Kom ik terug van Kooljaman met al mijn cursusplannen. Krijg ik de geweldige gelegenheid om een vrouwenkamp mee te gaan maken. Een week lang. In de woestijn. Leven en slapen onder de sterren. Bush tucker. Tussen en met Aboriginal vrouwen uit de Kimberley. Zij delen cultuur, verhalen, gewoonten en doen wat riten. Dit is echt heel bijzonder en ik ben zo blij dat ik de kans krijg dit mee te maken, het voelt bijna of ik even een kijkje in Narnia mag nemen :) Natuurlijk gaat Joy mee. De tegenprestatie is dat ik rijd en 2-3 vrouwen meeneem. Het is ongeveer 12 uur rijden. In een werk auto, alles op kosten van de zaak. En ik mag komende week de 4WD cursus via het werk doen (scheelt met twee vrije dagen en $ 350!) plus de week erop een tweedaagse opfris EHBO-cursus. Wauw! Ik beloof: ik ga de camera meenemen. Misschien geef ik hem wel gewoon aan Joy, zij maakt graag foto's en wie weet wat ze schiet. Eind mei is het zover.
9/5/09: Het feest gaat niet door. Joy kan niet meer naar het Womens Law Camp (min. leeftijd 10 jaar) en dus ga ik niet. We krijgen vast een keer een andere kans.
De 4WD cursus was geweldig, veel geleerd en genoten.
Kooljaman at Cape Leveque
In de schoolvakantie hebben we een korte kampeertrip gemaakt. Iets korter ook dan gepland nog, omdat we op de heenweg een lekke band kregen en de reserveband ook zacht en lek bleek. En dat terwijl me al over de helft van het 130 km lange stuk dirt road waren, geen gemakkelijke weg. Gelukkig kregen we binnen een paar minuten hulp, want ik had niet eens een idee hoe ik in hemelsnaam het reservewiel vanonder de auto moest halen. Heb nog nooit een bandje verwisseld en dan maar meteen een 4WD... Enfin, we hadden hulp en het advies terug te rijden naar Broome om iig het reservewiel te vervangen. Dat was nog zo makkelijk niet, want ik had blijkbaar banden met afwijkende maten. Alles is vervangen a $ 1100, au. Mogelijk leveren de drie oude goede banden nog wat op in die winkel, ze staan nu te koop. Deze proeve was een goede aanleiding tot het besluit om een 4WD cursus te gaan volgen, twee dagen, ergens tussen nu en snel.
We kwamen de eerste kampeerdag dus veeeel later aan dan gepland. Konden na een koude maaltijd meteen naar bed. Joy was toch de hele dag in vakantiestemming, tot zelfs het moment dat ze naast de auto op krik zat te zingen en spelletjes met me deed tijdens de tijdrovende klus van het vervangen van alle banden. She is a good sport.
