (loopfiets), 4e en 6e verjaardag mee wegkwam is tot daar aan toe maar tja ze is nu 8. En wij hadden zo een drukke week achter de rug, altijd samen, dat ik geen kans had gehad om nog iets bijzonders voor haar te kopen.
Vandaag, haar eigenlijke verjaardag, moest ik een lange dag werken en was Joy naar de buitenschoolse opvang. Er werden 45 kinderen verwacht, en sorry, maar een traktatie daar kon ik echt niet organiseren. Die lieverds hadden echter zelf een supergrote taart georganiseerd en iedereen heeft voor Joy gezongen. Joy was verkleed want het thema vandaag was 'verkleed je in een figuur waarvan de naam met dezelfde letter als je jouwe begint'. Drie keer raden wie Joy was...
En hoewel ik helemaal stuk was aan het eind van deze verjaardagsrit begon mijn dag goed: gekust door Jack Sparrow! Whoopie, hoeveel vrouwen beginnen zo aan hun dag?! Tijdens de lunch snel naar de teken- en schilderzaak gereden om een vulpenset en inkt voor Joy's verjaardag te kopen; dat wilde ze heel graag hebben, en om naar de postbus en -kantoor te vliegen want Rick's pakket was ook aangekomen. Ik leek wel een koerier; vol pakjes met DHL stickers in hoog tempo ronddarrend op de fiets. Joy was natuurlijk helemaal in de wolken bij thuiskomst en heeft met een verzaligd gezicht alle cadeaus uitgepakt en digitale kaarten bekeken. Daarna zijn we lekker naar de Japanner gegaan om te eten en nu, een uur nadat Joy in slaap is gestort kan ik terugkijken op een geslaagde verjaardag. Oh nee, oh god, er moet nog op school getrakteerd worden, er komt geen einde aan...
Niki
Where The Wild Things Are
In Joy's klas, kan ik verklappen. Het was opvoeringstijd voor 2E, dit gebeurt hier om beurten tijdens de wekelijkse 'assembly'. Assembly begint altijd met het zingen het volkslied. Joy kent de tekst, ikzelf sta nog steeds halfslachtig te playbacken want het wil er maar niet in en het heeft een hypocriet smaakje:
Australian National Anthem
"Advance Australia Fair"
words and music composed by
Peter Dodds McCormick
proclaimed Australia's National Anthem
by the Governor - General on 19th April 1984
Australians all let us rejoice
For we are young and free
We've golden soil and wealth for toil,
Our home is girt by sea:
Our land abounds in nature's gifts
Of beauty rich and rare,
In history's page let every stage
Advance Australia fair,
In joyful strains then let us sing
Advance Australia fair.
Beneath our radiant Southern Cross,
We'll toil with hearts and hands,
To make this Commonwealth of ours
Renowned of all the lands,
For those who've come across the seas
We've boundless plains to share,
With courage let us all combine
To advance Australia fair.
In joyful strains then let us sing,
Advance Australia fair.
Enfin, daarna een gezamenlijk gebed. Ook dat is nog steeds een ongemakkelijk moment. Vouw je nou wel of niet je handjes als je niet katholiek bent en wat doe je met
je handen terwijl alle andere aanwezigen druk kruisjes slaan? Is daar eigenlijk etiquette voor, hoe zich te gedragen te midden van anders-gelovigen?
Enfin, een paar minuten vermakelijk ongemak of ongemakkelijk vermaak, dat hangt wat af van de stemming, en daarna was het tijd voor het optreden van Joy's klas. Ik weet niet hoeveel mensen het boek 'Where The Wild Things Are' kennen, mogelijk is de film die een jaar of twee geleden uitkwam meer bekend. Het is een bijzonder verhaal. De klas was goed voorbereid en heeft veel werk gestoken in het maken van de achtergrond, maskers en het verkleden natuurlijk. Grootste pret hadden ze tijdens de voorstelling zelf en zo ook het publiek: alle andere kinderen van de school met leraren en ouders. Er is een filmpje van, maar digibeet dat ik ben, ik heb geen idee hoe dat te delen. Een ieder die zich geroepen voelt om mij een minicursus te geven is welkom.
Inmiddels ontvouwen zich serieuze plannen om weer eens naar Nederland af te reizen samen. Midden april tot eind mei kijken we naar. Een weekje samen vakantie vieren (als iedereen nog hard werkt en naar school gaat), daarna kunnen we met anderen vakantievieren in de meivakantie. Dan is het plan dat we ergens een leuke plek vinden, op een boerderij of minibeestenboel waar Joy naar school kan voor zeker drie weken en ik een beetje kan werken en leren. Liefst een biologische gevarieerde omgeving dus, landelijk, heerlijk. We hebben er al zin in. De laatste week wil Joy nog graag vakantie vieren terwijl iedereen in Nederland dan al weer druk in de normale routine zit, wat we dan gaan doen weten we nog niet. We zien het wel. Ideeën zijn welkom :)
Wij zien er naar uit jullie allemaal weer te zien en in onze armen te sluiten xxx
School Holidays, Birdwood Downs - 2
School Holidays - Marsh Art
The Perfect Broome Wedding
Vanochtend om half zes waren we op voor een heel bijzondere gelegenheid. Onze vrienden Sarah en Dave zijn getrouwd tijdens zonsopgang op Entrance Point. Wat een ongelooflijk bijzondere gebeurtenis: de pindan rotsen, turkoois zee, zonsopgang op de achtergrond en het geluid van de golven met een akoestisch spelende/zingende David Pigram. Fantastisch. Ongeveer 30 genodigden in verschillende staat van wakker worden, allemaal blij en allemaal onder de indruk van de liefde, want die spatte ervan af. Daarna zalige hapjes met champers en uiteindelijk allemaal richting 12Mile Cafe voor een zeer uitgebreid ontbijt onder de mangobomen in volle bloei. Wat een dag... (foto volgt hopelijk gauw)
The Reef
In his most adventurous project to date, Richard Tognetti takes musicians and surfers to the rugged surf coast and tough desert landscape of northern Western Australia to create a new performance piece at the intersection of music and nature.
