Another week in Broome

Hallo weer, het is een tijdje geleden dat we van ons hebben laten horen. Het leven is mooi, alles gaat goed, geen bijzonderheden... dus wat te melden?

Het weer, altijd een goede start. Het is inmiddels 'dry season' in Broome. En voor het eerst sinds wij hier wonen een behoorlijk koud seizoen. We hebben de afgelopen dagen zelfs overdag met onze pantoffels aan doorgebracht en gaan met drie lagen kleren op de fiets naar school en werk. Het is koud! 's Ochtends en 's avonds kan het rond de 10-15 graden zijn en zelfs overdag is het koel, zo rond de 25 graden. Het is voor jullie waarschijnlijk onvoorstelbaar dat wij dan klappertandend uit de douche komen en ik nu met een dekentje om mijn schouders dit stukje zit te schrijven, maar het is waar en niet perse fijn :( Ik heb even overwogen om een kacheltje te kopen maar het weerbericht zegt dat dat niet nodig is. Nu maar hopen dat ze het een keertje goed hebben.

Joy gaat heel goed op school en daarbuiten. Met lezen gaat ze met sprongen vooruit, zowel Engels als Nederlands. Ze begint de smaak van spellen en schrijven te pakken te krijgen en ze heeft altijd veel plezier met haar klasgenootjes. Vrijdag was ik een paar uurtjes in de klas om te helpen en zag ik tussen alle door de kinderen gemaakte posters een heel opvallende, mooi geschreven en met allemaal hartjes gedecoreerde poster. Ik kijk naar de naam en de poster was ondertekend met Joy :) Vandaag had ze vriendje Pancho te spelen en dat is altijd goed voor een hele dag veel lachen en streken uithalen. Ik hoorde ze op gegeven over dokter spelen en dacht, toch even om het hoekje gluren. Het leek een scene helemaal van deze tijd: volgens mij kreeg Joy een nose job. Ze lag op het bed en Pancho had iets roods over haar neus gesmeerd. Het bleek een onschuldige allergie en hij heeft haar goed genezen. Joy heeft nog steeds de lach die toen ze heel klein was al heel aanstekelijk was en het is genieten om dat veel te horen.

We sporten veel dit jaar en fietsen tegenwoordig zoveel als we kunnen. Joy gaat naar acrobatiek, taekwondo (binnenkort allebei weer examen) en ze doet soms een beetje mee met zumba. Als je ooit aan je leeftijd twijfelt, misschien te oud wordt om je verjaardag te onthouden, dan is een keer zumba doen een goede graadmeter. Ik wordt dus echt 41, geen twijfel over mogelijk. Maar, ik heb plezier met zumba al ziet het er niet uit. En achterin de zaal is het toch donker, dus niemand heeft er last van als ik blijf proberen die Shakira moves te leren. Gelukkig zijn er geen spiegels anders had ik het ws al opgegeven. Joy doet een seizoen mee met atletiek op school en gaat ook nog naar schaken. Dan nog watersport: Joy zwemt als een zeemeermin rondom ons zwoegende aquaerobics vrouwen die pogen de zwaartekracht ongelijk te bewijzen. Een van de slogans van een trainer is, geloof het of niet, op de maat van muziek natuurlijk: 'I must, I must, I must pick up my bust'. Ik kan het nog steeds niet aanhoren zonder half te verzuipen, soms van schaamte soms van plezier. Ook gaat Joy zondagochtend naar het strand en is deel van de 'nippers' - een waterwijs clubje van de surf life safers. De ouders die willen en durven kunnen met de life savers mee trainen. Ik heb besloten mij voor de laatste keer aan het overkomen van mijn haaienangst te wagen en doe mee. 200 meter rennen - 200 meter zwemmen, achter de boeien langs! - 200 meter rennen, en dat moet allemaal binnen 8 minuten. Zwemmen in de zee is toch echt andere koek dan in het zwembad, de geluiden zijn anders, de beweging van het water helpt niet en dan is het water wat zo helder en mooi lijkt in het ondiepe toch echt niet helder genoeg om veel om je heen te zien. Met de wetenschap dat er tijgerhaaien en zoutwaterkrokodillen in onze zeeën wonen, wordt zo een lefmomentje niet echt een ontspannend recreatief momentje. Enfin, tot nu toe heb ik twee keer meegedaan en zonder te bezwijken van angst. De eerste keer was ik er helemaal klaar voor om mijn angsten, door een groep andere zwemmers omringt, onder de ogen te zien, bleek de tijd niet de kloppen en ben ik alleen gegaan. Achter die boeien langs, zonder ander potentieel voer om mij heen als afleidingsmanoeuvre voor hongerige haaien. Dat was eng en niet de bedoeling maar het liep wel goed af. De tweede keer was wel met een groep. Geen paniek en mijn tijd was niet slecht, dus morgen weer een poging. Tenzij ik bevries zodra ik het water raak natuurlijk. Eten haaien mensenijsjes? Misschien moet ik morgen juist wel...