Kooljaman was als altijd prachtig. Joy had al snel twee vriendinnetjes, van oorsprong Afrikaans, dus dat was taalkundig soms ook grappig. 11 en 7 jaar waren ze en ik had er geen kind aan. We hadden de tent en een speeltentje mee. Ik had een maaltijd klaar meegenomen en we hebben daar een keer avondeten gegeten, fish and chips, altijd een treat voor Joy. Ik had voor 2,5 dag geen zin in gedoe met gasflessen en pannen. Hoewel we heerlijk uitgerust zijn en veel hebben gespeeld was het een beetje teleurstellend omdat de bijna immer kraakheldere zee dit keer niet helder was. Verkeerde windrichting. Ik ben dan toch niet zo op mijn gemak en geniet er anders altijd zo van als het daar mooi en helder is. Enfin, moeten we nog een keertje terug later dit jaar. We hebben er uiteindelijk anderhalve dag doorgebracht, want ik wilde op de terugweg wel ruim de tijd hebben. Stel... nog een lekke band, dan toch liever niet in het donker. Het stuk dirt road wat langzamer teruggereden, toch voorzichter geworden door de lekker band, en dat kost dan ook echt meer tijd. Joy sliep het hele stuk, dus dat is toch wat beter voor de concentratie. En we hebben het weer gered. Hoewel het naar Australische maatstaven een 'easy peasy' stuk weg is (220 km in totaal) ben ik toch altijd wel een beetje trots als we heelhuids thuis zijn. Zeker nadat ik onderweg een 4WD afgevoerd heb zien worden die een paar koprollen had gemaakt en in een cabrio veranderd was. En het een stuk geregend heeft en een zandweg dan in een modderglijbaan veranderd. (Een 'slippery slide' noemen ze dat op de creche, als ze het bewust creeeren met zand en de tuinslang). Geloof me, je hebt er niet veel water voor nodig. Waar ik een seconde dacht: ha, even geen grote stofwolken, gleed ik het volgende fijn naar het midden van de weg zonder dat ik van plan was daar te gaan rijden. Nog een keer besloten die cursus te gaan doen. Onderweg zagen we nog een dingo, de eerste denk ik sinds we hier zijn. Helaas heb ik geen foto's of filmpjes gemaakt geloof ik. Niet zo leuk voor het NL-front maar het zegt wel iets over ons: we zijn zo in het nu en genieten daarvan dat een camera er gewoon niet bijhoort. Nog een paar keer beschermt kamperen en dan gaan we samen echt de bush in af en toe, een weekendje. Wat een vooruitzicht weer... het leven in Australie is toch echt heel mooi.
We kwamen de eerste kampeerdag dus veeeel later aan dan gepland. Konden na een koude maaltijd meteen naar bed. Joy was toch de hele dag in vakantiestemming, tot zelfs het moment dat ze naast de auto op krik zat te zingen en spelletjes met me deed tijdens de tijdrovende klus van het vervangen van alle banden. She is a good sport.
Kooljaman was als altijd prachtig. Joy had al snel twee vriendinnetjes, van oorsprong Afrikaans, dus dat was taalkundig soms ook grappig. 11 en 7 jaar waren ze en ik had er geen kind aan. We hadden de tent en een speeltentje mee. Ik had een maaltijd klaar meegenomen en we hebben daar een keer avondeten gegeten, fish and chips, altijd een treat voor Joy. Ik had voor 2,5 dag geen zin in gedoe met gasflessen en pannen. Hoewel we heerlijk uitgerust zijn en veel hebben gespeeld was het een beetje teleurstellend omdat de bijna immer kraakheldere zee dit keer niet helder was. Verkeerde windrichting. Ik ben dan toch niet zo op mijn gemak en geniet er anders altijd zo van als het daar mooi en helder is. Enfin, moeten we nog een keertje terug later dit jaar. We hebben er uiteindelijk anderhalve dag doorgebracht, want ik wilde op de terugweg wel ruim de tijd hebben. Stel... nog een lekke band, dan toch liever niet in het donker. Het stuk dirt road wat langzamer teruggereden, toch voorzichter geworden door de lekker band, en dat kost dan ook echt meer tijd. Joy sliep het hele stuk, dus dat is toch wat beter voor de concentratie. En we hebben het weer gered. Hoewel het naar Australische maatstaven een 'easy peasy' stuk weg is (220 km in totaal) ben ik toch altijd wel een beetje trots als we heelhuids thuis zijn. Zeker nadat ik onderweg een 4WD afgevoerd heb zien worden die een paar koprollen had gemaakt en in een cabrio veranderd was. En het een stuk geregend heeft en een zandweg dan in een modderglijbaan veranderd. (Een 'slippery slide' noemen ze dat op de creche, als ze het bewust creeeren met zand en de tuinslang). Geloof me, je hebt er niet veel water voor nodig. Waar ik een seconde dacht: ha, even geen grote stofwolken, gleed ik het volgende fijn naar het midden van de weg zonder dat ik van plan was daar te gaan rijden. Nog een keer besloten die cursus te gaan doen. Onderweg zagen we nog een dingo, de eerste denk ik sinds we hier zijn. Helaas heb ik geen foto's of filmpjes gemaakt geloof ik. Niet zo leuk voor het NL-front maar het zegt wel iets over ons: we zijn zo in het nu en genieten daarvan dat een camera er gewoon niet bijhoort. Nog een paar keer beschermt kamperen en dan gaan we samen echt de bush in af en toe, een weekendje. Wat een vooruitzicht weer... het leven in Australie is toch echt heel mooi.