Travelling with Tognetti to world heritage-listed Ningaloo Reef, making music and surfing with the locals, is a remarkable collection of artists: photographer Jon Frank, director Mick Sowry, composer Iain Grandage, didgeridoo player Mark Atkins, singer Steve Pigram and the young musicians of ACO2 (Australian Chamber Orchestra).
Together they’ll create a performance using music and film to further delve into the links between surfing, the ocean, landscape and music previously illuminated in Musica Surfica and The Glide.
The Reef is a co-production by the ACO and Tura New Music, created at Ningaloo Reef in May 2012.
To see photos and articles about the making of The Reef, visit the blog. Watch a clip from The Reef at vimeo.com/44705490.
Zo. Ik kan het ook allemaal wel vertellen maar het was al zo handig opgeschreven.
Joy en ik zijn net thuis van dit concert. Het was mooi. Heel mooi.
Locatie: Cable Beach amphitheater. Een groot gazon in passende vorm aan het iconische strand. Fantastisch beelden. Heel mooie muziek. Steve Pigram... die man heeft een hemelse stem en vingers (gitaar). En niet alleen Steve, er werd heel veel moois afgetokkeld en gestreken en ook de didgeridoo was indrukwekkend.
Omdat het vreselijk koud is (vanavond was het 15 graden) lagen alle 'locals' zoals gewoonlijk in deze tijd van het jaar tegen elkaar aan, op een matje of zeiltje, gewikkeld in dekbedden of dekens. Kussentje erbij, drankje, hapje. Fantastisch. De toeristen mochten van ons alle stoelen hebben in hun mooie gala kledij. Gna gna. Die waren gekleed op een avond in de tropen!
Er was een wanklank. Een treurklank eigenlijk. De pauze werd iets vroeger ingelast omdat er net een vliegtuig was neergestort, vlak bij het strand. De hulpdiensten moesten langs de 'tribunes' het strand op. Na een kwartier spanning hoorden wij dat het een klein vliegtuig betrof. Het maakte vooral de beelden van enorme rollende golven en grote diepte nog indrukwekkender terwijl het concert doorgaat en iedereen in gedachten bij de ongelukkigen is. Weten dat er mensen in nood zijn of al het leven verloren hebben in le grand blue, bijna op gehoorsafstand van die hemelse muziek. Tot nu toe, 4 uur later, hoor ik nog steeds onophoudelijk helicopter en vlieggeluiden. De zoektocht loopt, geen resultaat zover.
Vandaag was mijn eerste dag van een korte vakantie. Joy wilde houten poppen maken en heeft de ochtend spelend en knutselend in het buurthuis doorgebracht. Ik deed de boodschappen en dronk een kopje chai bij mijn favoriete cafeetje. Realiseerde me daar voor de ziljoenste keer hoe gelukkig ik ben. En hoe intens blij ik ben dat ik in Broome woon en hoe vaak ik dat Voel. Dat Joy hier opgroeit. Dat zij in mijn leven is. Dat wij gezond zijn. Hoe goed de kwaliteit van ons leven is. Dankbaarheid. Nog maar een keer dan na vanavond.
Aliens on 2Earth
Mama's verjaardag
Wij gingen uit eten voor mijn moeders verjaardag. Wij gingen naar een Japans restaurant. Het eten was heel lekker. Wij aten miso soep, dumplings met gamba’s en een soort groente omelet met tofu. Zij noemden het pannenkoek, de Japanse naam weet ik echt niet meer. Voor toe hadden we kokos ijs met een warme gevulde wafel. Dat was superlekker.
Toen wij klaar waren gingen wij naar de kermis. Ik zag veel van mijn vrienden en vriendinnetjes. Je kon op een luchtkasteel, in de draaimolen, in grote luchtballen waarin je kan rondrollen, er was een ‘zipper’ met wagentjes die op de kop gingen. Er waren ook dingen te koop, zoals sieraden en eten en drinken. Wij gingen in dit botsautootje en ik ging sturen. Het was fantastisch.
Toen zag ik een stal met een paar pruiken. Ik vroeg mijn moeder of wij de mevrouw konden vragen hoeveel ze kosten. Mijn moeder zei ja en de mevrouw zei $15 en mijn moeder zei dat is goedkoop. Ik ging eerst de zwarte proberen maar die stond niet goed en toen de paars en roze en die stond heeeeel goed en ik ging die kopen met mijn zakgeld en toen gingen wij naar huis.
Joy
Stargazing
Family night voor Astrid & Joy. Al weken probeerden wij de lokale Astro Tour bij te wonen en steeds kwam er iets tussen, het stond even niet in de sterren voor ons zeg maar. Vandaag wel. We hadden een fantastische afsluiting van een leuke dag.
