Xmas - Festival of Lights

Ik kan mij nog herinneren dat wij tijdens de avondwandeling met Niki rond deze tijd van het jaar genoten van de kerstlichtjes in de huizen. Mooie raamdecoraties, kaarsjes, bescheiden mooie lichtjes die als rijp over takken gedrapeerd zijn. Kwamen we dan langs een zeker deel in Maldenhof, dan kreeg ik (Joy niet, die genoot) acuut last van plaatsvervangende schaamte, hoe ordinair! Een huis vol gekleurde lichtjes, knipperend, bewegende opblaaskerstmannen en nog meer vreselijks.
Nu Broome. Kerstbomen zijn altijd van plastic. De ballen vaak ook. Wit en zilver zijn uitgestorven kleuren. Tijdens het versieren van de boom gutst het zweet van je af, want hallo, we zitten wel in de 'build up'. Snoepjes kunnen er niet in de boom hangen tenzij je een onvermoeide trits mieren in je huis welkom wilt heten voor de hele kerstperiode. En de versiering moet vooral buiten hangen.
In Broome wordt een competitie gehouden en de winnaar krijgt $ 1500 van het energiebedrijf. En geloof mij, die hebben ze hard nodig! Alle niet prijswinnaars moeten haast wel failliet zijn tegen kerst. In een (ja, 1!) tuin vind je makkelijk: een dozijn rendieren die verlicht naar gras happen, een stuk of zes kerstmannen in het gras of op het dak al dan niet met zonnebril en zwembroek of in traditioneel pak, soms vissend vanaf een boot, diverse schoorstenen met kerstmannen die zich eruit opblazen, hele caroussels met continu vallende sneeuwvlokken, palmbomen of pandanus vol met lichtjes en ieder oppervlakte van het huis, de garage of de tuin dat je ziet is bedekt met lampjes - knipperend of niet, veelkleurig en vooral gewoon veel.
Vorig jaar zijn we met de Engelse dubbeldekkerbus als uitje met de Xmas-tour heel Broome doorgereden. Vanavond gingen we met zijn tweeën, met een ijsje van de M-drive als toetje voor het extra speciaal gevoel. Ik moet toegeven dat ik toch onder de indruk raak. Sommige mensen kunnen ondanks de overdaad en het bontgehalte toch iets moois neerzetten. Van een tuin was ik echt onder de indruk. Een weekend en nog een paar avonden werk is het om het op te zetten. De ontwerpers-huiseigenaren delen vaak 'candy canes' uit aan bezoekers en bewonderaars en veel mensen rijden door Broome rond met het hele gezin om de versiering te bewonderen. Dit gebeurt geloof ik ook in delen van NL, maar ik heb het nooit gedaan. De kerstperiode in NL had ik toch wel op mijn kleine lijstje van dingen die ik wel eens zou kunnen gaan missen. Hier had ik geen hoge verwachting van kerst vieren. En net stonden we daar dan, in luchtige jurkjes onder de palmbomen en sterrenhemel toch van kerstsfeer te genieten. Bizar maar mooi. Ho Ho, Merry Xmas everyone!


PS Op het werk heerste een iets andere kerstsfeer, ik wil jullie onze boom toch ook niet onthouden:

Emigratie-mania

De afgelopen maanden stond onze verjaarskalender vol met verjaardagen. Vooral in NL. En omdat wij toch best wel eens een pakje ontvangen, en dat erg waarderen en ervan genieten, doen wij mee. Bijna wekelijks gingen Joy en ik op stap om op cadeautjesjacht te gaan, met natuurlijk steevast erachteraan het bezoek aan het postkantoor. Cadeautjes moeten lichtgewicht zijn, want de verzendkosten zijn inmiddels een kostenpost hoger dan mijn telefoon-, electriciteit- en waterrekeningen bij elkaar. Nadat Joy en ik een paar keer grommend en brommend thuiskwamen na de zoveelste 'pressy hunt' heb ik besloten: we gaan het niet meer zo doen.
Het is echt ondoenlijk om een familie- en vriendenkring in NL en een vriendenkring hier op deze wijze te onderhouden. Cadeautjes raken steeds verder van de persoon af, omdat een goed boek nou eenmaal te zwaar is om op te sturen. En ondanks mijn kalender zijn we toch vaak te laat. Joy vindt het maken en opsturen van tekeningen niet meer leuk maar een taak. En dan nog het hele circus hier, want ook hier zijn vriend(innet)jes jarig. Bovendien voel ik me soms tov het milieu een halve gek: al die vliegtuigen met pakjes heen en weer met dingen die lief en leuk zijn maar...

Dus mijn allerliefste familieleden, vrienden en vriendinnen, ik ga weer terug naar hoe ik het ooit in NL al deed. Ik geef soms spontaan eens een cadeautje, of stuur een kaartje, als ik iets zie dat echt naar jou toe moet. Maar verwacht alsjeblieft geen tijdige verjaarspost of jaarlijkse pakketjes. Het lukt me gewoon niet meer, het is teveel. Het spijt me. Want ik mis wel degelijk het met liefde uitzoeken van een passend cadeautje, het zelf schrijven van een kaartje en het plakken van de postzegel - met airmail. Als het soms is. Hopelijk komt dat gevoel weer terug, maar voor nu heb ik zelfs de hele kerstgekte besloten te negeren. We 'doen' geen kaartjes, ws zelfs niet digitaal. En ook geen cadeautjes, niet hier of elders. Uitzondering zijn wat kleine presentjes die ik in de loop van het jaar voor Joy heb opgespaard. Want al die keren dat wij voor anderen winkelen komt ze toch wel heel veel tegen wat ze zelluf ook errug leuk vind, en heeft laten gaan. Met een paar van die dingetjes kan ik haar nu verrassen en dat wordt mijn kerstcadeautje. Mooi zo.