Wat doe jij?
De laatste tijd besef ik dat roken of vaste prik dagelijks wat biertjes of wijntjes drinken ergens toch goede gewoonte (kunnen) zijn. Dit zijn de mensen die een paar keer per dag of een paar uur in de avond tijd nemen om op de dag terug te blikken, het leven te bezien en/of te bepraten. Dit zijn de mensen die die sterrenhemel heel regelmatig bewonderen of anderszins gewoon even pas op de plaats maken. Dat diezelfde gewoonten lichamelijke en mogelijk ook andere nadelen hebben, en mijn beeld van dit gedrag misschien wel erg positief is, dat kan. Toch vraag ik mij af... Wat doe jij? Wat doe jij om dit soort rustmomenten in te lassen, om te reflecteren, om even niets te doen, nergens bewust mee bezig te zijn, dagelijks? Ik hoor het graag.
Cooling down
Het wordt echt dry season nu. 's Ochtends is de koude douche opeens echt koud en willen we zo snel mogelijk de handdoek in. Vanmorgen dus maar de warmwaterketel weer ingeschakeld en vanavond in een lauw bad liggen weken, kaarsjes aan, badolie, heerlijk. De huid merkt het ook: plotseling weer droge huid en ruwe enkels. Smeren weer dus vanaf nu. Vanochtend havermoutpap met een kopje thee voor ontbijt, dat is toch wel een half jaartje geleden. Lekker een katoenen deken op het bed voor de koelere vroege ochtenduren. De fans wieken nu zachtjes op 1 en is het gewoon lekker, een graadje of 27 schat ik. Lekker stil eigenlijk, merk nu pas dat al die draaiende bladen toch voor een hoop achtergrondgeruis zorgen. De krekels gaan ondertussen gewoon door en de sterrenhemel is nog helderder, als dat kan - maar dat is ws verbeelding.
Piano les
Op mijn oude dag ben ik dan eindelijk begonnen met pianoles. Sommigen van jullie weten ws wel dat ik niet bepaald muzikale aanleg heb, maar het heeft altijd gelokt. Gitaar was het niet echt, ik hoorde soms niet eens of het ding goed gestemd was of niet. Snare drum was leuk, en handig als je in de groep opgaat als het ritmegevoel niet overontwikkeld is. Maar die piano, die zou ik ooit wel eens willen proberen. Je weet maar nooit toch, op het orgel van mijn vader vroeger ging het best aardig tenslotte. En opeens is er dan zo een moment: als ik het wil, waar wacht ik op? En dus op zoek gegaan naar een leraar(es) die op mijn vrije woensdagochtenden les kan geven. Die heb ik helaas niet gevonden. Maar wel een kennis die bereid is om incidenteel te begeleiden en ondertussen heeft zij mij een zelfstudieboek gegeven en heb ik een digitale piano aangeschaft. En ik vind het geweldig! Braaf studeer ik iedere avond en soms tussendoor overdag even. Wat heerlijk om toch een beetje muziek te kunnen maken en om even helemaal ergens in op te gaan. Behalve het leren pingelen natuurlijk weer noten lezen, en akkoorden leren en tjee, soms lijkt het wel Russisch voor vingers. En als sommige stukjes na een paar keer proberen dan toch ergens naar klinken ben ik helemaal blij!