Onze dag begon voor mij met een gesprek met de directrice van Joy's school. Type dikke ouwe vuurspuwende draak, dus mijn pogingen om gezonder eten in de school te krijgen, de Yawuru (lokale bijna uitgestorven taal) lessen wat leuker te maken en wat minder nadruk op competitie maar grotere nadruk op coöperatie te krijgen losten als snel in rook op. Weten we dat ook weer.
Daarna naar een dienst in Joy's school kapel. Leuk, weer eens wat nieuws. Ik was nog nooit in de kapel geweest en Joy had een kleine bijdrage in de dienst dus daar ging ik dan. En Alleluia! Ik heb bijna alle cues gemist, al staan alle 'samen' stukjes vetgedrukt in het programma en wordt dat bijna letterlijk gevolgd. Uiteindelijk hield ik maar gewoon mijn mond. Het thema was Love one another en vervolgens ging de dienst over toen Jesus dood ging en hoe Judas vertrouwt werd om op pad te gaan met een belangrijke boodschap (duh, vertrouwen of nativiteit?). En die priester maar aan de wijn, ja zo kan ik het ook, hij bleef maar naar die beker grijpen! En toen de communie. Moet je als je ongelovige bent nou wel of niet in de rij naar voren om vervolgens een stukje ouwel te krijgen waarvan je niet weet wat je ermee aan moet? De hele etiquette zou vermoeiend geweest zijn als het niet zo vermakelijk was. En klas vol 7-jarigen zit nl niet stil een uur lang dus er gebeurde van alles naast, achter of tijdens de kerkelijke rituelen en dat was grappig om te zien. Gelukkig eindigde de dienst in een swingend nummer over dansen (ja, zelfs nadat hij was opgehangen). Een lekker deuntje dat nog een tijdje bleef hangen. Toch wel gezellig zo een dienst.
De rest van de dag heb ik wat rondgefietst om klusjes en boodschappen te doen totdat het tijd was voor de 'assembly'. Een wekelijks eindbijeenkomst van de lagere school waar Joy wederom het podium op mocht om een Certificate of Merit in ontvangst te nemen. Deze keer is de beschrijving wat langer dan Goed gedaan, fantastisch lezen etc, er staat: Joy is a delight to teach as she is always enthusiastic and prepared to learn. She always strives to do her best and is helpful to others in the class. Well done Joy! Trots als een pauw was ze. Ik was een pauw zonder mooie staartveren want hoe kan het toch?! Thuis wil ze nooit wat horen als ik iets probeer te delen/over te brengen (zij weet namelijk alles al), raffelt ze dingen af en steekt ze geen vinger uit tenzij ze er echt niet onderuit komt. Ik schaam me diep, ben tenslotte een afgestudeerde pedagoge. Ik snap het niet. Hoewel ik regelmatig complimenten krijg over Joy en leraren zeggen 'het is duidelijk dat je thuis veel leuke dingen met haar doet en ze het goed heeft, het is echt een heerlijk kind!', hoe komt het dan dat ik moet zeuren om dingen gedaan te krijgen? Gekker is nog dat ik over dit soort dingen anderen dus advies geef in mijn werk en met goed resultaat. Breek mijn klomp. Enfin, ik dwaal af, het ging over leuke dingen.
Na de assembly en dus na school ging Joy naar het circus voor een extra les in 'areal work'. Zij koos voor 'silk', wat betekent dat ze in twee stroken zijde klimt en daarin allerlei capriolen uithaalt. Het ging heel goed en ze heeft genoten. Onderwijl was ik met een groepje vriendinnen naar een meditatieklasje voor Tibetan Dragon Meditation. Twas leuk en ik kwam er zoals meestal vrolijk en opgeruimd vandaan.
En dan de avond. Vrijdagavond is dus onze family night. Eten we iets wat we extra lekker vinden of gaan uit eten, spelen we spelletjes tot laat, of kijken een film (veruit Joy's favoriet). Vanavond dus eindelijk de tour. Stiekem via de McDonald (wil eigenlijk niet toegeven dat wij daar wel eens langsrijden, want de softijsjes... Bij aankomst op de tour locatie net buiten de stad/het dorp zaten er zo een 25 mensen opgesteld in een halve cirkel rondom zes giga telescopen. En daar ging er een andere wereld voor ons open. De gids kon goed en op een leuke manier uitleggen hoe snel en op welke wijze de aarde beweegt, zo ook de planeten zich tot elkaar en de sterren verhouden in onze Milky Way. Tweehonderdduizendmiljoen sterren zei hij, calorieën hoorde ik en had plotseling inzicht in waarom dat buikje er nog steeds zit. Indrukwekkend wat we allemaal kunnen zien, en dan in het bijzonder vanaf deze locatie. Het blijkt, ja, even opscheppen, dat sterrenkijken in Broome echt bijzonder is. 18 graden van de equator kun je vrijwel alle constellaties bekijken als is het soms maar deels. En de vrijwel altijd heldere luchten maken het nog gemakkelijker. We hebben ontzettend veel geleerd en echt genoten van de informatie die vaak met de nodige humor werd overgebracht, het kijken, het gezelschap en het besef van hoe bijzonder het is dat wij leven. Wij miniscule, nietige, zeer tijdelijke wezentjes. Geluksvogels, ik blijf het zeggen.
