Het is weer zover; er staan veranderingen op stapel.
Over twee weken verhuizen we. Het was een beetje een afwegen, want je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt. En bovendien hebben wij hier met veel plezier gewoond, toch al weer bijna 2,5 jaar. De unit waar we naar toe gaan is goedkoper, kleiner, loopafstand van het strand en dichtbij een park waar Joy erg graag speelt. Ik mis het heel erg dat we bijna niet wandelen en lopen dus dat weegt voor mij zwaar. De tuin is ipv 250m2 een platje van 12m2, maar frappant genoeg veel mooier en prettiger en grenst aan een groenstrook. Onze huidige tuin is weliswaar groot maar niet erg aantrekkelijk en best arbeidsintensief. Nu krijgen we een klein groen paradijsje dat nauwelijks energie zal vragen en wel heel prettig voelt. Het zal even aanpassen worden aan minder ruimte, maar dat duurt vast niet zo lang. Sommige dingen moeten weg, zoals de trampoline. Niets aan te doen. Daar staat dan weer tegenover dat we kunnen lopen naar het park, een kwartier door de duinen struinen en dan op een rustig stuk van Cable Beach staan, en er veel kinderen in de buurt wonen. We hebben waarschijnlijk ook al een uitlaathond gevonden die we kunnen lenen af en toe voor wandelingen. We zullen meer verkeer horen, waar onder vliegverkeer. Maar hebben dan weer nieuwe airconditioners die je vrijwel niet hoort, heel wat fijner dan onze huidige. Ach. Volgens mij wordt het heel gezellig en Joy heeft er ook steeds meer zin in. We laten het weten wanneer we weer gesetteld zijn.
Na de verhuizing begin ik aan een nieuwe baan als Family Advisor (werken met gezinnen, gedeeltelijk in gedwongen kader ivm huiselijk geweld) in de Kimberley Relationship Centre - een afdeling van Anglicare. Het kantoor is het enige prettige kantoor dat ik ooit in Broome gezien heb, aardige mensen, veel mogelijkheden voor professionele ontwikkeling. 24 uur per week tijdens schooluren, vier dagen dus. En goede arbeidsvoorwaarden. Sandplay Therapy kan ik er naast doen op mijn vrije dag. Ook dit was even wikken en wegen omdat ik in een week voor vijf sollicitatiegesprekken was uitgenodigd. Bij een organisatie was ik eigenlijk al aangenomen om voor veel geld mensen te begeleiden (counselen) die moeilijk of niet aan het werk komen. Het hart volgend vind ik de baan die ik nu heb leuker.
Al met al zijn we dus blij en gaan een beetje een gekke tijd tegemoet met een hoop geregel. Als we even niet op berichtjes reageren dan weten jullie waarom.
We horen natuurlijk wel graag hoe het met jullie gaat :)
Veel liefs, Astrid & Joy
X-rated
Het is weer zover hoor, zomer in Broome. Het wordt al warmer en dat merk je werkelijk aan van alles. Hoewel onze lichaamstemperatuur een steady 37 graden Celsius hoort te zijn intern, reageren hormonen ook op de hitte van buiten lijkt het wel. Hoe werkt dat eigenlijk? Enfin, als ik in Amsterdam was zou ik het wel weten ;)
Daar is mijn maatje, mijn vriendje, mijn minnaar. En als die er niet zou zijn dan zouden er toch heel veel van die heerlijke, geëmancipeerde, lekkere dingen rondlopen om je aan te vergapen, want dames ik kan dat nu toch echt wel zeggen: Nederlandse mannen zijn heerlijke wezens. Natuurlijk niet allemaal, maar er zijn er toch veel.
Maar goed, ik woon in Broome. Verweggistan zelfs voor Australische begrippen, ook al wordt ons stadje druk bezocht door Australiërs uit het hele land. Onderwerp van de dag onder de dames is dus wederom het gebrek aan leuke mannen. Geloof het of niet, maar er leven hier echt veel leuke, mooie en slimme vrouwen die gemakkelijk al meer dan vijf jaar droog staan. Nou ben ik al vijf jaar niet serieus geïnteresseerd in mannen, zelfs vrijwel niet in potentiële minnaars, maar ja. Stel nou dat je toch weer een keer aan de man wilt, serieus of gewoon voor de leuk? Dan moet je hier niet zijn, zo simpel is het.
What's a woman without a man?
A woman living in Broome.
Er zijn wel een paar leuke mannen. Die zijn allemaal gebonden of getrouwd. Goddank is er in Broome wel een redelijke moraal: op een paar notoire locals na zijn mensen hier volgens mij redelijk trouw. Hoewel er dan geen mannen zijn om blij van te worden, herstelt intussen in ieder geval wel een stukje vertrouwen in mannen. En zijn er die de boel belazeren, dan blijven ze goddank bij mij uit de buurt. Ik ben maar een keer benaderd door een lekker ding die mij op het hart drukte dat hij in een open relatie zat. Ja, dahag, volgens mij weet zijn partner niets van die regeling.
Vroeger had ik hier een aantal verschillende vriendenkringen, waaronder eentje waarin een aantal homo's zaten. Heerlijk, toch mannengezelschap en je kunt nog met ze over mannen praten ook! Perfect. Maar helaas, die kring sluit niet meer echt aan bij een alleenstaande moeder van een zesjarige dochter en haar huismuiserige levenstijl.