School holidays
Hier in Australie wordt je als schoolgaand kind en ouder erg verwend tijdens schoolvakanties. Iedere dag zijn er wel activiteiten georganiseerd, om vaak gratis bij te kunnen wonen. Zowel de bibliotheek als het buurthuis en verschillende organisaties organiseren activiteiten. Donderdag zijn we in de vroege ochtend naar Town Beach geweest, waar we een wandeling door de mangrovebossen hebben gemaakt. Een paar meter van een strand waar we zo vaak geweest zijn, stapten we nu onverwacht een nieuwe wereld binnen. Er blijkt heel veel leven in de mangroven, een heel ecosysteem op zich waar Joy en ik ons kostelijk en leerzaam hebben vermaakt. Daar gaan we ws vaker in struinen en de diverse dieren bewonderen.
Daarna gaf een plaatselijke kunstenares een demonstratie van haar werk en werden kinderen gestimuleerd om ook te tekenen en schilderen om een bijdrage te leveren aan haar wandschildering in de bieb.
's Middags togen we naar Cable Beach, waar in een strandhut een schildermiddag was georganiseerd, en wel het beschilderen van een zelf meegebracht t-shirt. Joy is superblij met haar roze shirt met daarop een zon, een handafdruk, glitterstippen en nog meer moois geschilderd. Als afsluiting van de dag zijn we in zee gedoken, die was weer zo mooi en verleidelijk dat we het niet konden laten.
Vandaag, zaterdagochtend, hebben we een vis les bijgewoond. Ik ben blij dat we niets gevangen hebben, want ik hoef niet zo nodig te leren hoe je een vis de haak uit de mond verwijderd en hem fileert... maar Joy genoot vooral van het aas aan de haak doen. En dat was vaak nodig, want er waren genoeg slimme visjes en ws krabben die het aas netjes van onze haken afaten. Enfin, we hebben tijdens het staren over het water, vanaf de pier, twee zeeschildpadden gezien en scholen kleine en middelgrote vissen die af en toe uit het water opspringen.
En zo is er nog veel meer te doen, het is in de vakanties echt een kwestie van keuzes maken. Onze activiteiten zijn nog wat kort en vaak blijven ouders erbij, maar voor iets oudere kinderen zijn er hele dagprogramma's. Vakantie is hier feest.
Volgende week gaan Joy en ik een paar dagen kamperen bij Kooljaman/Cape Leveque. Heerlijk vooruitzicht... even weer tijd doorbrengen in het plaatselijke paradijs.
Liefs x
Daarna gaf een plaatselijke kunstenares een demonstratie van haar werk en werden kinderen gestimuleerd om ook te tekenen en schilderen om een bijdrage te leveren aan haar wandschildering in de bieb.
's Middags togen we naar Cable Beach, waar in een strandhut een schildermiddag was georganiseerd, en wel het beschilderen van een zelf meegebracht t-shirt. Joy is superblij met haar roze shirt met daarop een zon, een handafdruk, glitterstippen en nog meer moois geschilderd. Als afsluiting van de dag zijn we in zee gedoken, die was weer zo mooi en verleidelijk dat we het niet konden laten.
Vandaag, zaterdagochtend, hebben we een vis les bijgewoond. Ik ben blij dat we niets gevangen hebben, want ik hoef niet zo nodig te leren hoe je een vis de haak uit de mond verwijderd en hem fileert... maar Joy genoot vooral van het aas aan de haak doen. En dat was vaak nodig, want er waren genoeg slimme visjes en ws krabben die het aas netjes van onze haken afaten. Enfin, we hebben tijdens het staren over het water, vanaf de pier, twee zeeschildpadden gezien en scholen kleine en middelgrote vissen die af en toe uit het water opspringen.
En zo is er nog veel meer te doen, het is in de vakanties echt een kwestie van keuzes maken. Onze activiteiten zijn nog wat kort en vaak blijven ouders erbij, maar voor iets oudere kinderen zijn er hele dagprogramma's. Vakantie is hier feest.
