Nou. Jee. Tja. God. Wat nu?
Wij hebben net The Age of Stupid gekeken. Het speelt in 2055. Er wordt in teruggekeken op 2008 en wat we (niet) doen met al onze kennis over Climate Change. (Noemen we dat in NL nog steeds het broeikaseffect?)
Toch weer schrikbarende nieuwe feiten geleerd. En het meest prangende feit is dat minder dan 1% van de wetenschappers Climate Change nog in twijfel trekt terwijl 60% van de bevolking dat nog steeds doet. De hamvraag van de film was dan ook: 'Waarom doen we wat we doen, uiteindelijk massaal zelfmoord plegen, terwijl we zoveel kennis hebben? Zijn we wellicht dit leven niet waard?'. We zullen de eerste soort zijn die zichzelf uitroeit.
Ja, daar wordt je niet vrolijk van he, dat soort boodschappen. En dat is precies waarom 2112, Capitalism, A Love Story en An Inconvenient Truth tot nu toe ongezien op mijn harde schijf staan.
Maar ja, die struisvogelpolitiek staat me ook niet aan. Dus wat doe je dan?
Onze lokale milieubeweging, Environs Kimberley, zet zich hard in voor alles wat leeft en heeft ons na het vertonen van de film gevraagd om goede voornemens op te schrijven. En als ik ze een beetje ken, gaat alles gewoon op de website.
Goed zo. Stok achter de deur, altijd handig.
Onze bijdragen: (Astrid) vaker fietsen; minder de auto, het badwater weer naar de planten (doen we tegenwoordig niet meer, waarom niet?!), minder vliegen (ja, deze trip naar NL gaat er een van weinigen worden, ik ga leren zeilen en de volgende keer komen we tijdens onze wereld-rond-reis vanzelf weer even bij jullie terecht, als NL dan natuurlijk niet uitgepolderd is tegen die tijd) en opnieuw goed bezien hoe we leven en minderen waar we kunnen, Verder kom ik niet. Teleurstellend, zou de een zeggen. Ach maak je niet druk, de ander. Een vriendin zegt 'Bwwwwaaaa!' en leeft toch maar gewoon verder (wel bewust).
(Joy) liefde, hartjes, kusjes, Joy Joy Joy en de zon.
Zo met ons samen blijven wij dus lekker hier, waar je de zon altijd kunt zien, en fietsen we de rest van ons leven liefdevol en zoenen uitdelend over het strand. En als de bloemen het goed doen met al het badwater geven we tzt nog een bloemetje weg ook. Totdat dat strand onder water loopt natuurlijk, maar dan gaan we gewoon verder op een waterfiets.
Het lukt al he, met die Positivity Quest...
Positivity Quest
Dat half volle glas he. Dat is al een poosje half leeg. Gelukkig leeft ongeveer de helft, ook dat nog half, van de mensen daar mee dus het is te doen, al is het half. Maar toch heb ik het liever vol. Half vol ook goed, helemaal nog veel beter.
Het is soms een beetje bizar als mensen die mij lang niet gezien hebben naar mijn positieve aard of instelling refereren. Over wie hebben ze het, vraag ik me dan af.
Wanneer ik de inhoud precies kwijtgeraakt ben weet ik niet heel zeker. Jaartje of vier geleden is mijn beste gok. Anyway, it doesn't matter, what does is: hoe krijg ik het weer (half)vol? Daar hou ik me al een poosje mee bezig. En kleine stapjes daargelaten, schiet het niet echt op.
Dan woon ik in mijn droomplek. Joy is nog steeds een heel blij meisje dat het in alle opzichten goed doet. Heb een leuke baan (ja ja in een organisatie waar ik minstens ambivalent over ben en maxtens van stuk ga soms). We hebben goed te eten. Lieve vrienden. Spelen. Sporten. Het is altijd mooi weer! Want als het hier regent heb je daar echt zin in. Geen man/relatie, god wat een harmonie. En toch.