To Ride an Ass
Tien dagen geleden en vandaag vierden Joy en ik onze emigratie naar Australië met ons eigen kleine familie ritueeltje: iets nieuws doen. Op de bewuste dag, 23 maart, waren wij precies vier jaar in Australië. Joy woont dus al langer hier dan zij in Nederland geleefd heeft. Dat was toch wel even een moment om bij stil te staan voor mij. Met Joy mondde het uit in een gesprek over 'het gras aan de andere kant van de heuvel dat groener lijkt'. Dit naar aanleiding van Joy's idee dat het leven in Nederland toch leuker is terwijl wij ontelbare keren terughoren dat het klinkt alsof ons leven een superlange heerlijke vakantie is (en zo voelt het eigenlijk ook!). We zullen nooit weten of zij hetzelfde idee zou hebben over Australië als zij opgroeide in Nederland en besef zou hebben van een mogelijk leven hier. Enfin, we vieren ons leven hier toch want het is mooi en het is nu vier jaar sinds de grote stap. Joy is het overigens met mij eens dat het steeds beter wordt en dat lijkt haast niet de kunnen.
We zijn lekker uit eten geweest en hebben genoten van een avondje opdoffen, elkaars gezelschap en smullen. De lemon tart bij Cafe D'Amore, echt, het is een orgastronomisch hoogtepunt. Enfin, iets nieuws doen, semi-avontuurlijk, is tot nu toe elk jaar weer heel anders uitgepakt. Nadat wij ons eerste emigratieverjaardag over de Kimberley vlogen in een Cessna, het tweede jaar met de hovercraft Roebuck Bay in gevaren zijn en daar op de mudflats getafeld hebben, hebben wij ons het derde jaar heel gemakkelijk gemaakt en had ik een heerlijke spa behandeling en ging Joy er op uit om met vers geplukte bloemen zelf cremepjes te maken en daar mij mee in te smeren. Eigenlijk wilde ze dat dit jaar weer doen, maar ja, de deal is: iets nieuws. Wat nu? was dus de vraag die ons vanaf begin maart bezig hield. Uiteindelijk heb ik een middagje paarden geregeld, iets waar Joy heeeel blij mee was. Een paar kennissen van ons wonen op 12 mile, net buiten Broome dus en die waren bereid om dit mogelijk te maken. De paardenervaring zou iets zijn met eerst verzorgen, dan rijden, daarna voeren en wat leren van en over paarden. Derhalve togen wij vandaag wij met lange broek en fietshelmen naar Claudia, Tony en kinderen. We kregen een tour over hun stuk grond en hebben kennisgemaakt met drie kamelen: een reuze dame Karli, een scharminkel in revalidatie Cabellero en de los lopende bruine krulkameel Pespi Cola. Daarna leerden wij de paarden kennen: een met een onuitspreekbare, niet te onthouden en dus nu onbekende naam en Pawpaw (papaja), een prachtige jonge Arabische hengst. En toen bleek er nog een bewoner, namelijk Muldoon, het muildier. Daarna hebben we nog ik weet niet hoeveel honden leren kennen, kippen en de butcher bird familie die zich ook permanent gevestigd heeft bij deze beestenbende. Het leuke was dat alle dieren steeds met elkaar communiceerden en het goed met elkaar kunnen vinden. Paarden en kamelen hinniken naar elkaar zodra zich er een aandient of weggeleid wordt. Honden en kippen scharrelen rond waar de actie is. Het was allemaal super gemoedelijk en fijn. Omdat het anoniem te blijven paard nog moet leren mensen op zijn rug te verdragen waren Pawpaw en Muldoon voor vandaag gecharterd. Helaas bleek Pawpaw kreupel en restte voor ons paardenavontuur Muldoon. We hebben ze wel samen geborsteld en geknuffeld. Daarna heeft Joy een paar rondes begeleid op het muildier gereden terwijl ik ernaast klossend het paard of muildier? werd voor het anderhalfjarige kind van onze gastheer en -dame. Toen er genoeg rondjes gereden en rondgeklost waren en nadat de paarden gevoerd waren kon ik achteroverleunen en genieten van 'bush Broome' terwijl Joy zich rollend in het zand en springend op de trampoline met de kinderen vermaakt heeft. Vervolgens werden we voor het avondmaal uitgenodigd en was zo de middag om. Twas niet echt wat ik in gedachten had (ik had graag samen met Joy een lange rit gemaakt) maar het was fijn en Joy heeft echt genoten. Het nieuwe van vandaag zat em niet zo zeer in de ervaring maar meer in de vriendschap die zich lijkt te ontwikkelen tussen Tony, Claudia en mij en tussen Manaki, Kaiana en Joy. Vind ik mooi.