En dan zijn er de 'neutrale' vrienden. Laatst had ik een onverwacht ietwat pijnlijk gesprek met een van de weinige mannelijke kennissen die ik heb. Over sterilisatie (van de man he). Wij zagen elkaar voorheen tweewekelijks ongeveer. Dat onderwerp blijkt dus een goede manier om iemand uit te roken! Dacht ik namelijk dat ik altijd heel duidelijk was geweest in de grens van vriendschap; deze man nam acuut de benen toen ik mijn standpunt over het onderwerp deelde. Van de week zag ik hem bij het sportcentrum en hij zag nog steeds pips van de schrik. Alsof ik hier al met mijn schaartje klaar had gestaan terwijl ik hem nog niet met een stok zou aanraken, haha.
Dus wat te doen? Ik ga jullie maar vragen om je ogen en oren open te houden voor:
een lieve, leuke, super-trouwe, aantrekkelijke man (redelijk groot graag) die geweldig kan koken, graag een kind wilt maar die niet perse zelf hoeft te maken (veel oefenen mag wel), beetje belezen graag, intelligent, houdt van masseren, die 'groen' leeft, mag ook muzikant zijn, die zijn leven goed op orde heeft en graag in Australië wil wonen en op zoek is naar een eigenwijze, redelijk slimme, lieve, moedige vrouw met gebruiksaanwijzing (dat ben ik dan he). Als je die nou tegenkomt, dan laat je hem mij bellen.
Daar is mijn maatje, mijn vriendje, mijn minnaar. En als die er niet zou zijn dan zouden er toch heel veel van die heerlijke, geëmancipeerde, lekkere dingen rondlopen om je aan te vergapen, want dames ik kan dat nu toch echt wel zeggen: Nederlandse mannen zijn heerlijke wezens. Natuurlijk niet allemaal, maar er zijn er toch veel.
Maar goed, ik woon in Broome. Verweggistan zelfs voor Australische begrippen, ook al wordt ons stadje druk bezocht door Australiërs uit het hele land. Onderwerp van de dag onder de dames is dus wederom het gebrek aan leuke mannen. Geloof het of niet, maar er leven hier echt veel leuke, mooie en slimme vrouwen die gemakkelijk al meer dan vijf jaar droog staan. Nou ben ik al vijf jaar niet serieus geïnteresseerd in mannen, zelfs vrijwel niet in potentiële minnaars, maar ja. Stel nou dat je toch weer een keer aan de man wilt, serieus of gewoon voor de leuk? Dan moet je hier niet zijn, zo simpel is het.
What's a woman without a man?
A woman living in Broome.
Er zijn wel een paar leuke mannen. Die zijn allemaal gebonden of getrouwd. Goddank is er in Broome wel een redelijke moraal: op een paar notoire locals na zijn mensen hier volgens mij redelijk trouw. Hoewel er dan geen mannen zijn om blij van te worden, herstelt intussen in ieder geval wel een stukje vertrouwen in mannen. En zijn er die de boel belazeren, dan blijven ze goddank bij mij uit de buurt. Ik ben maar een keer benaderd door een lekker ding die mij op het hart drukte dat hij in een open relatie zat. Ja, dahag, volgens mij weet zijn partner niets van die regeling.
Vroeger had ik hier een aantal verschillende vriendenkringen, waaronder eentje waarin een aantal homo's zaten. Heerlijk, toch mannengezelschap en je kunt nog met ze over mannen praten ook! Perfect. Maar helaas, die kring sluit niet meer echt aan bij een alleenstaande moeder van een zesjarige dochter en haar huismuiserige levenstijl.
En dan zijn er de 'neutrale' vrienden. Laatst had ik een onverwacht ietwat pijnlijk gesprek met een van de weinige mannelijke kennissen die ik heb. Over sterilisatie (van de man he). Wij zagen elkaar voorheen tweewekelijks ongeveer. Dat onderwerp blijkt dus een goede manier om iemand uit te roken! Dacht ik namelijk dat ik altijd heel duidelijk was geweest in de grens van vriendschap; deze man nam acuut de benen toen ik mijn standpunt over het onderwerp deelde. Van de week zag ik hem bij het sportcentrum en hij zag nog steeds pips van de schrik. Alsof ik hier al met mijn schaartje klaar had gestaan terwijl ik hem nog niet met een stok zou aanraken, haha.
Dus wat te doen? Ik ga jullie maar vragen om je ogen en oren open te houden voor:
een lieve, leuke, super-trouwe, aantrekkelijke man (redelijk groot graag) die geweldig kan koken, graag een kind wilt maar die niet perse zelf hoeft te maken (veel oefenen mag wel), beetje belezen graag, intelligent, houdt van masseren, die 'groen' leeft, mag ook muzikant zijn, die zijn leven goed op orde heeft en graag in Australië wil wonen en op zoek is naar een eigenwijze, redelijk slimme, lieve, moedige vrouw met gebruiksaanwijzing (dat ben ik dan he). Als je die nou tegenkomt, dan laat je hem mij bellen.
Subscribe to:
Posts (Atom)
