Busy times

Het is een drukke periode geweest en daardoor was er weinig tijd voor bezinning, laat staat om even wat op te schrijven.

Joy heeft het heel goed op haar nieuwe school. Het is een prettige klas, de sfeer is vriendelijk en alle kinderen lijken te floreren. Joy heeft een handvol nieuwe vriendinnetjes die fijne families hebben die elkaar al kenden en waar wij in de cirkel zijn opgenomen. Joy is en blijft heel creatief met bijna dagelijkse uitingen van haar fantasie, dan wel in bijzondere tekeningen of in het creëren van een eigen wereldje ergens in het huis. Soms maak ik daar foto's van, vaker vergeet ik het, maar de momenten van ontdekking blijven me bij want ze zijn zo typisch Joy. Ze geniet van haar pianoles en oefent vrij regelmatig. Op Taekwondo heeft zij over twee weken haar gele band examen. Gisteren wilde zij in vol ornaat naar de training en dan ziet ze er heel schattig uit, in dat witte pak. Op momenten dat zij bereidt is om mij even los te laten, doet ze geconcentreerd mee en ze was zo trots als een pauw dat ze een paar stukjes van de eerste kata mocht voordoen aan de groep.
Thuis wordt zij steeds onafhankelijker en maakt nu soms ons ontbijt of lunch, inclusief vers geperste jus. Wat een weldaad!
Morgen krijgt Joy een 'merit certificate' op de schoolbijeenkomst (Assembly), dat weet zij nog niet en ik ben benieuwd hoe zij reageert. Ik zal de camera meenemen. We hebben wel gesprekken over dit soort beloningen; feitelijk komt iedereen een keer aan de beurt, en aan mij gaat het goede van deze routine een beetje voorbij. Enfin, het is deel van het onderwijssysteem hier.

Ik werk nog steeds bij de KLC en ben nog immer ambivalent. Soms vind ik redelijke vrede, vooral als ik voor ogen houdt dat onrechtvaardigheid in de hele wereld een rol speelt en niet alleen in onze organisatie. Ik doe erg mijn best om dat te accepteren, vooralsnog is het me nog niet goed gelukt. Dan doet zich op het werk weer iets voor waar ik wanhopig van wordt en wil ik weg, naar een gezondere, respectvolle omgeving. Uiteindelijk vraag ik mij af hoe een organisatie die van corruptie en nepotisme aan elkaar hangt in godsnaam gelijkheid en recht voor haar volk kan bereiken.
Tussen de bedrijven door ben ik nog steeds actief in een aantal organisaties. Met de 'housing group' hebben we net een 'Memorandum of Understanding' getekend, waardoor wij opnieuw een aanvraag voor nieuwe huizen kunnen indienen. Dat gaat ws de komende maand gebeuren en als we slagen dan krijgen Joy en ik een huurwoning voor heel lange termijn en van eigen ontwerp. Moet natuurlijk nog wel gebouwd worden, dus dit is toekomstmuziek. De 'community development' groep die ik medeopgericht heb wordt nu geïnstitutionaliseerd, alsook een biologisch collectief - een groep die biologische groente en fruit naar Broome gaat halen. Uit de milieubeweging heb ik me wat teruggetrokken. Hoewel zij erg goed werk doen is het vanuit een uitgangspunt van strijd tegen de gevestigde orde en ik wil voorlopig alleen maar mijn aandacht richten op dingen die ik wil zien groeien.
Ik heb bijna alle toetsen voor mijn boekhouddiploma gedaan. Voordat wij naar NL vertrekken moet ik dat afgerond hebben, dus ik moet nog even aan de slag. Misschien dat ik daarna nog doorstudeer en mijn accountants diploma ga halen.
De laatste tijd ben ik met wat praktische dingen geconfronteerd waardoor alleenstaand ouderschap soms even moeilijk was, maar goed, in verhouding met de levensstandaard in de rest van de wereld komen wij er toch bekaaid vanaf.
Wij sporten vaker en ook ik ga voor mijn gele band binnenkort. Whoehie.

