To Ride an Ass

Tien dagen geleden en vandaag vierden Joy en ik onze emigratie naar Australië met ons eigen kleine familie ritueeltje: iets nieuws doen. Op de bewuste dag, 23 maart, waren wij precies vier jaar in Australië. Joy woont dus al langer hier dan zij in Nederland geleefd heeft. Dat was toch wel even een moment om bij stil te staan voor mij. Met Joy mondde het uit in een gesprek over 'het gras aan de andere kant van de heuvel dat groener lijkt'. Dit naar aanleiding van Joy's idee dat het leven in Nederland toch leuker is terwijl wij ontelbare keren terughoren dat het klinkt alsof ons leven een superlange heerlijke vakantie is (en zo voelt het eigenlijk ook!). We zullen nooit weten of zij hetzelfde idee zou hebben over Australië als zij opgroeide in Nederland en besef zou hebben van een mogelijk leven hier. Enfin, we vieren ons leven hier toch want het is mooi en het is nu vier jaar sinds de grote stap. Joy is het overigens met mij eens dat het steeds beter wordt en dat lijkt haast niet de kunnen.
We zijn lekker uit eten geweest en hebben genoten van een avondje opdoffen, elkaars gezelschap en smullen. De lemon tart bij Cafe D'Amore, echt, het is een orgastronomisch hoogtepunt. Enfin, iets nieuws doen, semi-avontuurlijk, is tot nu toe elk jaar weer heel anders uitgepakt. Nadat wij ons eerste emigratieverjaardag over de Kimberley vlogen in een Cessna, het tweede jaar met de hovercraft Roebuck Bay in gevaren zijn en daar op de mudflats getafeld hebben, hebben wij ons het derde jaar heel gemakkelijk gemaakt en had ik een heerlijke spa behandeling en ging Joy er op uit om met vers geplukte bloemen zelf cremepjes te maken en daar mij mee in te smeren. Eigenlijk wilde ze dat dit jaar weer doen, maar ja, de deal is: iets nieuws. Wat nu? was dus de vraag die ons vanaf begin maart bezig hield. Uiteindelijk heb ik een middagje paarden geregeld, iets waar Joy heeeel blij mee was. Een paar kennissen van ons wonen op 12 mile, net buiten Broome dus en die waren bereid om dit mogelijk te maken. De paardenervaring zou iets zijn met eerst verzorgen, dan rijden, daarna voeren en wat leren van en over paarden. Derhalve togen wij vandaag wij met lange broek en fietshelmen naar Claudia, Tony en kinderen. We kregen een tour over hun stuk grond en hebben kennisgemaakt met drie kamelen: een reuze dame Karli, een scharminkel in revalidatie Cabellero en de los lopende bruine krulkameel Pespi Cola. Daarna leerden wij de paarden kennen: een met een onuitspreekbare, niet te onthouden en dus nu onbekende naam en Pawpaw (papaja), een prachtige jonge Arabische hengst. En toen bleek er nog een bewoner, namelijk Muldoon, het muildier. Daarna hebben we nog ik weet niet hoeveel honden leren kennen, kippen en de butcher bird familie die zich ook permanent gevestigd heeft bij deze beestenbende. Het leuke was dat alle dieren steeds met elkaar communiceerden en het goed met elkaar kunnen vinden. Paarden en kamelen hinniken naar elkaar zodra zich er een aandient of weggeleid wordt. Honden en kippen scharrelen rond waar de actie is. Het was allemaal super gemoedelijk en fijn. Omdat het anoniem te blijven paard nog moet leren mensen op zijn rug te verdragen waren Pawpaw en Muldoon voor vandaag gecharterd. Helaas bleek Pawpaw kreupel en restte voor ons paardenavontuur Muldoon. We hebben ze wel samen geborsteld en geknuffeld. Daarna heeft Joy een paar rondes begeleid op het muildier gereden terwijl ik ernaast klossend het paard of muildier? werd voor het anderhalfjarige kind van onze gastheer en -dame. Toen er genoeg rondjes gereden en rondgeklost waren en nadat de paarden gevoerd waren kon ik achteroverleunen en genieten van 'bush Broome' terwijl Joy zich rollend in het zand en springend op de trampoline met de kinderen vermaakt heeft. Vervolgens werden we voor het avondmaal uitgenodigd en was zo de middag om. Twas niet echt wat ik in gedachten had (ik had graag samen met Joy een lange rit gemaakt) maar het was fijn en Joy heeft echt genoten. Het nieuwe van vandaag zat em niet zo zeer in de ervaring maar meer in de vriendschap die zich lijkt te ontwikkelen tussen Tony, Claudia en mij en tussen Manaki, Kaiana en Joy. Vind ik mooi.