Beiden zagen er tegelijk griezelig en mooi uit. Het voordeel van de tv-series met gewone mensen-vampieren is dat je aan de kleding niet veel hoeft te doen. Het feestje was leuk, er waren veel heksen waarmee allerlei spelletjes gedaan werden en het klapstuk was een fantastisch heksenkasteeltaart gemaakt van lekkere cake, Toblerone raampjes en veel blauw glazuur. Het toverthema heeft nog een bijzonder na-effect gehad: Joy had vandaag blauwe poep :)
Vanochtend deden we het rustig aan en na de lunch zijn we naar 12 Mile biologisch cafe geweest voor een toetje. Altijd erg lekker eten daar en vooral een heel fijne omgeving: bush, mangobomen, mooi ecologisch gebouwd cafe en terras en de kinderen spelen er graag. Daarna naar het Wilderness Park waar we vooral veel krokodillen gezien hebben, maar ook allerlei soorten prachtige vogels en uilen, kangoeroes, bilbies, slangen, quolls, gliders en wallybees, emus, cassowaries en dingoes. Toen we langs de dingoes kwamen waren er twee bijzonder in Joy geinteresseerd. Na een tijdje viel het me op dat ze vooral naar de kokosnoot staarden die Joy in haar handen had. Ik suggereerde Joy de noot als een bal langs het hek te laten rollen en ja hoor, als tamme hondjes holden ze er achteraan en wachtten af of Joy hem weer zou gooien. Daar hebben ze natuurlijk wel een tijdje lol mee gehad.
Onderweg naar huis even op bezoek bij een vriendin die net buiten Broome woont, waar de kinderen zich hebben uitgeleefd op een trampoline van 5 meter doorsnee en ik vers geoogst lemongrass gekregen heb, mjam. Thuis gekomen gedouched en aan tafel voor het eten. En dat werd een enerverende maaltijd. Tijdens zijn eerste hap stikte Pancho in een stukje chorizo. Toen ik zag dat hij niet dubbellach van de lach maar met tranen in zijn ogen en in heftige paniek was plukte ik hem van de triptrap voor de Heimlich. Het hielp echter niet. Goddank had een Nederlandse vriend hier, huisarts, recent vertelt hoe hij zijn zoontje aan de voeten in de lucht gehangen had om een stukje hotdog uit diens keel te krijgen, dus Pancho ging ook direct ondersteboven en na een paar flinke klappen tussen de schouders kwam het eruit. Deze keer was ik eens heel blij dat hij een heel klein en tenger ventje is want met een groter kind was dat vast niet zo makkelijk gegaan. We hebben wel even zitten bijkomen van dat avontuur maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Het ging allemaal zo snel dat er voor paniek eigenlijk helemaal geen plek was, dat was wel bijzonder om te ervaren. Pancho's moeder en vader die ik later opbelde om het toch even te melden reageerden beide rustig en dankbaar, pfew. Ik moet Wijntje ook nog een keer bedanken dat hij dat verhaal over zijn zoontje met me gedeeld had, want anders had het misschien heel anders afgelopen. Nu ligt het grut lekker te slapen en morgen gaan we weer gewoon lekker naar school en werk, met deze keer in de lunchtas saaie simpele en ongevaarlijke broodjes kaas.
