Vrijdag begint ons weekend. We hebben lekker uitgeslapen, rustig ontbeten (pannenkoeken!) en hebben daarna gespeeld, gelezen en geknutseld. Om 13 uur ontmoetten we Sharon (oma) en Mathilda, haar echte 4-jarige kleinkind, en hebben de meiden urenlang in de speeltuin gespeeld. Sharon en ik zijn bijgepraat en we hebben voor traktatie de ijswinkel geplunderd. In de namiddag hebben we Zena opgehaald en een korte wandeling gemaakt op Entrance Point en Reddel's beach. Thuisgekomen lekker gegeten en vroeg naar bed, allebei moe maar voldaan.
Zaterdagochtend zijn we met Sharon, echtgenoot Paul en Mathilda naar Reddel's beach geweest. De meiden zaten van top tot teen onder het zand, hebben heerlijk gespeeld. Ik heb een wandeling gemaakt, op de rotsen lekker over de zee kunnen uitstaren en van de vele schakeringen blauw in het water en pindan van de rotsen genoten. Waar je ook kijkt zie je iets nieuws, iets moois, iets bijzonders. We wonen op zo een ontzettend mooie plek op de deze aardbol. Na de wandeling hebben we kort gezwommen. Het water was zowaar helder, meestal niet op dit strand, dus ik durfde wel en het was heerlijk, hoewel vrij fris. Na het zwemmen hebben we de scones die Joy en ik in de ochtend gemaakt hadden verschalkt. Tarwescones, met havervlokken en rozijnen, zalig met boter en Tasmaanse honing. Lekker vers fruit erbij en weer een 'morning tea' festijn rijker. Goede gewoonte van de Australiers vind ik, die wij graag overnemen ;)
In de vroege middag heeft Joy bij haar vriendin Sara gespeeld, voor het eerst, een meisje uit haar klas van school en de crèche. Die hebben een waar speelfeest gehad heb ik begrepen. Lekker geruststellend voor mij dat vader een paramedic is moeder een lerares. Het zijn leuke mensen. Ikzelf heb mij in een schoonmaakfrenzy gestort, want er was genoeg te doen en maandag is er weer inspectie door de makelaar. Nadat ik Joy weer heb opgehaald, heeft zij haar wekelijkse gesprek met Rick gevoerd via de webcam. We hebben veel werk gemaakt van het avondeten, kastanjes gepoft en rabarbercrumble voor toe gemaakt, smullen dus.
Zondagochtend direct na het wakker worden in de douche, ontbijt en aankleedroutine om om 8 uur op Cable Beach te zijn voor de eerste activiteit van het Kimberley Whale Festival. Iedereen was in blauwe shirts. Eerste klus was een zandsculptuur maken van een walvis. Wij hadden een bescheiden, kleine maar zeer goed gevormde walvis met twee kleine zeemeerminnen ernaast en wat zeesterren. In onze nabije omgeving waren echt heel mooie sculpturen, hele walvissen of alleen de vermaarde staarten, echt indrukwekkend. Het was vooral leuk om met honderden mensen allemaal lekker met elkaar bezig te zijn, de ochtend op een mooi strand met een rustig tij en daardoor kraakhelder water en allemaal in 'whale spirit'. Later bleek dat wij een prijs hebben gewonnen met onze groep: een gratis whale watching tour voor een volwassene en kind. We gaan proberen in plaats daarvan een korting te bedingen voor de hele groep en dan gaan we samen (drie vrouwen en vijf meiden van 4-14 jaar oud).
Daarna hebben alle mensen tezamen een walvis gevormd met daarboven de tekst Kimberley. De foto staat op deze website: http://kimberleywhalefestival.blogspot.com/
Naast het gele surfboard kun je onze walvis zien (de meerminnen maakten op dat moment deel uit van de mensenwalvis) en Joy en ik vormen de lus onder de y.
Rond 10 uur hebben we nog meegedaan aan een creatieve foto-poseer-wedstrijd, waarin de vorm van de staart uitgebeeld met je handen het hoofdthema was. Joy heeft walvisstaart uitgeknipt en in het gras gestoken naast nog tientallen andere staarten. En bijzonder was ook de les in walvis communicatie. Kortom, een heerlijke actieve en blije ochtend op een van onze favoriete plekken in Broome.
Tijdens het boodschappen doen, tja dat moet toch een keer gebeuren, hebben we de bijdragen voor een walvis kleur- en plak wedstrijd bewonderd. Deze was tentoongesteld in het winkelcentrum.
Vanavond om 18 uur picknicken wij ons avondeten tijdens de zonsondergang op een kleedje in het gras vlak boven het strand, waar na het donker twee korte walvisfilms geprojecteerd worden onder de sterrenhemel. What a life hey...