Langzaam bereiden wij ons voor op onze vakantie in 'eigen land'. We hebben koffers gekocht en ik vraag mij regelmatig af of we voldoende warme kleren hebben voor onze trip. Gelukkig zijn er tweedehands winkeltjes, we slaan wel een bonte garderobe in die we weer achter kunnen laten als het moet. Mode bestaat in Broome niet, dus bereid je voor op visuele schok als je ons ziet ;)
We hebben al heel wat dagjes uit en logeerpartijen gepland, volgens mij is onze geplande week in Maleisië op de terugweg toch wel een goed idee geweest!
De woning in Maldenhof gaat verkocht worden, dus ik ben erg benieuwd hoe ze het huis opgeleverd willen hebben. Volgende week is de inspectie en daarna weten we meer. Mocht je iemand weten die volgroeide bomen en bv een magnolia willen hebben, dan moeten die maar contact met ons opnemen.

Tot zover, en tot gauw ziens!

Letting go

Het is bijzonder hoeveel facetten onze emigratie heeft en wat de invloed daarvan op ons leven is. Na twee jaar laat het effect zich nog steeds gelden en soms in onverwachte vorm.

De geijkte verwachting van het missen van vrienden en familie, heimwee naar typisch Nederlandse dingen en alles wat komt met het zich aanpassen aan een nieuwe cultuur in een ander land bereid je toch niet voor op alles wat komt.
In onze realiteit is het gemis van vrienden en familie inderdaad het grootst. Hoewel sommige banden overleven met of zonder regelmatig telefoon of skype contact, is het zich gekend weten door mensen die veel met je hebben meegemaakt door de verschillende levensfasen een leemte in ons bestaan hier. Wij komen ons hart ophalen volgende maand en keren dan terug naar huis, naar relaties die goed en waardevol zijn en hopelijk tot een gelijkwaardige diepte zullen uitgroeien in de toekomst. Het is een beetje als uit twee culturen geboren worden; je kunt jezelf als halfbloedje of als dubbelbloedje beschouwen. Wij kunnen ons net als velen emigranten altijd verdeeld voelen. Liever zie ik dat wij geprezen zijn met twee vriendenkringen aan beide zijden van de wereld.
Nederlandse tradities kunnen we tot op zekere hoogte voortzetten, of meevieren door vakanties goed te plannen (wij verheugen ons al op Koninginnedag). Nederlandse producten zijn te krijgen als je het graag genoeg wilt, dan wel hier of door om een pakketje uit het kikkerland te verzoeken. Het stadsleven mis ik niet, het concept daarvan kan ik ook aan Joy overbrengen door haar hier mee te nemen naar een van de grote steden.
Wat ik mis is wandelen. Hier is het toch vaak te warm, tenzij je echt uitkient wanneer je gaat lopen. Dry season tegen de namiddag is goed te doen. Maar zeker niet elk moment van de dag of een halve dag in het weekend.
Ik ben ook minder avontuurlijk dan in Nederland. Ik zou bv heel graag vaak kamperen met Joy maar durf niet zo goed. Alle mogelijke gevaren die op de loer liggen maken dat ik voor veiligheid en huiselijkheid kies. Wie weet veranderd dat nog.
En dan is er het onverwachte. De dingen die je achterlaat en waarvan je pas veel later beseft hoe belangrijk het voor je was en hoe pijnlijk het is om dat los te laten. Een vriendschap die de afstand niet goed overleeft, omdat de kracht zat in het persoonlijk contact en nog te jong was om het met minder te kunnen doen, en het potentieel dat nooit verder ontdekt zal worden.
Iedere keer weer dat ik alles afweeg, valt de balans positief uit: ik ben blij met de keuze die ik heb gemaakt, ik kon eigenlijk niet anders. Toch doet het soms verdomde pijn.

In het leven maken we constant keuzes waarvan het effect op ons leven heel variabel kan zijn. Soms zijn gevolgen enigszins voorstelbaar en soms gaat het gemiste potentieel volledig aan ons voorbij. Totdat je op een punt beland waar je even overzicht hebt op het pad wat je bewandeld hebt en je terugkijkt op een landschap waarvan je hele delen niet hebt waargenomen. Vrede hebben met de weg die je gekozen hebt is uiteindelijk de enige optie, maar vereist soms moeite. Uiteindelijk gaat alles zoals het gaan moet en komt er een ander moment waarop je blij bent en weet: 'Hier moet ik zijn.'. De dans van het leven...