We zijn lekker uit eten geweest en hebben genoten van een avondje opdoffen, elkaars gezelschap en smullen. De lemon tart bij Cafe D'Amore, echt, het is een orgastronomisch hoogtepunt. Enfin, iets nieuws doen, semi-avontuurlijk, is tot nu toe elk jaar weer heel anders uitgepakt. Nadat wij ons eerste emigratieverjaardag over de Kimberley vlogen in een Cessna, het tweede jaar met de hovercraft Roebuck Bay in gevaren zijn en daar op de mudflats getafeld hebben, hebben wij ons het derde jaar heel gemakkelijk gemaakt en had ik een heerlijke spa behandeling en ging Joy er op uit om met vers geplukte bloemen zelf cremepjes te maken en daar mij mee in te smeren. Eigenlijk wilde ze dat dit jaar weer doen, maar ja, de deal is: iets nieuws. Wat nu? was dus de vraag die ons vanaf begin maart bezig hield. Uiteindelijk heb ik een middagje paarden geregeld, iets waar Joy heeeel blij mee was. Een paar kennissen van ons wonen op 12 mile, net buiten Broome dus en die waren bereid om dit mogelijk te maken. De paardenervaring zou iets zijn met eerst verzorgen, dan rijden, daarna voeren en wat leren van en over paarden. Derhalve togen wij vandaag wij met lange broek en fietshelmen naar Claudia, Tony en kinderen. We kregen een tour over hun stuk grond en hebben kennisgemaakt met drie kamelen: een reuze dame Karli, een scharminkel in revalidatie Cabellero en de los lopende bruine krulkameel Pespi Cola. Daarna leerden wij de paarden kennen: een met een onuitspreekbare, niet te onthouden en dus nu onbekende naam en Pawpaw (papaja), een prachtige jonge Arabische hengst. En toen bleek er nog een bewoner, namelijk Muldoon, het muildier. Daarna hebben we nog ik weet niet hoeveel honden leren kennen, kippen en de butcher bird familie die zich ook permanent gevestigd heeft bij deze beestenbende. Het leuke was dat alle dieren steeds met elkaar communiceerden en het goed met elkaar kunnen vinden. Paarden en kamelen hinniken naar elkaar zodra zich er een aandient of weggeleid wordt. Honden en kippen scharrelen rond waar de actie is. Het was allemaal super gemoedelijk en fijn. Omdat het anoniem te blijven paard nog moet leren mensen op zijn rug te verdragen waren Pawpaw en Muldoon voor vandaag gecharterd. Helaas bleek Pawpaw kreupel en restte voor ons paardenavontuur Muldoon. We hebben ze wel samen geborsteld en geknuffeld. Daarna heeft Joy een paar rondes begeleid op het muildier gereden terwijl ik ernaast klossend het paard of muildier? werd voor het anderhalfjarige kind van onze gastheer en -dame. Toen er genoeg rondjes gereden en rondgeklost waren en nadat de paarden gevoerd waren kon ik achteroverleunen en genieten van 'bush Broome' terwijl Joy zich rollend in het zand en springend op de trampoline met de kinderen vermaakt heeft. Vervolgens werden we voor het avondmaal uitgenodigd en was zo de middag om. Twas niet echt wat ik in gedachten had (ik had graag samen met Joy een lange rit gemaakt) maar het was fijn en Joy heeft echt genoten. Het nieuwe van vandaag zat em niet zo zeer in de ervaring maar meer in de vriendschap die zich lijkt te ontwikkelen tussen Tony, Claudia en mij en tussen Manaki, Kaiana en Joy. Vind ik mooi.
Taligheid (2)
Taal, toch wel heel belangrijk. En goed voor de lach. Joy spreekt nog steeds Nederlands thuis en Engels op school. Het komt regelmatig voor dat zij mij verbetert, vooral in uitspraak. We lezen ook boeken in beide talen en Joy en ik spelen nu Scrabble, ook in beide talen. Dat levert soms grappige woorden op. Want wat er wel structureel gedaan wordt is een uitdrukking of grammaticaregel gewoon toepassen op de andere taal, en dit gebeurd dan toch vaker van het Engels naar het Nederlands dan andersom. Of woorden die even niet paraat zijn, die worden vervangen met het Engelse woord. 'Toen ik de kleren gefetched had moesten we naast Jesus staan en verdrietig kijken. Dit is als hij aan het cross genaild wordt.' Niet schrikken, Joy zit wel op een katholieke school maar dat merk je eigenlijk alleen maar rond Pasen en kerst.
Behalve boekjes lezen we tegenwoordig ook etiketten in de supermarkt. Want ik kan wel blijven zeggen of een product gezond of minder gezond is, het moet haar zelf toch een keer duidelijk worden. Dus we nemen het boekje Wat zit er in uw eten? mee en dan gaan we op stap. Joy wordt zich hierdoor behalve van de inhoud van producten ook veel bewuster van wat er allemaal in de winkel ligt. Van de week kwamen we onderweg naar de melk langs het vlees. En plots valt haar oog op het 'vers' huisdiervoer in de koeling. Zij riep prompt: 'Mam, gross (gatver), moet je kijken! Mice!'. We bekijken het product nog eens goed samen en Joy leest dan het volledig etiket: 'Fresh Paws, diced mice'. Er stond mince, maar goed je leest wat je verwacht te zien op deze leeftijd en dus ligt er in plaats van 'blokjes gehakt' (vraag mij niet wat het is, het klinkt ook behoorlijk gatver in mijn oren), 'in blokjes gehakte muizen'. Klanten rondom ons vonden het ook een bijzondere vondst en winkelen al grinnikend verder.