Tijd voor grof geschut dus. Ik volg nu dagelijks een blog van een dame die ook op een Positivity Quest is. Het is uitermate interessant wat zij allemaal aan weetjes opduikelt die met blij zijn of blij kwijt zijn te maken hebben. Ik heb nu een polsbandje. Dat moet bij iedere negatieve gedachten naar de andere pols. Op het werk voerden ze mij gisteren bijna af als zijnde neurotisch, of in ieder geval als zijnde zeer kwetsbaar voor ernstige armverwondingen dus ik heb hem vandaag maar thuis gelaten. Maar het werkt wel. En naast het sport/beweeg offensief, dat loopt sinds eind december en met gemak vol te houden is want het is gewoon leuk, ga ik ook weer mediteren. Ik ben bijna vergeten hoe het moet. En herinner mij na heel lang nadenken: ik deed dat al wandelend met Niki. Dat zal nu anders moeten, dus ik kan alle tips gebruiken, stuur op alsjeblieft. En goede moppen zijn ook welkom!
Het is soms een beetje bizar als mensen die mij lang niet gezien hebben naar mijn positieve aard of instelling refereren. Over wie hebben ze het, vraag ik me dan af.
Wanneer ik de inhoud precies kwijtgeraakt ben weet ik niet heel zeker. Jaartje of vier geleden is mijn beste gok. Anyway, it doesn't matter, what does is: hoe krijg ik het weer (half)vol? Daar hou ik me al een poosje mee bezig. En kleine stapjes daargelaten, schiet het niet echt op.
Dan woon ik in mijn droomplek. Joy is nog steeds een heel blij meisje dat het in alle opzichten goed doet. Heb een leuke baan (ja ja in een organisatie waar ik minstens ambivalent over ben en maxtens van stuk ga soms). We hebben goed te eten. Lieve vrienden. Spelen. Sporten. Het is altijd mooi weer! Want als het hier regent heb je daar echt zin in. Geen man/relatie, god wat een harmonie. En toch.
Tijd voor grof geschut dus. Ik volg nu dagelijks een blog van een dame die ook op een Positivity Quest is. Het is uitermate interessant wat zij allemaal aan weetjes opduikelt die met blij zijn of blij kwijt zijn te maken hebben. Ik heb nu een polsbandje. Dat moet bij iedere negatieve gedachten naar de andere pols. Op het werk voerden ze mij gisteren bijna af als zijnde neurotisch, of in ieder geval als zijnde zeer kwetsbaar voor ernstige armverwondingen dus ik heb hem vandaag maar thuis gelaten. Maar het werkt wel. En naast het sport/beweeg offensief, dat loopt sinds eind december en met gemak vol te houden is want het is gewoon leuk, ga ik ook weer mediteren. Ik ben bijna vergeten hoe het moet. En herinner mij na heel lang nadenken: ik deed dat al wandelend met Niki. Dat zal nu anders moeten, dus ik kan alle tips gebruiken, stuur op alsjeblieft. En goede moppen zijn ook welkom!
Bummer en andere taligheden
Joy is deze week naar preprimary, ook wel bekend als 'prep-school'. Ja, we zijn wat later hier in Oz, maar dat weerhoudt Joy er niet van zich te ontwikkelen.
Veruit favoriet de laatste dagen is 'bummer!'. Leg maar es uit dat je dat soms wel kunt zeggen, maar toch niet aan de lopende band...
Wat er niet uit de krijgen is dat Joy het heeft over 'de andere dag'. The other day wordt hier gebruikt als aanduiding van gisteren of soms een paar dagen geleden. Joy gebruikt het als morgen. Tijdsbegrip gaat langzamer dan taalontwikkeling bij Joy.
Vandaag vertelt zij mij over haar dag op school en ik vraag naar een meisje wat wij vaag kennen en dat nu in haar klas zit. 'Ja, zegt ze, Ada is heel contraftic'. 'Wat is dat?, vraag ik. 'Dat is dat ze heel druk bezig is en dat zij naughty is; zij heeft de juf geslagen'. Dat kind moet lef hebben, want Joy's nieuwe juf is een tank. Op het briefje waarop ik haar citeer schrijft zij net haar eerste eigen zin:
My best friend is Sara and that's me Joy (ik zal het briefje scannen volgende week, zo grappig), en ze gaat nog even door op de achterkant: Bibi and Joy and Sara.