Volgende week gaan Joy en ik een paar dagen kamperen bij Kooljaman/Cape Leveque. Heerlijk vooruitzicht... even weer tijd doorbrengen in het plaatselijke paradijs.
Liefs x
Hee hallo!
Terwijl ik er weer eens een berichtje uitpers op dit weblog, komt er plots een koppie van een nog heel jonge gekko tevoorschijn boven mijn beeldscherm. Ik zie een pootje, met vier petieterige vingertjes en een koppie wat al snel schuin omhoog net zo naar mij zit te kijken als ik naar hem/haar. Een paar seconden oogcontact en ik voel me de wereld te rijk. Australie...
(Gekko's komen uit eitjes en ik heb ze zo klein als 2 cm gezien in huis, zooo schattig, bijna onbeschrijfelijk.)
(Gekko's komen uit eitjes en ik heb ze zo klein als 2 cm gezien in huis, zooo schattig, bijna onbeschrijfelijk.)
Pasen, wereldfeest
De 'Easter Bunny' in het winkelcentrum was een beetje een anticlimax. Groot wit konijn met neerhangende oren die met een mand met chocolade-eitjes rondloopt. Niks an. Toen er een podium werd opgebouwd hoopte ik nog op de Easter rap of minstens op een Bunny hop, maar nee, het was voor een gewone band.
Dan thuis. Na het vinden van het eerste eitje, bij toeval, kondigt Joy met een toeter aan (die in de hele buurt te horen was denk ik): The Easter Bunny was here!!! De Paashaas is geweest!!! Vervolgens is ze een half uur zoet met eitjes zoeken en gilt het iedere keer uit als ze er weer een gevonden heeft. De gil is zoveel harder als de chocolade paashaas groter is, die scoort ze in haar Barbie keukenkastje. Geweldig, wat een plezier kan een kind toch hebben.
En minstens zo heerlijk, die vier vrije dagen. We hebben veel gespeeld en geluierd, en de laatste dag samen het huis, de tuin en de auto weer wat op orde gebracht. Afsluiting was het samen kijken naar Night at the Museum, wat voer voor heel veel vragen en uitleg was. Dan realiseer ik me weer even goed wat zij allemaal nog gaat leren in het leven. Hoewel ik steeds denk dat deze jaren zo belangrijk zijn want in die eerste jaren leren ze zoveel, er komt nog zooooveel meer. Zij is klaar voor het avontuur en ik mag toekijken en soms een beetje begeleiden. Mooi hoor, mama zijn. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, of chocola, maar daar kan die Paashaas toch echt niet aan toppen.
Dan thuis. Na het vinden van het eerste eitje, bij toeval, kondigt Joy met een toeter aan (die in de hele buurt te horen was denk ik): The Easter Bunny was here!!! De Paashaas is geweest!!! Vervolgens is ze een half uur zoet met eitjes zoeken en gilt het iedere keer uit als ze er weer een gevonden heeft. De gil is zoveel harder als de chocolade paashaas groter is, die scoort ze in haar Barbie keukenkastje. Geweldig, wat een plezier kan een kind toch hebben.
En minstens zo heerlijk, die vier vrije dagen. We hebben veel gespeeld en geluierd, en de laatste dag samen het huis, de tuin en de auto weer wat op orde gebracht. Afsluiting was het samen kijken naar Night at the Museum, wat voer voor heel veel vragen en uitleg was. Dan realiseer ik me weer even goed wat zij allemaal nog gaat leren in het leven. Hoewel ik steeds denk dat deze jaren zo belangrijk zijn want in die eerste jaren leren ze zoveel, er komt nog zooooveel meer. Zij is klaar voor het avontuur en ik mag toekijken en soms een beetje begeleiden. Mooi hoor, mama zijn. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, of chocola, maar daar kan die Paashaas toch echt niet aan toppen.
Subscribe to:
Posts (Atom)