Vandaag was het mijn beurt. Ik sprak met Sally die net uit het ziekenhuis is in verband met een operatie die haar behoorlijk immobiel gemaakt heeft. Vragend hoe zij zich vermaakt, en ruim 80-jarige die superactief is, vertelt ze mij dat ze heel veel creatiefs heeft gedaan: naaien, breien, kalligrafie en nog zo meer. Ik deel dan met haar dat ik ook een heel oude hobby weer heb opgepakt, namelijk 'crotcheting'. Zij barstte in lachen uit en ik had al gauw de grap door. We zijn er allebei even goed ingebleven. 'Crochet' is het Engelse woord voor haken, op zijn Frans uitgesproken normaliter. 'Crotch' heeft verschillende betekenissen maar het meest voor de hand liggend is toch wel het kruis. Niet dat van Jesus in dit geval! Die tussen de benen. Maar echt, het is heel onschuldig. Ik probeer een regenboogkleurige katoenen flessenhouder voor Joy te haken. Kweet niet of ik nog een steek kan zetten zonder te hikken van de lach.
Behalve boekjes lezen we tegenwoordig ook etiketten in de supermarkt. Want ik kan wel blijven zeggen of een product gezond of minder gezond is, het moet haar zelf toch een keer duidelijk worden. Dus we nemen het boekje Wat zit er in uw eten? mee en dan gaan we op stap. Joy wordt zich hierdoor behalve van de inhoud van producten ook veel bewuster van wat er allemaal in de winkel ligt. Van de week kwamen we onderweg naar de melk langs het vlees. En plots valt haar oog op het 'vers' huisdiervoer in de koeling. Zij riep prompt: 'Mam, gross (gatver), moet je kijken! Mice!'. We bekijken het product nog eens goed samen en Joy leest dan het volledig etiket: 'Fresh Paws, diced mice'. Er stond mince, maar goed je leest wat je verwacht te zien op deze leeftijd en dus ligt er in plaats van 'blokjes gehakt' (vraag mij niet wat het is, het klinkt ook behoorlijk gatver in mijn oren), 'in blokjes gehakte muizen'. Klanten rondom ons vonden het ook een bijzondere vondst en winkelen al grinnikend verder.
Vandaag was het mijn beurt. Ik sprak met Sally die net uit het ziekenhuis is in verband met een operatie die haar behoorlijk immobiel gemaakt heeft. Vragend hoe zij zich vermaakt, en ruim 80-jarige die superactief is, vertelt ze mij dat ze heel veel creatiefs heeft gedaan: naaien, breien, kalligrafie en nog zo meer. Ik deel dan met haar dat ik ook een heel oude hobby weer heb opgepakt, namelijk 'crotcheting'. Zij barstte in lachen uit en ik had al gauw de grap door. We zijn er allebei even goed ingebleven. 'Crochet' is het Engelse woord voor haken, op zijn Frans uitgesproken normaliter. 'Crotch' heeft verschillende betekenissen maar het meest voor de hand liggend is toch wel het kruis. Niet dat van Jesus in dit geval! Die tussen de benen. Maar echt, het is heel onschuldig. Ik probeer een regenboogkleurige katoenen flessenhouder voor Joy te haken. Kweet niet of ik nog een steek kan zetten zonder te hikken van de lach.
De Tweede Wereldoorlog in Broome
Zaterdag 3 maart was er in Broome een herdenkingsdienst. Wellicht hebben sommige van jullie het voorbij zien komen op het nieuws, wij kregen een link doorgestuurd van het korte bericht tijdens het NOS journaal. Met enige schaamte moet ik toegeven dat ik het verhaal achter deze dienst pas leerde tijdens de aanloop ervan. Het blijkt dat er 68 Nederlandse vrouwen, kinderen en sommige mannen in de haven verbrand en/of verdronken zijn nadat ze werden beschoten door Japanse bommenwerpers. De Nederlandse piloot Gus (Guus?) Winckel was de held van de dag toen hij een van de bommenwerpers uit de lucht schoot. Ook enige locale mensen die wat van de slachtoffers hebben kunnen redden werden geëerd voor hun daden. De luchtaanval was deel van een poging van de Japanners om Australië te bezetten. De aanval was onverwacht en de Nederlanders waren hier net aangevaren omdat zij Indonesië met ontvluchtten. Voor degenen die geïnteresseerd zijn zie hieronder een link naar een 'podtour' die indrukwekkend is gemaakt met interviews en geluidseffecten, en een artikel op de website van de ambassade.
http://www.abc.net.au/local/stories/2012/02/27/3440674.htm?site=kimberley
http://australia.nlembassy.org/news/2012/02/70-years-commemorating-dutch-victims-of-the-broome-air-raid.html
http://nos.nl/video/347665-oorlog-van-een-dag-herdacht-in-broome.html
Wij zijn naar de dienst in Bedford park geweest. Op de fiets in de vroege zaterdagochtend en dus een beetje te laat. Tot onze verbazing waren er duizenden mensen en uiteindelijk duurde de dienst bijna twee uur. Toen vonden we het eigenlijk niet zo erg meer dat we een beetje later arriveerden. Twee uur is lang in de zon aan de baai. St Mary's middelbare school dansstudenten lieten een prachtige interpretatie van die ochtend 70 jaar geleden zien, die alle speechers die volgden op de uitvoering sprakeloos lieten. Dus gelukkig voor ons verkorte versies van de speeches en daarna nog een kranslegging. Joy en ik schuilden in de schaduw van een paar opgezette tenten. Het werd ons al snel duidelijk dat hier de Nederlanders geparkeerd waren: toen er gesalueerd moest worden en iedereen opstond moesten alle mannen bukken! Australische producten zijn niet gebouwd voor Nederlandse lengte. Ik raakte aan de praat met een paar aardige mannen die alle vier de zonen van Gus bleken te zijn. Gus is nu 99 jaar oud en zijn gezondheid liet reizen naar Broome niet toe. De zonen wonen net als vader in New Zealand en schijnen goed te boeren. Er werd bij het afscheid onbeschaamd met me geflirt en ik vroeg me even af of dit nou typisch Nederlands gedrag was (wat ik niet meer herken) of dat de heren wellicht door alle aandacht en publiciteit stijf stonden van adrenaline en testosteron (pun not intended). Enfin, het was een opmerkelijke ochtend die werd afgesloten met een luchtshow van alle in Broome bestaande luchtvaartuigen (een beetje onnodig maar tijd vullend) en uiteindelijk het overvliegen van een paar gevechtsvliegtuigen in formatie. Een Nederlandse getinte ochtend in Broome...