Helaas is Joy's nieuwe juf ook een tank in haar benadering naar kinderen. En helaas heeft haar school dit jaar een nieuwe weg ingeslagen. Er is een 'zwarte' klas met kinderen met kleur en/of gedragsproblemen (waar Joy in geplaatst is omdat een moeder van de andere groep haar dochter (een vriendinnetje!) liever zonder Joy in de klas had notabene) en een 'witte' klas, totaal upper class. [Even voor de goede orde: de school heeft dit natuurlijk niet openlijk gedaan, het verhaal gaat dat beide klassen zeer goed verdeeld zijn, in alle opzichten zoals j/m, achtergrond, leerniveau.] De reputatie van de juf is dat zij met haar ruwe benadering heel goed is in moeilijke kinderen in het gareel krijgen. Daarom, en om de samenstelling van de klas heb ik deze week een heftige beslissing genomen: Joy gaat naar een andere school. Ze kon naar de andere kleuterklas maar hoewel die juf mij wel aanstaat, vind ik de nieuwe koers aanstootgevend. Voor mij hoeft Joy niet in een witte klas. Bovendien was er vorig jaar al sprake van dat Joy haar groep vooruit is maar dat dit jaar vooral in het teken van sociaal-emotionele ontwikkeling zal staan. In een klas met probleemkinderen of in die met alle favorietjes? Laat maar, het voelt niet goed. Heb er een poos goed over nagedacht, over ervaringen van andere ouders gelezen en op basis daarvan, en vooral op die van mijn gevoel, besloten dat dit voor Joy wat mij betreft niet de beste omgeving is.
Nu gaat zij dus naar een katholieke 'private' school. Gemengde klassen op alle vlakken. Nog dichterbij huis (ipv 10 nu 3 minuten lopen). Ik heb eerder gedacht aan deze school omdat de sfeer er erg goed is, groot gemeenschapsgevoel - bijna Steiner-achtig -, hoog creatief gehalte en de kinderen er altijd supergelukkig uitzien. Er zijn nog wat 'perks' maar ik was tot op heden was ik wat bang voor het zwaaiende vingertje, hel en verdoemenis en de paplepel met eenzijdig geloof. Inmiddels weet ik van de vele vrienden die hun kinderen naar deze school laten gaan, dat dat allemaal erg meevalt. Christelijke waarden worden vooral geuit in respect, luisteren met het hart, meditatie en een altaartje in klassen waar kinderen alles waar zij waarde aan hechten mogen plaatsen. Dat staat dus vol met autootjes, spinnen en Barbies :) Als de rest van Joy's omgeving deze ene religie in perspectief zet tegen anderen en zij de ruimte voelt om te geloven wat haar aanspreekt, komt het vast helemaal goed. Ik ben iig voor het eerst deze week blij dat Joy naar school gaat. Want de lol was er wel even af.
Bovendien wordt er veel waarde gehecht aan voorkomen: haren netjes, altijd een uniform, geen tierelantijnen. Dat zal ons wellicht stimuleren om er niet altijd als beach bums bij te lopen, niet perse verkeerd ;) En dat pure vind ik heel prettig, omdat kinderen er tegenwoordig al jong vaak als tieners uitzien, maar hier dus niet. Hier zijn kinderen gewoon kind. Heerlijk. Voor we het weten zegt Joy 'hail Mary's' en komt er een vocabulaire bij waar ik geen kaas van gegeten heb. Here, zege, deze spijzen, amen. En dan in het Engels. Oh my. To be continued no doubt.
Veruit favoriet de laatste dagen is 'bummer!'. Leg maar es uit dat je dat soms wel kunt zeggen, maar toch niet aan de lopende band...
Wat er niet uit de krijgen is dat Joy het heeft over 'de andere dag'. The other day wordt hier gebruikt als aanduiding van gisteren of soms een paar dagen geleden. Joy gebruikt het als morgen. Tijdsbegrip gaat langzamer dan taalontwikkeling bij Joy.