Vanochtend was het weer mijn beurt om Nederlandse les te geven. Hoewel ik mij altijd verheug op de zaterdagochtenden een paar uurtjes vrij voor mijzelf, vind ik de ochtenden dat ik les geef eigenlijk altijd leuker. Bram, Nicky, Aletta, Sophie en Joy hebben zoveel plezier samen en het leren gaat best goed. We gebruiken het Wereldschool materiaal als basis maar modderen maar wat aan en bedenken zelf ook dingen om het leuker te maken. Meestal lukt dat en is het 'oerhollands gezellig'. We speelden Schipper mag ik overvaren? en dat viel in goede aarde. Als iemand nog andere leuke spelletjes weet dan hoor ik het graag.

Wat gebeurt er om ons heen?
Krieshen trouwt over een paar weken. Het doet nog steeds zeer dat we er niet bij kunnen zijn. De lotto kiest steeds andere winnaars en met aswolken uit Chili die het vliegverkeer hier stilleggen, is mijn reistrauma van vorig jaar weer lekker opgefrist. Maar goed, kleine jongens worden groot en wij zijn heel blij dat Krieshen zo gelukkig is. Aangezien ik niet zo een feestbeest ben, is het overslaan van vier dagen huwelijksrituelen misschien niet zo heel erg, maar ik had toch graag bij hem geweest. Hopelijk krijgen we veel mooie foto's en videomateriaal te zien en in ons hart zijn we gewoon bij hem.

Ines gaat ook trouwen komende week, nog zo een geluksvogel xxx

Leuk was dat ik contact heb kunnen maken met mijn jeugdvriend Onno. 25 jaar geleden hadden wij goede tijden samen en vanavond had ik hem aan de telefoon. Het was heel leuk om zijn stem te horen en fijn om te weten dat het goed met hem gaat en dat hij gelukkig is. We hebben recente foto's van elkaar gezien en het was bijzonder om een herinnering van een 15-jarige bij te schaven naar het beeld van een volwassen mens. Hopelijk gaan we elkaar zien als wij weer een keer naar NL afreizen.

Rondom de dreigende LNG-raffinaderij is er ook nieuws. (Een grotere LNG refinery dan in Qatar wordt hier gepland, 60km ten noorden van Broome en dat willen wij natuurlijk niet.) Hoewel de minister van Milieu het project nog moet af- of goedkeuren wil de olie/gasgigant alvast het gebied ontbossen en mogen zij dat van de regering. De afgelopen 12 dagen hebben activisten de werkers kunnen tegenhouden middels wegblokkades, geweldig. Ik vind het jammer dat wij niet ter plaatse kunnen steunen, maar behalve dat werk en school dat niet toelaten lopen wij risico onze verblijfsstatus te verliezen als ze gaan arresteren. Geen goede keuze dus voor ons, dus wij blijven op de achtergrond actief.

Het Alternative To Violence Project loopt als een trein; we zouden het wat rustiger aan gaan doen dit jaar maar draaien op verzoek eind juli een workshop in de locale gevangenis en een in de detoxkliniek.

Organic Food for Broome loopt ook nog altijd goed; ik pak nog steeds wekelijks de kratten van 30 gezinnen met biologische 'goodies' en geniet van het boerinnetje spelen. Een beetje net als moestuintje spelen maar dan zonder modder, sla-vretende naaktslakken en slecht weer.

Komende weken wordt het voor mij een beetje druk. Ik moet het laatste module van mijn post graduate doen en dat betekent een week full time aan de bak (en huiswerk). Half juli gelukkig lekker twee weken (school)vakantie. De tijd rondom de training en vakantie loopt nu al helemaal vol met afspraken en dat is minder leuk, ik houd niet zo van die druk. Vind het nu eenmaal niet zo heel fijn om nu al te weten wie ik op 3 augustus moet gaan zien. Ik hou soms van routine en voorspelbaarheid maar dit gaat een beetje ver. Enfin, ook die tijden gaan weer voorbij en over het algemeen is het werk gewoon leuk. Misschien gaan we deze vakantie weer een korte week naar Two Moons, nog even zien.

En jullie? Wij zouden het leuk vinden om weer eens wat van jullie te horen; hoe het gaat, hoe het weer is ;) en over eventuele vakantieperikelen.
Goh, voor iemand die niet zoveel te vertellen heeft is dit toch wel een lang stuk geworden...