http://www.abc.net.au/local/stories/2012/02/27/3440674.htm?site=kimberley
http://australia.nlembassy.org/news/2012/02/70-years-commemorating-dutch-victims-of-the-broome-air-raid.html
http://nos.nl/video/347665-oorlog-van-een-dag-herdacht-in-broome.html
Wij zijn naar de dienst in Bedford park geweest. Op de fiets in de vroege zaterdagochtend en dus een beetje te laat. Tot onze verbazing waren er duizenden mensen en uiteindelijk duurde de dienst bijna twee uur. Toen vonden we het eigenlijk niet zo erg meer dat we een beetje later arriveerden. Twee uur is lang in de zon aan de baai. St Mary's middelbare school dansstudenten lieten een prachtige interpretatie van die ochtend 70 jaar geleden zien, die alle speechers die volgden op de uitvoering sprakeloos lieten. Dus gelukkig voor ons verkorte versies van de speeches en daarna nog een kranslegging. Joy en ik schuilden in de schaduw van een paar opgezette tenten. Het werd ons al snel duidelijk dat hier de Nederlanders geparkeerd waren: toen er gesalueerd moest worden en iedereen opstond moesten alle mannen bukken! Australische producten zijn niet gebouwd voor Nederlandse lengte. Ik raakte aan de praat met een paar aardige mannen die alle vier de zonen van Gus bleken te zijn. Gus is nu 99 jaar oud en zijn gezondheid liet reizen naar Broome niet toe. De zonen wonen net als vader in New Zealand en schijnen goed te boeren. Er werd bij het afscheid onbeschaamd met me geflirt en ik vroeg me even af of dit nou typisch Nederlands gedrag was (wat ik niet meer herken) of dat de heren wellicht door alle aandacht en publiciteit stijf stonden van adrenaline en testosteron (pun not intended). Enfin, het was een opmerkelijke ochtend die werd afgesloten met een luchtshow van alle in Broome bestaande luchtvaartuigen (een beetje onnodig maar tijd vullend) en uiteindelijk het overvliegen van een paar gevechtsvliegtuigen in formatie. Een Nederlandse getinte ochtend in Broome...
Country Girls, Beach Bums, Forrest Nymphs and City Slickers
Tja, als je dochter bijna acht weken schoolvakantie heeft en jij zelf een kleine zes weken dan moet er wel wat gebeuren natuurlijk. Na een super relaxte start en onze tijd op Eco Beach hadden we nog een weekje om een reisje voor te bereiden, mentaal dan hè want wat zijn we lui geweest.
Drie weken lang hebben we in het zuidwesten van west Australië doorgebracht. Eerst een paar dagen ons hart op halen bij mijn oude vriendin Satrup. Shop till you drop dagen doorgebracht in Fremantle want begin januari is er superuitverkoop. Veel leuke nieuwe kleren en schoenen voor Joy gekocht; de kleine fashionista was op zijn zachts gezegd erg in haar nopjes.
Daarna met Sattie en Prabutha een weekje naar Margaret River geweest. Behalve relaxen hebben we daar dagelijks een mini-avontuur beleefd. De ene dag naar het mooie strand bij Meelup, de andere dag zwemmen in Blackwood River, dan weer wandelen in Boranup forrest, of paarden, kangoeroes, konijntjes en geiten voeren bij een kinderboerderij en vervolgens grotten bezoeken. Jewel Cave was zonder meer de mooiste. En dan natuurlijk Simmo's ijsjes eten, wholesome foods in het stadje genieten, wandelen en verwend worden, want koken hoefde ik niet dat deden de vriendinnen. Heerlijk.
Daarna hebben we een week in een boarding school doorgebracht. Daar was een AVP gathering voor de regio; vrijwilligers uit Azië, Australië en New Zealand kwamen samen om van elkaar te leren, met elkaar te delen en vooral te genieten van het samenzijn met de like-minded. Ik heb ook een paar dagen training gehad, in werken met Shame, Restorative Practice en Trauma Healing. Daarnaast nog een avond vermaak met elkaar met zang, dans, verhalen, theater en spel. Heel inspirerend, ik ben er nog vol van en heb veel geleerd dat ik zowel in mijn werk, mijn persoonlijke leven als in toekomstige AVP workshops kan toepassen. Joy heeft een paar dagen in de vakantieopvang doorgebracht en genoot. De school waar wij verbleven is een peperdure kostschool dus de faciliteiten zijn goed en dat merkte zij vooral in de activiteiten en ruimte. En weer waren maaltijden geregeld en soms uit eten of naar de toko. Echt vakantie dus. De paar dagen die overbleven zijn we naar Aqwa geweest; een onderwater dierentuin. En naar een ware chocoladefabriek, dat was een verrassing voor Joy en die viel in goede aarde, eh cacao. Dan nog een bezoek aan het kindertheater, een pantomime stuk over migranten. Heel goed en Joy mocht nog even backstage. Wij hebben ook een dagje stads cultuur 'gedaan' en togen naar de WA State Gallery en het WA State Museum. Fantastisch voor kinderen, interactief en gewoon leuk. Daarna naar de 3D bioscoop om Hugo te zien, een aanrader voor klein en groot.
