Niki

1 augustus is Niki ingeslapen. Het ging zo goed met haar, ze werd 16 jaar oud en plots gaf het lichaam op. Jacqueline belde eind juli dat het niet zo goed meer ging en dat Niki diverse medicijnen zou krijgen. Ze leefde ontzettend op die week, rende rond als een pup, had energie voor 10. En toen stortte ze in. Daags van tevoren wisten we dat ze op 1 augustus zou inslapen. Joy en ik zijn thuis geweest: alle aandacht en liefde voor haar en Jacqueline en Marcel die heel mooi afscheid hebben genomen met ontzettend veel verdriet. Wekenlang was het stil in mij. Eraan gewend ben ik nog niet helemaal. Het verbaasde me hoe hard het afscheid aankwam, terwijl ik dacht mijn 'grote' afscheid van haar te hebben genomen toen we haar overdroegen aan Jacqueline, voor vertrek naar Australië. Niets bleek minder waar. Velen zullen mooie herinneringen met mij delen: Niki die altijd weer bij een ieder die voorbij kwam een glimlach ontlokte (wat een leuk hondje, wat een schatje) en bijna net zo vaak gehoor aan haar kwispelend verzoek om alsjeblieft de stok of bal een zwieper te geven. Hoe lief ze was en hoe goed opgevoed mensen haar vonden (het was echt gewoon haar karakter). Veel herinneringen zijn alleen de mijne. 12 jaar lang mijn maatje. Niki zes weken oud: een klein zacht zwart wit gestreept bolletje dat mij uitzocht (op de foto is zij 8 weken). Samen wonend op Mountain Valley, op en rond het paard in Australië, Niki die een kudde jonge koeien de wei inlokt in plaats van injaagt, mee-etend met de kamelen en uiteindelijk toch een keer zachtaardig maar zeer effectief een trap ontvangend waardoor ze meters verder in het zachte zand landde. Gekrenkt maar niet bezeerd. Niki die altijd mee zwom maar op een dag blaffend op het strand blijft staan, waarschuwend; bleek er later een zoutwaterkrokodil gesignaleerd te zijn waar wij zwommen. Tegen mij aanleunend, drijfnat en vol met zand na het zwemmen maar toch mijn schaduw stelend. Niki die nergens lekkerder sliep dan op mijn voet. Tijdens haar eerste wandeling in Nederland dacht zij dat het groene paadje goed te bewandelen was; die blik in haar gezicht toen ze leerde wat kroos was, onbetaalbaar. Met mij op de surfplank de Gaasperplas over. Zonder Niki had ik de 4 jaar voltijd werk en deeltijd studie nooit gezond afgerond. Uren uren uren hebben we gewandeld, ontelbaar vaak de plas rond. 'Overgefixeerd op mij' vond de dierenarts ooit. Gewoon liefde. En dit is maar een fractie van de vele mooie momenten. Het verdriet is groot maar de liefde blijft. Jacqueline en Marcel zijn groots geweest in hoe zij Niki hebben opgevangen, liefgehad en verzorgd. Een bereisd hondje; hoeveel emigreren van down under, bezoeken Parijs in een dogbuggy? Vele trips naar de sneeuw, wat ze heerlijk vond. Een deel van Niki's as is naar ons opgestuurd tezamen met honderden foto's en filmpjes (onder een van de laatste foto's). We zijn samen haar ouders geweest, Niki ons kind. Mijn dankbaarheid naar hen is niet in woorden te bevatten. Niet lang na haar inslapen zag ik Niki hier rondlopen, het huis onderzoekend, snuffelend en stiekem Joy's kleine speelgoedje in haar bek pakkend een half ondeugend oog naar mij. Uiteindelijk naast me liggend, zuchtend. Ze heeft menige dag naast mijn fiets gerend onderweg van werk naar school en huis. Gek? Misschien. Ze is deel van mij en zal dat altijd blijven.

Where The Wild Things Are

In Joy's klas, kan ik verklappen. Het was opvoeringstijd voor 2E, dit gebeurt hier om beurten tijdens de wekelijkse 'assembly'. Assembly begint altijd met het zingen het volkslied. Joy kent de tekst, ikzelf sta nog steeds halfslachtig te playbacken want het wil er maar niet in en het heeft een hypocriet smaakje: Australian National Anthem "Advance Australia Fair" words and music composed by Peter Dodds McCormick proclaimed Australia's National Anthem by the Governor - General on 19th April 1984 Australians all let us rejoice For we are young and free We've golden soil and wealth for toil, Our home is girt by sea: Our land abounds in nature's gifts Of beauty rich and rare, In history's page let every stage Advance Australia fair, In joyful strains then let us sing Advance Australia fair. Beneath our radiant Southern Cross, We'll toil with hearts and hands, To make this Commonwealth of ours Renowned of all the lands, For those who've come across the seas We've boundless plains to share, With courage let us all combine To advance Australia fair. In joyful strains then let us sing, Advance Australia fair. Enfin, daarna een gezamenlijk gebed. Ook dat is nog steeds een ongemakkelijk moment. Vouw je nou wel of niet je handjes als je niet katholiek bent en wat doe je met je handen terwijl alle andere aanwezigen druk kruisjes slaan? Is daar eigenlijk etiquette voor, hoe zich te gedragen te midden van anders-gelovigen?

Enfin, een paar minuten vermakelijk ongemak of ongemakkelijk vermaak, dat hangt wat af van de stemming, en daarna was het tijd voor het optreden van Joy's klas. Ik weet niet hoeveel mensen het boek 'Where The Wild Things Are' kennen, mogelijk is de film die een jaar of twee geleden uitkwam meer bekend. Het is een bijzonder verhaal. De klas was goed voorbereid en heeft veel werk gestoken in het maken van de achtergrond, maskers en het verkleden natuurlijk. Grootste pret hadden ze tijdens de voorstelling zelf en zo ook het publiek: alle andere kinderen van de school met leraren en ouders. Er is een filmpje van, maar digibeet dat ik ben, ik heb geen idee hoe dat te delen. Een ieder die zich geroepen voelt om mij een minicursus te geven is welkom. Inmiddels ontvouwen zich serieuze plannen om weer eens naar Nederland af te reizen samen. Midden april tot eind mei kijken we naar. Een weekje samen vakantie vieren (als iedereen nog hard werkt en naar school gaat), daarna kunnen we met anderen vakantievieren in de meivakantie. Dan is het plan dat we ergens een leuke plek vinden, op een boerderij of minibeestenboel waar Joy naar school kan voor zeker drie weken en ik een beetje kan werken en leren. Liefst een biologische gevarieerde omgeving dus, landelijk, heerlijk. We hebben er al zin in. De laatste week wil Joy nog graag vakantie vieren terwijl iedereen in Nederland dan al weer druk in de normale routine zit, wat we dan gaan doen weten we nog niet. We zien het wel. Ideeën zijn welkom :) Wij zien er naar uit jullie allemaal weer te zien en in onze armen te sluiten xxx