Rainy season kicks off with cyclone Laurence

We willen regen en we zullen het krijgen ook. Na maandenlange 'dry season' klare blauwe luchten vormen zich nu de eerste grote en grijze wolken. Vanmiddag om 14 uur was het even spannend; we gingen bijna naar 'yellow alert' wat betekent dat je je huis orkaanklaar moet maken. Alle losse spullen buiten (plantenpotten, trampolines, tafels, stoelen etc etc) moeten binnen opgeslagen zijn. En iedereen haalt nog wat verse boodschappen, zich voorbereidend op een paar dagen in huis en mogelijk een langere periode zonder winkelvoorraadtoevoer (mooi galgje woord). Meestal gaat hier een 'blue alert' aan vooraf en bereid men zich mentaal vooral voor. En waait de storm net boven of net onder Broome voorbij.
Orkanen voor en rond de kersttijd blijken uit statistieken het meest onvoorspelbaar; ze veranderen vaak van richting en kracht en maken het daarmee de meteorologen moeilijk. Laurence is nu onderweg naar Derby, 200 km ten Noord-Oosten van Broome.
Ik heb me een beetje ingelezen, vooral ook op 'storm surges'. Broome is voor tsunami's een hoog risico kustplaats. Weet inmiddels dat als je een kilometer van de kust zit, het veilig zou moeten zijn iggv een storm surge. Wij zitten een km of 2 van de kust, wel vrijwel midden op de landtong.
Voor diegenen die het leuk vinden om wat gedetailleerdere informatie te krijgen dan via het NL weerbericht: op deze website kun je orkanen in onze buurt volgen http://www.bom.gov.au/weather/cyclone

Joy heeft echt wel zin in regen, haar maakt het niet zoveel uit of die in de vorm van een orkaan komt of niet. Ik ben ambivalent; het is goed voor de plantjes, toch wel leuk spannend ook, maar ook eng. What if...
Enfin, de kerstboom staat, Joy heeft haar laatste dag peuterschool achter de rug en wij zijn allebei toe voor een paar weken vrij. Nog een paar werk/crechedagen en dan is het zover. Of die tijd nat wordt of niet, weten we snel genoeg.

Sinterklaas in Broome

Hij is geweest! En hoe...
Joy heeft als een engeltje Sinterklaasliedjes gezongen bij haar schoentjes. Vol verwachting klopte dat hartje, want het gaat natuurlijk toch om de cadeautjes die er hopelijk in zitten de volgende dag. Ze heeft wat ochtenden van vreugde op en neer staan springen 's ochtends als er geen wortels meer in haar schoentjes zaten maar chocolaatjes of cadeautjes. Wat een feest! Gelukkig merkte ze niet op dat zij iedere avond weer diezelfde arme worteltjes uit de koelkast greep voor het paard van Sinterklaas. Die vonden het niet zo frips in de schoenen, dat was duidelijk.
Joy kent inmiddels aardig wat Sinterklaasliedjes en weet het festijn goed uit te leggen aan wie het maar wil horen. Het Pietenpak is weer intensief gedragen en morgen mag ze nog een keer. Joy gaat morgen op school op de deur kloppen en strooien in haar Pietenpak. De juf heeft wat achtergrondinformatie van mij gehad (Wikipedia is toch wel heel handig) en vertelt de kinderen globaal over dit feest uit NL.
Zondag de 6e vierden wij met vier NL gezinnen een echt Sinterklaasfeestje. De helft van de kids was in Pietenpak, we hadden een Zonpiet, een Lachpiet en een Liefpiet (Tom, Joy en Bram). Die jongens zijn zo schattig en aardig. De kinderen hebben gekleurd, geplakt en een paar Pietenmutsen gemaakt. Taai, speculaas en pepernoten en Sinterklaasliedjes (nieuwe stijl, dat wel) op de achtergrond. En uiteindelijk kregen we ze allemaal aan het zingen. Net toen ze goed op gang kwamen werd er toch op de deur gebonkt - ik dacht dat de Piet er dwars doorheen zou komen. Vervolgens vloog ons het strooigoed om de oren en gilden de kinderen het uit. Op zoek naar een Piet bij de voordeur vonden ze een zak van Sinterklaas en kon het uitpakken beginnen. Allemaal een cadeau en een chocoladeletter, wat een bofkonten. Dat soort leuks zit er voor ons volwassenen toch niet meer in helaas.
Daarna kwam het Broome-element in het geheel: met zijn allen het zwembad in voor een paar uur watervertier. We hebben nog gezamenlijk gegeten (BBQ) en uiteindelijk taaiden (pun intended) we rond achten af, want maandag weer school. Het was een zeer geslaagd feest en fijn om met wat leuke Nederlandse mensen rond te hangen. Ze zijn allemaal aardig en interessant, en de eigen taal en cultuur erbij is dan toch een beetje een bonus, iig voor Sinterklaasavond.