Voor beiden was het heerlijk om met goede vriendinnen te zijn en de vele nieuwe mensen in AVP te leren kennen. Iedereen was stapelgek op Joy en omdat het allemaal interessante en bewogen mensen zijn heeft zij veel meegekregen van deze trip. Niet alleen veel cadeautjes maar vooral ook de ervaring van het leven met andere leuke mensen. Het was verrijkend. Inmiddels zijn we weer thuis. We hadden een week om bij te komen van alle leuks. School en werk zijn deze week weer begonnen. Daar zijn we ook blij mee want we hebben het allebei goed en genieten van de vrije middagen. Het heeft lekker geregend in de week na thuiskomst, we hebben een dag van een hele dag 26 graden genoten, ongekend. Nu moeten we weer een regendansje doen, hoewel dat is altijd een beetje link hier want je wilt ook weer niet met huis en haard (hier fan/airco) je straatje uitgespoeld worden. We hebben het goed en hopen dat het in ons oude koude kikkerlandje met jullie ook goed gaat. Liefs.
Drie weken lang hebben we in het zuidwesten van west Australië doorgebracht. Eerst een paar dagen ons hart op halen bij mijn oude vriendin Satrup. Shop till you drop dagen doorgebracht in Fremantle want begin januari is er superuitverkoop. Veel leuke nieuwe kleren en schoenen voor Joy gekocht; de kleine fashionista was op zijn zachts gezegd erg in haar nopjes.
Daarna met Sattie en Prabutha een weekje naar Margaret River geweest. Behalve relaxen hebben we daar dagelijks een mini-avontuur beleefd. De ene dag naar het mooie strand bij Meelup, de andere dag zwemmen in Blackwood River, dan weer wandelen in Boranup forrest, of paarden, kangoeroes, konijntjes en geiten voeren bij een kinderboerderij en vervolgens grotten bezoeken. Jewel Cave was zonder meer de mooiste. En dan natuurlijk Simmo's ijsjes eten, wholesome foods in het stadje genieten, wandelen en verwend worden, want koken hoefde ik niet dat deden de vriendinnen. Heerlijk.
Daarna hebben we een week in een boarding school doorgebracht. Daar was een AVP gathering voor de regio; vrijwilligers uit Azië, Australië en New Zealand kwamen samen om van elkaar te leren, met elkaar te delen en vooral te genieten van het samenzijn met de like-minded. Ik heb ook een paar dagen training gehad, in werken met Shame, Restorative Practice en Trauma Healing. Daarnaast nog een avond vermaak met elkaar met zang, dans, verhalen, theater en spel. Heel inspirerend, ik ben er nog vol van en heb veel geleerd dat ik zowel in mijn werk, mijn persoonlijke leven als in toekomstige AVP workshops kan toepassen. Joy heeft een paar dagen in de vakantieopvang doorgebracht en genoot. De school waar wij verbleven is een peperdure kostschool dus de faciliteiten zijn goed en dat merkte zij vooral in de activiteiten en ruimte. En weer waren maaltijden geregeld en soms uit eten of naar de toko. Echt vakantie dus. De paar dagen die overbleven zijn we naar Aqwa geweest; een onderwater dierentuin. En naar een ware chocoladefabriek, dat was een verrassing voor Joy en die viel in goede aarde, eh cacao. Dan nog een bezoek aan het kindertheater, een pantomime stuk over migranten. Heel goed en Joy mocht nog even backstage. Wij hebben ook een dagje stads cultuur 'gedaan' en togen naar de WA State Gallery en het WA State Museum. Fantastisch voor kinderen, interactief en gewoon leuk. Daarna naar de 3D bioscoop om Hugo te zien, een aanrader voor klein en groot.
Voor beiden was het heerlijk om met goede vriendinnen te zijn en de vele nieuwe mensen in AVP te leren kennen. Iedereen was stapelgek op Joy en omdat het allemaal interessante en bewogen mensen zijn heeft zij veel meegekregen van deze trip. Niet alleen veel cadeautjes maar vooral ook de ervaring van het leven met andere leuke mensen. Het was verrijkend. Inmiddels zijn we weer thuis. We hadden een week om bij te komen van alle leuks. School en werk zijn deze week weer begonnen. Daar zijn we ook blij mee want we hebben het allebei goed en genieten van de vrije middagen. Het heeft lekker geregend in de week na thuiskomst, we hebben een dag van een hele dag 26 graden genoten, ongekend. Nu moeten we weer een regendansje doen, hoewel dat is altijd een beetje link hier want je wilt ook weer niet met huis en haard (hier fan/airco) je straatje uitgespoeld worden. We hebben het goed en hopen dat het in ons oude koude kikkerlandje met jullie ook goed gaat. Liefs.
Subscribe to:
Posts (Atom)
