Voorjaarsupdate

Wat gaat de tijd toch snel. Joy heeft een superstart gemaakt op de middelbare school met een groot pakket waar zij nog steeds bereid is hard voor te werken en goede resultaten behaald. De kers op de taart komt dan volgende week als zij de online docenten en medestudenten ontmoet tijdens een schoolkamp in Perth. Het programma is leuk, met veel leren en science practica maar ook een comic con, magic eve en een lang bezoek aan het Gravity Centre. Joy reist zondagmiddag naar Perth en verblijft dan bij onze vrienden Trudy, Sjef, Sophie en Aletta. Maandag heeft zij dan een keer echt les met haar online Japanse leraar en reist dan rond de lunch met een bus naar de kamp lokatie bij Ern Halliday. Vrijdag reist ze weer terug naar huis. Alleen vliegen voor het eerst, en dat is pas 12 jaar! Normaliter zouden we hier zonder meer alleen maar naar uit zien, maar omdat Joy recent een hersenschudding heeft gehad zijn we ook een beetje voorzichtig. Er ligt een heel plan en een back up plan in het geval zij het niet trekt of er iets mis gaat, wat onwaarschijnlijk is maar je weet het nooit. Zoals het nu is moet zij naar haar lijf luisteren en gewoon een paar keer per dag rusten als ze dat nodig heeft. Joy viel tijdens het weekend in Birdwood Downs twee keer van haar paard. Een keer op de kont en daarna gewoon weer erop, maar de volgende keer tijdens een trail ride toen haar paard schrok en op hol sloeg. Ze was even bewusteloos en daarnaar toch echt 'loopy'; ze bleef maar dezelfde vragen stellen, had flink geheugenverlies en veel pijn. De ambulance werd gebeld ivm verdenking rug/nek/bekken schade en daarna is zij onderzocht in het ziekenhuis in Derby. Over de fouten gemaakt door de ambo's en de trage en onduidelijke behandeling en ontslag procedure zal ik nog eens feedback schrijven. Laat ik het erbij houden dat ik niemand dat ziekenhuis aanraadt. Joy hield zich goed tijdens dit alles zover mogelijk en lijkt goed te herstellen. Behalve dan dat zij woensdagavond dan toch nog even hard haar hoofd stootte. Dat bracht een ontlading teweeg die achteraf wat zuiverend blijkt te zijn geweest maar was wel weer schrikken natuurlijk.

En dit alles nadat wij bijna een maand in Bali en op de Gili islands hebben doorgebracht, zalig! Wij ontmoetten Rick daar zo een beetje 'in het midden qua reistijd en kosten' ipv dat een van ons de heel grote trip maakte en dat bleek een heel goed idee. De eerste dag werden we meteen ingewijd in de Galungan ceremonie en omdat wij ons aanpastten aan lokale klederdracht werden we echt als royalty onthaald deze hele dag. Dat was een leuk begin van de vakantie; we voelden ons superwelkom en werden ons gelijk bewust van het belang van respect voor cultuur. We hebben en goede tijd gehad: genoten van cultuur en natuur, heerlijk eten, ontspanning en leuke tours gedaan. Joy vond de kooklessen erg leuk, ook het fietsen door de rijstvelden rond Ubud maar wild water rafting en een bezoek aan het waterpark Waterbomb was het toch wel. Onze favourite verblijfplaats was Gili air, waar het leven simpel is, vervoer benenwagen, fiets of paardenkar, veel warungs voor de interne zorg en stranden, wandelingetjes over dagtours naar andere eilanden voor vermaak tussendoor. Snorkelen is en blijft leuk en met zeeschildpadden meezwemmen bijzonder. Chillen, eten, genieten, chillen, eten etc. We vonden allemaal dat de Indonesiers esthetisch zijn in hun ontwerp en van iets simpels iets moois weten te maken. Bovendien is het volk heel positief, soms zijn vertaalde leuzen (voor Engelstaligen) goed voor talig vermaak. De tijd met Rick was voor Joy natuurlijk genieten en het absolute hoogtepunt maar gelukkig was zij ook weer blij om thuis te zijn. Ik denk dat ik de foto's maar op Facebook zet binnenkort want ik weet niet zo goed hoe ze anders te delen.

Weer thuis 'we hit the ground running' zogezegd met Joy op volle kracht om gemist schoolwerk in te halen (officieel was haar vakantie maar 2 weken) en ik werk even meer uren omdat er veel personeel weg is. Een enorme caseload en hoge werkdruk; tegenwoordig is dat allemaal bijna normaal en ik begin daar in de organisatie tegengas aan te geven. De bijna competitie wie het het drukst heeft en de onmin als iemand het 'normaal' heeft een periode vind ik heel ongezond en onnodig. Zelf wil ik die druk ook echt niet en ben alleen akkoord gegaan met het tijdelijk extra werk omdat ik dan veel vakantie opbouw voor het eind van het jaar. Naast het werk zijn we veel bezig met fundraising: Joy heeft bijna de hele week 's middags kort opgepast en ik coördineer verschillende activiteiten: we hebben een 'wine drive', hebben alle telefoongidsen in Broome rondgebracht, doen een loterij, organiseren een Japanse openlucht filmavond in het park, nog een filmavond in de lokale openlucht bioscoop, een car wash etc. En natuurlijk drummen we vrolijk door met Wasamba! Tot schrijfs