Vandaag vertelt zij mij over haar dag op school en ik vraag naar een meisje wat wij vaag kennen en dat nu in haar klas zit. 'Ja, zegt ze, Ada is heel contraftic'. 'Wat is dat?, vraag ik. 'Dat is dat ze heel druk bezig is en dat zij naughty is; zij heeft de juf geslagen'. Dat kind moet lef hebben, want Joy's nieuwe juf is een tank. Op het briefje waarop ik haar citeer schrijft zij net haar eerste eigen zin:
My best friend is Sara and that's me Joy (ik zal het briefje scannen volgende week, zo grappig), en ze gaat nog even door op de achterkant: Bibi and Joy and Sara.
Helaas is Joy's nieuwe juf ook een tank in haar benadering naar kinderen. En helaas heeft haar school dit jaar een nieuwe weg ingeslagen. Er is een 'zwarte' klas met kinderen met kleur en/of gedragsproblemen (waar Joy in geplaatst is omdat een moeder van de andere groep haar dochter (een vriendinnetje!) liever zonder Joy in de klas had notabene) en een 'witte' klas, totaal upper class. [Even voor de goede orde: de school heeft dit natuurlijk niet openlijk gedaan, het verhaal gaat dat beide klassen zeer goed verdeeld zijn, in alle opzichten zoals j/m, achtergrond, leerniveau.] De reputatie van de juf is dat zij met haar ruwe benadering heel goed is in moeilijke kinderen in het gareel krijgen. Daarom, en om de samenstelling van de klas heb ik deze week een heftige beslissing genomen: Joy gaat naar een andere school. Ze kon naar de andere kleuterklas maar hoewel die juf mij wel aanstaat, vind ik de nieuwe koers aanstootgevend. Voor mij hoeft Joy niet in een witte klas. Bovendien was er vorig jaar al sprake van dat Joy haar groep vooruit is maar dat dit jaar vooral in het teken van sociaal-emotionele ontwikkeling zal staan. In een klas met probleemkinderen of in die met alle favorietjes? Laat maar, het voelt niet goed. Heb er een poos goed over nagedacht, over ervaringen van andere ouders gelezen en op basis daarvan, en vooral op die van mijn gevoel, besloten dat dit voor Joy wat mij betreft niet de beste omgeving is.
Nu gaat zij dus naar een katholieke 'private' school. Gemengde klassen op alle vlakken. Nog dichterbij huis (ipv 10 nu 3 minuten lopen). Ik heb eerder gedacht aan deze school omdat de sfeer er erg goed is, groot gemeenschapsgevoel - bijna Steiner-achtig -, hoog creatief gehalte en de kinderen er altijd supergelukkig uitzien. Er zijn nog wat 'perks' maar ik was tot op heden was ik wat bang voor het zwaaiende vingertje, hel en verdoemenis en de paplepel met eenzijdig geloof. Inmiddels weet ik van de vele vrienden die hun kinderen naar deze school laten gaan, dat dat allemaal erg meevalt. Christelijke waarden worden vooral geuit in respect, luisteren met het hart, meditatie en een altaartje in klassen waar kinderen alles waar zij waarde aan hechten mogen plaatsen. Dat staat dus vol met autootjes, spinnen en Barbies :) Als de rest van Joy's omgeving deze ene religie in perspectief zet tegen anderen en zij de ruimte voelt om te geloven wat haar aanspreekt, komt het vast helemaal goed. Ik ben iig voor het eerst deze week blij dat Joy naar school gaat. Want de lol was er wel even af.
Bovendien wordt er veel waarde gehecht aan voorkomen: haren netjes, altijd een uniform, geen tierelantijnen. Dat zal ons wellicht stimuleren om er niet altijd als beach bums bij te lopen, niet perse verkeerd ;) En dat pure vind ik heel prettig, omdat kinderen er tegenwoordig al jong vaak als tieners uitzien, maar hier dus niet. Hier zijn kinderen gewoon kind. Heerlijk. Voor we het weten zegt Joy 'hail Mary's' en komt er een vocabulaire bij waar ik geen kaas van gegeten heb. Here, zege, deze spijzen, amen. En dan in het Engels. Oh my. To be continued no doubt.
Subscribe to:
Posts (Atom)
